Dit is het vervolg op "If I stay". Omdat ik de achterflap niet had gelezen, vond ik het boek aanvankelijk moeilijk te volgen. Ik las het namelijk vanuit het standpunt van het meisje en ik vond dat er niets klopte aan het verhaal. Maar de achterflap maakte duidelijk dat in dit boek meer het verhaal van haar vriend werd verteld. Eens ik dit door had, vond ik het verhaal wel goed geschreven. De gevoelens van de betrokkenen zijn geloofwaardig en accuraat geschetst. Het aantal hoofdpersonages is zeer beperkt wat het ook makkelijk te volgen maakt. Alleen ben ik wel akkoord met dochterlief: waarom is de titel van het boek "Where she went" en niet "Where he went"?
In de jaren 70/80 van de vorige eeuw was dit een populair speelgoed. Bedoeling is om figuren te maken door een kleine cirkel rond te laten draaien in een grote cirkel. De uiteindelijke figuur hangt af van de diameter van de kleine cirkel en de startplaats binnen de grote cirkel. Dochterlief vond onze oude set in de kast. Enthousiast ging ze aan de slag. Maar ze ondervond al snel dat het maken van tekeningen toch enige behendigheid vraagt. Mij lukte het beter, dank zij mijn ervaring van zoveel jaren terug.
Ja ik weet het, dit is al een oud boek maar ik had het nog nooit gelezen. Dochterlief las het echter voor school en dus lag het thuis. Ik vond het boek spannend want je wil toch wel weten waarom de dingen gebeurden zoals ze gebeurden. Het hoofdpersonage vond ik wel onderkoeld, maar misschien is verdringing en gewoon verdergaan met je leven ook een overlevingsmechanisme. Het boek geeft in deze "herinner de WO II" tijd ook een goed inzicht in onze Vlaamse/Nederlandse zijde van het verhaal. Ben blij dat ik het alsnog gelezen heb.
Morgen de laatste examendag voor jongste. Dus geen problemen vlgd week door de staking met dank aan de school! Zijn eerste mondeling ging heel goed volgens zoon voor het eerst ook dat hij een kostuum aantrok.
Dochterlief had vanmorgen veel stress. Met lood in de schoenen ging het naar het mondeling examen. Maar ze straalde toen ze buitenkwam. Want de juf had gezegd dat het goed was. Dat maakt het vroege opstaan meer dan goed.
Na 21 jaar trouwe dienst gaf de machine er de brui aan. Omdat de wasstapel aangroeide diende er dringend een nieuwe machine te worden gekocht. Model was redelijk vlug gekozen en kon na 3 dagen worden geleverd. Helaas kon de machine niet onmiddellijk worden aangesloten. Een probleem met de dikte van de buizen. Dit probleem werd gelukkig snel opgelost door manlief. Het instructieboekje werd gelezen door mezelf en door mijn man. Ik las het in een half uur, mijn man deed er drie uur over...maar kent nu wel meer details over het gebruik. De eerste machine was is intussen al gedaan en goedgekeurd.
Toen de nieuwspresentator op de radio verkondigde dat "maandag veel middelbare schoolleerlingen" een extra vrije dag hebben om hun examen van de 16e voor te bereiden, klonk er luid protest op de achterbank van mijn auto. Want zoals het vriendinnetje formuleerde "Hallo, wat is er vrij aan een dag waarop je een examen moet studeren?"
Zo hadden de fietsvriendinnen de wandeling gedoopt die we gisteren deden. We vertrokken vroeg, drie uur lang liepen we door het rustieke Nokere met onderweg 2 verrassingsstops met glühwein en een Wortegemse druppel die door het koude weer heel goed van pas kwamen en we eindigden in een restaurant. Het was reuzegezellig ondanks dat eentje er niet bij kon zijn. Onze gedachten waren we bij haar en haar man die heel slecht nieuws hebben gekregen.
Tussen het studeren door krijgt dochterlief soms een kortdurende creatieve aandrang. Het resultaat van zo één moment staat nu bij mij op mijn bureau: een mooie kaars gemaakt van allerlei restanten oude kaarsen. Lekker geurend bovendien. Dank je wel dochterlief.
