Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
04-10-2009
De Zemstenaar
Vandaag ging ik wel lopen. Aanvankelijk was mijn duurloop in
de vooravond gepland maar toen ik vanuit mijn zetel Niels
Albert naar de overwinning zag rijden hield ik het TV-kijken maar voor bekeken.
Als het veldrijden vanaf nu zo door Albert zal worden gedomineerd denk ik dat
ik niet veel meer ga kijken. Slechte verliezer? Misschien wel. Sven Nys is my
man. Als hij stopt word het voor mij wachten tot er opnieuw iemand aankomt die
me kan begeesteren. Plots supporteren voor een rivaal
van mijn idool, dat kan ik niet. Binnenkort staat Sven echter weer aan de top en dan zal het winnen
zoeter smaken dan ooit.
Ik liep vandaag veertig minuten in het Vrijbroekpark. Mijn
voet deed pijn zoals anders maar door het feit dat ik in mijn rustperiode zit
kan ik er niet zo goed tegen. Hoort rusten namelijk niet pijnloos te zijn? Het
was kil in het park. De schamele zeventien graden en een drijgende hemel deden me
naar mijn polartrui grijpen, voor het eerst sinds de vroege lente. Ik zette ook
mijn muts op maar na een ronde stak ik die maar weer weg. Op weg naar huis
hoorde ik dat Anderlecht onderuit ging op Club Brugge. Eerst Sven Nys en dan
Anderlecht, het was mijn sportief WE niet.
Deze week stak het oktobernummer van De Zemstenaar, het
dorpsblad van Groot-Zemst, in de bus. Twee weken geleden werd ik door één van
de medewerkers geïnterviewd en kijk nu, ik sta warempel op de cover. Zoveel eer
had ik nu ook niet verwacht maar het doet wel plezier. Vrijdag haalde ik
frietjes voor de kinderen en Jolanda feliciteerde me als eerste dorpsgenote met
mijn titel. (Na David de kantenman natuurlijk. Die wist het al meteen in
augustus!) Blijkbaar had haar man tegen haar gezegd: die komt hier frieten
halen en dan wordt die nog wereldkampioen ook Ik zei haar dat Magda zegt dat
alles mag zolang je niet overdrijft. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik
dikwijls frieten eet. Trouwe bloglezers weten al langer dat ik mij een boel dingen onthou. Aleen konfituur kan ik niet laten. Ieder zijn kleine zonde
Op de site van AC Meetjesland vond ik ook nog enkele fotos van
vorige week.
Gisterenavond eindigde een Volleybalmatch in Roeselare op
een drama. Een 20-jarige speler zakte in elkaar en stierf even later. Het deed
me onvermijdelijk terugdenken aan Jo Baetens, de volleybaltopper uit de jaren
80-90. Midden jaren tachtig deed ik
mijn legeropleiding in Peutie en in ons peloton zat een grote sportieve jongen,
Jo Baetens. Hij was een rustige, vriendelijke jongen maar heel veel hebben we hem toen niet gezien. Jo was toen al international en speelde met zijn team Lennik ook
Europees. Als topsporter kreeg hij alle faciliteiten. Op een avond werden we allen in de TV-room verzameld
om samen naar een Europese match te kijken waarin Jo meespeelde. Na de opleiding
zag ik Jo enkel nog op TV terug. Op 18 juli 1993 overleed hij op 29-jarige
leeftijd aan een hartstilstand.
Na de Da Vinci Code volgde met Angels and Demons een tweede
verfilming van een Dan Brownboek door Ron Howard. Opnieuw vertolkt Tom Hanks
Professor Robert Langdon. Ik wilde de film in de bioscoop gaan zien maar vond
nooit de tijd en kocht daarom vandaag dan maar meteen de dvd. Ik las het boek
onlangs voor de tweede keer en had dus elk personage en de hele verhaallijn nog
vers in mijn geheugen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ontgoocheld ben. Niet
dat het een slechte film is, verre van zelfs, maar een hoop personages zijn uit
het scenario geschrapt en de verhaallijn is voor een groot deel herschreven. Je
kan dus maar beter het boek op voorhand niet hebben gelezen. Ik verwarde
gedurig boek en film en betrapte me constant op het vergelijken van beide
waardoor ik natuurlijk niet echt genoot. Het boek is wel bij de haren
getrokken, vooral het einde dan, en gelukkig hebben dat in de film wat
geloofwaardiger gemaakt want levend uit een vrije val van op 3000m hoogte komen
omdat je aan een stuk plastiek hangt is redelijk overdreven. Wat boeit me dan
aan zon verhaal? Gewoon het feit dat er zoveel historische verwijzingen in
zitten. Geschiedenis is nu éénmaal mijn dada. Zo lees ik sinds enkele dagen
voor het slapengaan een stukje uit het nieuwe boek: les plus beaux récits de
voyage, een verzameling fragmenten uit dagboeken en reisverslagen uit de wereldgeschiedenis.
