Afgelopen week was weeral een week met ups en downs. Dat die voetblessure hardnekkig en langdurig ging zijn, wist ik, volgens wikipedia zou deze tussen 1 en 2 jaar meestal vanzelf verdwijnen, dus laat me zeggen dat ik nu ongeveer halfweg ben. Maandag en dinsdag ging het prima met de voet, ik dacht zelfs ff dat ik genezen was. Woensdag wat intervallen en ook dat liep redelijk vlot, enkele steekjes maar niet meer dan dat. Donderdagmorgen toen ik opstond was het echter weer terug volop last en in 1 klap werd ik zomaar 2 maanden teruggezet, mentaal de zoveelste opdoffer maar daar worden we hard van zeker. Vrijdag nog steeds hetzelfde, de hoop in het lopen van de Maasrun was gezakt tot 5% en rusten was de boodschap. Zaterdag ging het plots weer heel wat beter, dus ging ik wat loslopen om te testen of de Maasrun toch mogelijk zou zijn, en ja het liep soepel zonder last, dus Maasrun, here I come. Maar vandaag was het weer terug naar af, weer last, niet echt fel maar teveel om wedstrijd te lopen dus ging ik m'n frustraties maar wat uitlopen. Ik ging eens wat nieuw proberen, de originele zolen in de schoenen laten liggen met daar bovenop m'n inlegzootjes om nog meer demping te bekomen. Ik begon rustig maar na enkele km's liep ik een stevig tempo, zonder last zowaar, gewoon om gek van te worden, achteraf gezien had ik beter toch meegelopen met de Maasrun. Die zolen waren een geslaagd experiment. Ok, het was nu zo, dan maar naar Lanaken om te supporteren voor de collegalopers en die deden het één voor één zeer goed, Piet liep zelfs een nieuw PR. Hopelijk hou ik de blessure nu nog wat onder controle tot in Hasselt, en kan ik daar de draad terug oppikken.
Elf weken was't geleden dat ik nog eens een wedstrijd liep. Vandaag zou het een eerste test worden, niks forceren en vooral afwachten hoe de buikspieren, adductoren, voetpees en rug deze wedstrijd zouden verteren. De rug voelt nog steeds erg stijf aan, ik was blijkbaar serieus overtraind, denk dat ik aanvullend op het lopen wat teveel crosstraining had toegevoegd in het voorbije jaar, vooral teveel gezwommen, toch wel belastend voor de rug. Op de MRI-scan(voet) was er vooral ontstekingsvocht (oedeem) te zien, maar niks ernstig, geen stressfractuur ofzo, gelukkig maar. De dokter wou me doorverwijzen naar een voetspecialist, maar we gaan nog ff afwachten, voorlopig lijkt het wat onder controle. De linkerbuikspier en -adductor houden stand doordat ik rechts terug 1mm verhoging heb toegevoegd, de overstap van 3mm naar 0mm was nog iets te snel.
De wedstrijd zelf dan. De weergoden waren ons eindelijk eens goedgezind, dit keer geen tropische omstandigheden maar een perfecte 16°C met wat wind. Niet echt veel volk aan de start, denk een 60-tal, niemand kwam me bekend voor, alleen collega-loper Piet was ook weer van de partij. Vanaf het startschot deden Piet en ik het kopwerk, na goed 1km liepen we nog met een 6-tal denk ik. Op dit moment liep ik nog met overschot maar vanaf toen ging het voor een plaatselijke ACA-atleet niet snel genoeg en deze jonge gast gaf er een serieuze lel op. Mij kennende kon ik het weer niet laten en ging ik mee met nog een andere loper, Piet was verstandiger en behield z'n tempo, ondertussen liep het ook behoorlijk vals plat omhoog. Enkele tientallen meters verder liet ik deze jonge gast lopen, dit tempo was te hoog voor mij. Die andere loper kon ik wel nog een tijdje volgen maar wat later liep deze ook geleidelijk aan bij me weg. Ik merkte dat ik een tijdje geen wedstrijd meer had gelopen en vooral m'n ademhaling speelde me parten, de benen wouden nog wel. Na goed 3 km was de wedstrijd al gelopen, plaats 1 en 2 waren weg, plaats 3 stond zo goed als vast, het tempo proberen vast te houden was nu de boodschap. En dat lukte eigenlijk nog vrij goed, het ging nu ook wel licht bergaf. Uiteindelijk aangekomen in 17'47" over 4,94 km als 3de, Piet werd nog knap 4de. Een tijd waar ik heel content mee ben, daar ik de laatste maanden bijna niets op snelheid getraind heb. Nu, een dag later, lijkt de wedstrijd vrij goed verteerd en denk ik eindelijk terug op goede weg te zijn, dus normaal ben ik zondag van de partij op de Maasrun in Lanaken.
Na vorige week, waar ik 4 opeenvolgende dagen niet liep, gaat het redelijk met me. De buikspieren en adductoren lijken onder controle, af en toe nog wat last maar dat komt wel in orde. Ondertussen ben ik nog 2 keer bij m'n osteopaat langs geweest, het bekken wat laten rechtzetten en vooral de rug onder handen laten nemen. Deze is sinds enkele weken behoorlijk stijf, wat erop wijst dat deze toch wel serieus overbelast (vermoeid) was en dus m'n buikspieren en adductoren harder aan't werk moesten met alle gevolgen vandien. Wat m'n voetpees (gewricht) betreft, de pijn lijkt stillekes weg te trekken maar dat kan komen doordat ik geen hogere tempo's meer loop. Dus toch maar weer bij de dokter langsgeweest, dit keer voor een voorschrift voor een MRI-scan. Morgen ben ik al aan de beurt, de uitslag zou voor volgende week vrijdag zijn. Hopelijk krijg ik dan eindelijk de juiste diagnose en kan ik verder werken aan het herstel. Totdat ik de uitslag ken, blijf ik lopen binnen de pijngrens, daarna is het misschien volledige rust of terug volle gas!
