Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
07-02-2009
Novastar...
7000 mensen hebben het mogen meemaken en ik was erbij, Novastar deed gisteren de Lotto-Arena daveren op z'n grondvesten. Deze band speelt volgend jaar ongetwijfeld voor een vol sportpaleis, tjongejonge wat een stem! Met de heup gaat het ondertussen al stukken beter, enkel dat stijvig gevoel na de training blijft aanwezig maar dat is het minst van m'n zorgen. Die buikspieren zeuren wel nog steeds, vooral als m'n afstanden (+ 8km) en m'n snelheid (+13km/u) te groot worden beginnen ze op te spelen. Met die infiltratie ga ik nog ff moeten wachten omdat 2 weken volledige rust nu toch niet gaat door de afbraakwerken thuis. De conditie en gewicht is ondanks al die miserie nog redelijk ok gebleven, ben eens benieuwd wanneer ik m'n eerste wedstrijd van het jaar ga kunnen lopen want het begint toch serieus te kriebelen.
Triggerpoints veroorzaken hoofdpijn, pijn in nek en kaak, pijn in de onderrug, tennisarmen en carpaaltunnel syndromen. Ze zijn de bron van de pijn in gewrichten, zoals de schouder, pols, heup, knie en enkel, die zo vaak wordt aangezien voor artritis, tendinitis, bursitis, en letsel aan de gewrichtsbanden. Triggerpoints veroorzaken ook andersoortige symptomen, zoals duizeligheid, oorpijn, sinusitis, misselijkheid, maagzuur, hartritmestoornissen, pijn aan de geslachtsdelen en gevoelloosheid in handen en voeten. Zelfs fibromyalgie kan zijn oorsprong hebben in triggerpoints. Gelukkig komen de symptomen die door triggerpoints worden veroorzaakt voor in voorspelbare patronen. Als je weet waar je zoeken moet, zijn triggerpoints gemakkelijk te vinden en uit te schakelen. Het systeem van zelfmassage, dat in het Handboek Triggerpoint-therapie wordt gepresenteerd, biedt vaak in luttele minuten verlichting. De meeste problemen kunnen in drie tot tien dagen worden geëlimineerd. Zelfs langdurig chronische klachten kunnen in minder dan anderhalve maand aanzienlijke verbetering te zien geven. Het deel van een spiervezel dat de feitelijke contractie verzorgt is een microscopisch kleine eenheid die sarcomeer wordt genoemd. Een sarcomeer trekt zich samen als zijn twee delen bij elkaar komen en zich als vingers in elkaar vouwen. In je spieren moeten miljoenen sarcomeren zich samentrekken om ook maar de geringste beweging te veroorzaken. Een triggerpoint bestaat als te sterk gestimuleerde sarcomeren chemisch niet langer in staat zijn hun samengetrokken toestand te verlaten. Onderstaande tekening is een getekende weergave van meerdere spiervezels binnen in een triggerpoint. Hij is gebaseerd op een fotografische opname via een electronenmicroscoop.
Letter A is een spiervezel in een normale ruststand, uitgerekt noch samengetrokken. De afstand tussen de korte dwarsvebindingen (Z verbanden) binnen de vezel definieert de lengte van de individuele sarcomeren. De sarcomeren lopen in de lengte van de vezel, loodrecht op de Z verbanden. Letter B is een knoop in een spiervezel die bestaat uit een aantal sarcomeren in de toestand van continue maximum contractie die kenmerkend is voor een triggerpoint. De opgebolde verschijning van de spierknoop laat zien hoe dat segment van de spiervezel is samengetrokken en korter en dikker is geworden. De Z verbanden zijn heel dicht bij elkaar getrokken. Letter C is het deel van de spiervezel dat zich uitstrekt van de spierknoop tot aan de aanhechting van de spier (in dit geval aan het borstbeen). Let op de grotere afstand tussen de Z verbanden, wat aangeeft hoe de spiervezel wordt uitgestrekt door de spanning binnen in de spierknoop. Deze overstrekte segmenten veroorzaken het strakke en verkortte gevoel in een spier.
Normaal gesproken werken de sarcomeren als kleine pompjes. Ze trekken zich samen en ontspannen om het bloed, dat in hun metabolische behoeften voorziet, door de capillairen te laten circuleren. Als de sarcomeren in een triggerpoint hun contractie vasthouden, stopt in feite de bloedcirculatie in het betreffende gebied. Het gebrek aan zuurstof en de ophoping van afvalstoffen irriteren het triggerpoint. Het triggerpoint reageert op deze noodtoestand met het versturen van pijnsignalen.
De massage van het triggerpoint spoelt het weefsel schoon en helpt de vastgelopen sarcomeren in het triggerpoint weer los te komen. Door direct op de triggerpoints te werken, is massage de veiligste, meest natuurlijke en meest effectieve vorm van pijntherapie.
