Bij oma komt de broer van Sinterklaas, Sint-Maarten. 11 november traditioneel de dag van oorlogsherdenkingen en buiten fris en koud, is in mijn jeugdherinneringen genesteld als een dag vol spanning en vreugde en lekkers. Ook dit jaar heeft de sint zijn best gedaan bij oma. 6 kleinkinderen die als een tetterende stormram haar huis binnen denderen, alle kamers worden met modderschoenen doorlopen. Geen tijd om jassen uit te doen. En ook al weten de 4 oudste waar de klepel hangt, voor één keer zitten ze op de dezelfde golflengte met de kleine broertjes. Die zoeken met glanzende oogjes vol ongeloof oma's huis ondersteboven. En jawel, de living ( of all places...), de living heeft bezoek gehad. Drie broers krijgen elk een telegeleide auto ( kwestie van discussies te vermijden, de sint kent het klappen van de zweep ), oudste en enige kleindochter een cd, de middelste zoon een telegeleide helicopter, de jongste spruit ook een auto met lichtjes. Hilariteit alom, de chokolade sint wordt zonder schroom de kop afgebeten.
En dan begint het pas. Alle dozen moeten tegelijkgertijd open, alle telegeleide auto's moeten tegelijkertijd werken. Dochterlief legt haar cd van David Guetta op ( ik moet nog een hartig woordje met de sint spreken over zijn muziekkeuze ), de helicopter moet direct vliegen.
Resultaat : de drie telegeleide auto's reageren op elkaars afstandsbediening waardoor neef1 vooruit wil terwijl neef2 hem achteruit doet rijden. En neef 3niet begrijpt waarom zijn auto plots vanzelf beweegt.
De helicopter moet acht uur opladen voor hij kan vliegen. Onheilspellend genoeg zitten er verschillende reserveonderdelen bij. Volgens mijn man geen goed teken.
De cd wordt in een onbewaakt moment afgezet.
En onze kleine spruit ? Dit zit in een hoekje gefascineerd te kijken naar de doos waar zijn auto uit kwam. De auto zelf...heeft 9 batterijen nodig. Daar moet dus nog aan gewerkt worden.
|
