Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
26-07-2009
Goed nieuws uit voetenland.
Goed nieuws uit voetenland. Mijn tendinitis aan de
linkerwreef gaat de goede richting uit. Daarom hadden Magda en ik besloten om
ons aan het vooropgestelde trainingschema te houden. Vandaag stond nog een
laatste zware training in het Vrijbroekpark op het programma. na de opwarming
trokken Ewoud, stefan en ik met Magda naar het rozenpark. Daar wachtten ons
eerst de lenigheidoefeningen en de versnellingen, gevolgd door de 'plat de
résistance': drie series van drie keer 200m met 50m joggen tussen de 200en.
Tussen de reeksen in kregen we 3 minuten recuperatie. Met mijn gedachten reeds
in Finland vloog ik er maar meteen in. Alleen in de bochten was ik ietwat
voorzichtig want net daar ondervind ik het meest last van mijn voet. Mijn
eerste 200 klokte ik af in 30 seconden. De toon was meteen gezet. Ik liep als een
metronoom want ook de andere twee liep ik exact in 30 seconden. Bij de tweede
reeks zat er al eentje van 29 en bij mijn laatste reeks één van 29 en zelfs
eentje van 28. Snel genoeg en ik had niets geforceerd. De vorm is er. Als die
verdomde voet het maar houdt. Nu rest me morgen nog een duurloop in Machelen,
een bezoek aan de kapper en mijn reistas maken.
Ik kreeg nog enkele foto's doorgestuurd van de meeting van
gisteren. Met dank aan Johan Smeyers.
Vandaag trokken we met een
hele groep jeugdatleetjes van onze club naar Lier. Ook Noah was van de partij.
Sinds hij samen met Moon een week atletiekstage volgde is hij pas echt gebeten
door de loopmicrobe. Hij zou wel alle dagen trainen en ik moet hem constant
intomen. Gisteren was de training al lang gedaan maar mijnheer zat nog een duizend te lopen toen Magda hem terugriep. Vandaag deed hij individueel mee aan het verspringen en aan de 60m. Op
beide nummers deed hij het uitstekend. Op de 60m liep hij 10.72, net iets trager
dan zijn besttijd van Brasschaat(10.69) en in het verspringen werd het een
persoonlijk record met 2m52. (Hij is tenslotte nog maar zeven en dus zelfs geen eerstejaarsbenjamin) Ook Moon, die vandaag koos voor kampnummers deed
het héél goed. Met een worp van 32m45 gooide hij de hockeybal maar liefst 5m verder dan bij zijn
vorig persoonlijk record. Een dik jaar geleden beweerde Moon nog dat hij niet
kon hoogspringen en de cijfers leken hem gelijk te geven. Maar kijk wat enkele
trainingen vermogen. Vandaag sprong hij maar liefst 15cm hoger dan vorig jaar
en met 1m20 moet hij echt niet meer blozen. Hij kan volgens mij nog hoger maar viel bij zijn tweede poging op 1m25 op de lat en zijn gehavende rug diende te worden verzorgd. Na de individuele nummers volgden de
aflossingen. Nieuw dit jaar zijn de wedstrijden over 3x600m. Bruno slaagde er
in om heel wat ploeggen op te stellen. Noah vormde een team met zijn vriendjes Lotfi
en Harald. Ik was zo fier wanneer ik Nootje zo flink zag lopen. Hij was wel
veel te overmoedig vertrokken, ging een twee jaar oudere jongen terughalen, liet hem ter plaatse maar moest zijn inspanning bekopen en werd opnieuw door die grote
knaap bijgehaald. Hij kon zich wel herstellen en op het einde moest hij niets
meer prijsgeven. Hij was zo blij en ik bespaar jullie zijn uitleg niet. Noah:
'het maakt niet uit of ik eerste, tweede of laatste ben. Ik loop voor mijn
plezier en ik doe het voor de ploeg.' En hij leek het nog te menen ook. Daarna
was het de beurt aan een topteam eerstejaarspupillen. Thijs, Sven en
Moon werden tweede achter een team van Herentals met twee tweedejaars. Moon
liep als derde een uitstekende 600m waarbij hij zelfs wat terrein goedmaakte op de oudere
Rigo Goetschalckx, meervoudig provinciaal kampioen. Na de wedstrijd zei Moon
dat hij deze afstand zo leuk had gevonden omdat je kan knallen zonder stil te
vallen. Gaan en blijven gaan, zei hij. Zie je wel dat er een halve-fondloper in
hem sluimert...
