Hierbij mijn eerste poging tot het schrijven van een sonnet
De rijen zijn er weer, de speelplaats is gevuld met veel lachende, roepende kinderen Doch dra zal de drukte sterk verminderen na het luiden van de bel wordt niets nog geduld
Juffen en meesters op deze dag vervuld van grote ijver, niets kan hen hinderen Voel hun blij enthousiasme zinderen met liefde voor het vak is hun hart gevuld.
Maanden later slaat de vertwijfeling toe Werd een vuur gesmeed, een jeugdig hart ontroerd? Of was het vergeefse moeite al die tijd?
Uitgeblust, opgebrand, lijf en leden moe tot in de diepste diepten van de ziel beroerd Vakantie heelt en geneest, zoals altijd.
overschakeling naar zomeruur winterbanden van auto halen goede voornemens vergeten meteorologische lente lentebeurs grote schoonmaak vakantie plannen dit moet maart zijn
Gisteren opgetogen teruggekeerd van de veearts. Zijn verdict was immers duidelijk:"Ik ben heel tevreden over haar voortuitgang. Doe zo voort en ze wordt een symptoomvrije poes." Yes!! Alle liefdevolle aandacht heeft dus geholpen. En al gaat ze nog steeds niet echt normaal, we zien alle dagen vooruitgang. Ze verwaardigt zich zelfs stilaan om weer brokjes te eten en niet enkel de lekkere hapjes (randje vet van de hesp, piepkleine stukjes soepvlees, beetje biefstuk dat zomaar toevallig in haar richting naar beneden viel van mijn bord...). Nog een weekje moet ze in de box als we niet thuis zijn, daarna mogen we haar los laten lopen in huis. Marijke
Amaai, zodra men weet dat je een beetje kan schrijven weten ze je overal te vinden ! Dan krijg ik bestelling op mijn platteau waar ik niet altijd weg mee weet. Sabine zal wel schrijven, geef dat maar aan haar. Alsof ik een aan-en uitknop heb waarbij mijn computer op maat gesneden teksten uitspuugt op commando ! En ik ben dan wel zo onhebbelijk koppig dat ik geen enkele opdracht weiger. Wat ? Dat ik dat niet kan ? We zullen wel eens zien. Het gebeurt dus regelmatig dat ik het niet kan...Maar niet getreurt, zelfkennis is het begin van mijn ondergang dus ik probeer mezelf zo weinig mogelijk te kennen...:) Nu schrijf ik dus voor iemand die op pensioen gaat, een collega waar ik heel graag mee werkte dus dat is wel een plezier om te schrijven. Maar ook voor een viering op het werk van verschillende dienstjaren waarbij ik vastzit op het zo vaak betreden pad van zilver, goud , platina enz. Balen hoor. Ik wil iets anders, tips zijn welkom ( ik kan echter niet garanderen dat ik je vermeld als co-auteur..hih.). En natuurlijk ons Tine, zij houd me ook wel bezig maar haar anekdotes en bijhorende verhalen. Maar we geven niet op, waarom zouden we, de dobbelstenen zijn nog niet gegooid. En na ons uitje vrijdagavond en de onderdompeling in jullie enthousiasme kan ik me toch niet permitteren om het op te geven. Koppig dus. Ik geef het toe.
Het is beslist waar jongste volgend jaar in het middelbaar start. Na lang wikken en wegen hebben we de knoop dan doorgehakt en hem ingeschreven. We kregen maar liefst een intake gesprek en rondleiding van een tweetal uren. Als hij volgend jaar net zo goed start als dat wij ontvangen zijn is dat een hele geruststelling.
Ha, ik ben de eerste van goede wil ! Nu zien of ik het blijf volhouden...Het was zoals steeds weer leuk vrijdag. De afwezigen hadden ongelijk ! en zoals beloofd de eerste inzending. Later doe ik nog wel de tweede .Dag !
