Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
13-04-2008
Fast Jasper!
Het regende vanochtend bij het opstaan. Ik dacht meteen aan de renners van Parijs-Roubaix. Een aantal onder hen hadden in de krant hun regenwens geuit. Een droge hel, da's bijna even veel stof dan in Paris-Dakar! Als het eventjes regent wordt al het stof gefixeerd en mits het op tijd ophoudt met regenen kunnen de kasseien nog net drogen voor de coureurs erover moeten. Zo geschiedde en het werd een wedstrijd om van te snoepen met de door Vlaanderen gehoopte winnaar: Tom Boonen. Ik heb de hele wedstrijd ongeveer kunnen volgen (Met twee kids die constant om je aandacht smeken is dat niet evident!) en heb me weer geërgerd aan sommige uitspraken van Michel Wuyts. Die man is zo zelfvoldaan dat hij zich alle uitspraken veroorlooft. Eén voorbeeld. Over Pippo Pozzato die net was gevallen en verwoed probeert terug vooraan te geraken zegt hij: 'Dat begint al een beetje in dat toch iets te mooie kopje te spelen. Van Oei, er is een beetje vel van mijn been!' Waar haalt die Wuyts het lef. Is het nu als sportman al verboden om er goed uit te zien? En hoe weet hij in godsnaam hoe het voelt om gekwetst terug op je fiets te zitten. Wuyts is zelf nooit topsporter geweest. Geef mij dan maar Karl Van Nieuwkerken die een jaartje zelf koerste alleen maar om te weten wat het is. Hij is er als journalist ook beter van geworden. Ik vond het trouwens een straf moment toen Karl vandaag Michel terechtwees en zei dat hij overdreef door de achtervolgers als sukkelaars te bestempelen. Well done, Karl! Ik heb niet de hele dag in mijn zetel naar de koers gekeken. Vanmorgen stond de wekelijkse zondagochtendafspraak op de agenda. We waren niet talrijk want de meesten hadden gisteren de 10km van Mechelen gelopen. Filip was er toch en deed een korte duurloop, net als Rozanne. Ewoud en ik hadden een kort maar zwaar programma. (FOTO1=Met Ewoud en Magda vanmorgen in het park) Twee series van twee vierhonderden met slechts 100m tussen. Tussen de twee series twee minuten rust. Het ging uitstekend ondanks mijn stramme spieren. Pijn doorbijten is ook basistraining, niet? Jasper liep vandaag zijn eerste 800 van het nog prille seizoen in Turnhout. Hij deed het fantastisch. Ze kwamen heel snel door op 400 (55') en hij finisfte als derde in 2.00.?. (FOTO'S 2_3_4) Het is nog wachten op de officiële uitslag. Spannend! Ben ik nog steeds de snelste op papier of is hij me nu al voorbijgestoomd. Het staat vast dat Jasper dit jaar nog onder de twee minuten duikt! Daar kan ik alleen nog van dromen... Proficiat, Jasper. Nu begrijp ik mijn pijn van de laatste tijd op training. Ik loop niet trager dan vroeger! Jij loopt gewoon veel sneller!
'Waarom loop jij niet mee?' Die vraag is me vandaag meermaals gesteld. De tien km van Mechelen en alle andere stratenlopen zijn aan mij niet besteed. Het gaat enkel om keuzes maken. Kiezen voor wat je het beste doet. 'Ja maar, je kan het toch ook als training beschouwen!' Alles kan natuurlijk! Ik kan ook meedoen aan de marathon touwtjesspringen of aan de Crocodile trophy mountainbiken. Kom zeg! Als ik me niet strikt aan mijn programma hou haal ik binnenkort géén niveau meer. De trainingen zijn wat mij betreft al zwaar genoeg. Zo was ik gisteren op mijn eentje naar het vrijbroekpark afgezakt om er mijn snelheidstraining af te werken. Eerst de traditionele opwarming en stretching, daarna 4 versnellingen en 10x100m spurt. Het ging behoorlijk, maar achteraf had ik zowat overal pijn natuurlijk. En vandaag was ik zo stijf als een plank, en geen zachte in dennenhout maar eentje uit Afrikaans hardhout. En vandaag rechtstaan van 9.30 's ochtends (Voetbal) tot half vijf in de namiddag (Nekker) zal mijn souplesse niet bevorderen! Wel Afrikaans maar niet uit hout waren de koplopers in de 10 km van Mechelen. De nummers één en twee waren identiek aan vorig jaar! De Ethiopiër Abdi Nagaasa van Volharding voor Aman Gemeda van AA Gent. Derde werd verrassend Sanne Torfs. Niet dat ik twijfel aan de kwaliteiten van die jongen, maar wanneer je voor de wedstrijd pocht dat je tot diep in de nacht bent uitgeweest (Ze moesten het in Duffel weten!)en je haalt dan het podium in een wedstrijd voor het Flanders Wegcircuit, da's straffe kost! Onze Kjell werd mooi 12e. Hij was wel licht ontgoocheld omdat hij twee derde van de wedstrijd uitzicht had op een achtste stek maar op het einde blokkeerde. Dat kostte hem in extremis een top tien plaats. Troost je Kjell, zo kon je sneller naar huis en moest je niet aanschuiven aan de pispot! Zo'n twee minuten later finishte Tim (28e) en derde Rammer werd de Joeri (43e)(Niet die van de gsm's, wel die van de spoorwegen!) En Moon en ik maar foto's nemen voor de website. Dat wordt een hele avond foto's bewerken, dus! Wat zei ik weer over keuzes maken. Ik had misschien toch moeten meelopen...
