Deze film bekeken we gisteren. En ik moet zeggen: het was niet zo slecht. Af en toe werd er hartelijk gelachen om de stommiteiten van alle personages. Het plot was redelijk overtuigend en er werd geacteerd op een behoorlijk niveau. Kortom: Kampioen zijn blijft plezant.
Op de zolder van mijn schoonouders stond nog een oude racebaan. Schoonmoeder liet die onze kant oprijden. Mijn man hield zich bezig met kuisen van contacten en algemeen onderhoud. En nu rijden de auto's terug over de baan. En houden dochter en vader races.
We gingen een dagje shoppen, dochterlief en ik. Alleen: vandaag had blijkbaar de helft van het land dat idee. Je kon op de Meir op de koppen lopen. Maar dochterlief vond leuke dingen en het was gezellig. En we waren zelfs thuis voor ons geld helemaal op was...
Blijkbaar werkt de post zoals een goede overheid: traag maar zeker. Een brief die 14 dagen geleden werd gepost in Zuid-Frankrijk kwam eindelijk toe. En ik ben dus een gelukkig mens.
Vanmorgen moest jongste al om 5.15u op school zijn voor een driedaagse reis naar Londen met de vierdes. Een vol boeiend programma staat hun te wachten en ik kijk al uit naar de verhalen.
Telkens deze serie op tv komt, zitten we met ons drietjes voor de buis. We supporteren als ex-inwoners en huidige studente in Gent uiteraard voor Stéphanie en Mael. Gisteren kon ik het restaurant eindelijk ook eens in het echt zien. De service was nog niet begonnen, maar de gordijnen waren open. Op tv ziet alles er groter uit, maar het leek er wel gezellig. Vooral dan de "oude" kant. Nu maar hopen dat de volgende recensent tevreden is over het restaurant.
