Zoveel bladzijden las ik op 2 dagen Het boek "The longest ride" van Nicholas Sparks had mij in de ban. Twee liefdesverhalen, 4 levens die worden verteld. De ontknoping is geloofwaardig binnen het verhaal maar zal in het echte leven niet zo vaak voorvallen. Leerde ook nog iets bij over de "stierenrijders" in Amerika. Voor de liefhebbers van een goed liefdesverhaal. En blijkbaar wordt het verfilmd. Ben benieuwd.
Omwille van de examens konden dochterlief en ik niet kijken naar onze favoriete Netflix serie. "Once" houdt ons stevig in de ban. En nu halen we de schade in. Een paar afleveringen per dag.
Is altijd een goede combinatie, zeker als je het combineert met de verjaardag van een goede bekende. Omdat ik nog met de wagen moest rijden beperkte ik het tweede deel van de titel tot een minimum. Gelukkig, want daardoor verliep het opstaan na een korte nacht toch nog redelijk goed.
Het hoort bij de vakantie. En liefst zo vlug mogelijk. Want eerst moeten oude boeken en cursussen plaatsmaken voor de nieuwe kunnen worden geplaatst. En het leverde dochterlief een hele dag werk op. Maar de klus is geklaard. En ze geniet nu van een opgeruimde kamer.
Het zouden mooie wolken op een zomerse dag kunnen zijn. Maar dat is niet het geval. Het zou om een heel grote zwerm vogels kunnen gaan die de lucht helemaal bedekt. Maar dat is niet het geval. Het zou een sombere bui kunnen zijn die even het goede humeur verpest. Maar dat is niet het geval. Het is wel een ingewikkelde instelling op de smartphone die werd aangebracht door mijn man. Het is een instelling die toelaat alle foto's van de familie die ooit gemaakt werden te zien met één buisklik. Het zou ook moeten toelaten toegang te krijgen tot heel veel muziek. Als alles goed werkt in elk geval. We houden onze vingers gekruist.
Na de breiles had ik niet enkel een stuk pull over. Het gebreide deel stond mij ook niet aan. Dus trok ik een deel uit en heb nu nog een groter stuk pull over... Maar wel met het goede oogmerk om het de 2de keer beter te doen dan de eerste keer...
In de supermarkt was ik op zoek naar mijn gebruikelijke deodorant. Helaas nam de dame voor mij het laatste exemplaar. Ook goed, dacht ik, ga ik wel eens voor iets nieuws. Wie weet welk een ontdekking ik nog kan doen. Maar misschien drukte mijn gezicht toch meer teleurstelling uit dan ik dacht. Want de dame zei onmiddellijk: "Hier mevrouw, neemt u het maar. Voor mij maakt het niet uit dewelke". Ze werd bedankt met een stralende glimlach. Ik ben blijkbaar toch een groter gewoontebeest dan ik dacht...
