Hallo Al die lieve woorden, die steun zonder meer. Ja Daisy ook ik ken een paar mensen die de stap gezet hebben om de lerarenopleiding te volgen. Zoiets doe je niet zomaar natuurlijk. Gesprekken met vrienden, kenissen, leraren ik deed het allemaal. Ik kan alleen maar hopen dat ik erin zal slagen. Ik heb een sterke wil en daarmee geraak ik er wel, met vallen en opstaan. Maar het doet deugd al die reacties en lieve woorden. We zien wel waar we geraken, en slaag ik niet dat moet ik me niets verwijten hè, maar zal toch de stap gezet hebben. Bedankt, Sabine, Marijke, Ellen en lieve Daisy. Waar is de tijd hè, die zalige tijd. Hij wordt groot nu. Violaine
Het wordt een rage : les volgen om les te geven. Of is het eerder toevallig dat ik nogal wat mensen ken die het aandurven de stap te zetten ? Want het is inderdaad een soort sprong in het onbekende. Ik hoorde al een aantal keren dat het niet gemakkelijk is, lastig en dat er veel werk aan verbonden is. Achteraf is de voldoening wel des te groter.
Gelukkig leven we in een tijd waarin we ons leven op ieder moment een nieuwe wending kunnen geven. Dat zorgt al eens voor extra spanning, maar dat hoort bij een nieuwe uitdaging. Als de eindmeet succesvol bereikt wordt, is de ontlading en de voldoening des te groter. Ik wens de nieuwe studenten alvast veel moed en ik ben er zeker van dat het doel gehaald zal worden.
Ook wij zijn terug van weggeweest en gaan morgen terug aan het werk. Wat dat laatste betreft had ik dat graag nog wat uitgestelt maar dat kan nu eenmaal niet, tijd is op. Rhodos is een zalig grieks eilandje waar ik me dan ook echt thuisvoelde. De omgeving laat je tot rust komen, de mensen zijn er vriendelijk, zalig was het er. We trokken 3 daagjes rond met een huurwagen en konden zo gans het eiland afrijden. Natuurlijk hebben we ook zalig geluierd aan het zwembad en strand.Kortom het was een heerlijke vakantie van 15 daagjes zalig niets doen en zo tot rust kunnen komen. Nu zijn we er helemaal klaar voor. Morgen weer aan de slag, de kids nog twee weekjes vakantie en vanaf september vliegen we er met z'n allen weer in. Ook ik neem in September een nieuwe start. De beslissing is gevallen. Ik begin aan de specifieke lerarenopleiding de vroegere D-cursus. Ik zal er 3 jaar over doen maar zie het helemaal zitten. Het zal een groot deel van mijn tijd in beslag nemen vooral omdat ik het combineer met werk en gezin. Maar met een goed schema zal dat wel lukken. Later zou ik graag les geven in verzorging, zowel personenzorg of kraamzorg, huishoudkunde... we zien dan wel weer. Beginnen bij het begin dus. En als ik wat minder schrijf op het blog, vergeef me dan. Jullie lezen zal ik wel doen. Nog een fijne zondag en tot later.
Vandaag is het mijn verjaardag, geen ontbijt op bed deze keer, geen kinderstemmen die 'lang zal ze leven zongen' aan/in bed, maar mijn kado heb ik al gehad. Onze zalige reis! Gisterenochtend zijn we weer geland in Amsterdam. Bibberend van de kou haalden we onze auto op, die ook 3 weken op vakantie was geweest . Eerst naar opa, die ons verwelkomde met overheerlijke soep, en benieuwd was naar enthousiaste verhalen van de kinderen. Jetlag had onze zonen echter geveld. Dinsdagochtend 10.00u waren we uit Amerika vertrokken en woensdagochtend 9.00u gearriveerd. In het vliegtuig hadden ze niet geslapen, omdat er zich op elke stoel een computer bevond, waarop ze spelletjes konden doen, films kijken en naar muziek luisteren. Slapen was er niet bij, dat deden ze dus bij opa en in de auto en nu slaapt er nog eentje. Een verslag van de reis komt nog. Nog niet direct, want er is 'de was', veel was, en vanaf morgen is er verjaardagsbezoek.
