Onze dochter had geluk. De ouders van een schoolvriendinnetje inviteerden haar mee op vakantie naar het buitenland. Vertrek met trein en terug met het vliegtuig. Dat laatste wel "als niet begeleide minderjarige" omdat haar vriendinnetje een week langer bleef. Dochterlief had dus wel wat gemengde gevoelens. Dolblij dat ze meemocht. Maar toch een beetje eng dat alleen terug komen. Nu alleen is wel relatief want een stewardess zal haar begeleiden. En wij verwachten haar binnen een weekje terug. En duimen. En doen stoer over "alleen terugkomen. Zo van "dat kan ze zeker. Ze is toch geen baby meer". Maar stiekem, heel stiekem in ons binnenste, vinden ook wij het best wel eng. Marijke
Jongste is weer thuis. en het kamp was inderdaad erg leuk geweest. Volgens iedereen de beste sinds jaren en de sfeer voelde ook zo aan toen we hem na een lange rit weer ophaalden. Hij is nog bezig met acclimatiseren. Nu nog manlief naar huis en voor een week zijn we allemaal thuis, gelukkig is het dan nog vakantie en kunnen we nog iets samen ondernemen.