Naast bekendere figuren als Marco Polo en Magellaan volg je bvb ook Jacques
Cartier bij het ontdekken van Canada, Francis Drake op de Golden Hind, Robert
Surcouf op kapersjacht of nog Lord Byron in Albanië. Je reist naar alle
uithoeken van de wereld, van de middeleeuwen tot nu. History is magic!
Op loopgebied is het deze week al bijzonder rustig geweest.
Ik heb enkel gelopen op dinsdag en donderdag. Ik probeer mijn voet te laten
rusten maar merk geen beterschap. Een nieuw bezoek aan dokter Huysmans dringt
zich dus dringend op.
Woensdagavond gaf ik training op de Nekker.
Sarah, die sinds kort ook elke woensdag een groepje kinderen onder haar hoede
heeft was er rook en we besloten om samen training te geven aan onze
samengevoegde groepen. Terwijl Sarah met de kinderen een grote opwarmingsronde
liep tekende ik een parcours uit met kegeltjes en enkele horden. Het parcours
liep ook over enkele heuveltjes. Na de opwarming verdeelden we onze atleetjes
in ploegjes en lieten we ze aflossingen lopen. Het werd een waar feest.
Roepende, lachende, supporterende maar
ondertussen stevig trainende kinderen. Helemaal op het einde verdeelden
we de groep nog eens in vier groepen van zeven. Twee kinderen waren wat ziekjes
aan de training begonnen en moesten afhaken. Daardoor besloten Sarah en ik mee
te lopen. Ik plaatste mezelf in de zwakste groep met enkele wel héél jonge
meisjes. Als eerste loper moest ik tegen Moon die samen met Jo en Thijs de
favoriete ploeg aanvoerden. Elke loper moest 200m lopen en ik ging toch maar
voluit, kwestie het kleintje dat na mij kwam een stevige voorsprong te geven.
Lotte, want zo heette onze tweede loopster verbaasde me letterlijk. Ze hield
goed stand en dat deed ook de rest van mijn ploeg. Tegen alle verwachtingen in
wonnen we deze laatste aflossing. De hele weg huiswaarts morde Moon in de auto.
Hij ond het niet eerlijk dat ik had meegelopen. (Of niet in zijn ploeg zat
zeker!) Hij had niet helemaal ongelijk.
Donderdagochtend op de redactie. Ik probeerde mijn Mac op te
starten maar net als de avond voordien wilde dat maar niet lukken. Ik belde
onze Sanoma-helpdesk op en binnen de kortste keren stond Dimitri aan mijn
computer om hem zoals het nog wel eens het geval was op een eenvoudige en
snelle manier weer aan de praat te krijgen. Alleen wilde het deze keer maar
niet lukken. Na een half uurtje proberen en testen viel het verdict: de harde
schijf was onherroepelijk beschadigd en alles wat er op stond verloren. Ik
voelde me misselijk worden. Mijn half leven stond immers op die harde schijf.
Al mijn muziek verloren, al mijn documenten, mijn persoonlijke dossiers. Het
enige dat ik niet kwijt ben is mijn foto-archief dat ik op een externe harde
schijf bewaar. Gelukkig want als dat ook was verdwenen sprong ik in de Zenne. Ook
mijn worddocument met de teksten van deze blog ben ik kwijt. Het telde al
vierhonderd paginas en het doe wat raar om op een lege pagina te herbeginnen.
Ondertussen heb ik een nieuwe MacBook Pro maar het is net of ik die niet ken.
