De vakantie zit er weer op. Onze dochter deed vele kampen (oa badminton, plankenkoorts) en amuseerde zich dolletjes. Vanmorgen echter werd het ernst: boekentas, turnzak, zwemzak, ballettas klaarzetten. Daarna mocht ze op school kennismaken met de nieuwe juf in het opgefriste lokaal. Ze zag er wel tegenop: éénmaal had ze de juf nog maar gezien en daar had ze niet zo'n goede herinnering aan. Maar vanmorgen viel het reuze mee: dus weg buikpijn en genieten van het laatste weekend ! Marijke
Gisteren een massagecursus in Kortrijk gevolgd en ik was wel blij met mijn auto met gps, anders was ik er vandaag nog niet geraakt. Ayuverdische massage, de hele dag geven en ontvangen, zalig. Thuis vlug de brahmi olie van mijn lichaam en uit de haren gespoeld en daarna op de fiets. In de zomermaanden fietst er elke donderdagavond een vrouwenclubje vanuit ons dorp een knooppunt- route. Het was de laatste avond, mijn eerste, en gewoontegetrouw sloten we het seizoen af met een stevig doorzakkertje op een terrasje.
Gisteren was het - heel zacht uitgedrukt - een drukke dag. Ik snoei in de beschrijving van mijn werkzaamheden en belevenissen en begin bij 's avonds. Ik was uitgenodigd op een redactiebijeenkomst, de eerste sinds jaren, van het huis-aan-huis blad waar ik sedert begin dit jaar voor schrijf. Er waren een pak gedreven mensen waarmee ik maar niet uitgepraat raakte.
Omdat ik vooraf terloopsweg (nadat ik een mailtje van Biscara ontvangen had) mijn interesse voor een nieuwe ring langs een reply-mailtje gestuurd had en van het één het ander kwam en ik dus na de bijeenkomst naar de juwelier en zijn vrouw mocht gaan, ben ik toch op een 'redelijk' uur vertrokken. Na een 'beetje' verloren gereden te hebben, ik ben één van de zeldzame mensen zonder GPS, kwam ik daar aan toen het net nog gisteren was.
Ze zagen er alletwee schitterend uit en de volgende paar uur werden enkele hilarische verhalen uitgewisseld. Toen we naar adem hapten tussen twee anekdotes door, kon de juwelier de maat nemen. Ik ben benieuwd hoe de ring eruit zal zien als hij af is. Als het aan zijn trots voor zijn vak zal afhangen, zal het een prachtexemplaar worden. Ondertussen maakte zijn vrouw mij nogal nieuwsgierig naar haar volgende boek. Het gonst er van de activiteit ten huize René en Tine.
Als je zoals ik voor het werk vaak met de wagen op pad moet, maak je wel wat mee. En dan heb ik het niet alleen over de zo vervelende files en wegomleidingen. Vandaag was ik in Kontich en ik wou tussen de eerste en tweede afspraak in een broodje gaan eten in het centrum. Er was maar één probleempje: een brand bij het Blokkerfiliaal. Veel rook, massa politie en brandweer, maar gelukkig geen uitslaande vlammen noch gekwetsten. Toch maar elders een broodje gekocht: aangebrand voedsel is niet mijn lievelingseten. Marijke
De afgelopen week zijn de huisgenoten en ik een beetje onder zeil geweest, waarschijnlijk nog acclimatiseren van de reis. En weet je ik vond het absoluut niet erg, lekker nagenieten. Nog een weekje en het nieuwe schooljaar gaat alweer van start. Tijd om nu alvast een stukje in de startblokken te gaan staan, boeken kaften, alle schrijfgerief nakijken enz. En niet te vergeten een normaal schoolslaapritme proberen te kweken. De wekker van ons jongste liep vanmorgen alvast om 7.00u af en hij wekte ons om te zeggen dat hij naar beneden ging. Slaperig vroegen we waarom hij al zo vroeg wakker was.'Ik moest toch al op tijd zijn voor school'. Ons oudste heeft blijkbaar het beste bed om in te slapen, ondanks onze aansporingen en dreigementen komt zoon rond het middaguur pas boven water.
