Voor het eerst sinds vrijdag zit ik weer achter de computer en lees dus nu pas, dat Daisy ook op de schrijfdag was. Vrijdagavond ‘moest’ ik naar een lezing, waarna ik met collega’s het zware thema over euthanasie verlichtte met alcoholische heerlijkheden. Met mate weliswaar, maar toch nog een beetje voelbaar op de schrijfdag. De dagen ervoor had ik ons huis verbouwd tot hotel voor gasten die zaterdag al zouden komen. Dit weekend hadden we namelijk ook het verjaardagsfeest van echtgenoot gepland. Mijn wederhelft liet graag de gasten weer aan mij over toen ik zaterdag nog een beetje in de wolken weer thuis kwam. Zondag vervolg van het feest. Vandaag had ik een dagje vrij. Een mooie gelegenheid om op het consulaat in Gent onze nieuwe passen, die al een tijdje lagen te wachten op te halen. Lichte paniek toen de mijn vertrouwde weg opengebroken lag en ik een toertje sightseeing in de stad moest ondernemen. Goed dat niemand mij hoorde. Hooguit vijf minuten bracht ik door op het consulaat. Om mijn frustratie te deleten glipte ik even het fnac binnen  en kocht het boek van Dimitri Verhulst; ‘De helaasheid der dingen’. Dat hielp, zelfs nog toen de terugweg ook omgeleid werd, meerdere keren, de ene liet me een rondje rijden. De andere bracht uiteindelijk de uitweg. Heb ook een korte cursus ‘brutaal’ zijn in het verkeer gevolgd, opgeleid door boos toeterende bestuurders achter mij. Heelhuids de rest van de dag ons huis teruggebracht in zijn authentieke staat. En nu lekker ontstressen achter (op?) het blog met koffie en nog een restje taart.

Morgen meer over schrijfdag zelf.