Afgelopen zondag een sneeuwbui in Ieper getrotseerd om naar Woesten te gaan. Even uitzoeken waar dat lag en weer een dorp op onze familielandkaart gezet. Het was de moeite. Niet het dorp, maar de gezellige theaterwandeling van 'Keereweerom' waar we naar toe gingen. We startten in het gemeentehuis, daarna wekten we het dorp met tromgeroffel toen we door de straten trokken naar het schoolcomplex, waar de wandeling voortgezet werd. We eindigden weer met de tromgeroffel in het gemeentehuis. Petje af voor de acteurs. Als afsluiter van de vakantie aten we nog een lekkere pizza in onze favoriete pizzeria.
Ondertussen verlopen de fluitrepetities van oudste naar grote tevredenheid. En wat we al hebben kunnen beluisteren via de computer klinkt veelbelovend. Stiekem ben ik fier en vindt het dan niet echt erg om te chauffeuren. Alleen praktisch is het soms wringen en was het zelfs hilarisch toen twee van de drie op dezelfde tijd een afspraak hadden, maar dan wel één in Deinze de andere in Oudenaarde.
bedankt voor de verwelkoming Violaine, kan ik uit je berichtje opmaken dat je werkzaam bent in de thuiszorg ? Want ik toevallig ook ! En inderdaad, als Tine weer les geeft wil ik er ook zeker weer bij zijn als het mogelijk is. Morgen gaat dochterlief naar het Illuseum in Gent met de grabbelpas. Ze is een vreselijk nieuwsgierig wezentje dus ik denk dat dit echt iets voor haar is. Zoonlief zit een beetje in de knoop met zijn gevoel vrees ik ( en geef toe voor een 5 jarige is dat heel wat ) Hij ziet het park verschijnen, hij ziet mama's buik meer en meer verschijnen. Hij weet dat er iets leuks staat te gebeuren maar kan het allemaal niet zo goed plaatsen. Dus loopt hij maar weer rondjes rond de tafel.... Ellen, wat tof dat je zoon mee kan werken aan de opnames van die CD. Dat is een hele ervaring dat hij kan opdoen. Het is natuurlijk veel heen en weergerij maar toch, het is heel wat. Ik kom zelf ook uit een muzieknest nl. Enfin, morgen weer een nieuwe waggeldag. Tot de volgende ! Sabine
Ik heb enorm genoten. Zo'n programma's moesten er meer zijn. Eerst was de jeugdliteratuur aan de beurt. De grote winnaars waren daar: Sabien Clement, Mieke Versype en Pieter Gaudesaboos met het mooie boek 'Linus'. Het grote uitstel van Marc Reugebrink ging lopen met de gouden uil, volwassen literatuur. Wat verrassend kwam hij als winnaar naar voren maar zijn boek zal zeker in mijn boekenkast een plaatsje krijgen. Veel leesgenot verder. Groetjes Violaine
Deze vakantie ben ik chauffeur voor de oudste. Zijn leraar dwarsfluit kwam op het idee een cd op te nemen met allemaal fluitisten. "'t Fluiterscomplot" Dus veel oefenen, veel repetities, veel chauffeuren. Met als eindresultaat een concert en hopenlijk een cd. Wel leuk. Zoon zal zich niet vervelen.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad maar eindelijk is het dan toch gelukt ! Ik ben er ! Nog altijd besef ik het belang niet van hoofdletters en komma's op de computer. Waardoor ik hier maar niet binnengeraakte ! Blij om ondertussen toch ook nog berichtjes te lezen van o.a. Tom, Norva, Marijke, Nelly,... Ik waggel nog steeds rond, jawel...nummer drie zit nog lekker genesteld. Maar hou jullie vast, na de paasvakantie is het zover ! Ik hou jullie wel op de hoogte ! Meisje is ondertussen druk bezig geboorteversieringen te maken, haar inspiratie is eindeloos. Ze loopt al de hele dag met prinsessenkleren aan en instrueert haar vier jaar jongere broer op een wijze die zelfs onze prinses Mathilde zou doen blozen.Jongen houdt zich op dit moment enkel bezig met rondjes lopen rond de tafel. Zou het vervelende weer daar voor iets tussen zitten ? Tot binnenkort !
