Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
04-01-2009
Twee Bicky-burgers en een pintje...
Het initiale plan om na de middag naar Grimbergen te gaan was in het water gevallen. Door het feit dat Moon, nog steeds niet helemaal hersteld van zijn bronchitis, niet meeliep was er afgesproken om zijn meter en tegelijk ook Noah's peter te bezoeken met de nieuwjaarsbrieven. Ik ben dan toch maar deze morgen gaan loslopen in het Vrijbroekpark, samen met Patrick en Timmy Roosen. Die kan momenteel zo'n drie keer per week een duurloop afwerken maar hij vindt dat niet genoeg om zich nu aan competitie te wagen. Hij voorziet pas een terugkeer wanneer zijn jongste een jaar of twee zal geworden zijn. Ik had geen stramme spieren maar was redelijk vermoeid. Ik kon vannacht de slaap niet vatten en heb ieder uur op mijn klok zien defileren. Lag het aan de adrenaline die nog door mijn aderen joeg of lag het aan de twee Bicky-burgers en het pintje dat ik gisterenavond laat nog heb verorberd? (Ik vond dat ik die uitzonderlijk wel verdiend had!) Waarschijnlijk aan beide. Ik heb net als vorige week na mijn duizend opnieuw een verstopte neus en een kriebelhoest. Indoorlopen in die droge lucht met weinig zuurstof, het blijft een ongezonde bedoening. Dat ze er nog niets op gevonden hebben om daar de lucht enigszins te bevochtigen begrijp ik niet. Vandaag had cdus de cross in Grimbergen plaats. Onder Scandinavische omstandigheden waren ook een aantal Clubgenoten van de partij. Ik hoorde van Frank, Eline's papa dat ze 5de is geworden. Ze was blijkbaar ontgoocheld en dat mag wanneer je al iedere cross op het podium hebt gestaan. Die ontgoocheling mag echter niet blijven hangen. Je kan niet elke keer optimaal presteren, ook de beste niet! Rekening houdend met het feit dat er geen training was op de Nekker gedurende de kerstvakantie en dat ze gisterenavond pas laat terug was van vakantie vind ik die 5de plaats een schitterend resultaat. Wie vandaag eindelijk al het goede bevestigde dat we van hem reeds op training hadden gezien, is Jo. Eindelijk stond hij op het podium. Door Nathan prachtig gegangmaakt kon Jo zich op het einde nog naar een prachtige derde plaats lopen. Woensdag op training vliegen we er opnieuw in.
Een zere rug kwelt me al enkele dagen en vorige nacht had ik daardoor behoorlijk wat last om de slaap te vatten. Vanochtend ging het wat beter maar naarmate de dag vorderde kwam de hinder terug. Hilde was met haar zus gaan soldenshoppen en dus wist ik op voorhand dat het geen rustige dag zou worden. Ik had maar al te graag lui in de zetel gewacht tot het tijd was om naar Gent te vertrekken maar met mijn kwajongens in de buurt is dat moeilijk. Dat hoef ik jullie intussen niet meer uit te leggen. Ik had geen nieuwe sokken en dus trokken we nog voor de middag naar Running Mate in Kampenhout. Mario die doorgaans goed is in die dingen pronostikeerde dat ik vanavond wel eens dicht in de buurt van het Belgisch Record van mijn maat Marc Masschelein (2.02.20) zou kunnen komen. In een kampioenschap is het niet evident om supertijden te lopen want je moet om dat te doen doorgaans het werk zelf opknappen. Mijn trainingsresultaten van de laatste weken wijzen echter op een stijgende vormcurve en dat stemde me optimistisch. Ik ging naar Gent om de titel te pakken maar nog meer om er het BR aan te vallen. Indoor krijg je niet veel kansen en de weinige die zich dan ook voordoen moet je gewoon grijpen. Om 16.30 pikte ik Ewoud op in hartje Mechelen en samen reden we door de mist en bij vriestemperaturen naar de Topsporthal aan de Gentse Blaarmeersen. Ruim op tijd maar zowel Ewoud als ik vinden het stresswerend om daar vroeg te zijn. Ook Kim en Benediekt kwamen naar Gent en dus waren er vier Magda-discipelen die gingen starten op de 800m. Kim was eerst aan de beurt en misschien had ik haar beter niets gezegd over tijden en het clubrecord want ik zag plots zoveel stress in haar ogen dat het misschien haar prestatie heeft beïnvloed. Ze liep in ieder geval een mooie wedstrijd en pakte de zilveren medaille op het PK-Antwerpen. Haar chrono van 2.22 is een mooie tijd maar beslist voor verbetering vatbaar. De laatste weken trainde ze minder op de piste door verplichtingen in het oriëntatielopen en dus verwacht ik van haar een veel scherpere tijd volgende zomer op 800m. Ewoud liep een verdienstelijke wedstrijd en eindigde in 2.05.29. Dat is ver van zijn besttijd maar hij heeft nog een hele weg te gaan. Ik verwacht dat ook hij volgende zomer iedereen gaat verrassen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik de wedstrijden van mijn beide trainingspartners heb gemist. Ik zat op dat moment in de catacomben met mijn opwarming bezig, gedompeld in een soort voorbereidingstrance. Ik keek af en toe eens richting piste maar miste elke keer de juiste wedstrijd met een haar. Ik voel me daar nu nog enorm schuldig over, temeer daar Kim en Ewoud me later letterlijk hebben vooruitgeschreeuwd. Er waren drie reeksen bij de