Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
08-02-2009
Snelle Johan
Blijkbaar is Johan sneller dan ik in het doorsturen van zijn foto's want ze staan al op de RAM-site. Ik heb er dan maar enkele afgehaald en op mijn blog geplaatst. Ondertussen heb ik via Jasper vernomen dat onze meisjes-estafetteploeg, bestaand uit de twee Sofie's en de twee zusjes An en Nathalie net als vorig jaar zilver hebben behaald op het BK 4x200m indoor. Proficial meisjes. Op dezelfde KBC-indoor in Gent hebben Willem Van Hoof (3000m) en Sigrid Van Den Bempt (1500m) het minimum gelopen voor deelname aan het EK Indoor. Op weg naar huis hoorden Moon en ik een interview met Sigrid op de radio. Ze zal waarschijnlijk niet deelnemen aan het EK want ze heeft nu een job in het onderwijs. Door die job aan te nemen koos ze voor zekerheid en wilde ze ook af van de stress dat het profstatuut met zich meebrengt. Zijn we in België dan toch niet fout bezig? Atleten komen door het systeem van de profstatuten onder zo'n stress dat presteren soms behoorlijk moeilijk wordt. In België moet je trouwens als profatleet ook een heel jaar presteren. Zo steekt het systeem nu eenmaal in elkaar. Foei, foei...
Onze club behaalde geen enkele podiumplaats maar in de breedte hebben we toch goed gescoord. Het begon al meteen met Martha, die de hele wedstrijd dapper vooraan streed voor een podiumplaats. In de laatse honderd meters had ze de derde stek stevig vast maar ze vergat door te spurten tot het einde, ondanks het geroep van al haar supporters. Op de meet werd ze nog voorbijgespurt door een meisje met duidelijk meer ervaring. Ook onze Moon eindigde op de slechtste plaats, net naast het podium. Hij kon aanvankelijk mee met de kop van de wedstrijd. Er stond echter geen maat op de speerpunten van Herentals, Jens en Jonas. Ze maakten al meteen de kloof. In de achtervolging trachtten Moon en Dries Peeters aanvankelijk de krachten te bundelen maar Moon moest Dries laten gaan. Hij was vandaag goed maar niet super. In de spurt voor de vierde plaats haalde hij echter zijn snelle benen boven. Hij won die spurt dan ook. Na Moon behaalde ook Eline een mooie vierde plaats. Ook Jo liep voor wat hij waard is en werd zesde. Julie, Eline's oudere zus verbaasde iedereen door negende te worden bij de cadetten meisjes. Ik zag haar als een furie met een tegenstreefster bij het nemen van een bocht in de clinch gaan. Ik kon mijn ogen niet geloven. Tom, de eerste van Magda's team die in aktie kwam behaalde bij de scholieren een vijfde of zesde plaats. Het was moeilijk te zien want de twee jaren liepen samen. De uitslag is trouwens nog steeds niet on line. Toen werd het voor mij tijd om zelf te gaan trainen. Met Moon liep ik naar de finse piste van Herentals. Daar warmde ik op, stretchte en deed mijn versnellingen. Mijn opdracht bestond er vandaag in om drie keer drie minuten voluit te gaan met drie minuten tussen. Ik begon er aan maar kwam al zeer snel mezelf tegen. Twee derde van de finse piste loopt bergop, een kort stukje is plat en dan volgt een steile bergaf om opnieuw te beginnen klimmen. Het was heel zwaar maar ik verzwakte niet. Vandaag ben ik heel diep gegaan. Als alle atleten van Herentals op deze piste trainen kan ik geloven dat ze hier toplopers kweken. Bij het lopen van mijn laatste meters interval hoorde ik het startschot in de verte. Moon en ik snelden richting crossparcours. De dames seniors waren vertrokken. Kim liep in vijfde stelling en behield die plaats tot aan de meet. Een mooie prestatie voor iemand die in het begin van de week nog met griep in bed stak. Gezond had ze hier zeker op het podium gestaan. Na de dames kwamen de heren seniors. Kjell nam een goede start maar al snel bleek dat het niet ging. Kjell kon door zijn bronchitis bijna niet ademen en moest halverwege de strijd staken. Magda wil nu dat hij wat rust neemt om volledig te kunnen genezen. De laatste wedstrijd van de dag was die bij de juniors en de masters. In die wedstrijd werd een RAM-duel beslecht tussen Stefan, onze trainingspartner van de zondagochtend en zijn AWE-ploegmaat Danny. Het duel werd zoals verwacht gewonnen door Stefan. Ook hij gaat nu een kleine rustpauze inlassen. Het was een lange, vermoeiende maar mooie dag.