Ik heb de neiging om emotioneel en zelfs soms effenaf te overreageren.
Vanavond was het training voor Moon en Noah op Zennester. Het verliep wat chaotisch want Ruud (de trainer) vond dat hij de teugels wel eens mocht lossen en het werd een matchke met veel gelach maar ook veel geduw en getrek. Het resultaat was natuurlijk dat die mannekens steeds wilder en wilder werden. Na de training gingen enkelen nog wat naar doel trappen en net dan kreeg Moon een flinke trap op de wreef. Resultaat een gezwollen enkel en een kwade papa, ik dus! Ik moet toegeven dat ik voetbal graag zie en dat ik me het hele seizoen lang heb geamuseerd, maar ik blijf een probleem hebben met de risico's die de vele contacten met zich meebrengen. Moest Moon niet lopen dan was er geen vuiltje aan de lucht. Hij loopt echter wel en elke keer dat hij een stamp krijgt kookt mijn bloed natuurlijk. Voetballen kan je desnoods al mankend. Om te lopen moet je echter volledig in orde zijn. Ik bedoel daarmee dat een échte kwetsuur het hele loopseizoen van Moon om de botten kan helpen. En in mijn ogen (die van een loper) zou dat natuurlijk een ramp zijn. Ik hoor jullie al zeggen: laat die Moon toch doen waar hij zin in heeft! Ok, maar hij doet beide graag en sinds deze winter is hij ook vragende partij om wedstrijden te lopen. Ooit zal hij toch moeten kiezen want één ding staat vast. Lopen is positief voor een voetballer, het zal hem alleen maar beter maken. Voetballen is nefast voor een loper!
Vandaag heb ik een 10 km gelopen in Machelen. Op een rustig tempo(13/u) dat net niet te snel en net niet te traag was. Ik was toch nog stijf van de dinsdagtraining en ervaar weer pijn aan de rug. Ik heb dan maar een afspraak gemaakt met Peter De Rijck maar dat is pas volgende week dinsdag. Ondertussen wordt het dus doorbijten. Ik ben ook al de hele dag moe en moet dan onherroepelijk aan de woorden van Peter denken. Hij verwittigde me dat je na een klierkoorts 6 tot 12 maanden weerstandsproblemen kan ondervinden. Na te zware inspanningen volgen fysieke dalletjes. Ik veronderstel dat het reeds zover is maar onderschat de trainingen van de laatste twee weken niet want na de ziekte ben ik er natuurlijk meteen weer ingevlogen. Logisch dat ik nu een dipje ken. Maar morgen kan het alweer beter gaan. Dat is nu eenmaal de wet van de oudere atleet. De ene dag is de andere niet, hahaha!
Ik heb voor mezelf een voorlopig zomerprogramma opgesteld. Er staan wellicht te veel wedstrijden op, maar het is dan ook een wenslijst die zelfs in de meest ideale omstandigheden nooit volledig zal kunnen worden uitgevoerd. Je moet ergens een basis hebben, niet? Vorig jaar zag mijn lijstje er even lang uit en door kwetsuren liep ik uiteindelijk maar een zestal meetings. Ik moet dus altijd voorzichtig zijn met voorspellingen en lange termijn planningen. De laatste wedstrijd van het seizoen wordt het KVV Masters in Herentals(FOTO'S KVV 2006). Een mooie piste in een mooie omgeving. Ik liep er twee jaar geleden het BK bij de masters en won er zowel de 800 als de 400m. Toen werd alles nog op één dag betwist! Ik vond dat beter maar besef dat de meeste masters het nu blijkbaar liever hebben. Er zijn ook geen minima meer! Ik heb vorig jaar nochtans de indruk gehad dat alles wat werd uitgemolken en dat het uiteindelijke doel (meer atleten aan de start) niet echt werd gehaald. Er werd bij de lopers die ik persoonlijk ken weinig gedubbeld maar veeleer gekozen voor de lievelingsafstand. Twee dagen de verplaatsing maken is denk ik voor velen (ook voor mij) van het goede te veel.
