Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
19-10-2008
AWE-cross-deel 4
En dan mijn wedstrijd. Crossen is niet mijn ding, hoofdzakelijk wegens te lang, te koud en te vuil. Maar kijk, in het begin van het seizoen wordt daar in Kapelle een oefencroske gehouden waar die drie argumenten eigenlijk niet gelden. Deze cross is maar 3400m lang, de zon schijnt er altijd (Een deal van sponsor Eternit met de weerman!) en het is er altijd droog en snellopend. Een wedstrijd voor mij dus! Masters lopen doorgaans tijdens het crossseizoen hun wedstrijden in het gezelschap van de Juniors. Ik wist wat me te wachten stond want die jonge kerels houden van een snelle start. Zo geschiedde ook. Meteen vlogen enkele veulens naar voren maar ik kon me perfect in hun midden handhaven en draaide in derde postitie door de bocht. De tweede leek me al meteen te moeten lossen en via een tussenspurtje liep ik naar de eerste, een jongen van Pegasus Londerzeel, een onderafdeling van VAC. Ik had geen superbenen, daarvoor was de training van vrijdagavond te zwaar geweest maar ik kon het tempo van de jongen voor mij goed bijhouden. Toen we het heuveltje aanvatten en uit het oog van het grootste deel van het publiek verdwenen keek die jongen om en zette zich een beetje opzij. Hij keek me aan van: 'loop jij maar op kop.' Ik riep hem toe: ' je verwacht toch niet dat een vijftigjarige gaat kop trekken voor jongeren. Niks van.' En met een duw in de rug dwong ik hem opnieuw naar de kop. We bleven een kleine ronde samen en onze voorsprong werd iets groter. Toen we opnieuw in de wei zaten kregen we de wind op kop en moest ik een gaatje laten. Ik voelde hem versnellen en vond het wijselijker om mijn eigen tempo te lopen. Ik mocht hem alleen niet te ver laten gaan. 'Met minder dan vijftig meter achterstand maak ik nog een kans', dacht ik. Ondertussen kwam uit de achtergrond nog een junior uit Londerzeel gevaarlijk opzetten. Ik liet hem terugkomen en zette me 'in het wiel'.Wie niet sterk is moet slim zijn, hé. Na achter zijn rug te hebben kunnen recupereren ging ik resoluut naar de kop. We zaten tenslotte in de laatste ronde. Ik voelde dat mijn metgezel kraakte en kreeg vleugels. Ik spurtte in een wip naar de koploper. Die leek op dat moment meer dood dan levend. Erop en erover! Ik kwam als leider de piste opgedraaid. Wanneer ik de meet ruik kan ik plots nog een tandje bijsteken en een spurt van driehonderd meter kon er nog wel af. De buit was binnen en ik won niet alleen de wedstrijd bij de masters, maar liet ook alle juniors achter mij. Stefan werd na zijn tweede stek vorig week in Leest ook hier mooi tweede. Hij is bijna helemaal terug. Na de wedstrijd werd ik geinterviewd door Juliaan Deleebeeck van GVA. Benieuwd of er iets van in de krant komt deze week.
Er waren natuurlijk nog veel RAM-atleten op deze cross aanwezig. Mijn lievelingsloopster Eline werd tweede als eerstejaarsminiem. Een heel knappe prestatie. Haar grote zus Julie werd trouwens derde in haar reeks. Jo en Lennert werden respectievelijk tweede en derde bij de jongens miniemen. Ik liet me vertellen dat het de eerste keer was dat Jo voor Lennert kon eindigen. Proficiat, Jo. Van de groep van Magda waren bij de meisjes Kim en Sarah aan de start verschenen. Voor Kim was het een bijzonder aangename kennismaking met de cross want ze won haar wedstrijd met een straat voorsprong. Sarah liep de wedstrijd op haar tempo en behaalde nog een mooie ereplaats. Bij de seniors heren was het Kjell die er meteen een lap op gaf. Nog voor de lopers van achter de sporthal opnieuw de piste opdraaiden had hij de kloof geslagen. Hij was bijzonder gretig en hoe fel Magda hem ook aanmaande tot voorzichtigheid, het deed er niet toe. Kjell wilde en zou vliegen. De hele wedstrijd bouwde hij stelselmatig zijn voorsprong op. Aan de meet had hij een minuut op de tweede, Lucas Van Assche, 'et c'est pas un manchot', zoals ze in het frans zeggen. Ewoud die zoals steeds een intelligente wedstrijd liep eindigde mooi zesde. We zullen in de komende dagen op de RAM-site kunnen zien hoeveel medailles en ereplaatsen door de Rammers werden verzameld. Het waren er in ieder geval heel wat.