Er bestaat wel degelijk een efficient middel tegen stress. Tenminste, het middel werkt bij mij uitstekend: lopen! Vandaag was het op de redactie enorm hectisch. De figuurlijke druppel was dat ik fotomateriaal binnenkreeg dat absoluut niet beantwoordde aan onze kwaliteitsnormen. De reportage was besteld, de briefing duidelijk en volledig en toch liep het mis. Kan allemaal gebeuren natuurlijk maar het brengt een pak ellende mee. Ik was dus héél blij dat Moon en ik vanavond konden gaan trainen. Stoom aflaten, de adrenalinekraan opendraaien en je overgeven aan een douche van gelukshormonen. Heaven! Moontje warmde eerst met de hele bende op. Daarna zag ik dat hij in de groep van Bruno zat. Toen ik aan mijn laatste opwarmingsronde was zag ik hun groepje een 300 lopen en Moon liep die op kop begot.Een oudere jongen ging er na tweehonderd meter over maar Moon vocht terug en jumpte hem nog net voor de meet. Daarna mocht hij mee speerwerpen. Hij doet dat enorm graag. Magda had het ook gemerkt maar zei er wel bij dat ze, gezien zijn lichaamsbouw, niet echt een werper zag in onze Moon. Ik vertelde haar dat Moon graag met speren werpt omdat hij zich dan inbeeldt dat hij een indiaan is... Voor mij werd het vandaag zoals meestal op vrijdag een snelheidstraining. Magda stelde ons voor om 150en te doen met de eerste 50 joggend en de laatste 100 spurtend. Jasper vroeg om er maar vijf te doen en dan nog vijf 150en voluit. Magda vond het een goed idee en we begonnen er aan. Jasper vloog er meteen furieus in. Hij is de snelste van onze groep en dus probeerde ik zelfs niet om hem te bekampen. Samen met Ewoud in zijn spoor eindigen vond ik al ruim voldoende. Naarmate de spurten elkaar opvolgden voelde ik me beter en sterker worden. Het verhaal van de ouwe dieselmotor, nietwaar! Bij de laatste zat ik praktisch op dezelfde hoogte als Jasper. Toen kwam de serie 150en die we voluit moesten lopen. Ik vertrok meteen op kop, kwam goed in mijn foulée en versnelde nog bij het uitkomen uit de bocht. Resultaat: 19 seconden. We stapten al babbelend terug. Ondertussen zagen we Sarah en Kim hun versnellingen doen. Zondag neemt Kim deel aan het PK. Sarah wil eerst verder opbouwen vooraleer terug aan te knopen met de competitie. Onze tweede, derde en vierde 150m verliepen net als de eerste. Ik ging elke keer na 19 seconden over de meet, kort gevolgd door Ewoud en spurt na spurt een grotere voorsprong uitbouwend op Jasper die duidelijk de man met de verzurende hamer was tegengekomen. Bij de laatste stapte hij 50 meter voor het einde zelfs uit de baan. Hard blijven werken is de boodschap. Hij heeft nog een beetje tijd want het indoorkampioenschap voor universitairen is pas einde maart. Hopelijk heeft de kramp die hem bij het uitlopen te voet zette geen gevolgen. Een beetje masseren zal wel helpen. Hij heeft me tijdens het lopen verteld dat hij net heeft geleerd om de bovenbenen te masseren, dus! Vanavond was Kjell niet naar de Nekker afgezakt. Ook hij loopt zondag in Herentals en moest vandaag maar loslopen. En dat kan je evengoed thuis, niet?
------Het is zo erg om weggerukt te worden uit het leven wanneer alles nog moet beginnen. Het overkwam Valentien een tijdje geleden en ook nu heeft een jonge beloftevolle crosser ons verlaten. Falco Christiaens werd op een overweg gegrepen door een trein en was op slag dood. Je wordt er stil van. Ook het overlijden in zijn slaap van wielrenner Frederiek Nolf is dramatisch. Als je zelf kinderen hebt voel je des te sterker mee met de ouders. Hoe kom je zo'n drama in godsnaam te boven. Ik hoop dat ik die vraag nooit moet beantwoorden... -------
Deze middag vond ik weer de weg naar het park van Machelen. Drie kwartier duurlopen luidde de opdracht. Ik liep in totaal zo'n 10 km en was achteraf behoorlijk tevreden. Mijn benen voelden aanvankelijk heel zwaar aan maar naarmate de training vorderde kwam de souplesse terug. De paden lagen er wel héél vettig bij, het ijs van de voorbije dagen was weg maar had een modderparcours achtergelaten. Ik kon mijn perfecte baan zelfs niet aanhouden uit schrik om in de bochten te vallen. Eén enkele keer was ik zo hard aan het wegdromen op de muziek van Miles Davis (uit Ascenceur pou l'échafaud) dat ik toch mijn bocht als gewoonlijk aansneed met een flinke schuiver tot gevolg. Ik viel net niet maar het was een goede les. De rest van de duurloop heb ik was geconcentreerder aangepakt.