hij lag vanmorgen stijfjes op de bodem van de kooi. Ik zag het toen ik ons kleine beertje aan het verversen was. Ons parkietje was niet meer. Zijn mannetje zat op het stokje wat stilletjes voor zich uit te kijken. Zielig. Even een tweestrijd, vertel ik het de kinderen of niet ? Alle opvoedkundige boeken schreeuwen van ja. Zodus, enige tijd later werd het huis gevuld met traantjes en groot verdriet. Papa mocht om half acht 's morgens, in de gietende regen, het arme beestje begraven, bij de 7 hamsters en de kat ( het beest zou het moeten weten !). Nu zit papaparkiet tegen zichzelf te kwetteren. Wie zal je nu zo lekker krauwen in je nekje ? Wie zal nu voor jou alle etensbakjes naar de vaantjes helpen ? Wie zal nu met jou grootse ontsanppingsplannen beramen ? Waarschijnlijk het spiegeltje dat ik binnenkort bij je hang. Kan je nog een beetje kijken naar het parkietje aan de overkant.Doe hem zeker de groetjes... Sabine
gisteravond gekeken naar de "Moulin Rouge", de musical met Nicole Kidman en Ewan McGregor. En al ben ik geen fan van romantische films (integendeel, het mag voor mij lekker bloederig...) ik hou wel van goede muziek. En in die film krijg je dus allerlei arrangementen van bestaande muziek zoals 'Like a Virgin ' of 'Roxanne' of 'Someday I'll fly away'. Bij momenten is het op het pompeuze af maar juist dit maakt het zo lekker absurd. Soms lijkt de film wel op een realistische tekenfilm. Kortom, een aanrader ! En hou de zakdoek maar bij de hand. Ondertussen is manlief terug aan het werk en heb ik weer de alleenheerschappij...kzal blij zijn als het straks 5u is ! Ons klein reusje is begonnen aan zijn groentenpapje. Iedereen zei dat hij daar zeker goed zou van eten want haja 'tis zonen groten ! Niet dus. Ik heb nog enkele nieuwe gelaatsuitdrukkingen ontdekt bij hem ! Maar goed, stilletjes aan wordt hij het wel gewoon. De andere twee kameraden hebben elkaar heel de namiddag getackeld,gewurgd,achterna gezeten, en zijn nu uiteindelijk gestrand aan het vieruurtje. Even rust! Vanvavond ga ik zwemmen al heb ik een hekel aan in mijn eentje dit te doen. Nu, zonder bril zie of herken ik toch niemand. Moest er iemand met me meegaan dan zouden ze een hele felle badmuts moeten dragen wil ik ze nog terugvinden!Trouwens, ik zal eens goed mijn conditie mogen nagaan. Kwestie van halfweg een lengte niet meteen de redder nodig te hebben ( tenzij het een knapperd is!) groetjes Sabine
Begin vorige week merkte ik bij het opstaan dat er 's nachts een poes ziek was geweest. Beide poezen slapen samen en krijgen hetzelfde eten, maar onze Belle was lustelozer, bleef vaker dan anders in de buurt van het huis hangen en kwam veel vlugger binnen. Beauty daarentegen was even speels en hongerig als anders. De conclusie lag voor de hand en toen het na een dag of twee nog niet beter ging, ging het richting veearts met Belle. Hij kon niet echt veel constateren bij de poes, maar gaf voor de zekerheid maar primperan mee. Na een dag of 2 zou de darmontsteking dan wel over zijn. Helaas, na 2 dagen vond ik nog steeds sporen van ziek zijn en toen begon ik al iets te vermoeden. Beide poezen eens gescheiden voor de nacht en inderdaad: overduidelijk bewijs aangetroffen dat Beauty de schuldige was. Nu behandelen we de juiste poes in de hoop dat het leed (zowel voor poes als het kuisende bazinnetje) nu echt geleden zal zijn overmorgen. Wat Belle betreft: een bevriende huisarts verzekerde mij dat Primperan niet echt een agressief produkt is en dat de poes dus geen hinder zal ondervinden van haar onterechte behandeling. Oef ! Marijke