Binnenkort vertrekken we richting Bretagne voor een korte vakantie. Hopelijk is het weer er beter dan hier en nu in Belgie. Op het programma staan paardrijden (dochter), wandelingen langs de kust en lekker eten zodat we er weer tegenaan kunnen de week nadien. Natuurlijk steken er boeken in de reiskoffer. In afwachting van het vertrek levert de dochter nog vele inspanningen om op te treden, ditmaal in het kader van haar opleiding (theater, dans en muziek) in Gent. Maar liefst 3 avondvoorstellingen tussen 19 en 22 uur, het begint door te wegen. Maar ze doet het graag en wij weten weer waar naartoe. Opdat er steeds iemand zou zijn bij het optreden gaan mijn partner en ik afwisselend kijken. Zo komt het dat ik gisteren een hele avond voor mij alleen had: zalig ontspannen, wel met in het achterhoofd steeds de gedachte: "hoe zou het optreden verlopen" Marijke
Hij had het ervan deze keer. Halverwege de examenweek kwam hij brullend bij ons. Hij zag het echt niet meer zitten. Bleek dat hij ook nog twee taken af moest werken voor de paasvakantie, een beetje 'vergeten'. Zo kwam het dat onze puberzoon na een oppepbeurt weer kon studeren en pa en ma tot middernacht ieder een taak afwerkte. Voor deze éne keer.
Hai, Ik ben er weer. Even van alles anders gedaan, dus tijd voor de blog was er even niet. Soms kan je leven te druk zijn dat het lijkt alsof je kopje onder gaat. Nu de lente in aantocht is voel ik dat aan alles wat ik doe. Ik leef, herbeleef en geniet veel meer. Als we de klok dan naar het zomeruur mogen plaatsten zal ik me helemaal in mijn sas voelen. Ik ben een lentekind. Geboren in de lente, genieten van de lente. Mijn zoon en ik zijn ons jaarlijks wedstrijdje boeken lezen weer gestart. Mijn zoon is geen groot lezer, maar ik als boekwurm vind lezen erg belangrijk. Eén keer per jaar kan ik hem motiveren een wedstrijd te doen. We kiezen elk 10 boeken uit(wat voor mij geen probleem is, aangezien ik iedere maand wel enkele boeken koop, puilt mijn boekenkast uit van de nog ongelezen boeken) wie het eerst 10 boeken uit heeft is de winnaar. Hij wint meestal omdat er voor hem 5 euro aan vast hangt en zeg nu zelf, welke 12jarige vindt geld niet belangrijk! Op die manier leest hij jaarlijks zeker 10 boeken en stilaan waardeert hij het lezen van een boek. Ik ben blij dat ik als mama heb vol gehouden in het motiveren van lezen. Mijn dochter die in het eerste leerjaar zit leest nu al graag. Daar herken ik mezelf wel in. Nu ben ik bezig aan katarakt het boek van de gelijknamige serie. Nooit eerder keek ik en naar de serie en het lezen van het boek. Het bevalt me wel. Ook staat de vliegeraar nog op het lijstje, het parfum en nog vele andere... Dit jaar wil ik wel eens winnen, maar hij is echt een doordrijver, heeft ook de meeste tijd van ons twee en zeker nu het voor hem bijna vakantie is. Deze keer heb ik niet zoveel geluk.
