Jaren geleden, toen ik in verwachting was van mijn dochter (zij wordt tien in december) las ik in één ruk de serie "The Belgariad" die bestaat uit 5 boeken. Het was mijn eerste kennismaking met Fantasy na "de ban van de ring". Nu is er wel een wereld van verschil. Waar "In de ban van de ring" grote ernst is, is de Belgariad zeer humoristisch. Uiteraard hetzelfde thema "de goeden tegen de kwaden" maar de goeden hebben wel zo hun typische kleinmenselijke karaktertrekken. De luttele twee maanden dat ik borstvoeding gaf, lag mijn dochter op mijn schouder mee te lezen in "Belgarath the sorcerer" en "Polgara the sorceress", twee van de hoofdfiguren uit "The Belgariad". Nu zo'n tien jaar later ben ik er eindelijk toe gekomen om het vervolg te lezen nl. de vijf boeken van "The Mallorean", althans ik ben bezig in het eerste deel. En het boeit mij weer vanaf de eerste bladzijde, de hoofdfiguren zijn echt menselijk en laten mij niet meer los. Voor fantasyliefhebbers is deze serie van de auteurs David en Leigh Eddings een echte aanrader, net als hun andere werken. Ik lees ze het liefst in het Engels, zo blijft dat ook op punt maar uiteraard vind je hun werken in alle bibliotheken. Marijke
@Violaine, bedankt voor de tip! En ja die eerste stap naar het middelbaar, weer een grote verandering. Die stap van mijn oudste vergeet ik niet licht. Zoveel leerlingen, heel wat anders dan het lager. Ik weet nog dat ik hem moest ophalen en hem zou opwachten aan de schoolpoort. Een mama (her)kent haar eigen kind toch zeker wel. niet dus, ik vond hem niet terug in de massa en tussen al die 'groten'. Een bevriende leerkracht, die me had zien zoeken, spurte op zijn fiets terug naar mij om te zeggen dat zoon alang door was en zo vond ik hem gelukkig weer terug. En nu struikelt oudste met zijn inmiddels 1m.85 over de 'kleintjes'. En dan die wirwar van mappen en boeken, maar je zoon zal er doorheen geraken, wens hem succes.
Wie Dimitri Verhulst nog niet gelezen heeft; binnen enkele weken gratis bij humo zijn nieuw boek. Een groot schrijver en mijn lieveling. Van mijn jaar trouwens!! Violaine
Oef, hij zit er weer op 'de eeste dag'.Voor ons jongste was de vakantie te kort en teleurgesteld vertrok hij naar school om heel enthousiast weer terug te keren. Bonjour was zijn begroeting. Hij had zijn eerste woordjes frans geleerd en een cd meegekregen om te oefenen, waarmee hij enthousiast aan de slag ging. Een toffe meester en een toffe klasruimte ( drie computers) waren zijn eerste indrukken. Puberzoon vond het oersaai, zijn klas heeft een vast lokaal, hij loopt liever een keer rond, van de leerkrachten leek er maar één tof, zijn lief had nog geen tijd voor hem, hij was vroeg klaar en moest 3 kwartier op de bus wachten enz. Oudste was sportief met de fiets vertokken en droog gebleven. Zijn laatste jaar op het middelbaar,waarom de leerkrachten nu nog alle regels moesten uitleggen Raar gevoel ook, de oudste van de school te zijn, al die kleintjes die er nu rond lopen en die steeds maar in de weg lopen. De eerste papieren voor het hoger onderwijs zaten gisteren al bij de post. ook meteen de regels en tips voor zijn eindwerk meegekregen, waarmee hij meteen aan de slag moet, maar hij vond het niet saai.