Gisteravond gekeken naar de film "King Arthur". Prachtige vertolkingen van Sean Connery (King Arthur) en Richard Gere (Lancelot) en een zeer romantisch verhaal. Alleen kon ik het niet laten de film te vergelijken met het boek "De nevelen van Avalon" van Marion Zimmer Bradley. En dan valt de vergelijking met stip in het voordeel van het boek uit. Een zeer sterke vrouw als hoofdpersonage, een verhaal waarin de leer van de druïden afgezet wordt tegen het opkomend christendom en een menselijke Lancelot en Guinevere. Kortom een echte aanrader. Marijke
hallo even een berichtje van mij viahotelcomputer de vakantie is tot nog toe adembenemend fantasties. al gezien san fransisco death valley las vegas grand canyons. nu rust dag aan lake powell - page. onze tijd hier 9.30u
groetjes
Vorige week trokken mijn partner, dochter, haar vriendinnetje en ik naar Planckendael, de zoo in Mechelen. Het was niet de eerste keer dat we er waren maar het park valt altijd opnieuw in de smaak. Dit maal viel er zelfs een babyrinoceros te bewonderen. Het weer was stralend, zelfs een beetje té maar gelukkig zorgden de talrijke bomen er voor de nodige schaduw. De kinderen waren enthousiast en legden het bomenparcours, ondanks de hitte en de massa volk, zelfs twee keer af. Mama hield haar beide voeten stevig op de grond. Zo'n 15 meter boven de grond vertoeven: het zei (en zegt ) me niks, zeker niet als een paar jeugdigen het nodig vinden in de touwen te springen zodat die hevig schommelen. Voor we huiswaarts keerden knutselen de kinderen nog vlug een giraffenkroon in elkaar. Het was een geslaagd dagje. Marijke
Hoe herken je een echte lezer ? In mijn ogen is dat iemand die zich niet bekommert om de dikte van het boek maar om de inhoud van het verhaal. Dus als je mij tegenkomt op een terras, verdiept in een verhaal en je zit verlegen om een praatje zeg dan niet "wat een dik boek" maar vraag mij of het verhaal boeiend is... Marijke
hebben jullie dat ook soms,dat je zo opgaat in een boek dat je er voortdurend mee bezig bent ? Of je nu afwast, of wandelt of strijkt of eten klaarmaakt, telkens glippen de personnages je hoofd binnen en slaat de fantasie op hol. En als het boek dan uit is dan voelt het als een verlies, een beetje afscheid nemen. Gek hé, noem het nog mijn kinderlijke fantasie die zelfs op mijn leeftijd nog volop werkt. Het is Hobb haar schuld. Ik dacht dat ik dit alleen zou meemaken met de boeken van King en zijn Torentrilogie (amaai, dat was pas erg wat meeleven in de personages betrof !) maar Hobb lapt het mij dus ook. Zopas heb ik de trilogie van de Levende Schepen doorleeft en toen ik het laatste boek sloot was het opnieuw met iets van spijt. Maar zie, ontdek ik daar niet een nieuwe reeks van Hobb ; de trilogie van de Zieners. En jawel, lap, 'k heb het weer zitten. Fitz is al mijn geest binnengewandeld en is van plan om daar een tijdje te blijven. Dat hij maar doet, ik snoep van het verhaal. Wat nogmaals bevestigt, Fantasy blijft bij mij nummer 1, alle steengoede andere genres en schrijvers ten spijt, ik kan het niet laten. En weet je wat nog beter is ? Hobb heeft nog heel veel boeken geschreven ( aja, onder andere namen )... en aangezien ik vaak nog eens op moet voor het flesje ( niet voor mij hé, voor tkleine droompje van ondertussen 15 weken en bijna 8 kilo) en daarna niet meer in slaap geraak, kan