Binnenkort vertrekken we richting Bretagne voor een korte vakantie. Hopelijk is het weer er beter dan hier en nu in Belgie.
Op het programma staan paardrijden (dochter), wandelingen langs de kust en lekker eten zodat we er weer tegenaan kunnen de week nadien.
Natuurlijk steken er boeken in de reiskoffer.
In afwachting van het vertrek levert de dochter nog vele inspanningen om op te treden, ditmaal in het kader van haar opleiding (theater, dans en muziek) in Gent. Maar liefst 3 avondvoorstellingen tussen 19 en 22 uur, het begint door te wegen. Maar ze doet het graag en wij weten weer waar naartoe. Opdat er steeds iemand zou zijn bij het optreden gaan mijn partner en ik afwisselend kijken. Zo komt het dat ik gisteren een hele avond voor mij alleen had: zalig ontspannen, wel met in het achterhoofd steeds de gedachte: "hoe zou het optreden verlopen"
Marijke

28-03-2008, 14:04 Geschreven door Marijke  
Reageren (2)

28-03-2008, 07:09 Geschreven door Violaine  
Reageren (0)

Zalig paasfeest voor iedereen

23-03-2008, 07:33 Geschreven door Ellen  
Reageren (0)

Vandaag 4 jaar geleden stierf mijn moeder en werd ik wees.
Vandaag stierf Hugo Claus, en voel ik me verweesd.

Het is belangrijk  om de gedachte aan voorname mensen in ons leven te koesteren.

Het goede dat zij ons nalieten biedt ons de kans om zelf iets zinnigs met ons leven uit te richten.

19-03-2008, 21:28 Geschreven door Marc  
Reageren (1)

18-03-2008, 10:13 Geschreven door Ellen  
Reageren (0)

17-03-2008, 19:55 Geschreven door Violaine  
Reageren (0)

17-03-2008, 19:41 Geschreven door Norva  
Reageren (0)

Op verzoek van mijn dochter hierbij haar elfje
"Elf
De elf
de elf vliegt
de elf vliegt 's nachts
weg"

Marijke

17-03-2008, 13:40 Geschreven door Marijke  
Reageren (1)

17-03-2008, 08:20 Geschreven door Ellen  
Reageren (1)

Koetje
allerliefste knuffel
jij en dochter
delen alles met elkaar
onafscheidelijk

Marijke

16-03-2008, 10:32 Geschreven door Marijke  
Reageren (3)

14-03-2008, 16:44 Geschreven door Violaine  
Reageren (3)

Gisteren in de laatste schrijfles ons aan poëzie gewaagd. Voor de ene een al wat grotere uitdaging dan de andere.
Onder leiding van Tine gepoogd een "elfje" te schrijven, een gedicht met 11 woorden dus. Het kostte me bij wijze van spreken dan, bloed, zweet en tranen. Maar toen ik vanmorgen aan mijn dochter van 9 (vierde leerjaar) vertelde wat ik had gedaan in de les en voorstelde dat we het eens samen zouden proberen zei ze doodleuk: "mama, dat hebben we al moeten doen in het tweede leerjaar". Als troostprijs voegde ze er wel aan toe "dat ze nog wel eens een elfje wilde schrijven samen/voor mama".
Er nog aan toevoegen dat ik het jammer vind dat de lessenreeks afgelopen is. Alvast mijn dank aan Tine en de medeleerlingen voor de leuke sfeer en hopelijk zien we elkaar nog eens terug.

Marijke

12-03-2008, 16:14 Geschreven door Marijke  
Reageren (3)

10-03-2008, 09:36 Geschreven door Ellen  
Reageren (0)

Hebben jullie ook van die dagen..

Dat je je kind naar school stuurt met een lege boterhamdoos,
je frieten gaat halen en thuis komt zonder friet,
je weg die je al jaren rijdt kunt dromen en toch ergens anders terecht komt,
je de belbus afspreekt op de verkeerde halte en kinderen en een lege bus laat wachten?
Dat je je hoognodig kopje koffie zet zonder koffie.

Ik weet 't zijn kleine dingen, zal nieuwe koffie zetten.

07-03-2008, 14:19 Geschreven door Ellen  
Reageren (3)

04-03-2008, 17:20 Geschreven door Marijke  
Reageren (3)

04-03-2008, 11:01 Geschreven door Ellen  
Reageren (1)

02-03-2008, 14:13 Geschreven door Daisy  
Reageren (2)

Afscheid nemen is met zachte vingers

wat voorbij is dichtdoen en verpakken

in de goede herinnering.

Is verwijlen bij een brok leven

en stilstaan op de plekken van vreugde en verdriet.

Afscheid nemen is met dankbare handen,

weemoedig meedragen alles wat waard is

om niet te vergeten,

is moeizaam de draden losmaken

en uit het spinrag der belevenissen

loskomen en achterlaten en niet kunnen vergeten.

Leven is- vanaf de geboorte –

voortdurend afscheid nemen.

loshaken om voort te gaan.

zichzelf verliezen om zichzelf te vinden.

Het risico nemen van de graankorrel

om vruchten voort te brengen.

Toon Hermans.

Woensdag afscheid genomen van de mama van mijn vriendin.

Een mama wiens deur bijna dertig jaar ook voor mij openstond.

Gezellig na het sporten bij haar thuis naar Dallas kijken.

Met een bakje troost droogde ze onze tranen als onze lieveling Bobby weer iets overkwam.

Roddelen met mijn collega-vriendin over het werk en onze geliefden terwijl ze hoofdschuddend een maaltijd voor ons klaarmaakte.

Samen een stukje lief en leed gedeeld. Herinneringen die bij het afscheid boven kwamen. 

Bedankt.

29-02-2008, 11:37 Geschreven door Ellen  
Reageren (1)

24-02-2008, 16:27 Geschreven door Marijke  
Reageren (1)

23-02-2008, 09:01 Geschreven door Ellen  
Reageren (2)