Deze is vandaag gestart voor de jongste. Vroeger dan gewoonlijk, het heeft dan ook alles met kunst te maken. De zesdejaars zijn vanmiddag met de bus vertrokken naar Venetië waar dit jaar de biënnale plaatsvind. Ben erg benieuwd naar zijn avonturen.
Onlangs bracht ik een vriendinnetje van dochterlief naar huis. Dat huis is bereikbaar via allerlei kleine wegen. Er naar toe rijden was niet het grote probleem. De wagen keren om terug te rijden wel. Want de oprit stond vol wagens en het was al heel donker. Maar het is mij na veel maneuvreren gelukt.
Dat zal ik moeten doen om de nieuwe breitechniek onder de knie te krijgen. Het dubbelbreien is moeilijker dan ik dacht. Maar zoals mijn man altijd zegt: moeilijk gaat ook. En dat is te hopen voor hem. Want de pull in dubbelbreitechniek is voor hem bedoeld.
Dank zij het noeste breiwerk van de afgelopen dagen nadert mijn eerste werkstuk het einde. Nog enkele priemen van de afwerkingsboord, draadjes instoppen en oppersen. En de sjaal is klaar.
Stel je voor: je zit in de wachtkamer van een dokter. Je bent zenuwachtig voor wat je daar te horen zult krijgen. Je leest een tijdschrift om je gedachten wat af te leiden. Wat ik in een dergelijk geval niet wil is muziek in een genre dat mij irriteert, afleidt en verschrikkelijk zenuwachtig maakt. Muziek die je liefst onmiddellijk uit wil zetten maar niet kan uitzetten omdat je in een wachtkamer zit. In elk geval krijg je niet altijd wat je wil. Dus ik heb de muziek moeten verdragen tot het mijn beurt was. Helaas. Gelukkig verliep het bij de dokter beter dan in de wachtkamer.
Vanavond wordt informatie gegeven over de reis die de leerlingen maken in de herfstvakantie. Leuk uitje dus. Minder leuk is dat er morgen misschien toetsen zijn op school.