ik ' snachts mezelf nog eens onderdompelen wanneer iedereen slaapt en de nacht eventjes voor mij alleen is. Zaalig! Al mag je de volgende ochtend niet te dichtbij komen want dan zie je de slapers natuurlijk zitten... Zo, dit moest even van mijn hart. Aangezien mijn wederhelft iets te nuchter is voor bovenstaande bevlieging. Hij hoort mijn lyrische beschrijvingen wel aan maar klasseert ze wat meewarig onder de noemer " laattijdige babybubbels ". En neemt daarna zijn boek over kwantumfysica ter hand. Jullie daarentegen zullen me wel begrijpen. Zoon 2 (fantastisch dat ik dit kan zeggen !) verveelt zich een beetje. Grote zus is vier dagen op reis met een vriendinnetje.Dag 1 was leuk want hij kon met al het 'verboden ' speelgoed ' spelen, ttz polypocket, barbie,...dag twee viel ook nog mee want hij kreeg de onbegrensde aandacht van mama ( anders ook hoor maar iets minder onbegresnd...), dag nummer drie lijkt iets moeilijke op te vangen en hij vraagt al wanneer ze terugkomt en of hij in de plaats van een reisje zoals zus een nieuwe puzzel krijgt...tja...wat zeg je tegen zo'n schat met blonde lokken en bruine ogen als die zo lief tegen je aanleunt met een blik van : ik- kom -hier-zoveel -tekort ? Niet dus, hij weet veel te goed hoe hij zijn mama kan inpalmen en ondertussen heb ik dat ook door!!!
enfin, ondertussen rolt de vakantie verder en ik geniet met volle teugen. Want volgend jaar zal het anders zijn en daar ben ik mij ten volle van bewust. Kindjes weer vroeg op om naar de opvang te gaan in de zomer en mama werken. Zoals bij zoveel. Dus, nu genieten en alles eruithalen zodat ik volgend jaar veel herinneringen heb om op te teren als het wat moeilijker gaat ! dag iedereen sabine
Hoewel we niet over een tent noch een goede luchtmatras beschikken, wou de dochter gisteren toch buiten slapen en wel op haar eentje. We hebben dan maar het zwembad ligbed gebruikt en daar een badhanddoek overgelegd. Een slaapzak hadden we nog en haar donsdeken vervolledigde het plaatje. Omdat ze heel moe was, viel ze rond 19.45 in slaap. Zo maar op ons keukenterras. En niets heeft haar daarna nog gewekt: niet haar ouders die gingen slapen, noch het licht van de straatlantaarns, noch de brulkikker in de nabijgelegen vijver. Schone slaapster, dat bleef ze tot 7.15 uur de volgende morgen. Haar ouders dat was andere koek: wel zeker vijf keer ging ik kijken of alles toch wel in orde buiten was. Ontvoerders, honden, verkleumen: de meest verschrikkelijke scenario's spookten door mijn hoofd. Allesbehalve uitgerust werd ik gewekt door onze dochter die vrolijk zei: "Dat was echt dapper van mij hé mama!" Marijke
Vooreerst wil ik proficiat wensen aan alle studenten met goeie resultaten. Rijkelijk laat, ik weet het. Ze willen nu niet herinnerd worden aan school, weet ik ook, maar toch. Aan iedereen die op reis gaat : GENIET ervan ! Aan iedereen die in dit voorlopig-maar-hopelijk-niet-meer-voor-lang miezerig Belgenlandje blijven : geen paniek, met of zonder regering, met of zonder zon, met wat tijd om te luieren en (heel veel) te lezen, of het nu chick- of chucklit is, genieten kan overal, dus ook thuis in die gezellige zetel. Morgen plan ik een gezellig dagje Gentse feesten met een vriend, dan volgt het zandsculpturenfestival in Blankenberge met oma en kindjes en met wat geluk en een babysit ga ik in Watou ook nog eens gaan genieten van de poëziezomer. En dat allemaal op minder dan - met een ruime marge - anderhalf uur rijden !
