Ik heb zojuist onze jongste weggebracht. Deze hele week is hij op animatorcursus om komende zomer als monitor aan de slag te gaan. Hij was voor het vertrek een beetje misselijk van de spanning. Alleen tussen een groep volslagen vreemden is een echte uitdaging. Ben benieuwd en ik zou af en toe ook wel eens een vlieg willen zijn deze week.
Dochterlief is weer thuis. Het was bijzonder leuk geweest die week opvang. Ze zou het dan ook zo weer doen. In de grote vakantie, liefst wel met kinderen van 1 jaartje ouder. Het zal passen en meten worden. Een weekje zoeken tussen onze reis, haar surfkamp en andere vakantiejob in.
Niet alleen onze kater rook gisteren. Ook ik. En wel nadat ik, samen met mijn man, een ganse aanhangwagen vol half gecomposteerd gras had uitgeladen op het containerpark. Gelukkig hielp een bad met veel schuim en een welriekend parfum om deze geur te maskeren.
Vandaag met jongste een hele tijd gepuzzeld met studierichtingen, het volgend schooljaar moet hij opnieuw een keuze maken. De richtingen op zijn huidige school passen niet direct bij hem en we denken er dus hard over te switchen. Langzaam maar zeker word de nieuwe richting bepaald nu nog de juiste school. Zoon werkt gelukkig heel actief en gemotiveerd mee.
Vandaag grote kuis gehouden, diepvriezer uitmesten en nog meer van die hoognodige dingen waar je niet zo vlug aan toekomt. En ik geniet ervan zolang mijn werk nog zichtbaar is.
De twee poezen hier thuis worden regelmatig behandeld ter voorkoming van vlooien en wormen. Onze jongste kater werd voor beiden behandeld. Met ampullen om in de nek te verspreiden. Reeds enkele dagen geleden. Maar de geur van de behandeling hangt nog steeds in zijn nek. Weliswaar erg flauw, maar toch. Geen erg aangename geur maar hopelijk wel effectief.
Met dank aan de paasvakantie is het relatief rustig op de weg. Ik stond slechts in de file vanaf Grembergen in plaats van zoals gebruikelijk vanaf Aalst. Hopelijk duurt dit vlot verkeer nog wat langer.
Wat zou ik graag een vlieg zijn vandaag. Dan zou ik naar de plaats gaan waar dochterlief moni is. Niet om te spioneren, maar om te kijken hoe het er vandaag de dag aan toe gaat. Zelf ben ik lang geleden nog leidster in de chiro geweest. Maar wellicht gaat alles er nu toch anders aan toe. Spelen ze andere spelletjes en zingen ze andere liedjes. Voor ze vertrok vroeg de dochter nog of ik kringspelletjes kende. En gelukkig voor haar zaten er nog een paar in mijn geheugen. Wie weet spelen de moderne kinderen op dit moment die ouderwetse spelletjes...
Enkele jaren geleden bracht ik onze dochter in vakanties nog naar kampen. Overdag leuke activiteiten en 's avonds thuis. Vanmorgen bracht ik dochterlief ook weg. Alleen is zij nu gans de week zelf één van de vele monitrices en logeert ze thuis bij een medemonitrice/schoolvriendinnetje. Ben heel benieuwd om haar verhalen te horen vrijdagavond. Eén ding weet ik zeker: vanavond blijft ze vast niet lang op. Vermoeiend is het immers wel, zo'n ganse dag met kinderen.
Jaren geleden werd je de penvriendin van ons jongste. Japan was het land van zijn dromen en jij leerde hem zijn eerste woordjes Japans. Een andere droom werd ook werkelijkheid; jou ontmoeten op onze vakantie in Japan. Het was een fantastisch moment. We leerde je kennen als een heel lieve en sociaal bewogen vrouw. Jongste werd ouder en het schrijven naar elkaar verminderde maar we vonden je weer terug op facebook. We wisten tijdens onze ontmoeting dat je ziek was geweest en op facebook vernamen we dat de ziekte was teruggekomen onomkeerbaar deze keer. Facebook was een hulpmiddel voor jou en je Canadese echtgenoot om te communiceren naar de buitenwereld die zich voor jou steeds meer afspeelde tussen de ziekenhuismuren. We lazen je dagboekverslag en chatten met elkaar. Altijd bleef je positivisme uitstralen en anderen omarmen. Dit weekend overleed je rustig thuis omringd door je dierbaren. Rust zacht lieve Saori.