Gistermiddag samen met de dochter een bezoek gebracht aan de "Schotse dagen" in het kasteel van Ooidonk. De roofvogelshow met gier was boeiend maar eng toen die gier wel heel dicht langs vloog. Verder nog standjes met info over Schotland, een whiskystand, veel demonstraties dans en doedelzak. Wat echter de allergrootste indruk maakte was de verhalenverteller "Gadje Joe". Een echte aanrader. Schotse verhalen verteld door een Meesterverteller. Hoe die de heks en "Jack"figuur tot leven bracht was fenomenaal. Iedereen, van jong tot oud hing aan zijn lippen. Volgend jaar zijn we zeker opnieuw van de partij voor een nieuwe portie verhalen. Marijke
Hebben jullie dat soms ook? Zo'n boek dat net niet boeiend genoeg is om het in één adem uit te lezen, maar net nog intrigerend genoeg om het niet ongelezen aan de kant te schuiven. Mij overkwam het met de "Trilogie van de wevers". En als ik er over nadenk waaraan het ligt kom ik tot de conclusie dat het niet overtuigt: ik was niet ten volle bereid mee te stappen in de door de auteur geschapen wereld. Resultaat: het kostte dubbel zo veel tijd als normaal én een boete bij de bibliotheek om het volledig te doorworstelen. Als troost en afwisseling eens een "chicklit" boek: de 3 romans van Sophie Kinsella over "Shopaholic". Wedden dat deze omnibus wel snel gelezen zal zijn! Marijke
De vakantie zit er weer op. Onze dochter deed vele kampen (oa badminton, plankenkoorts) en amuseerde zich dolletjes. Vanmorgen echter werd het ernst: boekentas, turnzak, zwemzak, ballettas klaarzetten. Daarna mocht ze op school kennismaken met de nieuwe juf in het opgefriste lokaal. Ze zag er wel tegenop: éénmaal had ze de juf nog maar gezien en daar had ze niet zo'n goede herinnering aan. Maar vanmorgen viel het reuze mee: dus weg buikpijn en genieten van het laatste weekend ! Marijke
Gisteren een massagecursus in Kortrijk gevolgd en ik was wel blij met mijn auto met gps, anders was ik er vandaag nog niet geraakt. Ayuverdische massage, de hele dag geven en ontvangen, zalig. Thuis vlug de brahmi olie van mijn lichaam en uit de haren gespoeld en daarna op de fiets. In de zomermaanden fietst er elke donderdagavond een vrouwenclubje vanuit ons dorp een knooppunt- route. Het was de laatste avond, mijn eerste, en gewoontegetrouw sloten we het seizoen af met een stevig doorzakkertje op een terrasje.
Gisteren was het - heel zacht uitgedrukt - een drukke dag. Ik snoei in de beschrijving van mijn werkzaamheden en belevenissen en begin bij 's avonds. Ik was uitgenodigd op een redactiebijeenkomst, de eerste sinds jaren, van het huis-aan-huis blad waar ik sedert begin dit jaar voor schrijf. Er waren een pak gedreven mensen waarmee ik maar niet uitgepraat raakte.
Omdat ik vooraf terloopsweg (nadat ik een mailtje van Biscara ontvangen had) mijn interesse voor een nieuwe ring langs een reply-mailtje gestuurd had en van het één het ander kwam en ik dus na de bijeenkomst naar de juwelier en zijn vrouw mocht gaan, ben ik toch op een 'redelijk' uur vertrokken. Na een 'beetje' verloren gereden te hebben, ik ben één van de zeldzame mensen zonder GPS, kwam ik daar aan toen het net nog gisteren was.
Ze zagen er alletwee schitterend uit en de volgende paar uur werden enkele hilarische verhalen uitgewisseld. Toen we naar adem hapten tussen twee anekdotes door, kon de juwelier de maat nemen. Ik ben benieuwd hoe de ring eruit zal zien als hij af is. Als het aan zijn trots voor zijn vak zal afhangen, zal het een prachtexemplaar worden. Ondertussen maakte zijn vrouw mij nogal nieuwsgierig naar haar volgende boek. Het gonst er van de activiteit ten huize René en Tine.
Als je zoals ik voor het werk vaak met de wagen op pad moet, maak je wel wat mee. En dan heb ik het niet alleen over de zo vervelende files en wegomleidingen. Vandaag was ik in Kontich en ik wou tussen de eerste en tweede afspraak in een broodje gaan eten in het centrum. Er was maar één probleempje: een brand bij het Blokkerfiliaal. Veel rook, massa politie en brandweer, maar gelukkig geen uitslaande vlammen noch gekwetsten. Toch maar elders een broodje gekocht: aangebrand voedsel is niet mijn lievelingseten. Marijke
De afgelopen week zijn de huisgenoten en ik een beetje onder zeil geweest, waarschijnlijk nog acclimatiseren van de reis. En weet je ik vond het absoluut niet erg, lekker nagenieten. Nog een weekje en het nieuwe schooljaar gaat alweer van start. Tijd om nu alvast een stukje in de startblokken te gaan staan, boeken kaften, alle schrijfgerief nakijken enz. En niet te vergeten een normaal schoolslaapritme proberen te kweken. De wekker van ons jongste liep vanmorgen alvast om 7.00u af en hij wekte ons om te zeggen dat hij naar beneden ging. Slaperig vroegen we waarom hij al zo vroeg wakker was.'Ik moest toch al op tijd zijn voor school'. Ons oudste heeft blijkbaar het beste bed om in te slapen, ondanks onze aansporingen en dreigementen komt zoon rond het middaguur pas boven water.