Maandag 21 juli is het dan zover. Op de Belgische feestdag vertekken we op reis. Eigenlijk gaan we dinsdag pas de lucht in. Niet letterlijk, ons vliegtuig stijgt dan op, hopelijk met ons erin. We vertrekken vanuit Amsterdam naar Amerika voor een rondreis van 3 weken. Ons vliegtuig vertrekt om 10.00u 's morgens, een beetje vroeg. Daarom gaan we de maandag al, maken een omweg om ouders gedag te zeggen en overnachten voor 1 nacht in een hotel in Amsterdam. Nu begint het wel een beetje te kriebelen. Druk bezig met de voorbereidingen. Wat moet ik meenemen? Ben benieuwd of de kinderen de lange vliegries overleven - 14 uur. Veel leesvoer meenemen en gameboys natuurlijk. We landen dinsdagavond om 19.00u Amerikaanse tijd in San Francisco. De volgende dag halen we onze huurauto op, rijden rond in de stad en vertrekken richting Yosimite NP om via allerlei bekende en minder bekende bezienswaardigheden 13 augustus weer vanuit Salt Lake City terug te vliegen naar Amsterdam.
Dus ik zal de komende tijd niet te lezen zijn op het blog, misschien dat ik in het weekend nog even de kans krijg om te lezen, maar anders tot na het verlof .
ja, "het kleine lichtje' is hier weer. Ik heb niet veel meer (ja, ik weet het : niets!) geschreven op de blog, maar heb wel nog zitten lezen. Zó heb ik onderandere kunnen vaststellen dat jullie kids allemaal goede resultaten hebben behaald. Proficiat !!! Zeg, kijken jullie ook nog af en toe op de blog van Tine ? Amaai, die schrijft zich gewoon van de ene prijs naar de andere, of het scheelt niet veel. Haar stukjes (haarstukjes ?) op haar blog worden ook hoe langer hoe sterker, vind ik.
Ik ben de laatste 6 weken out geweest met gesukkel met mijn rug en uitstralende pijn verder naar beneden toe.
Ik heb van dat moment fysieke en geestelijke rust gebruik gemaakt om wat uit te broeden : een nieuw blogje.
Voor wie eens wil gaan kijken : www.bloggen.be/herois_do_mar Waarover de blog gaat en wat er allemaal zal op te lezen zijn ? Ik zeg het lekker niet ! Maar ga gerust eens kijken. Is wel pas gisteren opgestart, maar is zeker al eens de moeite ...
Zeg Marijke, Ellen, Violaine (jullie namen zie ik het meest van de mensen die ik ken) : volgen jullie momenteel nog enige cursus ivm schrijven ? zien jullie elkaar en/of de andere cursisten van onze schrijfcursus nog wel eens ? Zou het geen goed idee zijn om bvb in september op een avond eens allemaal samen een glas te gaan drinken in Waregem, als bij wijze van reunie ? Eventueel met een klein snackje (en een beetje) ?
Hallo Ja ik weet het, een tijdje niets meer op het blog geschreven. Nog een weekje werken en het is vakantie. Altijd voor de vakantie raak ik zowat uitgeblust, bevalt iedereen plots op de onmogelijkste momenten en is het zoals steeds dan super druk. Met als gevolg dat ik dan ook weer meer uren werk dan goed voor me is. Zondag nog een weekje en we nemen het vliegtuig naar Rhodos!!! Ai, daar was ook een kleine aardbeving. Vandaag kwamen de tickets toe en ze hebben ons verzekerd dat er voorlopig geen gevaar is, dus laat ons hopen. Ik ben vooral toe aan rust en de stapel boeken die mee moeten wordt ook steeds groter, als dat maar goed komt... Mijn kleine meid is sinds vrijdag ook op kamp met de chiro en ik mis haar verschrikkelijk. zeg nu zelf 10 dagen voor een zevenjarige is toch wel heel lang hè, vooral als er nog eens twee weekends in zitten. Ik kreeg al een briefje(mini) en een kaartje. Mama en papa en broer, het is hier heel leuk. getekend zus! Dat is wel een hele geruststelling en ook kijk ik heel erg uit naar de nieuwsbrief die dagelijks verschijnt en stuurde ik al zowat duizend brieven. Onze