Omdat ik de serie van de Donkere Toren voorlopig niet kan verderzetten (vierde deel niet beschikbaar in bibliotheek) ben ik begonnen in het Spel van de Engel. Van dezelfde auteur als "De schaduw van de wind" dat is duidelijk. Bepaalde elementen (plaats waar boek veilig kan worden bewaard) komen ook hierin terug. Ik vind het wel een mooi boek, maar af en toe heb ik een gevoel van herkenning. Momenteel ben ik halfweg, de verrassingen kunnen dus nog komen. Ik doe er wel in voort, want het intrigeert me ondanks alles hoe het zal aflopen met het hoofdpersonage.
Dansen, rondhuppelen op je eigen feest vergetend dat je net 2 x 25 bent geworden, tot je er -letterlijk- bij neervalt met een kater van gekneusde ribben tot gevolg.
Zoonlief nog een halve Hollander verkeert met een Vlaaams meisje. Ze beloofde hem de volgende dag een piepertje te geven, waarop zoonlief verbrouwereerd vroeg waarom een aardappel en geen kus?
