Gisteren was het de eerste keer. Dochterlief ging uit maar zou thuisgebracht worden door de mama van een vriendinnetje rond 00.30 uur. Al deed ik een halfslachtige poging, echt slapen deed ik niet. Ik hoorde dus de poort opengaan, de sleutel in het slot en de dochter thuis. Nadien sliep ik wel als een roos.
Mijn man durft wel eens bedenkelijk kijken als ik met een nieuw boek thuiskom. Onvermijdelijk rijst dan de vraag: "waar ga je dit allemaal zetten?" of "zou je niet beter wat e-boeken kopen?" Toegegeven, ik heb een groot aantal boeken verzameld in mijn leven. Maar kijk, een namiddagje opruimen en ik heb plots weer twee boekenplanken vrij. Niet door boeken weg te doen, maar wel door minder belangrijke zaken te verplaatsen. Had ik niet nog ergens een boekenbon?
Nu was het mijn oudste die eraan moest geloven. Maandag werden zijn verstandskiezen operatief verwijderd, over de opvang en zorg in het ziekenhuis geen klagen. De ingreep was niet moeilijk geweest en zijn kiezen hingen al in een zakje te pronken aan zijn bed toen zoon wakker werd. We waren al weer vroeg thuis. Helaas verliep de rest minder goed, zoon kreeg een ontsteking en heeft een paar dagen daardoor flink afgezien maar nu gaat het gelukkig weer de goede kant op.
Het is een nuttig ding als het werkt. Helaas deed de printer op het werk dat niet. Papieropstopping was de boodschap. Dus: ik open de papierlade, haal de toner eruit, open de achterzijde van de printer. Nergens was enige snipper te bekennen. Collega bijgehaald. Deed net hetzelfde als ik met hetzelfde resultaat. Uiteindelijk heb ik de panne gemeld aan de bevoegde dienst. De technieker kon het euvel enkel oplossen door een nieuwe papierlade te installeren. Zo hebben mijn collega's morgen alvast een werkende printer.
Wat we leerden op onze reis in Monaco: -Let op als je de busuren raadpleegt aan een halte Want in tegenstelling tot bij ons wordt niet het uur weergegeven waarop de bus aan die halte zal zijn, maar wel het uur waarop de bus moet toekomen aan het eindstation. En in kleine letters ergens op het blad staat dan de voorziene tijdsduur tussen de halte en het eindstation. -Als je een suikerklont in een theekop gooit kan je het weer voorspellen aan de manier waarop de suiker oplost. Althans zo leerde manlief dat van zijn grootmoeder. Alleen wist hij niet meer hoe het ging. In elk geval: de dag dat de belletjes van de suiker boven de suiker bleven hangen regende het pijpenstelen... -Fransen en plaatsen voor gehandicapten Het gaat niet zo goed samen. Want op de parking van ons appartementsgebouw stond de Jaguar geparkeerd op zo'n plaats en ik zag nergens een gehandicaptenkaart -Je kan voor 17,5 EUR een volledige maaltijd voor 2 personen eten op een terras in Monaco Al is dat wel het terras van een hamburgerketen -Solden in Frankrijk zijn later dan bij ons Want wij konden een bloesje en handtas voor de dochter kopen aan -50%. De zomercollectie kwam pas de week nadien binnen
Nu de bestelbon getekend en het voorschot betaald is, kan ik verklappen waar we deze zomer naar toe gaan. Deze reis ligt wel wat buiten mijn comfortzone, maar dochter-en manlief zagen het helemaal zitten. Dus ben ik overstag gegaan in de hoop dat ik het me niet zal beklagen. En iedereen die de bestemming kent is razend enthousiast. Het is immers zo een mooi land. En nu te bezoeken. Voor het te populair wordt. Dus stop ik deze zomer een extra warme jas, een goed humeur en veel enthousiasme in mijn valies. En stap daarmee op het vliegtuig. Richting Ijsland.
Mijn man besloot gisteren met de fiets naar zijn ouders te gaan. Van bij ons is dat toch zo'n 55 km enkel. Dochterlief en ik deden dezelfde tocht gewoon met de wagen. Wij waren er dus al toen mijn man aankwam. Volledig uitgeput. Hj kwam er pas weer bovenop na enkele glazen karnemelk. Ik moet er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat het voor hem de eerste grote tocht was dit jaar.