zoon deed inmiddels ook een basketkamp van 5 dagen, natuurlijk miste ik hem ook maar 5 weekdagen is toch nog heel iets anders hè. Intussen ben ik bezig met een superdik chicklitboek van maar liefst 800 pag. Ik schaam me dood maar ik lees dat af en toe zooo graag. Titels als seks of solo, man, man of man voor één nacht spreken toch echt tot de verbeelding. Het leest razendsnel en het ontspant je helemaal. Net wat ik nodig heb voor ik aan het boek begin ' De kathedraal van de zee van Ildefonso Falcones, wat ook heel mooi schijnt te schijn maar toch wel weer iets anders dan mijn superdik chicklitboek.Ik lees tenminste al is het nu brol of zware lectuur ik doe het allemaal. Voor wie op vakantie vertrekt, goede reis en voor de thuisblijvers idemdito. rust vind je overal als je er maar open voor staat. groetjes Violaine
Op ons dorpsfeest dat een heel weekend lang duurde, waren er tal van activiteiten, zoals een fietstocht, een koers, een jogging enz. Bij elke activiteit konden wij onze naam en adres noteren voor de loting. Ook wordt het hele jaar door de dorpsdrank verkocht, een drank genoemd naar de patroonheilige van het dorp. Omdat mijn schoonzus in Nederland gek is op die drank wilde ik haar voor haar verjaardag enkele flessen bezorgen. Ook voor die drank konden we de laatste week onze naam invullen. En jawel hoor; werd toch mijn naam uit de drankkopers getrokken! En zo voer ik gisterenavond met nog vier andere winnaars mee in een luchtballon, want daarvoor was die loting. We hadden geluk met het weer en het uitzicht was prachtig. Een un ieke ervaring, zelfs voor iemand met hoogtevrees zoals ik. Over de rand van de ballon naar beneden kijken durfde ik niet, maar voor me uitkijkend was er genoeg te zien tot in de verre omtrek. Na afloop wereden we gedoopt, kregen we champagne en een diploma.
Ondanks taken, activiteiten, vrienden en vriendinnetje heeft Verveling zich genesteld in de oudste boys. Nog een week en we gaan op reis. Maar ik was het beu. Morgen kunnen ze bij de kapper terecht, aan wie ik vraag hun wilde haren kort te knippen zodat ze niet meer in die van elkaar kunnen vliegen. Ik heb een nieuw woordenboek moeten aanschaffen voor al die creatieve verbasteringen op GVD. De deuren hebben het weer zwaar te verduren gehad. Nu staat er een potje op de keukentafel. Een tip van mijn broer die hetzelfde doormaakte met zijn dochters. Dat potje heeft een deksel, waarin ik een gleuf gesneden heb. Voor elke vloek en mishandelde deur moeten de boys 10 eurocent door die gleuf duwen. Ze hebben ermee ingestemd, maar nu merken ze dat hun zakgeld er rap doorgaat en blijven de laatste bladzijdes van het woordenboek opvallend leeg.
Zoals reeds eerder gemeld volgt mijn dochter enkele kampen deze vakantie. Passeerden o.a. al de revue: smakken en smullen en striptekenen. Over beide kampen was mijn dochter heel tevreden. Bij smakken en smulllen werd, hoe kan het anders, gekookt. Dingen als tomaat met garnaal, quiche en pizza en nog lekkerder chocomousse. Bij striptekenen leerde ze heel wat bij bv hoe je emoties tekent en hoe een strip tot stand komt. Best veel werk blijkbaar. Haar strip ging over 2 tomaten. Deze week zou ze "paparazzi" volgen. Er was echter één probleem: een gebrek aan deelnemers. Jammer vind ik dat: niet genoeg tieners geïnteresseerd in de perswereld. Als vervanging mocht ze een ander kamp kiezen uit de brochure. Het is modewereld geworden. Volop in haar belevingswereld: zelf kleren maken, stoffen kiezen, en ook nog naar het modemuseum in Antwerpen. En vrijdagavond komt ze naar huis in haar zelfgemaakte jurk. Ben reuze benieuwd naar het resultaat ! Marijke