Vandaag liep het niet echt lekker. Stijf en moe heb ik het rond de velden van Zennester maar een half uurtje uitgezongen. Het veld ligt er zo verschrikkelijk bij dat ik op de duur last kreeg van beide enkels, maar ja ik ben dan ook ne fragiele, hé. Gisteren vond ik het een vrij zware training. Acht keer 300m verdeeld over vier series van twee met 100m joggen tussen. Na elke serie volgden 2 minuten recuperatie. Gezien mijn nog prille conditie is dat weinig. Ik moest ze ook allemaal op kop lopen want Filip had niet zo'n beste dag. Ik forceerde niets en liep ze allemaal in 48-49 seconden. Bij de laatste gingen we traditioneel door en eindigde ik in 46'. Mijn zomerprogramma begint ook vorm te krijgen. Het PK wordt mijn eerste wedstrijd. Daarna volgt de interclub bij de seniors, de mastermeeting van Nieuwpoort, het BK en begin juni de mastersinterclub. Tussen het BK en de interclub komt nog een leuke wedstrijd bij. Daarnet kreeg ik een telefoontje van Georges Vanbesien van de Masterscommissie. Traditioneel organiseert hij in de lente tijdens de meeting in Zwevegem recordpogingen op de aflossing bij de masters. Dit jaar zijn de 4x400 meter recordpogingen aan de beurt op zondag 1 juni. De ploeg bij de 45+ zal er als volgt uitzien: de twee jongens van Eendracht Aalst, Danny Houtman (de beste op die afstand)en Jos Jacobs, Marc Masschelein en ikzelf. Leuk! De te kloppen tijd is 3.38.97. Gezien onze mogelijkheden zit een record er misschien wel in. Het staat altijd goed op je palmares natuurlijk. Zo brak ik enkele jaren geleden reeds het Belgisch record op de 4x800meter, samen met Marc M., Pol Parmentier en Lucien Heyde. (FOTO'S 1-10, met dank aan Papy Lafère) Dat vond ik een ervaring om nooit te vergeten. Hopelijk wordt het dit jaar even onvergetelijk! Vandaag is Noah opnieuw beginnen voetballen (FOTO 11). Hij vroeg er zelf om en ik moet toegeven dat hij deze training voorbeeldig heeft afgewerkt. Hij vloog er zelfs tijdens de afsluitende match wat te fel in, vond ik. Van het ene uiterste in het andere! Zou Mayella iets speciaals in haar ijsjes doen? Deze namiddag zijn we bij haar namelijk een crèmeke gaan eten (Het beste ijs van België en de rest van de wereld!) en Moon en Noah mochten een vriendje meenemen. Zo zijn we dus Igor en Brentje gaan oppikken en zag ik vier stralende gezichtjes voor mijn lens verschijnen. (FOTO 12) Tot morgen...
Het ziet er naar uit dat mijn seizoen op 26 april zal aanvangen met een 800m op het PK in Kapellen. Magda dringt er op aan dat ik me inschrijf en probeer mee te doen. Ze vindt het een goede test. Ikzelf ben niet overtuigd. Ik ken mezelf en ga altijd vol door. Wanneer dat gebeurt op een ogenblik dat ik nog niet top ben riskeer ik kwetsuren. Ik ken mijn lichaam! We zijn nog niet zo ver en hopelijk geraak ik klaar, maar mijn eerste doel is echter het BK einde Mei. Die afspraak wil ik voor geen geld missen en ik zal niets doen om dat doel in gevaar te brengen. Ik loop wanneer ik er klaar voor ben. Zo heb ik het altijd gedaan. Voor mij geen oefenwedstrijden of testjes links of rechts. Als ik loop ga ik er voor! Dat is ook de reden waarom ik pas voor zo'n wedstrijd als de 10 van Mechelen. Ik zie daar voor mij geen nut en nog minder een rol weggelegd. Ik ben zaterdag fotograaf, da's ook een hele klus! Vandag stond een recuperatieloop op het programma. Voor het eerst sinds mijn ziekte heb ik daags na een zware training wat soepel kunnen draaien. Drie kwartier in het park van Machelen aan een trage 12 per uur. Het voelde lekker en ik was maar net op tijd klaar. Het begon hard te regenen wanneer ik in mijn wagen stapte. Maartse buien hebben we in overvloed gehad. Nu komen de Aprilse grillen. Bah! Gisteren had Moon normaal zijn eerste pistewedstrijden. Bruno en zijn jeugdige atleetjes vertrokken echter zonder hem naar Kessel-Lo. Hij is nagenoeg de hele vakantie ziek geweest en had een verbod gekregen van dokter Paul om aan sport te doen. Morgen mag hij pas opnieuw sporten. Geen laatste match vorige zaterdag tegen sc Mechelen en gisteren dus ook geen 60 meter en verspringen. Hij vond het niet leuk maar begreep het. Da's ook groot worden, zeker?
Ik verschoot mij een bult toen ik opstond, de zon scheen warempel. Ze waren op het KMI aan het feesten geweest toen ze de voorspellingen van het WE hadden opgemaakt, zeker? De zon, dat klopte niet maar de voorspelde koude was er wel. Slechts zeven graden toen we in het Vrijbroekpark vertrokken voor onze opwarmingsronde. Sarah, Rozanne, Maya en haar broer gingen duurlopen, maar voor Kjell, Jasper, Ewoud en ik werd het andere koek. Kjell, die de laatste hand legt aan zijn voorbereiding van de 10 km van Mechelen kreeg 1600en voorgeschoteld. Voor de anderen twee maal duizend met 5 minuten recuperatie tussen. Dat kan voor sommigen weinig lijken, maar wanneer je voluit gaat bij zo'n oefening kan dat tellen, hoor! Terwijl we naar het vertrekpunt jogden, speculeerden we over de tijd die we gingen halen. Onder de drie minuten leek ons gezien de plaats, de omstandigheden en het feit dat onze voorbereiding (zeker wat mij betreft!) pas is begonnen, een utopie. We vertrokken, Jasper op kop, ik erachter en Ewoud die ons rijtje sloot. Reeds na vijftig meter werd het