Hierbij mijn eerste poging tot het schrijven van een sonnet


De rijen zijn er weer, de speelplaats is gevuld
met veel lachende, roepende kinderen
Doch dra zal de drukte sterk verminderen
na het luiden van de bel wordt niets nog geduld

Juffen en meesters op deze dag vervuld
van grote ijver, niets kan hen hinderen
Voel hun blij enthousiasme zinderen
met liefde voor het vak is hun hart gevuld.

Maanden later slaat de vertwijfeling toe
Werd een vuur gesmeed, een jeugdig hart ontroerd?
Of was het vergeefse moeite al die tijd?

Uitgeblust, opgebrand, lijf en leden moe
tot in de diepste diepten van de ziel beroerd
Vakantie heelt en geneest, zoals altijd.

Marijke