Het gaat wel, 30 km per week op een rustig tempo binnen de pijngrens. Als ik zo de komende weken kan bezig blijven met tussendoor wat op de cross- en hometrainer ben ik heel tevreden. Vorige week nog bij de huisdokter geweest en volgens hem waren het vooral de aanhechtingen die overbelast en ontstoken zijn. Hij heeft me wat ontstekingswerende medicatie voorgeschreven. Na nog wat opzoekwerk op het net ben ik uiteindelijk bij de iliopsoas uitgekomen. Deze spiergroep heeft bij hardlopen nogal de neiging om sterk te verkorten, waardoor de aanhechtingen gaan geïrriteerd raken wanneer deze spier niet tijdig gerekt wordt. De afgelopen dagen ben ik begonnen met deze rekoefeningen en ben vrij zeker dat deze spier de oorzaak van het hele probleem is.
De verveling begint toe te slaan, zo weinig lopen is ook maar niks. Dan m'n weblog nog maar eens wat bijwerken. De conditie begint behoorlijk achteruit te gaan, 3 weken geleden liep ik nog 12,8 km/u aan hartslag 148, gisteren liep ik 12 km/u aan hartslag 153. Ok, de ondergrond was nu wel vettig en toen niet, maar toch. Iets wat natuurlijk normaal is en er ook op kan wijzen dat ik toch licht overtraind was, de ochtendpols is vandaag 39, dat is dus wel ok. Het gewicht blijft hetzelfde, rond de 65 kg, volgend jaar moet daar wel nog wat af, vooral in de (ex-bier)buikstreek. Niet alleen de spieren maar ook mentaal begint alles terug in orde te komen, de nachtrust is terug beter en ik woel minder. De goesting om er terug in te vliegen is er, alleen die verdomde heup blijft moeilijk doen dus zullen we nog ff op de tanden moeten bijten. Ik kan niet zeggen dat de heup helemaal niet geneest want het traplopen gaat ondertussen pijnloos, iets wat enige tijd geleden zeker niet het geval was. Een veel voorkomende hardloopblessure is bekkeninstabiliteit, morgen misschien toch maar eens langsgaan bij de huisdokter voor de juiste diagnose, ik zal toch niet zwanger zijn zeker
