Zo'n apparaat is heel handig. Althans als het gevuld is. Want dan kan je makkelijk aluminiumfolie en versheidfolie snijden. Maar zo'n apparaat is heel onhandig om aan te vullen. Mij lukte het niet. Ten einde raad liet ik het apparaat open achter met de aan te vullen rol ernaast. In de hoop dat een vriendelijke ziel het probleem zou oplossen in mijn plaats. Een kabouter of iemand anders in huis. Dat is alvast wel gelukt. En nu is dit handig apparaat weer gebruiksklaar. In elk geval tot de volgende rol opgebruikt is.
Die was vandaag. Gisteravond oudercontact. Prima rapport en uiterst tevreden leerkrachten. Wij ook en zoon ook maar wil nog beter. Wel mijn laatste keer dat ik naar het oudercontact kom heb ik hen gezegd omdat het geen sinecure is om voor 10 min naar Brugge heen en weer te rijden en dat was oké de volgende keer wordt ik gebeld. Vandaag moest zoon extra terug komen naar school om met de klas naar de film te gaan.
In afwachting van het rapport gaat dochterlief uit met wat vriendinnen. Mijn man heeft zijn eigen activiteit. Dus zodra ik dochterlief naar het punt van bijeenkomst bracht heb ik de avond voor mezelf.
En het is toch nog maar 17 uur. Ja meisje dat zijn de donkere dagen van het jaar. Gelukkig kunnen we vanaf 21 december weer beetje bij beetje vooruitgang zien.
Dit boek geschreven door Diane Van Broekhoven is een pareltje. Enkele jaren geleden zag ik er een theateruitvoering van. Een monoloog gebracht door Kurt Defrancq. Toen al was ik onder de indruk. En nu ik het boek echt gelezen heb, is dat alleen maar versterkt. Het verhaal gaat over een vrouw die nog geen afscheid kan nemen van haar net overleden man. De taal is sober maar de gevoelens zo goed verwoord dat je je helemaal inleeft in het verhaal. Ook de autistische buurjongen wordt zeer knap geschetst. In het boek komen na het hoofdverhaal nog enkele andere kortverhalen voor met hetzelfde hoofdpersonage. Ze lezen vlot maar ongemerkt bekruipt je wel het gevoel dat het helemaal niet zo goed gaat met haar. Een echte aanrader.
Ik zou vandaag een helpende hand toesteken bij een VZW gevestigd in de begijnhof in Gent. Zoals altijd reed ik via de Dampoort maar omdat ik nog geen nieuws gevolgd had stond ik oog in oog met de politieblokkade. Deed toch wel raar zoveel politie en die helikopter die met zijn kabaal nadrukkelijk aanwezig was. Ik geraakte via een ommetje veilig op mijn bestemming.
Omdat het toch zo goed als onmogelijk is om afspraken te maken voor een dag van nationale betogingen, maakte ik van de nood een deugd en nam een dagje verlof. Zo zal mijn breiwerk tenminste vooruitgaan.
