Amaai, zodra men weet dat je een beetje kan schrijven weten ze je overal te vinden ! Dan krijg ik bestelling op mijn platteau waar ik niet altijd weg mee weet. Sabine zal wel schrijven, geef dat maar aan haar. Alsof ik een aan-en uitknop heb waarbij mijn computer op maat gesneden teksten uitspuugt op commando ! En ik ben dan wel zo onhebbelijk koppig dat ik geen enkele opdracht weiger. Wat ? Dat ik dat niet kan ? We zullen wel eens zien. Het gebeurt dus regelmatig dat ik het niet kan...Maar niet getreurt, zelfkennis is het begin van mijn ondergang dus ik probeer mezelf zo weinig mogelijk te kennen...:)
Nu schrijf ik dus voor iemand die op pensioen gaat, een collega waar ik heel graag mee werkte dus dat is wel een plezier om te schrijven. Maar ook voor een viering op het werk van verschillende dienstjaren waarbij ik vastzit op het zo vaak betreden pad van zilver, goud , platina enz. Balen hoor. Ik wil iets anders, tips zijn welkom ( ik kan echter niet garanderen dat ik je vermeld als co-auteur..hih.). En natuurlijk ons Tine, zij houd me ook wel bezig maar haar anekdotes en bijhorende verhalen.
Maar we geven niet op, waarom zouden we, de dobbelstenen zijn nog niet gegooid. En na ons uitje vrijdagavond en de onderdompeling in jullie enthousiasme kan ik me toch niet permitteren om het op te geven. Koppig dus. Ik geef het toe.
|
