Na een drukke periode eindelijk weer even op ons blog.
Druk, maar leuk! Vorige week vrijdag startte ons weekend met een kennismaking met de voor ons onbekende groep aedo (www.aedo.be ). We waren helemaal verkocht, fantastische muziek. Zaterdagavond hield ons koor, waarin manlief en puberzoon zingen een eetfestijn. De opbrengst is een startsponsoring voor hun reis naar Ierland. Volgend jaar bestaat het koor 20 jaar een reden voor iets speciaals dus. Maar daar moet wel geld voor zijn. Het werd een geslaagde avond. Als vrouw van, was ik koerier voor thuisbestellingen en het bakken van desserts. Zondag academiefeest. Oudste en jongste moesten optreden. De oudste met zijn dwarsfluit in het harmonieorkest en met de jongste gingen we op stap in een toneelstuk van de dictieklas. Zijn eerste grote optreden voor een zaal vol. Verkleed als een echte heer in papas colbert en stropdas bezorgde hij ons een brok in de keel.
Maandagavond een boeiende interactieve voorlichtingsavond op school, om onze kinderen (nog) beter te leren opvoeden. En gisterenavond heb ik me heerlijk laten verwennen.
Een zalige ontstressende massage begeleid door zacht trillende tonen van klankschalen.
Leuk idee van dat stokje. Hierbij het resultaat voor mezelf. Degenen die mij kennen zullen niet verrast zijn dat het een boek over/met draken is. Ik lees momenteel nl. "De ijzeren toren", het tweede deel van de trilogie 'Tranen van Artamon", schrijfster Sarah Ash. Mij boeit het enorm. En ongelooflijk maar waar, toen ik het willekeurig opensloeg was ik toevallig... op blz 123 De 5de tot en met 8ste zin op blz 123 luiden als volgt:
"Tranen van bloed zullen dienen als betaling voor de tranen die jij hebt geweend..." Hij sloeg het boek hoofdschuddend dicht. Wat een romantische onzin. Maar schijnbaar had het toch invloed op de lezers, zelfs op Astasia.
En nu maar wachten waar het stokje zal belanden. Marijke
Beste jonge en oudere mama's, papa's, schrijvers en schrijfsters. Tussen het luier-verversen en andere werkzaamheden door, mogen jullie allemaal eens gaan kijken naar d.dagoog.be en het stokje opvangen die ik jullie van daar uit gooi (kijk onder de titel 'kwispel'). Ik ben benieuwd wat jullie aan het lezen zijn.
hij is stil en zoet. Soms kijkt hij, met donkere ogen naar de wereld rond hem. Hij luistert, heel hard. Hij probeert al onze woordjes en gefluister te begrijpen. Dat zie je. Dat voel je. 's Nachts ligt hij tegen me aan, is het alleen hij en ik.Ik en hij. Hij ademt en drinkt. Het water in bad doet hem verstommen en vol verbazing geniet hij van de zes handen die hem vertroetelen. Want Broer en Zus helpen, natuurlijk. Ze immiteren me met pop en fles. Vandaag zelfs Broer ontdekt, op de grond, terwijl hij buikspieroefeningen doet. Zie ik er dan ook zo hilarisch uit ? Iedereen bedankt voor de wensen, ze doen deugd, maken deze periode alleen maar zoeter en zaliger. Na twee huilbaby's is nummer drie een droom ! sabine
Onze computer moest even dringend naar de dokter. Nee gelukkig geen virus, maar een mega tekort aan bites, waardoor hij steeds black- outs kreeg. Wat betreft de schrijfdag; als eerste deed ik mee aan het vragenspervuur met de schrijfster Ruth Lasters. Zij debuteerde in 2006 met de roman Poolijs. Ondertussen verscheen ook haar dichtbundel ' vouwplannen'. Daarna kon ik in dezelfde zaal blijven zitten voor mijn volgende onderwerp: 'To blog or not to blog', met dichteres Herlinda Vekemans, schrijver Jan Mertens en Chris Vertonghen een blog- expert. Het zag er allemaal heel professioneel uit. En in de namiddag, ja nu ben ik toch wel heel erg benieuwd hoe Daisy eruit zag: Welkom in columnland ! roll: En last but not least, weet ik eindelijk hoe ik mijn minnaar liefdesbrieven moet schrijven, geleerd door de inspirerende begeleiding van Daniel Billiet. Het gesprek met Erwin Mortier heb ik niet meer bijgewoond, omdat er dringend thuis op me gewacht werd. De dag duurde veel te kort. Schrijfdag, een echte aanrader.
