Om de kerstperiode af te ronden schreef ik gisteravond ook nog een antwoord op de kerstkaarten die we ontvingen. Nu moeten man-en dochterlief hun naam er nog bijzetten en dan kunnen ze op de post.
De kinesist gaf me oefeningen om thuis te doen. Met een vol flesje water van een halve liter kleine polsbewegingen maken. Toen ik dorst had nam ik vlug een slok water uit dat flesje. Geen goed idee. Na de eerstvolgende oefening kon ik een dweil bovenhalen.
Af en toe komen hier nog kerstkaarten toe met de post. Het is steeds een genoegen om die post te openen en te kijken wie er aan ons heeft gedacht. Maar onlangs stonden we toch voor een raadsel. Iemand stuurt een kaart naar het juiste adres. Afzender gaat er van uit dat we weten wie hij /zij is want op de achterkant wordt geen adres vermeld. Aan de binnenkant staan 3 voornamen. Helaas hebben wij absoluut geen idee van wie die kaart komt. Nunca idea, nada. We braken ons hoofd er al over, gingen ons gans adresboek na en dachten zelfs aan collega's. Maar het blijft tasten in het duister.
De kop is er af. Zoon twee heeft juist zijn eerste examen achter de rug. Hij is tevreden en ik ook, daarom maar ook omdat ik zijn kamer eens een grote poetsbeurt heb kunnen geven. Nu lekker even samen genieten en dan moet zoon er weer tegen aan voor het volgende examen.
Als ik naar Brussel moet, parkeer ik in de buurt van het station. Geld in parkeermeter, kaart aan vooruit en klaar. Maar niet vandaag. Want toen ik aan parkeermeter stond bleek dat ik niet de juiste hoeveelheid geld bijhad. Terug naar de auto. In het halfdonker gezocht in het potje parkeergeld. Terug naar de automaat. Nog niet juist. Een 50 cent stuk aanzien voor 1 euro is niet ok voor de automaat. Terug naar de auto. Weer gezocht in het parkeergeldpotje. En ditmaal lukte het wel. Maar de trein van 8.15 uur was niet meer te halen met al dat heen en weer geloop.