Hallo Al die lieve woorden, die steun zonder meer. Ja Daisy ook ik ken een paar mensen die de stap gezet hebben om de lerarenopleiding te volgen. Zoiets doe je niet zomaar natuurlijk. Gesprekken met vrienden, kenissen, leraren ik deed het allemaal. Ik kan alleen maar hopen dat ik erin zal slagen. Ik heb een sterke wil en daarmee geraak ik er wel, met vallen en opstaan. Maar het doet deugd al die reacties en lieve woorden. We zien wel waar we geraken, en slaag ik niet dat moet ik me niets verwijten hè, maar zal toch de stap gezet hebben. Bedankt, Sabine, Marijke, Ellen en lieve Daisy. Waar is de tijd hè, die zalige tijd. Hij wordt groot nu. Violaine
Het wordt een rage : les volgen om les te geven. Of is het eerder toevallig dat ik nogal wat mensen ken die het aandurven de stap te zetten ? Want het is inderdaad een soort sprong in het onbekende. Ik hoorde al een aantal keren dat het niet gemakkelijk is, lastig en dat er veel werk aan verbonden is. Achteraf is de voldoening wel des te groter.
Gelukkig leven we in een tijd waarin we ons leven op ieder moment een nieuwe wending kunnen geven. Dat zorgt al eens voor extra spanning, maar dat hoort bij een nieuwe uitdaging. Als de eindmeet succesvol bereikt wordt, is de ontlading en de voldoening des te groter. Ik wens de nieuwe studenten alvast veel moed en ik ben er zeker van dat het doel gehaald zal worden.
Ook wij zijn terug van weggeweest en gaan morgen terug aan het werk. Wat dat laatste betreft had ik dat graag nog wat uitgestelt maar dat kan nu eenmaal niet, tijd is op. Rhodos is een zalig grieks eilandje waar ik me dan ook echt thuisvoelde. De omgeving laat je tot rust komen, de mensen zijn er vriendelijk, zalig was het er. We trokken 3 daagjes rond met een huurwagen en konden zo gans het eiland afrijden. Natuurlijk hebben we ook zalig geluierd aan het zwembad en strand.Kortom het was een heerlijke vakantie van 15 daagjes zalig niets doen en zo tot rust kunnen komen. Nu zijn we er helemaal klaar voor. Morgen weer aan de slag, de kids nog twee weekjes vakantie en vanaf september vliegen we er met z'n allen weer in. Ook ik neem in September een nieuwe start. De beslissing is gevallen. Ik begin aan de specifieke lerarenopleiding de vroegere D-cursus. Ik zal er 3 jaar over doen maar zie het helemaal zitten. Het zal een groot deel van mijn tijd in beslag nemen vooral omdat ik het combineer met werk en gezin. Maar met een goed schema zal dat wel lukken. Later zou ik graag les geven in verzorging, zowel personenzorg of kraamzorg, huishoudkunde... we zien dan wel weer. Beginnen bij het begin dus. En als ik wat minder schrijf op het blog, vergeef me dan. Jullie lezen zal ik wel doen. Nog een fijne zondag en tot later.
Vandaag is het mijn verjaardag, geen ontbijt op bed deze keer, geen kinderstemmen die 'lang zal ze leven zongen' aan/in bed, maar mijn kado heb ik al gehad. Onze zalige reis! Gisterenochtend zijn we weer geland in Amsterdam. Bibberend van de kou haalden we onze auto op, die ook 3 weken op vakantie was geweest . Eerst naar opa, die ons verwelkomde met overheerlijke soep, en benieuwd was naar enthousiaste verhalen van de kinderen. Jetlag had onze zonen echter geveld. Dinsdagochtend 10.00u waren we uit Amerika vertrokken en woensdagochtend 9.00u gearriveerd. In het vliegtuig hadden ze niet geslapen, omdat er zich op elke stoel een computer bevond, waarop ze spelletjes konden doen, films kijken en naar muziek luisteren. Slapen was er niet bij, dat deden ze dus bij opa en in de auto en nu slaapt er nog eentje. Een verslag van de reis komt nog. Nog niet direct, want er is 'de was', veel was, en vanaf morgen is er verjaardagsbezoek.
