|
Gisteren in de laatste schrijfles ons aan poëzie gewaagd. Voor de ene een al wat grotere uitdaging dan de andere.
Onder leiding van Tine gepoogd een "elfje" te schrijven, een gedicht met 11 woorden dus. Het kostte me bij wijze van spreken dan, bloed, zweet en tranen. Maar toen ik vanmorgen aan mijn dochter van 9 (vierde leerjaar) vertelde wat ik had gedaan in de les en voorstelde dat we het eens samen zouden proberen zei ze doodleuk: "mama, dat hebben we al moeten doen in het tweede leerjaar". Als troostprijs voegde ze er wel aan toe "dat ze nog wel eens een elfje wilde schrijven samen/voor mama".
Er nog aan toevoegen dat ik het jammer vind dat de lessenreeks afgelopen is. Alvast mijn dank aan Tine en de medeleerlingen voor de leuke sfeer en hopelijk zien we elkaar nog eens terug.
Marijke
|