Eindelijk, na maanden miserie hebben we de oorzaak van de pijn gevonden, een triggerpoint zo groot als een erwt zou de boosdoener zijn! Ik heb vandaag al m'n 3de behandeling gehad waarbij het triggerpoint volledig wordt platgekneed zodat de afvalstoffen beter afgevoerd kunnen worden. Echt plezierig kan je zo'n behandeling niet noemen, maar een mens moet er al eens iets voor over hebben hé. De pijn in de heup is veel minder, alleen de gemasseerde plaats is nog heel gevoelig omdat daar dat genezingsproces bezig is. Als de heupproblemen van de baan zijn, zit ik nog met die ontstoken buikspieren, een infiltratie met daarna 14 dagen volledige rust zou de snelste genezing garanderen. Hieronder zie je enkele voorbeelden van triggerpoints aangeduid met kruisjes (x), de rood gekleurde zone is de pijnzone.
M'n bezoek gisteren aan de sportdokter heeft niets nieuws aan het licht gebracht, het gaat gewoon over een overbelasting van de 1ste graad. De zenuwtest, waarbij ze naalden in je spieren steken en er stroom opzetten totdat je voet spastisch begint te doen, bleek in orde te zijn, dus nergens een geknelde ruggewervel ofzo. M'n looptechniek, dit keer met zooltjes, was een stuk beter dan in de periode van m'n knieproblemen, alleen bleek er een klein verschil in bekkenstand tussen links en rechts te zijn, wat mede de overbelasting heeft veroorzaakt. Hier is echter niks aan te doen, dit was een fout van moeder natuur, dus daar zal ik moeten mee leren leven. Niet echt een ramp, ik zal in de toekomst alleen wat meer aandacht moeten besteden aan dit probleem door extra kracht- en rekoefeningen te doen in die zone. Hoe gaat het nu verder? Ik mag blijven lopen binnen de pijngrens maar zolang die zeurende pijn na het sporten aanwezig blijft, moet ik alles met weerstand achterwege laten. Dus geen snelheids- en heuveltraining, maar ook niet teveel krachtoefeningen in die geblesseerde zone, wel lichte rekoefeningen binnen de pijngrens blijven doen. Hij heeft me aangeraden om kiné te blijven doen (mobiliseren) totdat de pijn weg is, dat kraken was goed maar daar mag mee gestopt worden, los is los! Moest de pijn echter over 2 maanden nog steeds niet weg zijn, moet ik een echo laten nemen en teruggaan tot bij hem. Mogelijkerwijs moet er dan overgegaan worden op een shockwave-therapie, maar ik zal niet teveel op de zaken vooruit lopen en hopen op een positieve afloop.
Gisteren heb ik m'n 2de kraaksessie ondergaan, volgens m'n osteopaat zat alles al veel losser dan vorige keer. Hij heeft opnieuw de heup uitgeboord, dit is draaien met het bovenbeen zodat het kraakbeen in de heupkom overal terug op z'n juiste plaats komt te zitten. Dit klinkt allemaal zeer pijnlijk maar dat valt eigenlijk best wel mee. Die zeurende pijn aan de onderste buikspieren kan wijzen op pubalgie, oppassen dat deze ontsteking niet chronisch wordt want anders dringt een operatie zich op. Binnen de pijngrens blijven en nog steeds geen interval of heuveltraining en zeker van de gladde wegen blijven. Hij zei me dat de genezing van deze blessure ongeveer even lang duurt als het ontstaan ervan. De pijn is begonnen in augustus en ben het na Dwars door Hasselt in oktober rustiger aan gaan doen, dus over enkele weken hoop ik ervan verlost te zijn. Volgende week vrijdag ben ik eindelijk aan de beurt bij m'n sportarts, ben eens benieuwd wat dat gaat geven want ik sta van niks meer versteld
Allereerst wil ik iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen en voor de sportievelingen onder ons een blessurevrij nieuwjaar met veel PR's enz... De eerste kilometers van het nieuwe jaar zitten er alweer op. Het ging vrij goed maar het blijft toch opletten met die heup. Het afgelopen jaar kende ik veel ups en downs. Het meest positieve dat ik onthoud, is de progressie die ik bleef maken ondanks de beperkte trainingskilometers door de knie- en heupproblemen. Vooral Dwars dr Hasselt was een voltreffer met een 29ste plaats op 4000 lopers, een gemiddelde van 17km/u stemde me zeer tevreden. Afgelopen jaar liep ik zo'n 1800km met 14 wedstrijden, dat is ondanks alle leed toch nog 200km meer dan in 2007. M'n doel was om 200km/maand te lopen en zo op een 2400km uit te komen maar ik denk dat je onmogelijk op voorhand je aantal km's kan inschatten en nog altijd het best naar je lichaam luistert. Als alternatieve training heb ik zeer veel getraind (133uren) op de cross- en hometrainer en soms een stevige wandeling of fietstocht. M'n weblog bestaat ondertussen ook een jaar en bij deze wil ik al m'n bezoekers bedanken voor de interesse in mijn prestaties alsook de tips die ik hier en daar kreeg. Voor liefhebbers van statistieken over m'n weblog http://www.bloggen.be/bartompa/statistieken. Dit jaar zal het in de maanden april-mei-juni qua trainingsomvang en wedstrijden wel iets minder zijn aangezien ik dan thuis met verbouwingswerken bezig ben.