Wie niet zoveel lacht als hij loopt is onze Moon. Voor hem is lopen een bloedserieuze zaak. Hij had deze cross al drie keer op rij gewonnen. Eén keer bij de kabouters en twee keer bij de benjamins. Nu liep hij voor het eerst bij de Pupillen. Moon vertrok meteen op kop, dat zijn we ondertussen wel van hem gewoon. Al snel nam hij samen met een grotere jongen (Tweedejaarspupil) van Olympia Londerzeel wat afstand van het peloton, waar Sven het zware werk op kop moest opknappen. Na tweederde wedstrijd kwam de jongen van Londerzeel opzetten en plaatste hij een aanval. Moon moest enkele meters prijsgeven. Bij het opdraaien naar de laatste rechte lijn had Moon nog steeds enkele meters achterstand maar hij is snel en geeft zich niet zomaar gewonnen. Hij spurtte nog eens de ziel uit het lijf maar kwam centimeters te kort. In de spurt voor de derde plaats werd Sven nog geklopt door alweer een jongen uit Londerzeel.
Vandaag werd de jaarlijkse oefencross van AWE gelopen. AWE is een onderafdeling van onze club RAM en de cross gaat elk jaar door op en rond de assepiste van de Eternit in Kapelle-op-den-Bos. Voor het eerst verscheen onze Noah (de scholencross niet meegerekend) aan de start van een wedstrijd. Hij deed ook voor het eerst spikes aan. De blauwe die Moon ook nog één jaartje heeft gedragen en die ooit van Ine Lauwers zijn geweest. Toen ik dat achteraf aan Noah vertelde kreeg hij een vreemde blik. Zo van: wat? Ik loop met meisjesschoenen? Onze Noah deed het voortreffelijk. Hij vertrok al lachend en als een rakket. Hij bleef de hele tijd lachen en kwam met een comfortabele voorsprong over de meet. Toen ik hem achteraf vroeg waarom hij de hele tijd zat te lachen antwoordde hij: 'Voor de foto natuurlijk!'
Terwijl ik vandaag mijn loopactiviteit beperkte tot wat loslopen in Eppegem, was Moon vandaag voor het eerst sinds zijn enkelblessure weer aan de aftrap van een voetbalwedstrijd. De verplaatsing naar Heffen had iets van een thuismatch want de jeugd van Heffen speelt op de velden rechtover Proctor&Gamble op de grens van Hombeek en Mechelen. Moon deed het voortreffelijk. Hij was heel actief en voelde zich zowel links als rechts op de flanken als een viske in 't water. Iemand zei over Moon: een échte ailier. (Dat betekent flankaanvaller.) De lijn afgaan en voorzetten is de job van een ailier en dat is wat Moon het beste kan. Op snelheid de diepte in en zijn maten laten scoren. Gelukkig voor hem scoorde hij zelf ook eens want wanneer je met 2-12 wint is het leuk als je je eigen doelpuntje kan meepikken. Hij heeft anders wel zijn kilometers gedaan deze week. Dinsdag voetbaltraining. Woensdag op de Nekker de grote tour. Donderdag voetbal en gisteren opnieuw de grote tour, weliswaar iets trager dan woensdag. Onze mannen zijn klaar om te crossen. Het seizoen mag beginnen. Morgen zijn we reeds aan zet in Kapelle maar dan is het nog enkele weken wachten vooraleer het grote werk begint. De eerste échte cross is die van Bonheiden, meteen een test. Ik ben benieuwd.