Gisteren in de laatste schrijfles ons aan poëzie gewaagd. Voor de ene een al wat grotere uitdaging dan de andere. Onder leiding van Tine gepoogd een "elfje" te schrijven, een gedicht met 11 woorden dus. Het kostte me bij wijze van spreken dan, bloed, zweet en tranen. Maar toen ik vanmorgen aan mijn dochter van 9 (vierde leerjaar) vertelde wat ik had gedaan in de les en voorstelde dat we het eens samen zouden proberen zei ze doodleuk: "mama, dat hebben we al moeten doen in het tweede leerjaar". Als troostprijs voegde ze er wel aan toe "dat ze nog wel eens een elfje wilde schrijven samen/voor mama". Er nog aan toevoegen dat ik het jammer vind dat de lessenreeks afgelopen is. Alvast mijn dank aan Tine en de medeleerlingen voor de leuke sfeer en hopelijk zien we elkaar nog eens terug.
We hebben gekeken en gestemd. Naar het songfestival en op onze favorieten. Favoriet van de oudste was al weggestemd. Voor onze puber waren het natuurlijk de paranoiacs . Brahim voor de jongste. Nelson, mama's en Sandrine, papa's favoriet. Maar stemmen deden we op Sandrine met de melodie van 'O Julissi Na Jalini' van Ishtar in ons hoofd.
Dat je je kind naar school stuurt met een lege boterhamdoos, je frieten gaat halen en thuis komt zonder friet, je weg die je al jaren rijdt kunt dromen en toch ergens anders terecht komt, je de belbus afspreekt op de verkeerde halte en kinderen en een lege bus laat wachten? Dat je je hoognodig kopje koffie zet zonder koffie.
Ik weet 't zijn kleine dingen, zal nieuwe koffie zetten.
Dit weekend mocht mijn dochter twee maal optreden in de zaal "Capitole" in de show van "il Cigno". Het eerste optreden was op zaterdag 1 maart om 14 uur. Omdat we de volgende dag de show zouden bezoeken, had ik besloten om te helpen achter de schermen. Kwestie van de 9 jarige nog wat morele steun te geven. Om 10 u 's kwamen we reeds aan in de kelders van de Capitole. Zij mocht naar haar loge bij de andere "eekhoorns", ik mocht onmiddellijk de aankomers begeleiden naar de juiste loge. Voor de grote geen probleem, maar de "bosnimfen, kabouters en paddestoelen " waren tussen 4 en 6 jaar oud en dienden letterlijk op hun stoel te worden neergezet. Af en toe ook nog een veter losmaken, trainingbroeken omplooien om er niet over te struikelen, zorgen dat ieder op tijd boven op de repetitie was. Rond 12 uur begon dan het schminken: fond de teint, oogschaduw, blush, ooglijnen bij sommigen. Ik had me opgegeven voor het aanbrengen van de oogschaduw. En dat was echt lopende bandwerk: de ene groep na de ander. Minstens 150 kinderen zijn bij mij gepasseerd. De ene kon al beter stilzitten dan de ander, de ene wat spraakzamer of net wat stiller dan de ander. Bij jonge kinderen mij bukken, bij de tieners mij wat uitrekken. Echt waar, ik was 's avonds doodop. Als ik dan bedenk dat ik slechts van 10 tot 16 uur heb meegedraaid maar dat sommigen daar 3 weekends van 8 uur tot 22.00 uur bezig zijn, petje af voor hen hoor. Dochterlief vond het wel leuk dat ik er was om te helpen, dat is ook meegenomen. Zondag gingen mijn partner, oma, mamie, tante en nichtje van 5 dan gaan kijken. In die voorstelling was ze zowel "eekhoorn" als "wolf", met amper 1 dans tijd tussenin om zich te verkleden. Niet alleen de dochter vond dat stresserend, mama ook. Maar natuurlijk verliep alles vlotjes en stond ze tweemaal op tijd, op de juiste plaats en met de juiste kledij op het podium. Haar daar zien dansen: wat een emotie, wat ontroerend. Het deed me heel veel, niet te beschrijven, ik werd er even stil van. De ganse show was prachtig, maar het mooist was toch mijn dochter. Marijke