Gisteren hele dag in Maastricht gaan shoppen waar ik een constante stekende pijn aan achterkant knieholte voelde. Ik had de indruk dat ik er ieder moment door kon zakken. Deze morgen werd ik wakker met een stijve (midden)rug. En zo wordt het lijstje met ongemakken steeds langer en langer. Zo belandde ik zojuist bij m'n osteopaat die me eens goed onder handen heeft genomen (gekraakt). De oorzaak van al dit leed zou volgens hem aan een geïmmobiliseerde heup liggen bij de L1. Hierdoor zou ik alles een klein beetje scheef gaan belasten met alle gevolgen vandien. Hij heeft nu die heup terug mobiel gemaakt en ik mag de komende 2 weken om de andere dag deze heup juist gaan belasten. Snelheidswerk en heuveltrainingen moet ik wel nog ff achterwege laten. De iliopsoas zou wel ok zijn, toch nog iets goeds aan me Op 7 januari moet ik teruggaan voor een check-up, op 16 januari ga ik nog bij m'n sportdokter langs en hoop dat ik dan m'n ellende voor 2009 achter de rug heb.
Het gaat eigenlijk niet zo slecht met me als m'n trainingstabel doet vermoeden. Ik durfde geen risico's nemen met m'n opkomende achillespeesblessure en m'n heup vindt die extra 2 weken rust ook welgekomen. Eigenlijk, als ik zo terugkijk op het afgelopen jaar, is het ergens logisch dat alles weer overbelast is geraakt en heb ik geen reden tot klagen. De progressie die ik maakte van 15km/u naar 17km/u over 5km is mooi maar heeft ook gevolgen om dragen, zo simpel is het. Na Dwars door Hasselt sprak ik van een winterstop in te lassen maar als ik nu terugkijk, zag ik nauwelijks 1week volledige rust. Ik moet realistisch blijven en de rust die zich opdringt leren aanvaarden. Morgen ga ik terug rustig wat loslopen en dan 3 weken m'n conditie wat onderhouden tot ik bij de sportdokter ben langsgeweest en dan zien we wel weer. Groeten en prettige feestdagen allemaal!!!
Ik had me deze week voorgenomen om eens goed door te trainen, zo'n 45km (voor mij is dit momenteel vrij veel). Ik ben deze week economisch werkloos, dus had ik veel tijd om te rusten . Volgende week zou ik een herstelweek inlassen om er zo onder het kerstverlof weer in te vliegen. Niks van, zondag tijdens m'n duurloop voelde ik geleidelijk aan m'n achillespees stijvig worden, enkele uren later kon ik nog amper wandelen. Gisteren deed het nog steeds pijn, wandelen ging al iets vlotter. Vandaag gaat het al stukken beter maar lopen durf ik nog niet, heb dan maar een uurke losgefietst en m'n planning al voor de zoveelste keer gewijzigd. Soms vraag ik me af: waarom plan ik nog iets? Ik doe nu toch al 3 jaar aan deze sport maar heb nooit een volledig schema kunnen volgen, telkens komt er een blessure tussen Van die 3jaar heb ik al 2,5jaar ergens last van, dat zal er wel allemaal bijhoren zeker??? Deze week wordt dus een rustweek, straks een saunake meepikken en morgen of overmorgen hoop ik terug enkele km's te gaan 'joggen'.
Tijdje geleden dat ik nog eens wat gepost heb, veel valt er zonder wedstrijden niet te vertellen. De iliopsoas is aan de beterhand, had me op aanraden een kersenpitkussen aangeschaft om die stijfheid van de iliopsoas te verzachten. Nu situeert de pijn zich meer aan de zijkant van de heup, eerder zat de pijn net boven de heup, méér aan de achterkant (lage rug). Vooral als ik deze rekoefening doe voel ik het meest pijn (stijfheid).
Ik heb in ieder geval een nieuwe afspraak gemaakt met m'n sportarts. Op 16 januari ben ik aan de beurt, afwachten dus en binnen de pijngrens blijven doortrainen is de boodschap. Moest ik tegen die tijd al genezen zijn, ga ik toch evenzeer langs om m'n nieuwe looppatroon met inlegzooltjes eens te laten checken. Hij had me vorige keer aangeraden om sowieso na een half jaar eens terug te komen voor een algemene check-up.
Op 7 januari moet ik teruggaan voor een check-up, op 16 januari ga ik nog bij m'n sportdokter langs en hoop dat ik dan m'n ellende voor 2009 achter de rug heb.
