was het beslist. Afgelopen week gezocht op internet, vanmorgen wezen kijken en vanmiddag beslist. Jongste gaat volgend jaar op kot in plaats van internaat. Een klasgenoot van hem die ook op het internaat verblijft schudde ons wakker. We wisten wel dat het internaat gaat verbouwen en dat de kinderen voor een jaar naar een hotel zouden gaan. Goed geregeld was het allemaal wel maar ideaal vonden we het niet. Die jongen zette ons aan het denken en zo geschiedde.
Boeken van deze schrijfster zijn meestal boeiende lectuur. En zo ook dit boek. Het speelt zich af in de modewereld en vertelt het verhaal van een zakenvrouw die het tanende imperium van een parfumeriemerk moet redden van de ondergang. Niet alleen een kijk op de zakenwereld maar ook op haar privéleven. Gelukkig zijn er in dit boek wel minder personages dan gewoonlijk, dat maakt het wat makkelijker te volgen. Ik sleep het boek overal mee: op de trein, tijdens mijn lunch en nog vlug een hoofdstuk (of 2, of 3,...) 's avonds.
Na een grote inspanning, een deadline die akelig dichtbij kwam en op zoek naar een copy centrum is de thesis helemaal afgerond. Die stress is voorbij de verdediging is na de examens.
Met de staking van vorige week in het achterhoofd zag ik er wel wat tegenop om vandaag de trein te nemen. Op de overvolle trein van deze morgen had ik nog een zitplaats gespot. Een passagier moest wel haar tas verplaatsen en keek niet al te vriendelijk, maar dat trok ik mij niet aan. Het was dat of blijven rechtstaan. Toen ik echter mijn rugzak tussen twee bankstellen in wou plaatsen, bleef de tas hangen aan mijn jas. Een vriendelijke medepassagier bood zijn hulp aan maar intussen creëerde ik wel een opstopping. Enfin, uiteindelijk kon ik zitten en de passagiers achter mij doorstromen.
ikke natuurlijk, manlief niet en vrolijk feliciteerde hij mij gisteren met onze huwlijksverjaardag :) hij feliciteerde me en ik wist niet waarom... vorig jaar was ik het een keer niet vergeten en had ik een bloemetje voor hem gekocht en hij voor mij.
Gisterochtend vergadering, gistermiddag vergadering en 's avonds een voordracht, ongewoon voor mij om te zitten en te luisteren. Op zoek naar de plaats waar de voordracht doorging zorgde de gps van vriendin voor de broodnodige ontspanning. Deze keer geen verwarrende berichtjes maar de weg werd ons gedicteerd in sappig West-Vlaams.
Dingen die je niet meer gebruikt, gooi je makkelijk weg. Dat elke week het vuilnis wordt opgehaald, lijkt normaal. Tot het eens fout loopt. Als ik nu dochterlief ophaal aan school dan zie ik op weg naar school grote hoeveelheden vuil buiten staan. Geen erg fraai zicht in een toch wel heel mooie stad. Dat neemt niet weg dat ik respect heb voor de mensen die deze moeilijke job uitoefenen.
Om onze club te steunen koop ik wel eens een lotje van de tombola. Onlangs bleek ik niet één maar twee kleine prijzen gewonnen te hebben. Mooi meegenomen!