Vanavond was het vrijdagtraining op de Nekker. Er was
bijzonder veel volk want vanaf deze week verhuurt de Nekker de voetbalvelden
aan KV Mechelen, je weet wel, die voetbalploeg of zo... De jeugd komt er elke
dag trainen en nadat wij reeds tien jaar trouw dezelfde kleedkamers en
gewoontes hadden mochten we vorige week zonder boe of ba vernemen dat we
voortaan moesten verhuizen naar kleinere kleedkamers. Niet dat dat zo erg is,
hoor. Ik vind het alleen nogal grof dat koning voetbal steeds en in alles de
voorrang krijgt. (Hoeveel abonnementen zijn daar aan te pas gekomen???) Het
geeft sommige verantwoordelijken ook een soort meerderwaardigheidscomplex.
Ik kon het dan ook niet laten om hen van antwoord te dienen en ik vrees dat ik
nu reeds in hun ogen die vieze arrogante voorzitter van den atletiek ben. Toen
ik zei dat we onze kleedkamers hadden moeten afgeven antwoordde de meest arrogante
van de groep terwijl hij zijn rug toonde als blijk van groot respect: 'tja, wij
hebben een deal voor het hele jaar!'Wij ook mijnheer, al tien jaar lang. Een andere, die zijn clubwagen
promt voor de kleedkamers had geparkeerd (voetballers lopen niet graag, da's
bekend) zei tegen collega's toen ik passeerde dat hij een emmer stront over zich had gekregen. Ik had hem alleen mijn hand geweigerd. Ik vrees dat we elkaar nog
veel zullen moeten tegenkomen. Ik kijk er naar uit!
Voor alle duidelijkheid: er waren ook heel sympathieke mensen bij!
Er werd ook getraind. Moon en Livia oefenden met
de discus om morgen goed voor de dag te komen. Noah trainde voor de spurt en ik
mocht na de opwarming driehonderden doen. Niet te snel, had Magda gezegd, om
mijn voet niet te veel te belasten. Een stuk of tien 300en met 100m joggen
tussen. Richttijd: 60 seconden. (Normaal loop ik ze rond de 46-47) Ik begon er
aan en probeerde een trager tempo te lopen. Het resultaat was 51. Magda vroeg
of het ging. Ik knikte van ja en dus mocht ik zo verder doen. Ze gingen bijna
allemaal onder de 50 en eentje was zelfs in 47. Op het einde voelde ik wel weer
de ontsteking maar de pijn was niet overdreven. Ik was blij dat ik mijn spieren
vandaag toch de nodige prikkels had kunnen geven. Mijn lichaam moet nu ook niet
inslapen, hé!
Ik heb enkele dagen niet geblogd... De ontgoocheling na de
Flanders Cup van dinsdag in Gent was groot. Reeds bij de opwarming voelde ik
dat er iets niet in orde was met die linkervoet waar ik al een tijdje last van
ondervind. Vorige week wilde ik er reeds mee naar de sportarts maar die was
toen niet bereikbaar. Ik deed mijn opwarming met Marc Masschelein maar het
voelde niet lekker. Ik had pijn. Een pijn die aan de wreef knaagde en trok tot in
mijn achillespees. Bij het stretchen kwam ook de twijfel bovendrijven. Lopen,
niet lopen... Bij de versnellingen en vooral die met mijn spikes aan werd het nog erger. Tot aan de start bleef ik me afvragen of het in deze omstandigheden wel
slim was om te lopen. Ik zat echter in zo'n goede reeks en de conditie is
super. Dus vertrok ik maar. Het liep goed maar het deed pijn. Na 400m kwam de
koploper door in 26 en ik volgde wat verder in de groep in 27-28.In de bocht knakte de veer echter en stapte ik uit de baan. Ik zakte neer
in het gras en deed mijn spike uit. Nog nooit voelde ik me zo ontredderd. Zo'n
supervorm en niet kunnen lopen. En dat een week voor het WK. Een heel jaar heb
ik met Magda gewerkt om zo ver te geraken en nu was ik gekwetst. Het duurde
even voor ik mijn emoties de baas was maar dan nam stilaan de rede de
bovenhand. Geen man overboord, dacht ik. Het is nog tien dagen voor mijn eerste wedstrijd in Finland. Ik keek nog naar Ewoud's race en naar de uitstekende 1500 van Kjell,
die ondanks een slechte start waarbij hij volledig werd weggedrumd toch onder
de vier minuten dook.
Thuis werd het ijs en zalf maar toen ik ging slapen mankte
ik.