hallo iedereen, ik ben er terug. En jawel, ik heb een medebewonertje in ons huisje binnengebracht. Op 7 april is mijn allerliefste zoontje geboren. Hij werd opgehaald via de keizerlijke weg. Dit zorgde voor enkele zeer pijnlijke dagen maar dat hebben we er voor over hé ( lang leve de pijnpomp). Het is een wolkje geworden waar grote zus en grote broer heel trots op zijn. Enkele uren na de geboorte bleek hij wel al een longinfectie te hebben opgelopen waardoor de roze bel heel plots klapte... enkele dagen couveues, antibiotica en vooral zeer weining kans om hem te knuffelen en te besnuffelen. Maar zondag mocht ik naar huis en mijn klein wormpje mocht mee. En dus haal ik nu de schade in ! Elke twee uur krijgt hij moederlijke melk want hij moet dringend bijkomen. Heerlijk vermoeiend ! Ach, mag ik het zeggen : het is werkelijk de allermooiste baby van de hele wereld !!!!! voila, ik wilde dit even kwijt... Ondertussen wordt er nog verbouwd in huis want er komt een zolderkamer bij (doet dit een belletje rinkelen aan de medecursisten van de laatste cursus ? ), mijn pa is de tovenaar van dienst. En omdat ze redelijk ver wonen is mijn ma mee en verwent me als een kloekje...heerlijk toch ? groetjes aan iedereen op de blog en tot binnenkort !!!
Zondagvoormiddag ruimden mijn dochter en ik haar kamer op. Er diende nl. plaats gemaakt voor een nieuwe kast die alle kleine dozen en rommel onder het bed zou vervangen. Dat was nog een zware klus: beslissen wat definitief weg mocht, wat naar de "speelkamer" moest enzovoort. Maar eerlijk is eerlijk: dochterlief heeft gedurende 3 uur net zo hard gewerkt als ikzelf. Zondagmiddag rond 14.30 uur konden we dan de nieuwe kleerkast afhalen in de winkel, weliswaar als zelfbouwpakket. Gelukkig hadden we een kamionette gehuurd zodat de verplaatsing naar huis mogelijk werd. Eénmaal thuis begon het zware werk pas goed: eerst de kamionette uitladen en dan alle geleverde panelen uitpakken en ineen steken. Voor mij beperkte dat laatste zich tot hier en daar panelen vasthouden, plannen aangeven en kalmte bewaren. Mijn partner trachtte dan het plan te begrijpen en de schroeven op de juiste plaats in te draaien. Af en toe hoorde ik wel eens "dit is niet goed hé" of "dat gat voor die vijs is op de verkeerde plaats geboord" maar gisteravond zo rond 21.30 uur klonk toch eindelijk "Waw, goed werk en een mooie kast". Nu maar hopen dat de netjes en ordelijk ingerichte ruimte blijft wat ze is: netjes en ordelijk. Marijke
Voor het eerst sinds vrijdag zit ik weer achter de computer en lees dus nu pas, dat Daisy ook op de schrijfdag was. Vrijdagavond moest ik naar een lezing, waarna ik met collegas het zware thema over euthanasie verlichtte met alcoholische heerlijkheden. Met mate weliswaar, maar toch nog een beetje voelbaar op de schrijfdag. De dagen ervoor had ik ons huis verbouwd tot hotel voor gasten die zaterdag al zouden komen. Dit weekend hadden we namelijk ook het verjaardagsfeest van echtgenoot gepland. Mijn wederhelft liet graag de gasten weer aan mij over toen ik zaterdag nog een beetje in de wolken weer thuis kwam. Zondag vervolg van het feest. Vandaag had ik een dagje vrij. Een mooie gelegenheid om op het consulaat in Gent onze nieuwe passen, die al een tijdje lagen te wachten op te halen. Lichte paniek toen de mijn vertrouwde weg opengebroken lag en ik een toertje sightseeing in de stad moest ondernemen. Goed dat niemand mij hoorde. Hooguit vijf minuten bracht ik door op het consulaat. Om mijn frustratie te deleten glipte ik even het fnac binnen en kocht het boek van Dimitri Verhulst; De helaasheid der dingen. Dat hielp, zelfs nog toen de terugweg ook omgeleid werd, meerdere keren, de ene liet me een rondje rijden. De andere bracht uiteindelijk de uitweg. Heb ook een korte cursus brutaal zijn in het verkeer gevolgd, opgeleid door boos toeterende bestuurders achter mij. Heelhuids de rest van de dag ons huis teruggebracht in zijn authentieke staat. En nu lekker ontstressen achter (op?) het blog met koffie en nog een restje taart.