hij lag vanmorgen stijfjes op de bodem van de kooi. Ik zag het toen ik ons kleine beertje aan het verversen was. Ons parkietje was niet meer. Zijn mannetje zat op het stokje wat stilletjes voor zich uit te kijken. Zielig. Even een tweestrijd, vertel ik het de kinderen of niet ? Alle opvoedkundige boeken schreeuwen van ja. Zodus, enige tijd later werd het huis gevuld met traantjes en groot verdriet. Papa mocht om half acht 's morgens, in de gietende regen, het arme beestje begraven, bij de 7 hamsters en de kat ( het beest zou het moeten weten !). Nu zit papaparkiet tegen zichzelf te kwetteren. Wie zal je nu zo lekker krauwen in je nekje ? Wie zal nu voor jou alle etensbakjes naar de vaantjes helpen ? Wie zal nu met jou grootse ontsanppingsplannen beramen ? Waarschijnlijk het spiegeltje dat ik binnenkort bij je hang. Kan je nog een beetje kijken naar het parkietje aan de overkant.Doe hem zeker de groetjes... Sabine
gisteravond gekeken naar de "Moulin Rouge", de musical met Nicole Kidman en Ewan McGregor. En al ben ik geen fan van romantische films (integendeel, het mag voor mij lekker bloederig...) ik hou wel van goede muziek. En in die film krijg je dus allerlei arrangementen van bestaande muziek zoals 'Like a Virgin ' of 'Roxanne' of 'Someday I'll fly away'. Bij momenten is het op het pompeuze af maar juist dit maakt het zo lekker absurd. Soms lijkt de film wel op een realistische tekenfilm. Kortom, een aanrader ! En hou de zakdoek maar bij de hand. Ondertussen is manlief terug aan het werk en heb ik weer de alleenheerschappij...kzal blij zijn als het straks 5u is ! Ons klein reusje is begonnen aan zijn groentenpapje. Iedereen zei dat hij daar zeker goed zou van eten want haja 'tis zonen groten ! Niet dus. Ik heb nog enkele nieuwe gelaatsuitdrukkingen ontdekt bij hem ! Maar goed, stilletjes aan wordt hij het wel gewoon. De andere twee kameraden hebben elkaar heel de namiddag getackeld,gewurgd,achterna gezeten, en zijn nu uiteindelijk gestrand aan het vieruurtje. Even rust! Vanvavond ga ik zwemmen al heb ik een hekel aan in mijn eentje dit te doen. Nu, zonder bril zie of herken ik toch niemand. Moest er iemand met me meegaan dan zouden ze een hele felle badmuts moeten dragen wil ik ze nog terugvinden!Trouwens, ik zal eens goed mijn conditie mogen nagaan. Kwestie van halfweg een lengte niet meteen de redder nodig te hebben ( tenzij het een knapperd is!) groetjes Sabine
Begin vorige week merkte ik bij het opstaan dat er 's nachts een poes ziek was geweest. Beide poezen slapen samen en krijgen hetzelfde eten, maar onze Belle was lustelozer, bleef vaker dan anders in de buurt van het huis hangen en kwam veel vlugger binnen. Beauty daarentegen was even speels en hongerig als anders. De conclusie lag voor de hand en toen het na een dag of twee nog niet beter ging, ging het richting veearts met Belle. Hij kon niet echt veel constateren bij de poes, maar gaf voor de zekerheid maar primperan mee. Na een dag of 2 zou de darmontsteking dan wel over zijn. Helaas, na 2 dagen vond ik nog steeds sporen van ziek zijn en toen begon ik al iets te vermoeden. Beide poezen eens gescheiden voor de nacht en inderdaad: overduidelijk bewijs aangetroffen dat Beauty de schuldige was. Nu behandelen we de juiste poes in de hoop dat het leed (zowel voor poes als het kuisende bazinnetje) nu echt geleden zal zijn overmorgen. Wat Belle betreft: een bevriende huisarts verzekerde mij dat Primperan niet echt een agressief produkt is en dat de poes dus geen hinder zal ondervinden van haar onterechte behandeling. Oef ! Marijke
Gisteravond gekeken naar de film "King Arthur". Prachtige vertolkingen van Sean Connery (King Arthur) en Richard Gere (Lancelot) en een zeer romantisch verhaal. Alleen kon ik het niet laten de film te vergelijken met het boek "De nevelen van Avalon" van Marion Zimmer Bradley. En dan valt de vergelijking met stip in het voordeel van het boek uit. Een zeer sterke vrouw als hoofdpersonage, een verhaal waarin de leer van de druïden afgezet wordt tegen het opkomend christendom en een menselijke Lancelot en Guinevere. Kortom een echte aanrader. Marijke