Zoals ik woensdag al had aangekondigd hield ik het donderdagavond op een korte duurloop. Een half uurtje rondjes draaien rond één van de velden van Zennester terwijl op een ander terrein Moon en zijn makkers aan het trainen waren. Vandaag dacht ik het ook rustig aan te doen met het oog op de wedstrijd van zondag in Kapelle. Magda ziet die oefencross echter puur als een doorgedreven training en dus was het vandaag toch menens op de Nekker. Na de 20 minuten opwarming, het stretchen en vier versnellingen konden we aan de slag. Tien keer 200 met 200m joggen tussen. Lijkt niets maar ik vond het toch bijzonder zwaar. Sinds mijn rustperiode is afgelopen heb ik weer overal pijn. Pezen en gewrichten herinneren me aan mijn bijna halve eeuw en dat is niet zo prettig. Maar kom, het is altijd al zo geweest. Geduld en arbeid is het geheim van de komende vorm. Die mag er trouwens nog niet té snel aankomen want de eerste indoorwedstrijd is pas eind december. Da's nog eventjes en Magda zei ons daarnet nog dat we daardoor pas half november met de specifieke trainingen gaan starten. Terwijl ik hier in mijn bureaustoel met zere rug aan mijn Mac zit denk ik: mijn passie voor Napoleon, da's verdomd minder pijnlijk. Misschien moet ik daar wel wat meer tijd in steken.
Wat waren ze vandaag allemaal dapper, zeg. Heel de bende vertrok samen voor de ronde rond het domein, tussen de twee grote meren door en langs de Dijledijk terug. In totaal bedraagt die tour 6 kilometer. Ik begeleidde de snelle mannen en die hebben er een stevige tempoloop van gemaakt. Halverwege vielen er drie af ik stuurde ze eventjes op hun passen terug en ze konden met het grote peloton onder begeleiding van Bruno, Sarah en Siebe hun weg vervolgen. Toen we na zo'n vijfentwintig minuten alweer aan de Nekker stonden besloten we in afwachting van de anderen om levende voetbal te spelen. Dat is een ludieke vorm van spurt- en intervaltrainin. Bij zo'n spel moet je niemand opjagen, ze vliegen er allemaal tegenaan. Na twintig minuten hing bij iedereen de tong op de grond. Toen zagen we in de verte de groep met alle kleintjes toekomen. We zijn ze tegemoet gegaan en hebben ze met een gemeend applaus onthaald. Veel van die nieuwe atleetjes waaronder ook onze Noah hadden nog nooit zo lang gelopen. Dikke proficiat mannekens. Ze zullen allemaal goed slapen. Ik was deze middag reeds mijn duurloop gaan doen. Drie rondes van het Vrijbroekpark, in totaal zo'n 9 km. Voeg daar die 6 van vanavond aan toe en ik heb er zo'n 15 gelopen. Da's misschien wat veel voor wat een rustige dag moest zijn, daags na een pistetraining maar ik kon die snelle kids toch niet alleen laten vertrekken. Morgen maar een half uurtje joggen, traag en soepel.Dat laatste hoop ik tenminste...
De winter komt er nu echt wel aan want voor het eerst was het donker toen we aan onze opwarming op de Nekker begonnen. Ik train eigenlijk niet zo graag bij kunstlicht maar in deze periode van het jaar heb je natuurlijk geen keuze. Ik besef wel dat we in Mechelen verwend worden want op de Nekker staat een indrukwekkende lichtinstallatie die veel voetbalclubs ons wel zouden benijden. Bij ons zie je 's avonds even goed dan bij daglicht. Ik herinner me de wintertrainingen in Kapelle waar een iets bescheidener lichtbron staat. Daar moesten we goed uit de doppen kijken om je voorganger niet te tackelen. Magda heeft besloten om het deze winter anders aan te pakken teneinde een bredere basis te leggen met het oog op volgend jaar. Dat houdt in dat we langer aan die basis gaan werken en dat de intervaltrainingen wat zwaarder zullen uitvallen. Het was vandaag trouwens een beetje 'chacun pour soi' want Jasper, Kjell en ik werkten een verschillende training af. Kjell moest duizenden lopen. Jasper vier series van 600m gevolgd door een 200 en ik moest vier 600en lopen met 200m joggen tussen. Ik mocht niet vliegen van Magda maar dat zat er ook duidelijk niet in. Ongelooflijk hoe snel ik die supervorm ben kwijtgespeeld. De souplesse is ver te zoeken en ik had verschrikkelijk veel last van mijn gewrichten en pezen. De eerste 600 liep ik met Jasper in 1.45. De tweede was één seconde trager, de derde 1.48 en de laatste opnieuw in 1.46. Ik had afgezien maar had ook niet anders