Gisteren eerst terug naar het ziekenhuis voor controle, de gehoorgang zag er al iets beter uit maar die zuiger en wieken werden er weeral bijgehaald, ik kreeg al pijn voor hij begonnen was. Deze keer was de pijn gelukkig al iets beter te harden. Vrijdag moet ik een laatste keer teruggaan en zou het ergste achter de rug moeten zijn, laat me hopen. Enkele uren later werd ik verwacht voor die infiltratie. Het was geen traumeel, cortisone of andere pijnstiller maar eerder een soort spierontspanner, waardoor de verkrampte buikspieren volledig tot rust gebracht worden. De dokter was redelijk overtuigd van een spoedige genezing met dit product, over een 10-tal dagen zou de pijn volledig achterwege blijven. Moest er nog een zeurende pijn aanwezig zijn, wordt er een extra infiltratie gezet. Redelijk goed nieuws allemaal, de komende 5dagen moet ik volledige rust houden, daarna mag ik geleidelijk aan met lichte stretchoefeningen beginnen. De verbouwingswerken blijven voorlopig stilliggen want zwaar heffen is uit den boze. Over een 10-tal dagen mag ik het lopen rustig aan terug hervatten en hoop ik dat de conditionele schade beperkt blijft.
Nu had ik gehoopt om in't weekend nog wat km's te doen om vanaf dinsdag de nodige rust in te lassen na die inspuiting. Een hevige oorontsteking besliste daar echter anders over. Het begon donderdagavond met wat lichte jeuk maar vrijdagavond zat ik al bij m'n huisarts. Antibiotica en wat druppels zouden moeten volstaan. Zaterdagmorgen en 14 aspirines later merkte ik dat het er niet goed uitzag en ik belde naar de dokter van wacht. Meer en sterkere pijnstillers alsook andere, meer verdovende oordruppels zouden beter moeten helpen. Dus alweer naar de apotheek maar zaterdagavond ging het nog steeds niet beter. Na vele uren zweten en bibberen in bed met 16 dafalgans en 6 nurofen wist ik me gene raad meer. Zondagmorgen opnieuw naar dokter gebeld en deze schreef me zwaardere antibiotica, zuurstofwater (om te reinigen) en nog andere druppels voor, hij nam ook een staal dat ik in Tongeren in't labo moest gaan afgeven. De dafalgans en aspro's moest ik laten en hij schreef me contramal voor, een grotere pijnstiller. Zondagavond en ondertussen bijna gedrogeerd ben ik op aanraden van m'n zus, die verpleegster is, naar de spoedgevallen gegaan in Genk. De spoedarts wist geen raad en biepte de specialist van wacht op. De zuiger en wieken werden erbij gehaald, de verdere details ga ik u besparen. Dit gaf wel een serieuze verlichting waar ik die 10minuten horror wel voor over had. Hierna weeral naar die apotheek voor druppels cortisone om in die wiek te laten intrekken, die apotheker heeft dit weekend goei zaken gedaan. Afgelopen nacht eindelijk nog eens kunnen slapen en laat me hopen dat het ergste nu achter de rug is. Dinsdagavond moet ik terug naar het ziekenhuis voor controle en het verwijderen van die wiek om daarna direct door te rijden voor die inspuiting.
Gisteren terug naar de dokter geweest en hem gezegd dat die ontstekingsremmers niet veel geholpen hadden. Hij besloot om dan toch maar over te gaan op een infiltratie, maar eerst moest hij zeker zijn van enkele dingen. Ik moest dus nog ff langs de kliniek voor een echo. Daar werd ik vrij snel geholpen en de echo leverde gelukkig geen ernstig letsel op. Daar dachten ze eerder dat de aanhechting van de schuine aan de rechte buikspieren wat geïrriteerd of ontstoken waren. De uitslag werd direct doorgestuurd naar m'n dokter en heb hem meteen opgebeld voor een afspraak. Dinsdagavond wordt de spuit gezet en er zal van woensdag niet meer getraind mogen worden voor een tweetal weken. Laat me hopen dat ik er dan eindelijk van verlost ben en m'n normale trainingen terug kan afwerken.
