Vanavond stond er een thuiswedstrijd geprogrammeerd: een 10.000 m op ATLA. Vermits het alweer 2 maanden geleden was sinds m'n laatste wedstrijd (Bilzen-Run) durfde ik de lat vandaag niet te hoog te leggen. Met meer wedstrijden in de benen en met het nodige vertrouwen zou ik op 35' durven te mikken. Maar met alle ongemakken van het laatste half jaar zou ik met een chrono van 35'30" al dik tevreden zijn. Woensdag tijdens training op de club sprak ik met Kenny Bertels af om samen de 25 rondjes af te haspelen aan 85"/ronde met een beurtrol van telkens 5 rondes. Omstreeks 18u50 begonnen we met de opwarming en de benen voelden goed, sinds lang ook geen verstijving van het onderbeen tijdens het opwarmen. Ook qua weersomstandigheden mochten we niet klagen, weinig wind, droog en 15°C. Om 19u30 werd het startschot gegeven en ik nam de eerste 5 rondjes voor m'n rekening. We zaten meteen op schema, de eerste 10 rondjes had ik zelfs het gevoel dat het wat te traag ging. Doorkomst na 5 km in 17'40" maar gaandeweg kreeg ik het wel lastiger en was ik blij dat ik me wat ingehouden had. Na 7 km begon ik wat last te krijgen van steken in de zij maar kon ik het tempo gelukkig vasthouden. Uiteindelijk liepen we samen over de meet in 35'29" met slechts een verval van een luttele 9 seconden. Tevreden met deze wedstrijd en opnieuw het nodige vertrouwen getankt om verder te werken naar de Maasrun en DDH, hopelijk kan ik daar terug onder de 35'- grens duiken. Ook het vermelden waard, Manuela Socol liep voor het eerst na jarenlang blessureleed terug onder de 36'- grens, proficiat meid!
Gisteren stonden er opnieuw de Limburgse kampioenschappen aflossingen op het programma. Ditmaal vond het hele gebeuren plaats op de atletiekpiste van AVT in Hechtel. Net als de voorgaande jaren was onze club ATLA weer enorm goed vertegenwoordigd, met maar liefst 57 deelnemende ploegen was er meteen een nieuw Limburgs record verbroken. Vooral onze ploegafgevaardigde Cor Heemskerk verdient hiervoor een dikke pluim. Dit jaar werd ik opnieuw in 2 ploegen geselecteerd: de 4x 400m en de 4x 800m.
Bij de 4x 400m werd ik aangeduid als slotloper, Claesen zorgde als opener al meteen voor een kloof van 50m. Drion en Laarhoven diepten de kloof nog verder uit waardoor het voor mij een koud kunstje werd om naar goud te lopen. Een rondje 70" volstond om met ruime voorsprong te eindigen, jammer dat de opkomst van andere clubs zo mager was.
Een half uurke later op de 4x 800m een beetje hetzelfde verhaal, weinig masters 35+ aan de start waardoor het met kleppers als Heemskerk, Willy en Drion opnieuw makkelijk goud werd. Wel een mooie voetnoot was dat dit in een nieuw club- en zelfs Limburgs record was met een chrono van 9'18.26.
Zaterdag staat er een 10.000m geprogrammeerd op ATLA zelf, hopelijk houdt m'n onderbeen stand want de laatste weken gaat het weer met ups en downs. Heb ik teveel last zal ik haaswerk verrichten voor een andere atleet/atlete.
Sinds de Bilzen-Run eind juni zat het goed met de conditie en de voorbije weken heb ik vrij goed kunnen trainen. Ik sukkelde wel enkele weken met lage rugpijn maar kon m'n trainingen toch afwerken. De voorbije week heb ik wat gas teruggenomen omdat ik ook weer meer last kreeg aan m'n scheen (nog restanten van m'n stressfractuur waar ik zal moeten leren mee leven). Ik wou absoluut pijnvrij zijn voor de 3000 m op Atla afgelopen woensdag. Dinsdag deed ik m'n wedstrijdvoorbereiding en de scheen was veel beter dan een week voordien. Woensdagvoormiddag was alles perfect: de scheen bijna pijnvrij, de rug ok, goede benen en perfecte temperaturen; totdat ik het in m'n hoofd kreeg om zware stenen te gaan heffen met als gevolg een nieuw verschot in de rug. Al vloekend een paar uur voor de meeting nog ff gaan proberen om het los te krijgen maar helaas, wedstrijd afgezegd en pijlen gericht op de Terrasjogging. Gaandeweg de week vorderde, ging het wat beter met de rug maar soepel was hij zeker nog niet. Met een klein hartje en met zeer weinig vertrouwen stond ik toch aan de start van de 10 km in Bilzen. De eerste km was ik nog vrij goed mee en klokte ik nog in 3'26" maar een km verder wist ik al dat het niet voor vandaag ging zijn. Er kwam totaal geen kracht uit de rug waardoor de benen extra aan de bak moesten, aan tempo 4'30" kan je dat nog wel pitsen maar aan 3'30" werd het al snel harken i.p.v. lopen. Na goed 4 km begon de hamstring lichtjes te zeuren en besloot ik m'n gezond verstand te gebruiken. Uitstappen en niet nog meer naar de vaantjes lopen, ook al is het niet fijn om dat voor eigen volk te doen. Voor het eerst in 7 jaar competitie moest ik de strijd vroegtijdig staken. Morgen ga ik langs bij m'n osteopaat en woensdag sta ik weer op de club om te intervallen, dankzij m'n gezond verstand ;)