al slalommen tussen de joggers (Gek hoeveel mensen rond deze periode uit hun winterslaap komen!)en enkele bochten lagen er spekglad bij. Zoniet had onze chrono er beter uitgezien. Maar slecht werd het niet, hoor! Ik liet Jasper op het einde gaan, (Niet te veel forceren is de boodschap)in het besef dat er nog een duizend ging volgen. Jasper klokte in 2.54, ikzelf in 2.58 en Ewoud volgde enkele meters verder. Amai, heavy! We kregen 5 minuutjes om te bekomen. Niets te veel! Jasper vertrok opnieuw op kop (Waar is de tijd dat die rol voor mij was weggelegd!) maar het voelde helemaal anders aan. Na zo'n 300 meter vond ik dat het echt té snel ging en liet ik Jasper maar gaan. Ik hoorde Ewoud, die net iets vroeger dezelfde beslissing had genomen, geleidelijk aan terugkomen. Of hij helemaal tot in mijn spoor is geraakt heb ik niet gezien. Het is wel zo dat het verschil met Jasper beperkt bleef tot enkele tientallen meters. Op het einde zette ik nog een spurtje in om uiteindelijk opnieuw in 2.58 uit te komen. Jasper had weer 2.54 gehaald en ik geloof dat Ewoud net iets meer dan drie minuten had gelopen. 'Goed getraind, jongens' zei Magda. We liepen nog een ronde uit en daarna was het huiswaarts keren voor een namiddagen genieten van de Ronde. Het werd écht genieten want tot in de slotkilometer bleef het spannend. En wat een toffe winnaar. Stijn Devolder is zo'n gast die iedereen graag ziet koersen. Hij kijkt nooit op een inspanning, reed soms wel als een kieken zonder kop, maar is sinds zijn overgang naar Quick Step blijkbaar rijper geworden. Het bewijs is zijn overwinning van vandaag. Geholpen door het feit dat achter hem iedereen naar Boonen keek kon hij lekker aanvallen en nog aanvallen. Benieuwd wat het in de Toer wordt voor Volderke. Hij kan behoorlijk bergop rijden en is een uitstekend tijdrijder. Hij traint trouwens al een hele tijd om zijn trapsnelheid te verhogen (Zijn coach is Dirk Demol en zat net als Stijn zelf bij Discovery Channel!). Je merkte het vandaag al, vind ik. Terwijl zijn achtervolgers het grote verzet zo goed en zo kwaad probeerden rond te krijgen, maalde Volderke soepel 'à la Armstrong'. Mooi zo, want hoe lang wachten we al op een ronderenner?
Vandaag stond er snelheidstraining op het programma. Ik geraak nog moeilijk op de Nekker op vrijdag en daarom doe ik ook deze training in het park van Machelen. De opwarming ging vlot en mijn benen voelden soepeler dan de voorbije twee dagen. Na de nodige soepelheidsoefeningen en mijn versnellingen begon ik er aan onder het waakzame oog van de 'man met de Labrador' en mijn collega Crista die haar gebruikelijke toertjes liep. Tien keer 150 m. De eerste 50 op tempo en de laatste 100 spurtend. Ik meet de afstand niet echt maar tel de dubbele passen. Vierentwintig in totaal heb ik er nodig op de piste om 100 meter af te leggen tijdens een spurttraining en dus tel ik mijn stappen. Simpel toch? Ik zag me niet echt met een plooi- of lintmeter beginnen afmeten. Mensen verklaren me nu al gek genoeg! Ik heb trouwens mijn oefenterrein vanuit de lucht bekeken. Met de gele streep duid ik mijn duurloopronde van 600 meter aan. De rode streep duidt de rechte lijn waar ik mijn spurttraining hou aan. De richting wordt meestal bepaald door de windrichting maar vandaag stond er nagenoeg geen wind en zeker niet onder de bomen. Dus opteerde ik voor mijn favoriete richting, van oost naar west. Na de training vroeg Crista of ik in de wedstrijden nog sneller liep dan vandaag op training want dat vond ze toch behoorlijk snel. Tja, als ik ooit nog dat Belgisch record wil pakken zal het wel moeten, hé. Soms kan ik er op training wel echt moeilijk bij dat een 800 even snel wordt gelopen dan mijn 100en of 200en. Ik sta daar soms te puffen na een 200 meter in 30 seconden en besef dat ik dat tempo nog 3 keer langer moet volhouden! En toch doe je dat in de wedstrijd... Zonder probleem. Té gek!
'Mac', mijn computer is mijn vaste compagnon. Ik heb hem nodig om te werken en in mijn vrije tijd kan ik ook al niet zonder hem. Als dat mijn beste vriend niet is? Soms beeld ik me in dat het menselijk lichaam een computer is dat je naar eigen goedkeuren mag programmeren. Vanmiddag was ik dus mijn 'Apple'. Ik programmeerde mijn lopen op 'traag', pushte appeltje 's', daarna op 'enter' en vertrok. Voor elk rondje Machelen heb ik net drie minuten nodig. Ik weet ook exact waar ik moet zijn na één minuut, idem voor de twee minutenkaap en dus ben ik er in geslaagd om na 15 toeren exact op 45 minuten uit te komen. Ok, ik heb op het einde 50 meter supertraag gelopen om het te laten kloppen, maar ik was uiterst tevreden. In tegenstelling tot gisteren had ik mijn duurloop volgens het vooropgestelde tempo gelopen. Resultaat: veel minder stijf en geen pijn of bijna geen. Alleen bij de versnellingen achteraf geraakte ik moeilijk in mijn 'foulée'. Ik zal mijn computerprogramma misschien toch wat moeten upgraden. Voor ik mijn Mac afsluit zal ik deze training maar saven voor de volgende keer. Ik programmeer alvast mijn spurttraining van morgenmiddag. Tien keer 100? Misschien nog net iets te explosief! Dan maar tien keer 150? Ik vraag het morgen gewoon aan Magda. Die is toch nog altijd slimmer dan mijn computer!
