Veel werk, teveel naar m'n goesting. De verbouwingswerken zijn in een stroomversnelling gekomen en dan moet je al eens een extra rustdag inlassen om je buikspieren niet volledig naar de haaien te helpen. Gelukkig heb ik tijdens het weekend nog de nodige km's kunnen maken zonder al teveel hinder. Vandaag heb ik nog eens een stevige tempoloop gedaan en het liep nog behoorlijk, ik haalde vlot 14 km/u op een toch wel zwaar en vettig parcours. Deze week hoop ik terug aan 50 km te geraken en ga ik proberen m'n eerste (voorzichtige) intervaltraining van 2009 af te werken. Wanneer ik m'n volgende wedstrijd ga lopen weet ik nog niet, maar de 3 thuiswedstrijden in Zutendaal,Munsterbilzen en Bilzen, in de maand juni, hoop ik allemaal mee te doen, telkens de kortste afstand (5km).
Ik had morgen in Visé een 5km-wedstrijd willen gaan lopen maar vandaag heeft m'n gezond verstand er anders over beslist. Niet dat het terug de slechte kant met me uitgaat maar het blijft toch opletten. Die wedstrijd in Tongeren had ik héél goed verteerd en na de heuveltraining op dinsdag zat nog steeds alles op z'n plaats, maar woensdag tijdens m'n hersteltraining zeurden de buikspieren weer een klein beetje. Donderdag en vrijdag heb ik dus geen meter gelopen en vandaag ging het bijgevolg weer helemaal pijnloos. In plaats van morgen 5km voluit wordt het gewoon 8km aan 80%, binnen de pijngrens blijven is de boodschap en de eerste weken dus niet overdrijven met wedstrijden.
In m'n eerste wedstrijd van het jaar heb ik het er behoorlijk vanaf gebracht. Met een tijd onder de 20' zou ik meer dan tevreden zijn na maandenlang blessureleed. Het werd 19'33'' over 5,1 km volgens m'n garmin. De wedstrijdklok gaf 18'30" aan toen ik over de finish liep. Daar twijfel ik echter sterk aan omdat ik weeral na 3 km stikdood zat en steken in de zij mij deden afremmen, de heup en buikspieren hielden gelukkig wel stand. Al bij al heb ik dus een goed gevoel aan deze wedstrijd overgehouden, als ik nu beetje bij beetje aan m'n snelheid kan werken en die steken de baas kan blijven zit er weer een mooi seizoen aan te komen. M'n vriendin Barbara volbracht vandaag haar 2de halve marathon met een verbetering van 10' waardoor ze natuurlijk een dikke pluim verdient.
Ik heb afgelopen 3 weken m'n trainingen goed verteerd. Hier en daar wel een pijntje maar niks om me echt zorgen over te maken. Gisteren heb ik m'n eerste tempoloop van het jaar gelopen. De eerste 3 km gingen voortreffelijk met een gemidelde van 15,5 km/u maar daarna was het beste er al vanaf. M'n hartslag ging over de 180 en besloot om wat gas terug te nemen, het was dan ook geen wedstrijd. De overige 5 km heb ik aan een vlotte 14 km/u uitgelopen en het was hoogtijd dat ik terug thuis was, redelijk kapot dus Ik merk dat ik nog veel werk heb aan kracht en snelheid, dus veel wedstrijden lopen en hopen dat ik over enkele maanden dat tempo wel kan vasthouden. Vrijdag in Tongeren wordt een eerste test, ben eigenlijk wel benieuwd wat ik op dit moment kan neerzetten op de 5 km.
Het gaat steeds maar beter met me. De lies is al een stuk soepeler, de heup doet totaal geen pijn meer en de buikspieren zijn voor 99% ok. Zaterdag heb ik sinds okt '08 m'n eerste (rustige) versnellingen gedaan onder de vorm van een fartlek. Dit is een zeer afwisselende loop met veel tempowijzigingen over korte, langere en steilere stukken, een training die ik zonder problemen verteerd heb. Deze week ga ik voor 45 km met m'n eerste heuvelloop, een wat langere rustige loop en zondag een tempoloop. Intervaltraining is nog niet voor de eerste weken, daarvoor moet eerst alles 100% ok zijn. Wanneer ik deze week zonder kleerscheuren doorkom, durf ik aan m'n eerste wedstrijd van het jaar te denken, de Tungri-Run. Daar kies ik voor de kortste afstand (5 km) maar laat me maar niet te ver op de feiten vooruit lopen.
Eindelijk nog eens wat tijd gevonden om m'n blog bij te werken. Die infiltratie en 2 weken rust hebben me van veel ellende verlost. Het gaat veel beter met me en ik moet op m'n tanden bijten om het nu niet opnieuw te forceren wat niet makkelijk is met de eerste lentezon. Tijdens het lopen heb ik totaal geen last meer. Wanneer de spieren koud zijn, heb ik hoop en al nog 5sec per dag een zeurend pijntje aan de heup of die buikspier. Nu situeert de stijfheid zich vooral bij de rekoefeningen van de lies, dus de eerste snelheidstrainingen en heuvellopen blijven nog achterwege totdat ik terug 100% in orde ben, aan wedstrijden durf ik me nog zeker niet te wagen.