Hallo Al die lieve woorden, die steun zonder meer. Ja Daisy ook ik ken een paar mensen die de stap gezet hebben om de lerarenopleiding te volgen. Zoiets doe je niet zomaar natuurlijk. Gesprekken met vrienden, kenissen, leraren ik deed het allemaal. Ik kan alleen maar hopen dat ik erin zal slagen. Ik heb een sterke wil en daarmee geraak ik er wel, met vallen en opstaan. Maar het doet deugd al die reacties en lieve woorden. We zien wel waar we geraken, en slaag ik niet dat moet ik me niets verwijten hè, maar zal toch de stap gezet hebben. Bedankt, Sabine, Marijke, Ellen en lieve Daisy. Waar is de tijd hè, die zalige tijd. Hij wordt groot nu. Violaine
Het wordt een rage : les volgen om les te geven. Of is het eerder toevallig dat ik nogal wat mensen ken die het aandurven de stap te zetten ? Want het is inderdaad een soort sprong in het onbekende. Ik hoorde al een aantal keren dat het niet gemakkelijk is, lastig en dat er veel werk aan verbonden is. Achteraf is de voldoening wel des te groter.
Gelukkig leven we in een tijd waarin we ons leven op ieder moment een nieuwe wending kunnen geven. Dat zorgt al eens voor extra spanning, maar dat hoort bij een nieuwe uitdaging. Als de eindmeet succesvol bereikt wordt, is de ontlading en de voldoening des te groter. Ik wens de nieuwe studenten alvast veel moed en ik ben er zeker van dat het doel gehaald zal worden.
Ook wij zijn terug van weggeweest en gaan morgen terug aan het werk. Wat dat laatste betreft had ik dat graag nog wat uitgestelt maar dat kan nu eenmaal niet, tijd is op. Rhodos is een zalig grieks eilandje waar ik me dan ook echt thuisvoelde. De omgeving laat je tot rust komen, de mensen zijn er vriendelijk, zalig was het er. We trokken 3 daagjes rond met een huurwagen en konden zo gans het eiland afrijden. Natuurlijk hebben we ook zalig geluierd aan het zwembad en strand.Kortom het was een heerlijke vakantie van 15 daagjes zalig niets doen en zo tot rust kunnen komen. Nu zijn we er helemaal klaar voor. Morgen weer aan de slag, de kids nog twee weekjes vakantie en vanaf september vliegen we er met z'n allen weer in. Ook ik neem in September een nieuwe start. De beslissing is gevallen. Ik begin aan de specifieke lerarenopleiding de vroegere D-cursus. Ik zal er 3 jaar over doen maar zie het helemaal zitten. Het zal een groot deel van mijn tijd in beslag nemen vooral omdat ik het combineer met werk en gezin. Maar met een goed schema zal dat wel lukken. Later zou ik graag les geven in verzorging, zowel personenzorg of kraamzorg, huishoudkunde... we zien dan wel weer. Beginnen bij het begin dus. En als ik wat minder schrijf op het blog, vergeef me dan. Jullie lezen zal ik wel doen. Nog een fijne zondag en tot later.
Vandaag is het mijn verjaardag, geen ontbijt op bed deze keer, geen kinderstemmen die 'lang zal ze leven zongen' aan/in bed, maar mijn kado heb ik al gehad. Onze zalige reis! Gisterenochtend zijn we weer geland in Amsterdam. Bibberend van de kou haalden we onze auto op, die ook 3 weken op vakantie was geweest . Eerst naar opa, die ons verwelkomde met overheerlijke soep, en benieuwd was naar enthousiaste verhalen van de kinderen. Jetlag had onze zonen echter geveld. Dinsdagochtend 10.00u waren we uit Amerika vertrokken en woensdagochtend 9.00u gearriveerd. In het vliegtuig hadden ze niet geslapen, omdat er zich op elke stoel een computer bevond, waarop ze spelletjes konden doen, films kijken en naar muziek luisteren. Slapen was er niet bij, dat deden ze dus bij opa en in de auto en nu slaapt er nog eentje. Een verslag van de reis komt nog. Nog niet direct, want er is 'de was', veel was, en vanaf morgen is er verjaardagsbezoek.