Mijn duurloop van deze middag in Machelen verliep nogal stroef, vond ik. Vanaf het begin was de soepelheid ver te zoeken waardoor ik de nijging had te beginnen trekken en sleuren. Resultaat: ik heb bijna 4 minuten te snel gelopen op mijn 9 km. Foei! Ik besefte het gaandeweg wel maar slaagde er maar niet in om veel trager te lopen. Hoe trager ik ging, hoe meer pijn ik had. Het wordt wel een constante dat ik daags na een zware training toch veel meer last heb dan vroeger. Beginnen de jaren dan toch hun tol te eisen? Waarschijnlijk wel. Maar ik pas me wel aan zeker? Iets meer rusten en wat trager duurlopen, daar zal ik niet van sterven! Zolang ik mijn pistetrainingen kan blijven afwerken is het ok. O ja! Mijn wedstrijdboekje is eindelijk toegekomen. Nu kan ik weer lijstjes maken en ben ik dus enkele avonden zoet. Het was vanavond feest op Zennester, tenminste voor Moon's ploegje. (Hijzelf zit nog steeds met een bronchitis, mocht niet meetrainen en had het als toeschouwer duidelijk moeilijk. FOTO1) Belofte maakt schuld en met enkele ouders hadden we beloofd dat we bij winst tegen KV zouden trakteren. Spaghetti, kinderchampagne, ijs met appeltaart en Arsenal-Liverpool op TV. (de andere FOTO'S) Wat een avond voor die mannekens!
Voor het eerst sinds lang hebben we vanavond zonder de enorme lichtinstallatie van de Nekker kunnen trainen. Met het zomeruur en de open hemel was het voor iedereen genieten. Ook de temperatuur was aan de zachte kant. Alleen de gebruikelijke wind was weer op het appel. Hij blaast trouwens bijna altijd uit dezelfde richting. Daardoor kom je steeds vanaf de 200 m tot aan het ingaan van de laatste rechte lijn met de neus pal in de wind. Vandaag stonden 200-en op het menu. Mijn favoriete training. Het aantal viel gelukkig nog mee. Drie series van drie met heel weinig recuperatie tussen. Kwaliteit dus en met de eerste drie in 31, de tweede serie in 30 en de laatste drie telkens in 29 seconden hebben we Magda op haar wenken bediend. Ik had geen super gevoel maar het ging, gezien mijn laatste weken, behoorlijk! Magda vroeg me om toch maar in te schrijven voor het PK alle categorieën. Dat is pas binnen drie weken maar ik twijfel toch nog. Ik vind dat ik mijn tijd mag nemen om te groeien naar de goede vorm en als het weer niet snel opwarmt zal het bij mij wel wat langer duren vrees ik. Geef me warm weer en dan zijn die drie weken wellicht genoeg, maar nu? Ondertussen is mijn wedstrijdkalender nog steeds niet toegekomen. Ze zijn me toch niet vergeten, zeker? Els vertelde me daarnet op training dat de hare reeds donderdag was toegekomen. Verdorie, nu wordt mijn geduld toch wel op de proef gesteld. Vandaag kreeg ik via deze blog een mail vanuit Kreta. Kristel, een vriendin die er al meer dan vijftien jaar woont volgt mijn avonturen op het internet. Via Kurt had ze dit blogadres te pakken gekregen. Kristel en ik kennen elkaar al zo lang. Ik heb een special band met Kreta en al ben ik er de laatste jaren niet veel meer geweest, het was ooit anders. Voor de kids er waren was het mijn jaarlijks toevluchtsoord. Mijn plek om te onthaasten. De zon, de retina, de zee, de bergen, de mensen. Alles staat me aan op dat eiland. Ik heb de periode nog gekend dat het spotgoedkoop was om naar ginder te gaan maar met de komst van de euro is dat spijtig genoeg veranderd. In 2005 was ik er voor het laatst. De kinderen vonden het daar geweldig. We waren er met een hele kliek en voor de kids was het onvergetelijk. Ik kon er ook heel goed trainen. Ik hou van warm, zelfs heet weer en ik kwam in topvorm terug naar België. Net op tijd om de laatste hand te leggen aan de voorbereiding voor het BK waar ik toen zowel de 400 als de 800 meter won. Geef mij maar warm weer! (FOTO'S: Kreta 2005)
Ik ben verknocht aan het park van Machelen. Vandaag moest ik niet werken en ik verkoos om toch naar Machelen te rijden om daar mijn toertjes te lopen ipv de grotere ronden van het Vrijbroekpark te trotseren. Gisteren heb ik kunnen ervaren hoe vettig het parcours er in Mechelen bij ligt terwijl het in Machelen vrijwel droog is. Mijn voet was uiteindelijk ok maar de inspanningen van gisteren waren nog niet uit mijn lichaam. Vooral de eerste tien minuten was het afzien maar daarna ging het beter. Souplesse, daar draait het toch om, hoor. Vanmorgen ben ik even gaan piepen op een aantal loopblogs en toen ik zag dat Els de VAL-zomerkalender in haar brievenbus had gevonden ben ik als de bliksem naar de mijne gespurt. Groot was mijn ontgoocheling want de postbode was al langsgeweest en er zat nog geen