Heb ik niet gezien alhoewel ik veel naamstickers bestudeerd heb. Benieuwd welke workshops en belevenissen die jij beleeft hebt, Ellen. Ik volgde 's morgens : 'Film op papier', na de middag 'Welkom in columland' en dan luisterde ik naar een helemaal niet griezelige ghostwriter. Na het literaire spreekkwartiertje, sloot de dag in Gent dan af met een gesprek met Erwin Mortier. Het was leuk, interessant maar veel te kort. Gelukkig hebben we dan met enkele cursisten Literaire Creaties nog deftig afgesloten in een café in Ieper. Voor de mensen die al veel te ver denken : we bleven verbaal niet altijd even braaf, maar fysiek wel en we zijn op een heel deftig uur naar huis gegaan !
Hallo bloggertjes Ja het is een tijdje geleden. De blog is precies wat stil gevallen. Ik ben er ook schuldig aan hoor, ik zou mezelf meer moeten verplichten om dagelijks iets op de blog te schrijven want oefening baart kunst zeggen ze toch. De drukte van de afgelopen weken liet dit niet altijd toe. Nog 16 dagen te gaan en ons communiekantje zal stralen, de week erop gaat het vormsel door en nog eens de week daarop is de receptie aan de beurt. Daarvoor moet er natuurlijk nogal het een en ander geregeld worden. Alles begint op z'n pootjes te vallen nu, de foto's zijn gemaakt, de kaartjes, uitnodigingen, eten besteld... In plaats van bedankingskaartjes geven we wijnflesjes met daarop de foto van de kids. Op het witte wijnflesje komt onze dochter, op het rode flesje onze zoon. Morgen zien we ook daarvan het resultaat, ben benieuwd. Iedereen is tot in de puntjes gekleed, behalve mama heeft nog niets. Dat zorgt voor de nodige stress. Zaterdag ga ik naar ardooie. Mijn oog viel op een mooie winkel ' Yzer fashion'. Ik hoop dat ik daar mijn outfit vinden kan. Eens dat klein detail geregeld is ben ik er helemaal klaar voor. Wie nog tips heeft van leuke winkels, steeds welkom. Groetjes Violaine
Zondagavond rond 19 uur thuis gekomen na een weekje Bretagne. We hadden besloten onze twee poezen in de living te laten en de buurvrouw te vragen om eten te komen geven en de bak proper te maken. Als het ware thuiszorg voor de poezen dus. Gelukkig hebben we een heel lieve, poezengezinde buurvrouw, dus dat was geen probleem. Alvast een pak van mijn hart ook, anders was ik geen moment gerust geweest in Bretagne. Onze "Belle" en "Beauty" liggen het ganse gezin nauw aan het hart. De dag dat we vertrokken, was het bar slecht weer. Heel de heenreis beetje opklaringen maar vooral veel regenbuien. Naar Bretagne toe klaarde het echter uit en de rest van de week hebben we zo goed als geen regen gehad, zelfs enkele zonnestralen meegepikt. Om de dochter te verstrooien in de auto had ik voor de nodige reisliteratuur gezorgd waaronder zelfs een boek van ene auteur "Tine Mortier". Het boek "Bruin" werd geapprecieerd door onze 9-jarige. Zelf heb ik het ook gelezen. Ik vond het humoristisch en zeer vlot geschreven. Tijdens ons verblijf verkenden we in Brest "Oceanopolis": 3 grote aquaria met vissen uit de tropen, de polen en het gematigd klimaat. Onze dochter was absoluut verslingerd aan de zeehonden. Ze was er haast niet bij weg te slaan. Persoonlijk vond ik het voeren van de tropische vissen (door een duiker in het aquarium) en de haaien wel spectaculair. Ook verkenden we de Côte de Granit Rose en enkele plaatselijke bergen (Menez zoals dat daar heet oa de Menez Mickael). De mensen waren allemaal vriendelijk, vooral het personeel in het hotel. Toen onze dochter helaas getroffen werd door een maag/darmvirus waren ze allen bezorgd. Het eten was overheerlijk vooral de "plateau de fruits de mer" die we de laatste avond voorgeschoteld kregen. Zo'n berg voedsel dat we het voor het eerst echt niet opkregen. De terugweg was helaas minder interessant, met enige overdrijving te beschouwen als "out of hell": niet alleen regen maar ook ijzel en véél sneeuw, waardoor we verschillende kettingbotsingen voorbij reden (gelukkig steeds gebeurd in andere rijrichting). Niet echt bemoedigend als je weet dat je zo'n acht uur rijden voor de boeg hebt. Maar we zijn veilig thuisgekomen en dat is het voornaamste. De poezen waren blij ons te zien en nog blijer toen ze eindelijk buitenmochten.
Afgelopen zondag een sneeuwbui in Ieper getrotseerd om naar Woesten te gaan. Even uitzoeken waar dat lag en weer een dorp op onze familielandkaart gezet. Het was de moeite. Niet het dorp, maar de gezellige theaterwandeling van 'Keereweerom' waar we naar toe gingen. We startten in het gemeentehuis, daarna wekten we het dorp met tromgeroffel toen we door de straten trokken naar het schoolcomplex, waar de wandeling voortgezet werd. We eindigden weer met de tromgeroffel in het gemeentehuis. Petje af voor de acteurs. Als afsluiter van de vakantie aten we nog een lekkere pizza in onze favoriete pizzeria.
