Ik had bij mijn zus geklaagd dat tegenwoordig de mensen nog zelden een kaartje schrijven laat staan een brief, het moet allemaal digitaal.
Dat was tegen geen dovemansoren gezegd want niet veel later kreeg ik een lange brief van mijn zus. Tot mijn eigen schaamte duurde het weken voordat ik terugschreef, ik moest eerst dringend mijn mails beantwoorden op de blog schrijven enz. Afgelopen weekend op de trein heen en weer naar Maastricht had ik dan eindelijk pen en papier in de hand. Dat briefpapier had ik na enige moeite gevonden, de winkel had nog maar één exemplaar ze moest nu maar 1x in de 3 maanden bestellen en niet teveel want het werd toch niet verkocht. Het schrijven in de trein was een ideale bezigheid op het schudden na, gelukkig is mijn zus het gewoon dat ik niet al te netjes schrijf. Thuis een postzegel erop en hup maandag al op de bus ermee. Gisteren was ik mijn bureau aan het opkuisen en vond ik daar toch een dichte envelop die nogal zwaar woog. Aangezien het een zelfde soort was als die naar mijn zus begonnen meteen al de belletjes in mij te rinkelen, ik opende hem en jawel hoor Ik zou mijn zus haar gezicht weleens willen zien als ze de lege envelop opent.
24-11-2011, 10:16
Geschreven door Ellen 
 Reageren (0)
|