bruine enveloppe van de VAL bij. Spijtig, maar morgen of overmorgen zal het wel prijs zijn. Het is steeds een leuk moment om het hele atletiekseizoen al te kunnen overlopen en je eigen agenda op te stellen. In mijn geval gaat het steeds om een aantal vaste afspraken en een hoop wedstrijden waar ik van hoop dat ik ze zal kunnen lopen. Veel hangt af van het uitblijven van ziektes en kwetsuren. Valt het mee zoals in 2006 dan loop ik veel wedstrijden. Valt het tegen zoals in 2007 dan loop ik het strikte minimum. Naast mijn agenda stel ik ook al een lijst op met mogelijke wedstrijden waar Moon aan zal deelnemen. Niet te veel, maar toch genoeg om enkele objectieven te kunnen waarmaken. Moon is trouwens nog steeds ziek en een bezoek aan dokter Paul heeft uitgewezen dat hij nu met een bronchitis zit. Resultaat: een antibioticakuur. Hij heeft nog een week om er bovenop te komen en fris en monter terug aan de schoolpoort te staan. Geen training dus voor hem deze week en ook geen match zaterdag en niet mee naar Kessel-Lo zondag (eerste meeting). Maar in principe kan hij volgende week hernemen. Nog enkele weken wachten en dan wordt Noah 6 jaar.(FOTO'S) Zoals zijn grote broer zal Noah de Boa, zoals ik hem dikwijls noem, vanaf dan wekelijks meetrainen op de RAM. (in de zomermaanden zelfs twee keer!) Benieuwd hoe hij het zal doen. Lichamelijk lijkt Noah op Moon. Het is ook een sprinkhaan, maar zijn benen zijn iets korter en als ik hem bezig zie heb ik de indruk dat hij meer het explosieve type is. Het is echter nog veel te vroeg om te oordelen, hé. Zijn eerste wedstrijd zal in oktober in Kapelle zijn. Noah zelf kijkt er naar uit. Ik ook!
In het begin van de namiddag heb ik thuis op de trap mijn voet omgeslagen. Nu ben ik eindelijk terug aan het lopen en heb ik zoiets voor. Ik heb meteen ijs en zalf bovengehaald en hoop dat het tegen morgen beter gaat.Vannacht veranderde het uur. Een uurtje minder slapen en daardoor was de wekelijks afspraak vanmorgen in het Vrijbroekpark met een half uurtje verlaat, kwestie van de jeugd op tijd aan de start te krijgen. De jeugd was op tijd maar het was de oude krijger, ik dus, die te laat was. Het deed deugd dat ze toch hadden gewacht. Ik hoor dus nog altijd bij de groep. (Niet dat ik daar aan twijfelde, hoor!) Terwijl de meisjes (Sarah is nog in volle opbouw en Rosanne heeft last van een ontsteking) en Kjell (Pas opnieuw aan het lopen na zijn val vorige week!) gingen duurlopen stond er voor Ewoud, Filip, Jasper en ikzelf een fartleck op het programma. Een eerste ronde van 3 km als opwarmer, stretchen, versnellingen en we begonnen er aan. Jasper meteen op kop! Het ging niet veel trager dan wanneer we allen in topvorm zijn. Ik moest tijdens de laatste van de 6 km zelfs in extremis de rol lossen, waardoor ik enkele seconden na Jasper bij Magda en haar onafscheidelijke chronometer kwam. Zo'n eerste zware training na weken van miserie doet deugd maar ook pijn. Ik was wel verbaasd van het niveau dat ik nog steeds en zonder training aankan. Het doet me toch het beste verhopen voor het zomerseizoen. Ik ga echter niet overhaast te werk gaan. Mijn osteopaat heeft me tijdens de sessie van donderdagavond verteld dat je van een klierkoorts nog een jaar last kan ondervinden. Vooral de weerstand blijkt aangetast en je herstelt moeilijker van zware inspanningen. Nu, we zien wel. Ik heb nog zeven weken voor mijn eerste echte afspraak. Dat moet volstaan, denk ik. Ik heb Magda beloofd om meer te rusten en vroeger te gaan slapen dan vroeger en ik ga me daar ook aan houden! No sleep, no gain! Rond de drieën begon de rechtstreekse verslaggeving van de 'Brabantse Pijl'. Die werd reeds drie keer gewonnen door Oscar Freire en Freire kwam deze week uitgebreid in het nieuws. Hij blijkt een onverbeterlijke vergeetkop te zijn, een echte verstrooide professor. Maar het is niet omdat de kranten hun pagina's vullen met anekdotes die dat moeten ondersteunen dat je als TV-reporter nog eens de draak moet steken met de spanjaard. De citaten van Michel (Wereldrecordhouder uren-aan-één-stuk-lullen op TV) Wuyts en José (dopingpostbuseigenaar-die-nooit-gestraft-werd) De Cauwer waren nogal grof: '12-13 minuten lang geconcentreerd koersen kan hij wel aan. Een ronde van Vlaanderen, da's andere koek!' Of nog:' Iemand zal hem moeten zeggen dat het uur veranderd is. Of hij begint te laat aan de finale' en 'Ik zie hem de Muur van Geraardsbergen niet met de eersten aanvatten.' Zijn ze vergeten dat Oscar drie wereldtitels heeft behaald? Niet slecht voor een zogenaamde prutser. Trouwens, Wuyts