Vier dagen zijn we verwijderd van het PK cross in Herentals. Voor velen is dat één van de highlights van het seizoen. Ook voor de jongsten onder onze atleten is het Pk superbelangrijk en dus vlogen we er vanavond op de Nekker nog eens lekker in. Vandaag zorgde ik weer voor een mooi parcours met heuveltjes, een beetje langer dan de vorige keer. Ik schat het zo'n vijfhonderd meter.Met zijn dertienen waren ze in mijn groep. Bruno kon met een kleinere groep oefenen in het speerwerpen en Sieb hield de allerkleinsten bezig met loopspelletjes. Ik verdeelde mijn lopers in drie teams, één van vijf en twee van vier lopers. In de groepen van vier zouden telkens twee lopers op het einde nog eens moeten lopen. De bedoeling was weer om een aflossingsrace te houden waarbij iedere loper tweemaal het parcours aflegt, in totaal per loper zo'n kilometer. In Moon's groep zouden hij en Eline nog één toertje extra lopen. In de derde groep liepen Jo en de kleine Lore een extra ronde. Iedereen toonde ook vandaag een voorbeeldige inzet. Er was natuurlijk weer de nodige competitiedrift als natuurlijk pepmiddel. De ploeg met Eline, Moon en Thijs won de race maar iedereen had supergoed zijn best gedaan. Als ik die kinderen zie lopen overvalt me een gevoel van trots. Neem nu de kleine Lore. Ze is even oud als Moon maar een volle kop kleiner. Ze heeft een onmiskenbaar talent voor het lopen maar kan bij de crossen door haar kleine gestalte nog niet vooraan wedijveren. Van zo'n meisje verwacht ik nog heel veel en ik hoop dat ze zal volhouden tot ze volgroeid is om eindelijk met gelijke wapens te kunnen rivaliseren met de andere loopsters. Het was ook bitterkoud op de Nekker, ik was een beetje te licht gekleed en had na een tijdje bevroren handen ondanks mijn handschoenen. Gelukkig hadden de kinderen de tijd niet om de kou te voelen. Na de training spoedden we ons huiswaarts en toen ook Moon zijn bedje had opgezocht (Noah was al lang in droomland!) trok ik nog naar Machelen voor mijn duurloop. De I-pod op het hoofd en tien toertjes rustig draven op de door de lantaarns verlichte paden van het park. Op de naburige piste waren de grote spots nog aan. Op woensdag geeft Magda training bij de Machelse atletiekvereniging maar ik ben zeker dat ze al naar huis was. Anders was ik ze zeker gaan groeten. Ik had nog vrij zware benen van de vijfhonderden van gisteren maar op mijn leeftijd is dat niet abnormaal. Morgen doe ik een langere duurloop en ik ben zeker dat mijn lichaam al veel beter zal reageren.
Exact een jaar geleden schreef ik de eerste zin op deze blog. Ik had nooit gedacht dat dit digitale dagboek zo'n vaart zou nemen. Bijna tweeëntwintigduizend hits in 366 dagen en ik heb bijna elke dag minstens één tekst geplaatst. Ik merk ook door reacties van andere bloggers dat het bloggen op zich een echte trend is geworden. Straks geef ik training op de Nekker en moet ik nog een half uurtje loslopen. Door het feit dat de kids thuiswaren (Conferentie voor de leerkrachten!) kon ik dat niet vroeger doen. Mijn vaste column zal dan ook pas vanavond laat op het net verschijnen maar dat is dagelijkse kost. Meestal schrijf ik mijn tekstje net voor het slapengaan. Het is een ritueel geworden. Happy birthday blog!
De piste lag er toch behoorlijk glad bij vandaag. De sneeuw was wel overal weg maar het was opnieuw gaan vriezen en tegen de tijd dat we op de Nekker toekwamen plakte er al een dun laagje ijs op de tartan. Enkel de binnenbaan bleek zonder spikes nog enigszins beloopbaar. Op het programma stonden vijfhonderden. Niet voor Sarah en Rosanne die nog maar pas opnieuw met hun opbouw zijn begonnen. En ook niet voor de arme Kim die thuis lag uit te zieken van een griepaanval. Wel voor Jasper, Ewoud, Kjell en ikzelf. Voor de halve-fondmannen een reeks van vijf met telkens 300 m joggen tussen en voor Kjell acht. Ik vertrok op kop en kwam aan in 1.26. Niet slecht in deze koude lucht. De tweede was wat hoekiger en kwam uit op 1.28 en de derde een seconde sneller: 1.26. Kjell nam de vierde voor zijn rekening. We hebben zowat dezelfde foulée en ik kon me perfect in zijn zog zetten, lichtjes schuin achter hem, een echte wedstrijdsimulatie als het ware. Ik moest wel serieus pompen om bij te blijven. Doorgaans vind ik op kop lopen gemakkelijker dan achter iemand te stayeren. Chrono: 1.25. Jasper die nog wat trainingsachterstand heeft vond het welletjes en kapte ermee. Ik vertrok voor mijn laatste opnieuw op kop. Een snelle start gevolgd door een strak tempo, niet verzwakt en op het einde wat versneld: 1.24. Ik was tevreden maar mijn zelfvertrouwen kreeg een kleine knauw toen ik later hoorde dat Kjell zijn laatste en achtste in 1.22 had gelopen. Wauw! Er was ook een klein incident op de club. Blijkt dat ik zonder het te weten aan de basis lig van het feit dat de werpers van onze club naast een stage in Aix grijpen. Een misverstand ligt hoogstwaarschijnlijk aan de basis van deze gebeurtenis en ik zal dat dan ook asap uitleggen aan de betrokkenen. Ik werd door één van hen persoonlijk aangevallen maar vond het niet de plaats of de tijd om me te verdedigen. Ik was trouwens veel te verrast om haar van antwoord te dienen maar ik weet wel dat ik recht in mijn schoenen sta.