Veel heb ik eigenlijk niet te melden, zo zonder wedstrijden is't moeilijk om je weblog wat interessant te houden. M'n kuur van 2weken ontstekingsremmers is nu al een week achter de rug en echt veel heeft het niet uitgehaald. De pijn werd wat verdoezeld maar voor de rest heb ik eigenlijk weinig verbetering gemerkt. Misschien klaag ik wel te snel en horen die kwaaltjes er gewoon allemaal bij, maar ik blijf toch liever voorzichtig en zolang ik kan lopen, al is het maar op't gemakske, mag ik heel blij zijn. Het volume kan ik toch al geleidelijk aan opvoeren dus laat me hopen dat het de goede kant opgaat. De basisconditie is zeer goed maar de kracht, vooral in de bovenbenen, ben ik toch voor een heel stuk kwijt. Nu is de vraag: wat moet ik doen? Zo snel mogelijk die infiltratie in de buikspieren laten zetten of gewoon zo verder blijven aanmodderen en hopen dat op een dag de pijn achterwege blijft?
Gisteren dan toch naar Genk geweest voor die infiltratie, de buikspieren zeurden in't weekend weer erger dan voorheen. Ik was het zo moe en 't was tijd voor actie. Die infiltratie kwam er echter niet, hij schreef me eerst enkele weken ontstekingsremmers voor. Is er na 3weken geen verbetering, dan moet ik teruggaan voor toch een infiltratie. Ik mag de komende weken gewoon rustig blijven doortrainen binnen de pijngrens, die buikspieroefeningen moet ik wel zolang achterwege laten. Laat me hopen dat ik over 3weken van alle leed verlost ben, dan zou m'n 1ste wedstrijd van het jaar de Loonse Jogging (19apr) kunnen zijn.
De Midwinterjogging komt helaas enkele weken te vroeg. Het gaat nochtans goed met me, ik heb deze week zowaar 3dagen na mekaar kunnen lopen. Vanmorgen heb ik m'n laatste triggerpointbehandeling gehad, nu gaan we enkele weken afwachten of de pijn in de heup wegblijft. De buikspieren, vooral de schuine, ben ik al enkele weken aan't optrainen en ook hiermee gaat het de goeie kant op. Die infiltratie ga ik dus nog enkele weken uitstellen, voorlopig moeten Voltapatch en ijsfricties volstaan. Bij deze wil ik m'n osteopaat nog bedanken voor de goede zorgen. http://www.dereere.be/index.html
7000 mensen hebben het mogen meemaken en ik was erbij, Novastar deed gisteren de Lotto-Arena daveren op z'n grondvesten. Deze band speelt volgend jaar ongetwijfeld voor een vol sportpaleis, tjongejonge wat een stem! Met de heup gaat het ondertussen al stukken beter, enkel dat stijvig gevoel na de training blijft aanwezig maar dat is het minst van m'n zorgen. Die buikspieren zeuren wel nog steeds, vooral als m'n afstanden (+ 8km) en m'n snelheid (+13km/u) te groot worden beginnen ze op te spelen. Met die infiltratie ga ik nog ff moeten wachten omdat 2 weken volledige rust nu toch niet gaat door de afbraakwerken thuis. De conditie en gewicht is ondanks al die miserie nog redelijk ok gebleven, ben eens benieuwd wanneer ik m'n eerste wedstrijd van het jaar ga kunnen lopen want het begint toch serieus te kriebelen.
