Over zes seizoenen. Die ik aflevering per aflevering bekeek op DVD. Sommige episodes alleen, sommige met dochterlief gezellig naast mij. Vooral het laatste seizoen werd door haar opnieuw meegekeken. En nu weet ik het dus ook. Wie Gossip Girl is. En nee, ik verklap het niet. Want misschien loopt er hier toch nog iemand rond die het nog niet weet.
Sommige mensen hebben het, sommigen niet. Ik hoor tot de tweede categorie. Toen ik tijdens de pauze van de film naar het toilet wou gaan, koos ik de verkeerde uitgang. Even was er paniek. Ik dacht immers dat ik opgesloten zat tussen twee deuren die niet meer open te krijgen waren. Gelukkig zag ik, net voor het compleet flippen, een verlichte "uitgang" pijl. Ik kwam uit beneden in het complex, dus niet op de juist verdieping. Gelukkig was daar wel het intussen hoognodige toilet. De mevrouw daar kende blijkbaar het probleem van de verkeerde uitgang. Toen ik buitenkwam gaf ze onmiddellijk raad: ga langs daar naar boven en zeg dat je gemist bent van uitgang. De controleur aan de ingang liet me zonder problemen door. Net op tijd voor het vervolg plofte ik in de zetel naast mijn dochter.
Gisteravond had mijn man de tafel voor het avondeten gedekt op ons achterterras. Helaas voor hem vielen de eerste regendruppels op het moment dat we begonnen te eten. Koppig als we zijn bleven we zitten. De vlug opengeklapte parasol bleek net groot genoeg om onder te schuilen. Vrolijk zongen we"we're eating in the rain".
Als de mussen van het dak vallen van de hitte, gaan dochterlief en ik naar de bioscoop. Dit maal kozen we voor "Verschrikkelijke ikke 2". In tegenstelling tot veel vervolgfilms, is er op deze formule nog weinig sleet gekomen. Het hoofdpersonage is nog steeds een mix van lief en hard en zijn "partner in crime" is grappig charmant. We lachten onder meer met een dwaze kip. Kortom: best een geslaagde film.
Tijdens de Gentse Feesten pikken we graag een theatervoorstelling mee. Dit maal kozen we voor een politiekomedie geschreven door Romain De Coninck en vertolkt door De Melomanen. Het was bloedheet in de zaal, vooral omdat we op de voorlaatste rij zaten, bijna tegen het plafond aan. In het begin moest ik wel een beetje wennen aan het Gents, nadien kon ik het vlotter volgen. De hoofdrolspeler was goed in zijn rol en de hulpagent één van de meest komische actrices. Tijdens de pauze gisten we naar de afloop (wie is de dader?) en mijn dochter gokte goed, op basis van één detail in de eerste akte. Al met al vond ik het wel de moeite waard.
Toen ik nog een tiener was, reed mijn moeder ons af en toe naar zee. De heenweg leek eindeloos, maar gelukkig las ik ook toen al heel graag. Aan het strand zelf werden 's middags "boules de berlin" gekocht en knarsetandend verorberd. Vandaag reed ik zelf naar zee met mijn dochter. Omdat we vroeg genoeg vertrokken was er geen file. We kochten veel "boekskes" met nieuws over de troonwissel om te lezen op het strand. Dochterlief is niet gek op de fameuze "boules" dus aten we gewoon een broodje. Wegens "verbrandgevaar" kwamen we redelijk vroeg terug naar huis. Maar ik geef toe: ik genoot mateloos van deze dag;
Het was een klus die ik bewaarde voor later. Als het weer wat minder mooi zou zijn. Maar de filter besliste anders. De motor ervan ging stuk dus moest ik de klus sneller klaren dan gepland. En het was best heel veel werk. Nieuwe filter kopen, aquarium leegmaken en alle decoratie en grind spoelen, spoelen en nog eens spoelen. Nadien nieuwe filter en filtermateriaal installeren. En uiteraard de vissen met een netje uithalen en een tijdelijk logies aanbieden. De "ruitenkuisers" zijn hierbij de moeilijkste klanten. Mijn man heeft de meeste vissen teruggeplaatst. Het resultaat mag er zijn: de vissen hebben terug glashelder water en een goed werkende filter. En wij hebben een prachtig schouwspel.