Zo, de eerste pagina's van het tweede nummer van het door mij georchestreerde clubblad zijn een feit. De eerste teksten waren al binnen en aan foto's ontbreekt het niet. Volgende zondag heeft het PK cross plaats in Herentals en daar zal ook nog een verslag over worden geschreven. De laatste algemene vergadering én de benoeming van de bestuursfuncties zullen zeker aan bod komen. Het wordt zeker ook uitkijken naar de beleidsverklaring van de nieuwe voorzitter. Maar ik ga nu nog niet alles verklappen natuurlijk. Nog twee weken geduld en het clubblad is er! Vandaag was het weer zo'n verrassende winterdag. Gelukkig hadden de strooidiensten goed hun voorzorgen genomen en de grote wegen ijs- en sneeuwvrij kunnen houden. Ik had echter brute pech. Het centrum van Hombeek met de verbindingsbaan naar Mechelen is vanaf vandaag en dat tot aan het bouwverlof onderbroken voor grote rioleringswerken. Daardoor moet iedereen een grote omweg maken om aan de Sint-Maartenschool te geraken. En daar hebben de strooidiensten geen rekening mee gehouden. Alle alternatieve wegen naar het centrum van Hombeek lagen er spekglad bij. We waren op tijd thuis vertrokken en daardoor waren Moon en Noah gelukkig nog net voor de bel ter plaatse. Ik moest dan nog wel richting Brussel en durfde mijn sluipweg die o.a. langs de caserne van Peutie en paralel loopt met de E-19 niet te nemen. Ik volgde dan maar de grote baan van Mechelen naar Vilvoorde en dan de hele Woluwelaan tot in Diegem. Op een gegeven ogenblik zag ik een kleine gehuurde vrachtwagen voorbijzigzaggen. Ik dacht nog: zie die zot gaan, als dat maar goed komt! Net voor de 'vuist van Renault' in Vilvoorde worden de twee rijvakken herleidt tot een bottleneck. Ik zette me netjes in de rij en plots zag ik daar de vrachtwagen staan. De chauffeur had zich op het laatste moment tuusen de file willen schuiven, had zich door de sneeuw duidelijk misrekend, niet op tijd kunnen remmen en zo een kleine personenwagen geramd. De twee nog erg jonge gasten in de vrachtwagen zaten nog wat beteuterd in de cabine, waarschijnlijk te wachten tot de al ingevulde documenten uit de lucht zouden vallen. Het waren echter enkel witte vlokken die op ons neerdwarrelden. De hele ochtend ging het verder met sneeuwen en tegen de middag lag er een mooi wit tapijt. Ik trok naar het park van Machelen voor mijn gewoonlijke maandagduurloop. Het park lag er voor de helft nog helemaal ongerept bij. Ik vind dat telkens weer magisch om als eerste door verse sneeuw te mogen lopen. Ik liep zestien toertjes op drie kwartier en zag mijn spoor altijd maar duidelijker zichtbaar en gladder worden. Door de sneeuw kon ik duidelijk zien dat ik daar in Machelen zo iets heb als een ideaal traject. De bochten worden netjes aangesneden en na een bocht trek ik steevast naar de verste kant om ook de volgende bocht optimaal te kunnen aansnijden. Halverwege mijn training liet de batterij van mij I-pod, die niet op zonne-energie werkt, het afweten. Pech, dacht ik, maar het resultaat was dat ik nu ook de sneeuw onder mijn schoenen hoorde kraken en dat was ook een concert waardig. Tegen de avond was bijna alle sneeuw verdwenen. Gelukkig maar want trainen op een ondergesneeuwde piste is het laatste dat mijn rug momenteel nodig heeft.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