zou beter wat genuanceerder zijn (hij lijkt soms zijn journalistieke objectiviteit én zijn zin voor relativeren te verliezen). Vorig jaar mocht ik Gent-Wevelgem volgen in een wagen van Quick-Step (zie FOTO'S) en daar hoorde ik dat Wuyts allesbehalve populair is in het milieu, net omdat hij niet meer kan nuanceren, teveel oordeelt en veroordeelt. Wie weet plakt Oscarito volgende week niet aan het achterwiel van Cancellara op de 'muur' om wat later de Zwitser in de spurt te vloeren. Het zou mooi zijn, nietwaar Michel en José? Ik geloof het zelf ook niet maar ik verkondig zoiets niet op TV en zeker niet op een spottende toon! Het doet me denken aan een pijnlijk staaltje TV-commentaar uit de mond van Marc Uyterhoeven (Die al dacht dat hij in 'alles kan beter' zat of zo). Hij vond er niets beter op dan toenmalig Belgisch kampioen Carlo Bomans te bestempelen als de lelijkste coureur die er bestond. Die dag had dé Marc (alle KV-supporters ten spijt!) voor mij afgedaan. Het was deze namiddag lang wachten op beelden van het WK Cross. Geen Belgen aan de start, dus ook geen rechtstreekse reportage oordelen ze blijkbaar bij Sporza.. De winnaars werden verwacht. Bekele behaalde eigenlijk vrij vlot zijn zesde crosswereldtitel. Zelfs door op zijn hielen te trappen konden zijn concurrenten hem niet afstoppen. Een fameuze demonstratie werd het! Bij de vrouwen was het wat spannender want de winnares Dibaba kwam pas helemaal op het einde naar voren om uiteindelijk nog vrij afgescheiden te winnen. Afrika rules en daar gaat de komende decennia in het lange afstandlopen en de cross niet veel aan veranderen.
Het park van Machelen lag er vandaag troosteloos bij. Het regende pijpestelen en er liep niemand rond of wacht, toch wel, één eenzaam waterkieken met een blauw regenfrakske. Ach ja, je moet er iets voor over hebben. Ik ben een zonnekind maar als ik telkens op de zon moet wachten zou ik niet veel aan trainen toe komen. Ik was een beetje stijf van gisteren en de dag na het kraken loopt het nooit lekker, zelfs niet wanneer ik in vorm ben. Maar gelopen heb ik en da's wat telt. Morgen recuperatie en zondagochtend duurlopen in het vrijbroekpark. Het wordt een blij weerzien met de groep. Het is uiteindelijk weer enkele weken geleden dat ik nog met de bende heb gelopen en zelfs al zal ik nog niet écht meetrainen, het gevoel erbij te horen zal mijn moreel zeker boosten. Morgen begint de Vlaamse wielerweek met de E3-prijs en zondag de Brabantse pijl. Met het voorspelde weer belooft het een waar slagveld te worden. De renners die dubbelen en de eerste wedstrijd uitrijden zullen het met zo'n weer moeilijk hebben zondag. Zondagnamiddag wordt het ook uitkijken naar het WK cross in Edinburg. Daar zal het ook niet van de poes zijn want traditioneel is het klimaat in Schotland nog een stuk guurder dan hier. Benieuwd of Bekele het deze keer haalt! En is Lornah Kiplagat hersteld van haar verrekking opgelopen tijdens de crosscup. Rendez-vous in mijn luie zetel met Canvas...
Vandaag ben ik met een bang hart naar Machelen getrokken. Op het programma een half uurtje loslopen, lenigheidsoefeningen en vier versnellingen. Al bij al is het goed meegevallen. Ik liep wat hoekig en stijf maar het zieke gevoel van de drie laatste weken was als bij wonder verdwenen. Ik had voor het eerst niet meer de indruk dat ik op elk ogenblik en om het even waar kon in slaap vallen. Wat enkele extra rustdagen al niet vermogen. Gisteren ben ik trouwens supervroeg gaan slapen. Ik was beginnen kijken naar België-Marokko maar na een kwartier hield ik het voor bekeken. Erbarmelijk gewoon. En wat een opstelling! Je moet geen analyst zijn om je bij de taktische keuzes van de bondscoach vragen te stellen. (En hij wil eerste eindigen in de voorronde van het WK!) Maar bon, terug naar vandaag. Ik ben net terug van de kiné. Mijn rug zat hélemaal vast. Die verdomde rechterkant tenminste. Ik vermoedde het al want bepaalde signalen heb ik ondertussen al leren herkennen. Hij heeft me zo'n 50 minuten onder handen genomen en nu is de rug opnieuw los. Ook de lever was niet ok maar volgens Peter is dat normaal na een infectie. Morgen mag ik van hem niet te zwaar trainen maar dat was ik ook niet van plan. Gewoon dezelfde duurloop als vandaag. Gisteren heb ik Moon en Noah in extremis nog kunnen inschrijven voor een week atletiekstage begin juli bij VAC in Vilvoorde. Leuk! Er worden heel wat voetbalstages gegeven maar atletiek is volgens mij gezonder. Ben ik nu aan het overdrijven? (FOTO=Moon in oktober 2005 tijdens zijn eerste wedstrijd!)