Gisteren eerst terug naar het ziekenhuis voor controle, de gehoorgang zag er al iets beter uit maar die zuiger en wieken werden er weeral bijgehaald, ik kreeg al pijn voor hij begonnen was. Deze keer was de pijn gelukkig al iets beter te harden. Vrijdag moet ik een laatste keer teruggaan en zou het ergste achter de rug moeten zijn, laat me hopen. Enkele uren later werd ik verwacht voor die infiltratie. Het was geen traumeel, cortisone of andere pijnstiller maar eerder een soort spierontspanner, waardoor de verkrampte buikspieren volledig tot rust gebracht worden. De dokter was redelijk overtuigd van een spoedige genezing met dit product, over een 10-tal dagen zou de pijn volledig achterwege blijven. Moest er nog een zeurende pijn aanwezig zijn, wordt er een extra infiltratie gezet. Redelijk goed nieuws allemaal, de komende 5dagen moet ik volledige rust houden, daarna mag ik geleidelijk aan met lichte stretchoefeningen beginnen. De verbouwingswerken blijven voorlopig stilliggen want zwaar heffen is uit den boze. Over een 10-tal dagen mag ik het lopen rustig aan terug hervatten en hoop ik dat de conditionele schade beperkt blijft.
Nu had ik gehoopt om in't weekend nog wat km's te doen om vanaf dinsdag de nodige rust in te lassen na die inspuiting. Een hevige oorontsteking besliste daar echter anders over. Het begon donderdagavond met wat lichte jeuk maar vrijdagavond zat ik al bij m'n huisarts. Antibiotica en wat druppels zouden moeten volstaan. Zaterdagmorgen en 14 aspirines later merkte ik dat het er niet goed uitzag en ik belde naar de dokter van wacht. Meer en sterkere pijnstillers alsook andere, meer verdovende oordruppels zouden beter moeten helpen. Dus alweer naar de apotheek maar zaterdagavond ging het nog steeds niet beter. Na vele uren zweten en bibberen in bed met 16 dafalgans en 6 nurofen wist ik me gene raad meer. Zondagmorgen opnieuw naar dokter gebeld en deze schreef me zwaardere antibiotica, zuurstofwater (om te reinigen) en nog andere druppels voor, hij nam ook een staal dat ik in Tongeren in't labo moest gaan afgeven. De dafalgans en aspro's moest ik laten en hij schreef me contramal voor, een grotere pijnstiller. Zondagavond en ondertussen bijna gedrogeerd ben ik op aanraden van m'n zus, die verpleegster is, naar de spoedgevallen gegaan in Genk. De spoedarts wist geen raad en biepte de specialist van wacht op. De zuiger en wieken werden erbij gehaald, de verdere details ga ik u besparen. Dit gaf wel een serieuze verlichting waar ik die 10minuten horror wel voor over had. Hierna weeral naar die apotheek voor druppels cortisone om in die wiek te laten intrekken, die apotheker heeft dit weekend goei zaken gedaan. Afgelopen nacht eindelijk nog eens kunnen slapen en laat me hopen dat het ergste nu achter de rug is. Dinsdagavond moet ik terug naar het ziekenhuis voor controle en het verwijderen van die wiek om daarna direct door te rijden voor die inspuiting.
Gisteren terug naar de dokter geweest en hem gezegd dat die ontstekingsremmers niet veel geholpen hadden. Hij besloot om dan toch maar over te gaan op een infiltratie, maar eerst moest hij zeker zijn van enkele dingen. Ik moest dus nog ff langs de kliniek voor een echo. Daar werd ik vrij snel geholpen en de echo leverde gelukkig geen ernstig letsel op. Daar dachten ze eerder dat de aanhechting van de schuine aan de rechte buikspieren wat geïrriteerd of ontstoken waren. De uitslag werd direct doorgestuurd naar m'n dokter en heb hem meteen opgebeld voor een afspraak. Dinsdagavond wordt de spuit gezet en er zal van woensdag niet meer getraind mogen worden voor een tweetal weken. Laat me hopen dat ik er dan eindelijk van verlost ben en m'n normale trainingen terug kan afwerken.
Veel heb ik eigenlijk niet te melden, zo zonder wedstrijden is't moeilijk om je weblog wat interessant te houden. M'n kuur van 2weken ontstekingsremmers is nu al een week achter de rug en echt veel heeft het niet uitgehaald. De pijn werd wat verdoezeld maar voor de rest heb ik eigenlijk weinig verbetering gemerkt. Misschien klaag ik wel te snel en horen die kwaaltjes er gewoon allemaal bij, maar ik blijf toch liever voorzichtig en zolang ik kan lopen, al is het maar op't gemakske, mag ik heel blij zijn. Het volume kan ik toch al geleidelijk aan opvoeren dus laat me hopen dat het de goede kant opgaat. De basisconditie is zeer goed maar de kracht, vooral in de bovenbenen, ben ik toch voor een heel stuk kwijt. Nu is de vraag: wat moet ik doen? Zo snel mogelijk die infiltratie in de buikspieren laten zetten of gewoon zo verder blijven aanmodderen en hopen dat op een dag de pijn achterwege blijft?
In m'n eerste wedstrijd van het jaar heb ik het er behoorlijk vanaf gebracht. Met een tijd onder de 20' zou ik meer dan tevreden zijn na maandenlang blessureleed. Het werd 19'33'' over 5,1 km volgens m'n garmin. De wedstrijdklok gaf 18'30" aan toen ik over de finish liep. Daar twijfel ik echter sterk aan omdat ik weeral na 3 km stikdood zat en steken in de zij mij deden afremmen, de heup en buikspieren hielden gelukkig wel stand. Al bij al heb ik dus een goed gevoel aan deze wedstrijd overgehouden, als ik nu beetje bij beetje aan m'n snelheid kan werken en die steken de baas kan blijven zit er weer een mooi seizoen aan te komen.