hij lag vanmorgen stijfjes op de bodem van de kooi. Ik zag het toen ik ons kleine beertje aan het verversen was. Ons parkietje was niet meer. Zijn mannetje zat op het stokje wat stilletjes voor zich uit te kijken. Zielig. Even een tweestrijd, vertel ik het de kinderen of niet ? Alle opvoedkundige boeken schreeuwen van ja. Zodus, enige tijd later werd het huis gevuld met traantjes en groot verdriet. Papa mocht om half acht 's morgens, in de gietende regen, het arme beestje begraven, bij de 7 hamsters en de kat ( het beest zou het moeten weten !). Nu zit papaparkiet tegen zichzelf te kwetteren. Wie zal je nu zo lekker krauwen in je nekje ? Wie zal nu voor jou alle etensbakjes naar de vaantjes helpen ? Wie zal nu met jou grootse ontsanppingsplannen beramen ? Waarschijnlijk het spiegeltje dat ik binnenkort bij je hang. Kan je nog een beetje kijken naar het parkietje aan de overkant.Doe hem zeker de groetjes... Sabine
gisteravond gekeken naar de "Moulin Rouge", de musical met Nicole Kidman en Ewan McGregor. En al ben ik geen fan van romantische films (integendeel, het mag voor mij lekker bloederig...) ik hou wel van goede muziek. En in die film krijg je dus allerlei arrangementen van bestaande muziek zoals 'Like a Virgin ' of 'Roxanne' of 'Someday I'll fly away'. Bij momenten is het op het pompeuze af maar juist dit maakt het zo lekker absurd. Soms lijkt de film wel op een realistische tekenfilm. Kortom, een aanrader ! En hou de zakdoek maar bij de hand. Ondertussen is manlief terug aan het werk en heb ik weer de alleenheerschappij...kzal blij zijn als het straks 5u is ! Ons klein reusje is begonnen aan zijn groentenpapje. Iedereen zei dat hij daar zeker goed zou van eten want haja 'tis zonen groten ! Niet dus. Ik heb nog enkele nieuwe gelaatsuitdrukkingen ontdekt bij hem ! Maar goed, stilletjes aan wordt hij het wel gewoon. De andere twee kameraden hebben elkaar heel de namiddag getackeld,gewurgd,achterna gezeten, en zijn nu uiteindelijk gestrand aan het vieruurtje. Even rust! Vanvavond ga ik zwemmen al heb ik een hekel aan in mijn eentje dit te doen. Nu, zonder bril zie of herken ik toch niemand. Moest er iemand met me meegaan dan zouden ze een hele felle badmuts moeten dragen wil ik ze nog terugvinden!Trouwens, ik zal eens goed mijn conditie mogen nagaan. Kwestie van halfweg een lengte niet meteen de redder nodig te hebben ( tenzij het een knapperd is!) groetjes Sabine
Begin vorige week merkte ik bij het opstaan dat er 's nachts een poes ziek was geweest. Beide poezen slapen samen en krijgen hetzelfde eten, maar onze Belle was lustelozer, bleef vaker dan anders in de buurt van het huis hangen en kwam veel vlugger binnen. Beauty daarentegen was even speels en hongerig als anders. De conclusie lag voor de hand en toen het na een dag of twee nog niet beter ging, ging het richting veearts met Belle. Hij kon niet echt veel constateren bij de poes, maar gaf voor de zekerheid maar primperan mee. Na een dag of 2 zou de darmontsteking dan wel over zijn. Helaas, na 2 dagen vond ik nog steeds sporen van ziek zijn en toen begon ik al iets te vermoeden. Beide poezen eens gescheiden voor de nacht en inderdaad: overduidelijk bewijs aangetroffen dat Beauty de schuldige was. Nu behandelen we de juiste poes in de hoop dat het leed (zowel voor poes als het kuisende bazinnetje) nu echt geleden zal zijn overmorgen. Wat Belle betreft: een bevriende huisarts verzekerde mij dat Primperan niet echt een agressief produkt is en dat de poes dus geen hinder zal ondervinden van haar onterechte behandeling. Oef ! Marijke
Gisteravond gekeken naar de film "King Arthur". Prachtige vertolkingen van Sean Connery (King Arthur) en Richard Gere (Lancelot) en een zeer romantisch verhaal. Alleen kon ik het niet laten de film te vergelijken met het boek "De nevelen van Avalon" van Marion Zimmer Bradley. En dan valt de vergelijking met stip in het voordeel van het boek uit. Een zeer sterke vrouw als hoofdpersonage, een verhaal waarin de leer van de druïden afgezet wordt tegen het opkomend christendom en een menselijke Lancelot en Guinevere. Kortom een echte aanrader. Marijke
niet dus, ik vond hem niet terug in de massa en tussen al die 'groten'. Een bevriende leerkracht, die me had zien zoeken, spurte op zijn fiets terug naar mij om te zeggen dat zoon alang door was en zo vond ik hem gelukkig weer terug. En nu struikelt oudste met zijn inmiddels 1m.85 over de 'kleintjes'. En dan die wirwar van mappen en boeken, maar je zoon zal er doorheen geraken, wens hem succes.
Raar gevoel ook, de oudste van de school te zijn, al die kleintjes die er nu rond lopen en die steeds maar in de weg lopen. De eerste papieren voor het hoger onderwijs zaten gisteren al bij de post. ook meteen de regels en tips voor zijn eindwerk meegekregen, waarmee hij meteen aan de slag moet, maar hij vond het niet saai.
