Deze film uit de oude doos bekeken we gisteren. En was best de moeite waard. Dustin Hofman vertolkte overtuigend een vrouw in een soap. Het plot van de film was niet al te voorspelbaar. Bovendien was het leuk om de kledij uit die tijd nog eens te zien. Ook een groot voordeel: geen geweld en geen deprimerend einde. Wat mij betreft mag er elke zaterdagavond zo'n film worden geprogrammeerd.
Het botjes examen is achter de rug. En het viel wel mee. Dus dit weekend kan er worden gerust en met vrienden worden samengekomen. Mama taxi is al besteld om te brengen.
Die is hier bij ons thuis niet zo heel groot. Enkel een tak afgebroken van een oude prunusboom. Onze kater daarentegen liep heel wat schade op aan zijn trots. Want hij was verplicht tot binnenzitten tijdens de storm terwijl hij zelf vond dat hij die windstoten wel aan zou kunnen. Dat hem dat niet aanstond merkten we duidelijk: kribbig humeur en steeds aan de buitendeur staan. Hij was des te blijer toen hij vanmorgen dan toch buiten mocht.
Af en toe zoek ik op internet wat boeken op. Dan maak ik lijstjes van de boeken die ik graag zou willen lezen. Op de ouderwetse manier: dus titels met de hand genoteerd op plakbriefjes. En dan berg ik die lijstjes op met de bedoeling ze opnieuw te bekijken als ik effectief boeken wil kopen. Maar zoals dat gaat met goede voornemens: vaak loopt het fout. Of ik vind het lijstje niet meer, of het boek is uitverkocht. Om alvast het eerste probleem te vermijden vond ik een oplossing. Een moderne manier van werken. Voortaan noteer ik nog wel de lijstjes op papier maar ik neem er een foto van. En zolang ik mijn smartphone vind heb ik dan het lijstje bij de hand.
Hoewel ik een profiel heb spendeer ik niet veel tijd er aan. Tenminste tot nu. Want om een of andere reden zie ik nu op mijn startpagina vaak "Oldies station" verschijnen. En dan is het mijn "guilty pleasure" om te luisteren en te kijken naar de video's van al die muziekopnames uit "mijn tijd". Passeerden al de revue: "Green green grass of home", "Baby I've got you" en meer van dat moois.
Ze lagen al te koop in het grootwarenhuis. In alle mogelijke smaken. Zelfs nog voor de vasten begonnen is. Al zijn het wel lekkere voorbodes van pasen. Dus belandden ze in mijn winkelkar. In drie smaken: wit, daim en fondant. Herkenbaar aan de verschillende verpakking. Hun bestaan was van korte duur. Maar we kunnen uitkijken naar de volgende lading kleine paaseitjes
De brandweer stond er snel om het bijennest te vernietigen. Maar het duurde bijna een half jaar om de rekening naar ons te sturen. Het stelt me wel gerust dat de brandweer haar prioriteiten kent...