Gisteren heb ik in overleg met Magda besloten om twee extra dagen te rusten. Geen Nekker voor mij dus. Ik had wel Jasper aan de lijn en die had goed én slecht nieuws. Eerst het goede. Hij heeft een mooie tweede plaats behaald op de natuurloop van Olympia Londerzeel (4 km; achter Lucas Van Assche). Prachtig als je weet dat Jasper de laatste tijd ook weinig heeft getraind en net als ik sukkelde met een aanslepende virale infectie. Het slechte nieuws was dat Kjell (die reeds in een formidabele vorm steekt) tijdens de 12km-race tot twee keer uitgeschoven en gevallen is. (Er lag sneeuw en ijs!) Hij had een open wonde die blijkbaar moest gehecht worden, kreeg een tetanusspuit en moet peniciline nemen tegen een mogelijke infectie. Pech blijft hem achtervolgen! Ik hunker naar het ogenblik dat we weer alledrie op de piste zullen staan, bevrijd van alle kommer en kwel! Wat een winter toch... Jaren geleden nam ik ook twee maal deel aan de natuurloop in londerzeel, telkens onder een stralende zon en in bijna zomertemperaturen. (FOTO'S editie 2004) Een heel verschil met nu, maar Pasen valt wel erg vroeg dit jaar. Thuis is Noah de volgende op de ziekenlijst. Hij heeft op zijn beurt hoge koorts en heeft Moon afgelost in de zetel. Ikzelf voel me lichtjes beter dan gisteren maar daar is ook alles mee gezegd. Morgenavond staat een bezoek aan Peter de rugspecialist op het programma. Hopelijk krijgt hij mijn rug weer los en gaat het vanaf dan weer bergopwaarts. Op naar de top? Eerst opnieuw lopen en dan zien we wel.
Op dagen als vandaag is het moeilijk om zelfs maar een halfuurtje te vinden om te gaan lopen. De hele dag was ik met Noah speelgoed aan het sorteren. Het speelgoed zit in witte en oranje dozen van Ikea en om de drie maanden moet je alles weer eens mooi bij elkaar leggen. Een hele karwei, hoor. Rond de vieren waren we klaar en ik vertrok voor een korte duurloop. Het begon net weer te sneeuwen maar dat vind ik niet zo erg. (FOTO= vanmorgen in de tuin!) Liever sneeuw dan regen. Het liep weer van geen kanten. Ik had rugpijn en nog pijn in de linkerenkel en aan beide dijen. Daarenboven was ik weer zo loom. Het is net de processie van Echternach. Gisteren een stap vooruit in de goede richting. Vandaag twee stappen achteruit. Het was halverwege mijn duurloop zelfs zo pijnlijk en moeilijk dat ik zelfs even aan stoppen heb gedacht. Niet stoppen met mijn duurloop maar stoppen met lopen. De laatste drie weken heb ik me zo erbarmelijk gevoeld dat ik begin te twijfelen of het nog wel goed komt. Heb ik mijn lichaan de laatste vijf jaar niet te ver gedreven. Altijd maar meer willen en mijn grenzen aftasten. Op deze blog durf ik dit te zeggen. (Thuis doe ik dat niet want de gedachte aan opgeven zou wel eens kunnen worden aangemoedigd!) Maar ik geef me niet meteen gewonnen. Drie weken geleden vloog ik nog. Ik troost me met de gedachte dat ik nog steeds last heb van de naweeën van mijn ziekte. Ik las op Jasper's blog dat ook hij na zijn prachtprestatie op het BK indoor een heropflakkering van zijn buikgriep heeft gehad en dat het nu plots weer beter gaat. Er is dus hoop! Geduld moet ik hebben, geduld en rustig werken aan de conditie en dan komt het weer goed zeker? Het seizoen komt wel heel snel dichterbij. Ik heb me dan ook voorgenomen geen enkel risico te nemen. De zomer is lang en er zijn genoeg mooie wedstrijden. Niet panikeren... (Heb ik van Magda geleerd!) Op de blog van Els Lens las ik het gedicht 'The daffodils'. Ik heb dat ooit uit het hoofd geleerd in de humaniora en toen ik het gisteren na meer dan dertig jaar las kwamen een heleboel herinneringen terug. Leuk Els, dat je me onverwacht even in de tijdmachine hebt gestopt.
Tussen de eitjes en de patatten heb ik nog enkele logo-voorstellen gemaakt. Noah en Moon hebben lopende mannetjes getekend en ik heb er daar enkele van gescand en als basis genomen. Ik blijf vasthangen aan het idee van de ram (dier) alhoewel het dier van geen kanten gelinkt kan worden aan de geschiedenis van onze club. Ik kom er wel uit. Nog 37 te gaan.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
De rode streep duidt de rechte lijn waar ik mijn spurttraining hou aan. De richting wordt meestal bepaald door de windrichting maar vandaag stond er nagenoeg geen wind en zeker niet onder de bomen. Dus opteerde ik voor mijn favoriete richting, van oost naar west. 
Na de training vroeg Crista of ik in de wedstrijden nog sneller liep dan vandaag op training want dat vond ze toch behoorlijk snel. Tja, als ik ooit nog dat Belgisch record wil pakken zal het wel moeten, hé. Soms kan ik er op training wel echt moeilijk bij dat een 800 even snel wordt gelopen dan mijn 100en of 200en. Ik sta daar soms te puffen na een 200 meter in 30 seconden en besef dat ik dat tempo nog 3 keer langer moet volhouden! En toch doe je dat in de wedstrijd... Zonder probleem. Té gek!
