Vorige week heb ik gene meter kunnen lopen, overbelaste onderrug waardoor wandelen zelfs zeer moeilijk ging. Ook werken gaan mocht niet van de dokter, lichtjes fietsen zonder weerstand en wandelen mocht tijdens die week wel, om het herstel wat te bevorderen. Vanwaar die lage rugpijn weet ik niet, mogelijk door een te snelle trainingsopbouw, ofwel m'n rug- en buikspieroefeningen te intensief uitgevoerd. Voor alle zekerheid toch maar foto's laten nemen want het laatste jaar heb ik regelmatig ruglast, precies een zenuw die ergens wat gekneld zit, maar op de foto's was weinig of niks te zien. Ook mijn voetpees zeurde weer wat sinds Dwars door Hasselt, dankzij die rustweek is dat probleem voorlopig weer van de baan. Ik zeg voorlopig want de oorzaak is volgens mij nog steeds niet gevonden, daarmee heb ik dit keer eens een afspraak gemaakt bij Paul Borgions, naar het schijnt één van de betere podologen van het land. Daar gaan ze me waarschijnlijk nieuwe zooltjes aanmeten. Niet door gewoon m'n voet in een schuimbad te zetten maar ze gaan je heel professioneel onder handen nemen. Met hoogtechnologische technieken gaan ze echt specifieke zolen voor je probleem maken. Je krijgt bij deze zolen wel geen terugbetaling, ze zijn ook duurder dan gewone zolen, maar als het helpt is niks te duur, afwachten wat het geeft.
Deze week stond in het teken van de recuperatie, de voorgaande weken had ik goed kunnen trainen maar ik voelde dat ik iets te vlug vooruitgang maakte, dus ff wat gas terugnemen. Goed uitgerust aan de start staan in Hasselt om dan zo, samen met collegaloper Piet, proberen onder het uur te geraken was ons doel vandaag. Net als de voorgaande jaren was er weer ontzettend veel volk en dat ondanks het regenweer, want regenen deed het de ganse wedstrijd lang. Maar liever zo, dan 2 weken terug in Lanaken waar het nog +25°C was. Tijdens onze opwarming voelde ik dat de benen goed waren, Piet had wat meer last van stijfheid, hij had vrijdag nog gevoetbald en dan is hij ook nog met zijn bouw bezig. Een goed kwartier voor het startschot konden we ons gelukkig vrij vooraan zetten, waar ik Raphael Van Den Broeck opmerkte. Hij ging voor een tijd van 59min, de ideale man met zeer veel ervaring, om zo lang mogelijk te volgen. En zo geschiedde, de eerste 5 km liepen perfect volgens schema, doorkomst in 19'30" en het liep super, hartslag heel laag en links en rechts zelfs een babbeltje slaan. Piet had ondertussen wel teken gedaan dat het net iets te snel ging voor hem, hij wou ook absoluut niks forceren vandaag. En zo liepen Raphael en ik verder naar km-paal 10, en nog steeds liep het perfect, harstslag nog steeds heel laag, benen supergoed en ademen was bijna niet nodig, dit had ik nog nooit meegemaakt. En toch liep ik sneller dan in Lanaken (40'24"), doorkomst hier was in 39'00", de perfecte tempoloper bij me dus, merci Raf. Na zowat 11 km begon ik het zelfs wat koud te krijgen, natte voeten en doorweekte kleren gaven me het teken om wat te versnellen. En ook deze versnelling kostte me nauwelijks moeite, de harstslag ging wel enkele slagen omhoog maar voor de rest was het genieten. Enig minpuntje, de voetblessure begon weer wat te zeuren maar de pijn was dragelijk. Elke volgende km liep ik steeds wat sneller, de laatste zelfs aan bijna 17 km/u, en nog steeds pruttelde de motor niet tegen. Zo liep ik de laatste 5 km nog in minder dan 18 minuten en liep ik over de finish in een onverhoopte 56'51". Piet haalde ook zijn doel en liep mooi binnen het uur binnen, hij was hier ook dik tevreden mee.