Triggerpoints veroorzaken hoofdpijn, pijn in nek en kaak, pijn in de onderrug, tennisarmen en carpaaltunnel syndromen. Ze zijn de bron van de pijn in gewrichten, zoals de schouder, pols, heup, knie en enkel, die zo vaak wordt aangezien voor artritis, tendinitis, bursitis, en letsel aan de gewrichtsbanden. Triggerpoints veroorzaken ook andersoortige symptomen, zoals duizeligheid, oorpijn, sinusitis, misselijkheid, maagzuur, hartritmestoornissen, pijn aan de geslachtsdelen en gevoelloosheid in handen en voeten. Zelfs fibromyalgie kan zijn oorsprong hebben in triggerpoints. Gelukkig komen de symptomen die door triggerpoints worden veroorzaakt voor in voorspelbare patronen. Als je weet waar je zoeken moet, zijn triggerpoints gemakkelijk te vinden en uit te schakelen. Het systeem van zelfmassage, dat in het Handboek Triggerpoint-therapie wordt gepresenteerd, biedt vaak in luttele minuten verlichting. De meeste problemen kunnen in drie tot tien dagen worden geëlimineerd. Zelfs langdurig chronische klachten kunnen in minder dan anderhalve maand aanzienlijke verbetering te zien geven. Het deel van een spiervezel dat de feitelijke contractie verzorgt is een microscopisch kleine eenheid die sarcomeer wordt genoemd. Een sarcomeer trekt zich samen als zijn twee delen bij elkaar komen en zich als vingers in elkaar vouwen. In je spieren moeten miljoenen sarcomeren zich samentrekken om ook maar de geringste beweging te veroorzaken. Een triggerpoint bestaat als te sterk gestimuleerde sarcomeren chemisch niet langer in staat zijn hun samengetrokken toestand te verlaten. Onderstaande tekening is een getekende weergave van meerdere spiervezels binnen in een triggerpoint. Hij is gebaseerd op een fotografische opname via een electronenmicroscoop.
Letter A is een spiervezel in een normale ruststand, uitgerekt noch samengetrokken. De afstand tussen de korte dwarsvebindingen (Z verbanden) binnen de vezel definieert de lengte van de individuele sarcomeren. De sarcomeren lopen in de lengte van de vezel, loodrecht op de Z verbanden. Letter B is een knoop in een spiervezel die bestaat uit een aantal sarcomeren in de toestand van continue maximum contractie die kenmerkend is voor een triggerpoint. De opgebolde verschijning van de spierknoop laat zien hoe dat segment van de spiervezel is samengetrokken en korter en dikker is geworden. De Z verbanden zijn heel dicht bij elkaar getrokken. Letter C is het deel van de spiervezel dat zich uitstrekt van de spierknoop tot aan de aanhechting van de spier (in dit geval aan het borstbeen). Let op de grotere afstand tussen de Z verbanden, wat aangeeft hoe de spiervezel wordt uitgestrekt door de spanning binnen in de spierknoop. Deze overstrekte segmenten veroorzaken het strakke en verkortte gevoel in een spier.
Normaal gesproken werken de sarcomeren als kleine pompjes. Ze trekken zich samen en ontspannen om het bloed, dat in hun metabolische behoeften voorziet, door de capillairen te laten circuleren. Als de sarcomeren in een triggerpoint hun contractie vasthouden, stopt in feite de bloedcirculatie in het betreffende gebied. Het gebrek aan zuurstof en de ophoping van afvalstoffen irriteren het triggerpoint. Het triggerpoint reageert op deze noodtoestand met het versturen van pijnsignalen.
De massage van het triggerpoint spoelt het weefsel schoon en helpt de vastgelopen sarcomeren in het triggerpoint weer los te komen. Door direct op de triggerpoints te werken, is massage de veiligste, meest natuurlijke en meest effectieve vorm van pijntherapie.
Eindelijk, na maanden miserie hebben we de oorzaak van de pijn gevonden, een triggerpoint zo groot als een erwt zou de boosdoener zijn! Ik heb vandaag al m'n 3de behandeling gehad waarbij het triggerpoint volledig wordt platgekneed zodat de afvalstoffen beter afgevoerd kunnen worden. Echt plezierig kan je zo'n behandeling niet noemen, maar een mens moet er al eens iets voor over hebben hé. De pijn in de heup is veel minder, alleen de gemasseerde plaats is nog heel gevoelig omdat daar dat genezingsproces bezig is. Als de heupproblemen van de baan zijn, zit ik nog met die ontstoken buikspieren, een infiltratie met daarna 14 dagen volledige rust zou de snelste genezing garanderen. Hieronder zie je enkele voorbeelden van triggerpoints aangeduid met kruisjes (x), de rood gekleurde zone is de pijnzone.