hallo even een berichtje van mij viahotelcomputer de vakantie is tot nog toe adembenemend fantasties. al gezien san fransisco death valley las vegas grand canyons. nu rust dag aan lake powell - page. onze tijd hier 9.30u
groetjes
Vorige week trokken mijn partner, dochter, haar vriendinnetje en ik naar Planckendael, de zoo in Mechelen. Het was niet de eerste keer dat we er waren maar het park valt altijd opnieuw in de smaak. Dit maal viel er zelfs een babyrinoceros te bewonderen. Het weer was stralend, zelfs een beetje té maar gelukkig zorgden de talrijke bomen er voor de nodige schaduw. De kinderen waren enthousiast en legden het bomenparcours, ondanks de hitte en de massa volk, zelfs twee keer af. Mama hield haar beide voeten stevig op de grond. Zo'n 15 meter boven de grond vertoeven: het zei (en zegt ) me niks, zeker niet als een paar jeugdigen het nodig vinden in de touwen te springen zodat die hevig schommelen. Voor we huiswaarts keerden knutselen de kinderen nog vlug een giraffenkroon in elkaar. Het was een geslaagd dagje. Marijke
Hoe herken je een echte lezer ? In mijn ogen is dat iemand die zich niet bekommert om de dikte van het boek maar om de inhoud van het verhaal. Dus als je mij tegenkomt op een terras, verdiept in een verhaal en je zit verlegen om een praatje zeg dan niet "wat een dik boek" maar vraag mij of het verhaal boeiend is... Marijke
hebben jullie dat ook soms,dat je zo opgaat in een boek dat je er voortdurend mee bezig bent ? Of je nu afwast, of wandelt of strijkt of eten klaarmaakt, telkens glippen de personnages je hoofd binnen en slaat de fantasie op hol. En als het boek dan uit is dan voelt het als een verlies, een beetje afscheid nemen. Gek hé, noem het nog mijn kinderlijke fantasie die zelfs op mijn leeftijd nog volop werkt. Het is Hobb haar schuld. Ik dacht dat ik dit alleen zou meemaken met de boeken van King en zijn Torentrilogie (amaai, dat was pas erg wat meeleven in de personages betrof !) maar Hobb lapt het mij dus ook. Zopas heb ik de trilogie van de Levende Schepen doorleeft en toen ik het laatste boek sloot was het opnieuw met iets van spijt. Maar zie, ontdek ik daar niet een nieuwe reeks van Hobb ; de trilogie van de Zieners. En jawel, lap, 'k heb het weer zitten. Fitz is al mijn geest binnengewandeld en is van plan om daar een tijdje te blijven. Dat hij maar doet, ik snoep van het verhaal. Wat nogmaals bevestigt, Fantasy blijft bij mij nummer 1, alle steengoede andere genres en schrijvers ten spijt, ik kan het niet laten. En weet je wat nog beter is ? Hobb heeft nog heel veel boeken geschreven ( aja, onder andere namen )... en aangezien ik vaak nog eens op moet voor het flesje ( niet voor mij hé, voor tkleine droompje van ondertussen 15 weken en bijna 8 kilo) en daarna niet meer in slaap geraak, kan ik ' snachts mezelf nog eens onderdompelen wanneer iedereen slaapt en de nacht eventjes voor mij alleen is. Zaalig! Al mag je de volgende ochtend niet te dichtbij komen want dan zie je de slapers natuurlijk zitten... Zo, dit moest even van mijn hart. Aangezien mijn wederhelft iets te nuchter is voor bovenstaande bevlieging. Hij hoort mijn lyrische beschrijvingen wel aan maar klasseert ze wat meewarig onder de noemer " laattijdige babybubbels ". En neemt daarna zijn boek over kwantumfysica ter hand. Jullie daarentegen zullen me wel begrijpen. Zoon 2 (fantastisch dat ik dit kan zeggen !) verveelt zich een beetje. Grote zus is vier dagen op reis met een vriendinnetje.Dag 1 was leuk want hij kon met al het 'verboden ' speelgoed ' spelen, ttz polypocket, barbie,...dag twee viel ook nog mee want hij kreeg de onbegrensde aandacht van mama ( anders ook hoor maar iets minder onbegresnd...), dag nummer drie lijkt iets moeilijke op te vangen en hij vraagt al wanneer ze terugkomt en of hij in de plaats van een reisje zoals zus een nieuwe puzzel krijgt...tja...wat zeg je tegen zo'n schat met blonde lokken en bruine ogen als die zo lief tegen je aanleunt met een blik van : ik- kom -hier-zoveel -tekort ? Niet dus, hij weet veel te goed hoe hij zijn mama kan inpalmen en ondertussen heb ik dat ook door!!!
