Na een rustperiode van enkele weken is er eigenlijk weinig veranderd, de voetpees zeurt nog steeds maar de scherpe pijn aan de bovenkant van m'n dikke teen is gelukkig wel weg. Ook de aanhechtingen van de buikspieren zeuren bij momenten nog steeds.
Vandaag trok ik naar een osteopaat in Neerpelt voor een grondig onderzoek, op zoek naar de oorzaak van al die blessures door de jaren heen. Al vrij snel werd duidelijk dat er iets grondig mis was, één grote puinhoop zei hij. Al die blessures hadden met elkaar te maken, het ene probleem bracht het ander met zich mee. Hij onderzocht me echt van boven tot onder, niet alleen m'n spieren en gewrichten maar ook de organen zoals nieren en darmen tot de onderkant van m'n kin (het tongbeen of zoiets) kwamen aan de beurt. Er is veel werk aan de winkel maar hij geloofde erin, maandag beginnen we eraan en hij verzekerde me dat ik enkele pijngrenzen zou moeten doorstaan om het tot een goed einde te brengen, dat belooft. Ik ga jullie verdere medische uitleg besparen want op een gegeven moment was ikzelf niet meer mee, we zullen wel zien wat het wordt, maar ik heb er het volste vertrouwen in.
Momenteel mag ik rustig blijven lopen, maar versnellingen en wedstrijden zijn voorlopig uit den boze. To be continued ...
Normaal gezien was het de bedoeling om zaterdag in Mol m'n laatste wegwedstrijd te lopen om daarna de jaarlijkse rustperiode in te lassen en alles te laten herstellen. Maar de laatste dagen begint die vervelende voetblessure weer op te spelen, dit keer niet alleen de pees die zeurt maar ook aan de bovenkant van de dikke teen, een scherpe stekende pijn recht op het bot, telkens vlak na de training. Misschien ben ik te rap ongerust, maar volgens mij een beginnende stressfractuur. Dus beter nu enkele weken rusten met wat lichte crosstraining, dan zaterdag nog te forceren om daarna enkele maanden buiten strijd te zijn.
De buikspieren, adductoren en knie zijn volgens mij wel volledig terug hersteld (dat dacht ik van m'n voet ook). Het veldlopen laat ik voorlopig links liggen, ik weet dat ik hier als loper sterker van word, maar het lijf moet ook meewillen. Als er over enkele weken nog geen verbetering is aan de voet, ga ik op aanraden van enkele ervaren atleten eens naar Neerpelt, daar zullen ze me hopelijk kunnen verder helpen.