Ondertussen verlopen de fluitrepetities van oudste naar grote tevredenheid. En wat we al hebben kunnen beluisteren via de computer klinkt veelbelovend. Stiekem ben ik fier en vindt het dan niet echt erg om te chauffeuren. Alleen praktisch is het soms wringen en was het zelfs hilarisch toen twee van de drie op dezelfde tijd een afspraak hadden, maar dan wel één in Deinze de andere in Oudenaarde.
bedankt voor de verwelkoming Violaine, kan ik uit je berichtje opmaken dat je werkzaam bent in de thuiszorg ? Want ik toevallig ook ! En inderdaad, als Tine weer les geeft wil ik er ook zeker weer bij zijn als het mogelijk is. Morgen gaat dochterlief naar het Illuseum in Gent met de grabbelpas. Ze is een vreselijk nieuwsgierig wezentje dus ik denk dat dit echt iets voor haar is. Zoonlief zit een beetje in de knoop met zijn gevoel vrees ik ( en geef toe voor een 5 jarige is dat heel wat ) Hij ziet het park verschijnen, hij ziet mama's buik meer en meer verschijnen. Hij weet dat er iets leuks staat te gebeuren maar kan het allemaal niet zo goed plaatsen. Dus loopt hij maar weer rondjes rond de tafel.... Ellen, wat tof dat je zoon mee kan werken aan de opnames van die CD. Dat is een hele ervaring dat hij kan opdoen. Het is natuurlijk veel heen en weergerij maar toch, het is heel wat. Ik kom zelf ook uit een muzieknest nl. Enfin, morgen weer een nieuwe waggeldag. Tot de volgende ! Sabine
Ik heb enorm genoten. Zo'n programma's moesten er meer zijn. Eerst was de jeugdliteratuur aan de beurt. De grote winnaars waren daar: Sabien Clement, Mieke Versype en Pieter Gaudesaboos met het mooie boek 'Linus'. Het grote uitstel van Marc Reugebrink ging lopen met de gouden uil, volwassen literatuur. Wat verrassend kwam hij als winnaar naar voren maar zijn boek zal zeker in mijn boekenkast een plaatsje krijgen. Veel leesgenot verder. Groetjes Violaine
Deze vakantie ben ik chauffeur voor de oudste. Zijn leraar dwarsfluit kwam op het idee een cd op te nemen met allemaal fluitisten. "'t Fluiterscomplot" Dus veel oefenen, veel repetities, veel chauffeuren. Met als eindresultaat een concert en hopenlijk een cd. Wel leuk. Zoon zal zich niet vervelen.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad maar eindelijk is het dan toch gelukt ! Ik ben er ! Nog altijd besef ik het belang niet van hoofdletters en komma's op de computer. Waardoor ik hier maar niet binnengeraakte ! Blij om ondertussen toch ook nog berichtjes te lezen van o.a. Tom, Norva, Marijke, Nelly,... Ik waggel nog steeds rond, jawel...nummer drie zit nog lekker genesteld. Maar hou jullie vast, na de paasvakantie is het zover ! Ik hou jullie wel op de hoogte ! Meisje is ondertussen druk bezig geboorteversieringen te maken, haar inspiratie is eindeloos. Ze loopt al de hele dag met prinsessenkleren aan en instrueert haar vier jaar jongere broer op een wijze die zelfs onze prinses Mathilde zou doen blozen.Jongen houdt zich op dit moment enkel bezig met rondjes lopen rond de tafel. Zou het vervelende weer daar voor iets tussen zitten ? Tot binnenkort !
Binnenkort vertrekken we richting Bretagne voor een korte vakantie. Hopelijk is het weer er beter dan hier en nu in Belgie. Op het programma staan paardrijden (dochter), wandelingen langs de kust en lekker eten zodat we er weer tegenaan kunnen de week nadien. Natuurlijk steken er boeken in de reiskoffer. In afwachting van het vertrek levert de dochter nog vele inspanningen om op te treden, ditmaal in het kader van haar opleiding (theater, dans en muziek) in Gent. Maar liefst 3 avondvoorstellingen tussen 19 en 22 uur, het begint door te wegen. Maar ze doet het graag en wij weten weer waar naartoe. Opdat er steeds iemand zou zijn bij het optreden gaan mijn partner en ik afwisselend kijken. Zo komt het dat ik gisteren een hele avond voor mij alleen had: zalig ontspannen, wel met in het achterhoofd steeds de gedachte: "hoe zou het optreden verlopen" Marijke