Woensdagochtend belde ik naar dokter Huysmans, de sportarts
uit Ramsdonk. Ik mocht meteen gaan. Hij nam enklele radio's om een
stressfractuur volledig uit te sluiten. De diagnose was te verwachten: ontsteking door overbelasting. Ik heb zwaar getraind en vooral de laatste weken
waren keihard. Hij schreef me een ontstekingsremmer voor en wat rust. Ik mag
traag duurlopen maar hij stelde voor om mijn vrijdagtraining te beperken tot
loslopen ipv snelheid. Zondag moet ik afwachten en zelf beslissen of ik een
laatste zware training inlas of niet. Hij verzekerde me dat de conditie op een
week niet weg is en dat deze verplichtte rust misschien zelfs positief zal
werken.
Gisteren ging ik voor het laatst werken voor mijn verlof.
Op de middag trok in naar Machelen om voor het eerst weer te lopen. Een half
uurtje loslopen aan een tempo van bijna dertien per uur. Ik voelde bijna niets
maar een ontstekingsremmer is blijkbaar ook een pijnstiller, dus... Achteraf
voelde ik een lichte hinder maar ik was wel opgelucht. Ik reageer blijkbaar
goed op het medicijn.
Nu wordt het ineens wel menens. Zolang ik werkte schoof ik
dat WK voor me uit. Het was nog ver weg. Nu is het ineens bangelijk dichtbij en begin ik ook stress te voelen. Ik moet
stilaan ook mijn tas maken. Ik neem mijn Asics-rugzak mee als handbagage want
aangezien ik een tussenlanding maak in Frankfurt (Ik vlieg met Lufthansa!) wil
ik geen risico nemen en hou ik mijn loopschoenen, singlet, spikes en laptop bij
me. Stel je voor dat ik daar in Lahti zit zonder mijn spikes. Ramp-O-ramp...
- 20 juli 1969. Eddy Merckx wint de tour en ik ben tien jaar
oud, net als Moon nu. Neil Armstrong zet als eerste een voet op de maan.
Ongelooflijke beelden in zwart-wit die je als kind meeneemt voor de rest van je
leven. De maan, ik heb er iets mee. Moon heet niet voor niets Moon. De
fascinatie voor en het geloof van de invloed ervan zijn heel sterk bij mij
aanwezig. Ik kan blijven kijken naar de schoonheid van een volle maan. Het feit
alleen al dat de presentator de naam 'Pierrot La Lune' droeg maakte dat ik als
adolescent vaak 's avonds naar de Franstalige radio luisterde. Vroeger woonde
ik in een huis met zicht op een meer. Ik had mijn bed zo gedraaid dat ik
liggend vanuit mijn bed het meer en dus vaak ook de maan kon zien. Zalig om al
kijkend naar de maan in slaap te vallen.
Vandaag heb ik een twintig minuten losgelopen in het park
van Machelen. Magda, die ook training geeft bij de Machelse club was op dat
moment ook in het park. Ik liep er trouwens een deel van mijn miniduurloop met
Ludo Jappens. Daarna trok ik met Magda naar de piste. Ik liep er een viertal
versnellingen en één 200 zoals gewoonlijk daags voor een wedstrijd. Voor het
eerst sinds Brasschaat had ik een goed gevoel. Ook mijn voet doet wat minder
pijn en ik kijk dus vol vertrouwen uit naar de Flanders Cup van Racing Club
Gent. En naar het weerzien met Frits De Baets, mijn 'copain' van de
plaatselijke club.
Vanmorgen zat ik in de tuin te lezen en een
lekkere kop koffie te drinken toen ik plots werd verrast door enkele rare
wezens. Ik vroeg hen wie ze waren en één van hen, de kleinste antwoordde dat ze
krijgers waren van de stam der Hounkankees (of zo). Misschien speelde mijn
verbeelding me wel parten maar ze zagen er uit als kindjes die nog in pyjama in
de verkleedkoffer waren gedoken. Later op de dag zijn Moon, Noah en ik beginnen
bouwen aan ons landschap. Met kunstgras, lijm, miniatuurboompjes, struikjes en
een soort zand en kurk gingen we een oude tafel te lijf. Tegen de avond konden
ze hun eerste soldaatjes op schaal 1/72e in stelling brengen voor hun eerste
veldslag. Plezant om af en toe zelf weer kind te zijn...
Hier zijn dan de beloofde foto's van op de KBC-nacht. De meeste zijn in moeilijke omstandigheden genomen, vandaar de wat mindere kwaliteit. Vorig jaar stond ik héél wat beter opgesteld, maar ja.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