verwacht. De vorige dagen waren ook al niet gemakkelijk geweest. Maar bon, het is altijd hetzelfde. Hard werken met een doel voor ogen en voor mij is het doel de zomer. Op 17 mei word ik vijftig en dan begint het. Doelen zijn een Belgisch record op de 800 en de 1000m maar ook het WK in Finland, tenminste als ik de nodige sponsoring vind om mijn expeditie te dragen. Bij de masters komt de bond niet tussenbeide. Zondag loop ik in Kapelle. Niet dat ik graag cross maar ik ik heb het Moon en Noah. We verschijnen daar dan alledrie aan de start en dat vinden ze heel fijn. Het wordt een goede basistraining en anders zou ik zondagmorgen alleen moeten fartlecken in het park. Liever een doorgedreven training met inzet dus. Ik zal mijn crossspikes maar van onder het stof halen. Wie ook meeloopt is Stefan Lauwens. Ik vertelde een tijdje geleden al dat hij geduldig aan zijn come-back werkte na een lange periode van blessureleed. Vorige zondag kwam hij voor het eerst weer aan de start van een wedstrijd. Op de oefencross van Leest werd hij tweede op de 3200m. Ik vraag me af of hij in zijn jeans heeft gelopen. Vorige week vertelde hij op de training in het park dat we in geval van deelname in Leest een jeansbroek moesten aantrekken omdat de plaatselijke Chiro-leiding die het hele gebeuren organiseert wel eens de 'echte' lopers durft te bekogelen met bier, pizza en andere voor handen zijnde projectielen. Ik hoorde vanavond in de vestiaire ook dat Jan Lefever, ooit een grote atletiekbelofte en Belgisch crosskampioen, de andere afstand heeft gewonnen. Hij kan het dus nog steeds. Hij speelt al jaren voetbal, eerst bij Lierse maar daarna door kwetsuren weggezakt en nu bij Duffel aangesloten. Ach Jantje, was je toch maar bij je spikes gebleven. Dan hadden we nu samen getraind. Het is nooit te laat natuurlijk...
Ik waande me vanmiddag in een sprookjesdecor. Ik was aan het lopen in het park van Machelen. Een duurloop van zo'n 45 minuten. Plots stak er een lichte bries de kop op en tegelijkertijd begon het gele blaadjes te sneeuwen. Kleine herfstbladeren die op een deel van het parcours van links naar rechts naar beneden dwarrelden. Ik liep er elke ronde door en dat gaf me een wonderlijk gevoel. De natuur kan toch zo mooi zijn. Plots dook daar de dame op met de Golden Retriever. Ik ruis haar al jaren elke middag 0in het park. In het begin knikten we naar elkaar. Een half jaar ongeveer hielden we dat vol tot ik op een dag goeiedag zei. Sindsdien was er al eens een langere begroeting. Zo van 'amai, gij kunt rap lopen', of van 'het is koud' of 'het is warm vandaag'. Meer was dat niet. Tot Crista (mijn collega) ook begon te lopen in Machelen. Bij haar ging de begroeting al wat verder maar blijkbaar zonder persoonlijk te worden. Een tijdje geleden sloot Crista zich aan bij ROBA en liep ze dus veelal 's avonds in Betekom in de buurt van de piste aldaar. De dag voor mijn wedstrijd in Machelen stond onze dame met de hond in een scherpe bocht en ik stopte om dag te zeggen. Ze vroeg me waarom ik zoveel liep. Ik gaf haar wat uitleg en zei ook dat ik de volgende dag op de piste naast het park kwam lopen. Plots zei ze: 'hier kwam altijd een lief madammeke lopen, maar nu zie ik ze nooit meer'. 'Ha, da's Crista, mijn collega', antwoordde ik. 'Doe ze de groeten en loop goed morgen', zei ze, 'ik zal aan u denken'. Ondertussen is Crista weer enkele keren in Machelen gaan joggen en heeft ze een uitgebreide babbel gehad: onze dame heet Yvonne en is 79. Gisteren dook Yvonne dus met haar hond uit de gele regen op. Een prachtig surrealistisch beeld dat me deed denken aan de strips van Rozebottel of nog aan het felgekleurde 'Alice in Wonderland'. Daags na ons eerste echt gesprek liep ik mijn Belgisch record. Alle beetjes helpen, zeggen ze. De 'fee van het park' had misschien een toverspreuk gebruikt en me snelle benen gegeven, hahaha. De sfeer van vandaag, de herfstbladeren, de wind, de kleuren en geuren van een park dat de herfst omarmt hadden mijn fantasie aangewakkerd. Drie kwartier later was de wind alweer gaan liggen en was de fee al lang verdwenen. Mijn rug en mijn beide benen deden verschrikkelijk veel pijn. Reality was back.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