enfin, ondertussen rolt de vakantie verder en ik geniet met volle teugen. Want volgend jaar zal het anders zijn en daar ben ik mij ten volle van bewust. Kindjes weer vroeg op om naar de opvang te gaan in de zomer en mama werken. Zoals bij zoveel. Dus, nu genieten en alles eruithalen zodat ik volgend jaar veel herinneringen heb om op te teren als het wat moeilijker gaat ! dag iedereen sabine
Hoewel we niet over een tent noch een goede luchtmatras beschikken, wou de dochter gisteren toch buiten slapen en wel op haar eentje. We hebben dan maar het zwembad ligbed gebruikt en daar een badhanddoek overgelegd. Een slaapzak hadden we nog en haar donsdeken vervolledigde het plaatje. Omdat ze heel moe was, viel ze rond 19.45 in slaap. Zo maar op ons keukenterras. En niets heeft haar daarna nog gewekt: niet haar ouders die gingen slapen, noch het licht van de straatlantaarns, noch de brulkikker in de nabijgelegen vijver. Schone slaapster, dat bleef ze tot 7.15 uur de volgende morgen. Haar ouders dat was andere koek: wel zeker vijf keer ging ik kijken of alles toch wel in orde buiten was. Ontvoerders, honden, verkleumen: de meest verschrikkelijke scenario's spookten door mijn hoofd. Allesbehalve uitgerust werd ik gewekt door onze dochter die vrolijk zei: "Dat was echt dapper van mij hé mama!" Marijke
Vooreerst wil ik proficiat wensen aan alle studenten met goeie resultaten. Rijkelijk laat, ik weet het. Ze willen nu niet herinnerd worden aan school, weet ik ook, maar toch. Aan iedereen die op reis gaat : GENIET ervan ! Aan iedereen die in dit voorlopig-maar-hopelijk-niet-meer-voor-lang miezerig Belgenlandje blijven : geen paniek, met of zonder regering, met of zonder zon, met wat tijd om te luieren en (heel veel) te lezen, of het nu chick- of chucklit is, genieten kan overal, dus ook thuis in die gezellige zetel. Morgen plan ik een gezellig dagje Gentse feesten met een vriend, dan volgt het zandsculpturenfestival in Blankenberge met oma en kindjes en met wat geluk en een babysit ga ik in Watou ook nog eens gaan genieten van de poëziezomer. En dat allemaal op minder dan - met een ruime marge - anderhalf uur rijden !
Maandag 21 juli is het dan zover. Op de Belgische feestdag vertekken we op reis. Eigenlijk gaan we dinsdag pas de lucht in. Niet letterlijk, ons vliegtuig stijgt dan op, hopelijk met ons erin. We vertrekken vanuit Amsterdam naar Amerika voor een rondreis van 3 weken. Ons vliegtuig vertrekt om 10.00u 's morgens, een beetje vroeg. Daarom gaan we de maandag al, maken een omweg om ouders gedag te zeggen en overnachten voor 1 nacht in een hotel in Amsterdam. Nu begint het wel een beetje te kriebelen. Druk bezig met de voorbereidingen. Wat moet ik meenemen? Ben benieuwd of de kinderen de lange vliegries overleven - 14 uur. Veel leesvoer meenemen en gameboys natuurlijk. We landen dinsdagavond om 19.00u Amerikaanse tijd in San Francisco. De volgende dag halen we onze huurauto op, rijden rond in de stad en vertrekken richting Yosimite NP om via allerlei bekende en minder bekende bezienswaardigheden 13 augustus weer vanuit Salt Lake City terug te vliegen naar Amsterdam.
Dus ik zal de komende tijd niet te lezen zijn op het blog, misschien dat ik in het weekend nog even de kans krijg om te lezen, maar anders tot na het verlof .