Mijn vertrouwde computer is weg en dus moet ik het met deze maar doen, een
nieuwere versie met tal van voordelen, een betere schermresolutie en recentere programmas
die veel sneller en efficiënter draaien. Toch mis ik mijn oude
Ik had twee dagen niet gelopen en trok dus blijgemutst naar
de Nekker. Mijn rustperiode is begonnen en dus loop ik maar een viertal
duurloopjes per week. Vandaag trok ik met Kjell richting Dijledijk om er een
stuk van het parcours van de 10km van Mechelen te lopen, tot aan de brug in
Muizen en terug. Al babbelend haspelden we de kilometers af. Ik eet normaal
nooit voor een training maar vandaag had ik zo'n honger dat ik wel eerst had
gegeten. Het kon immers geen kwaad , dacht ik. De hele duurloop had ik last van
een te volle maag. Het zal me leren. je moet goede gewoontes niet plots gaan
veranderen! Eens op de piste zag ik Ewoud, Sarah en Els (helemaal alleen vanuit
Leuven gekomen) 400en lopen en ik kreeg zin om mee te doen. Geduld, dacht ik,
binnen twee weken begint alles immers opnieuw.
De rustperiode die ingaat betekent het definitieve einde van
een fantastisch seizoen. Ik had voor het seizoen samen met Magda plannen
gemaakt en gehoopt op een goed seizoen maar het werd een jaar waar gewoon alles
lukte. Vijf Belgische records: indoor op de 800M bij de M45 en outdoor bij de
M50 op de 400, 800 en 1000m en op de 4x800m. Een wereldrecord op de 4x800m met
de nationale ploeg M50 en de Belgische titel met onze RAM-ploeg op de 4x100m.
De provinciale en Belgische titel op de 800m indoor en outdoor twee
provinciale, twee Vlaamse en één Belgische titel. Daarenboven als kers op de
taart de wereldtitel op de 800m in Finland als hoogtepunt van een onvergetelijke
week. Dit seizoen was gewoon een droom. Misschien word ik straks wakker. Het
enige minpunt was die pijnlijke linkervoet die me soms heeft afgeremd. Ik hoop
dat deze rustperiode die voet de nodige tijd zal geven om te genezen. Volgende
week ga ik langs bij de sportdokter en hopelijk kan hij nu een sluitende
diagnose stellen en kunnen we de nodige stappen zetten in de richting van die
genezing. Een doorgezakte voorvoet is een mogelijkheid maar ook een chronische
ontsteking lijkt aannemelijk. Ik zou het zelf niet weten en het kan me ook niet
schelen, zolang het maar geneest.
Wanneer je voor een
tijdschriftengroep werkt kan je niet vermijden dat je kop op tijd en stond in
één van de bladen verschijnt. Vooral tijdens mijn 'Flairjaren' werd ik gedurig
opgevoerd als proefkonijn. De nieuwste brilmonturen (terwijl ik geen bril
droeg), de laatste mannenmode, mannencosmetica, restaurants, drankjes,
recepten, getuigenissen over alles en nog wat... Ik heb alles netjes in een
(ondertussen dikke) map bewaard. Deze zomer kwam mijn collega Belen,
verantwoordelijk voor de 'beautyrubriek' van Gael (Franstalige tegenhanger van
Feeling!) me vragen of ik een gezichtscrème kon testen. Het betrof een product
uit het gama van 'les fous du stade'. Ik moest ze één keer per dag aanbrengen
en daarna mijn bevindingen noteren evenals een vragenlijstje invullen. Op de
vraag naar mijn ochtendritueel op gebied van gelaatsverzorging antwoordde ik:
'de l'eau froide comme à la Légion!' Ik gebruikte nog nooit een gezichtscrème,
waarom zou ik liegen. De test was trouwens niet echt positief te noemen. De
crème gaf me een branderig gevoel en ik had de indruk dat mijn huid samentrok.
Als het dan nog mijn rimpels zou wegnemen, maar neen! Ik vertelde mijn collega
dat ik geen al te best proefkonijn ben, tenzij ze ooit een epileercrème wil
laten testen. Ik scheer mijn benen namelijk vaker dan mijn kin...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