Masters heren. Ik mocht in de derde reeks starten, traditioneel de snelste. In die reeks was ik veruit de oudste. Vermits de reeksen op het PK indoor bij de masters niet per leeftijd maar volgens besttijden worden samengesteld liep ik enkel tegen masters uit jongere categorieën. Ik had dus niet echt iets te verliezen en had Luc Borghoms en Jurgen Van Lent op voorhand gezegd dat ik er meteen zou in vliegen. Zo gebeurde het ook. Ik vertrok op kop en kwam door in 29'' na één ronde. Aan de 400m klokte ik in 59". Ik voelde dat Luc volgde maar Jurgen had op dat moment een gat moeten laten. Toen kreeg ik het wat moeilijk en ik begon te twijfelen maar mijn wondersupporters deden waar ze voor gekomen waren. Eline, Julie, Hilde en Frank hadden op de terugweg van hun vakantie in frankrijk een omweg gemaakt speciaal om mij te komen aanmoedigen. Ik hoorde hun geroep en toen voltrok zich waarschijnlijk één of ander chemisch proces tussen mijn twee oren want ik herpakte mij. Ik kon mijn fans toch niet teleurstellen en toen ik in de voorlaatste rechte lijn ook Kim, Joost en Ewoud zag staan dacht ik alleen nog maar aan harder en harder en harder lopen. Door mijn zwak moment hadden mijn twee naaste belagers wel opnieuw kunnen aansluiten en op de lijn werd ik nog nipt (het scheelde 2 honderdsten) geremonteerd door Jurgen Van Lent(M40). Het kon de pret echter niet bederven want ik zag de chrono en wist meteen dat dat goed was voor een Belgisch Record. Ik zwaaide langs alle kanten en riep naar wie het horen wilde(er was bijna geen kat meer in de hal!) dat ik een nieuw record had gelopen. Misschien wat belachelijk maar geloof me, zoiets went niet hoor. De adrenaline schiet door je hele lijf, de vreugde is onbeschrijfelijk. Enkele seconden voel je je superman. Het duurt dan ook maar even maar daarom juist moet je er optimaal van genieten. Ewoud, Joost en Kim kwamen me tegemoet gelopen. Een dikke knuffel, enkele schouderklopjes en een foto later stond ik te bekomen bij Eline en haar familie. Ik vind het formidabel dat ze er waren. Bedankt! Het was een hele nipte geweest. Ik brak het vorige record met slechts 4 tienden van een seconde: 2.02.16. Maar... opdracht volbracht!
De kerstvakantie loopt op zijn einde en ik had nog één belofte die ik tov de kinderen moest nakomen: met hen naar Madagascar 2 gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan en dus trokken we deze namiddag naar de Nekker, niet om te trainen maar om er in Utopolis naar de film te gaan. Het was een leuke prent, leuker dan de 1 vond ik persoonlijk. Noah en Moon vonden het geweldig en snoepten er maar op los. Vooral Moon was in zijn nopjes want ook Brent(zijn beste vriend) was van de partij. Net als gisteren ging ik ook vandaag pas na achten lopen. Opnieuw was het park van Machelen met zijn verlicht parcours het decor van mijn duurloopje maar deze keer was ik er moederziel alleen. Tussen de nummers van Björk, Arno, Sinatra, Moby, Fat Boy Slim en de anderen door moest ik meermaals denken aan die andere nocturnes in Machelen. Ik laat met plezier mijn I-pod thuis in ruil voor mijn trainingsmaatje. Al babbelend lopen is veel aangenamer dan twee pijnlijke oortjes. Maar je wordt alles gewoon, niet? No pain, no gain... Na de duurloop kwamen de stretching en vier versnellingen. Als toemaatje bolde ik nog een 200m. Ik had geen goede benen maar ben niet ongerust voor morgen. Morgen staat trouwens in mijn agenda met rood aangestipt. Het PK indoor in Gent is voor onze club RAM een belangrijk moment.(Ook belangrijk voor de subsidies!) Traditioneel scoren we daar goed en ik verwacht dit jaar weer een resem topprestaties en medailles. De hele dag wordt er gelopen, gegooid en gesprongen. Van Magda's groep trekken we met zijn drieën naar Gent. Ewoud, Kim en ik lopen er de 800m. Voor Ewoud en ikzelf is het onze lievelingsafstand maar voor Kim is het nog vrijwel onbekend terrein. Ze liep al één 800 tijdens de interclub vorige lente maar durfde daar niet voluit te gaan omdat ze ook nog de 3000m voor haar rekening moest nemen. Ik vond het toen overdreven om haar zo meteen voor de leeuwen te gooien, maar wie ben ik. Ze is weliswaar een toptalent maar haar die twee afstanden laten lopen vond ik van het goede teveel. Ze deed het echter nog heel behoorlijk ook, vandaar dat ik verwacht dat ze morgen goed gaat lopen. Ze mag haar vooral niet laten verleiden tot gekke dingen maar ik zal haar wat dat betreft op voorhand wel coachen. Ook voor Ewoud is het morgen een dubbeltje op zijn kant. Na enkele maanden van mindere vorm door studies heeft hij de laatste weken de betere conditie weer te pakken. Dat hij op 800m tot iets in staat is bewees hij deze zomer nog in de Flanders Cup van Ninove. Benieuwd wat het voor ons morgen wordt. We zullen elkaar in ieder geval hard kunnen aanmoedigen en tijdens mijn race zal dat luid en met enige galm klinken want het is de laatste wedstrijd van de dag en uit ervaring weet ik dat er niet veel volk blijft kijken. De afwezigen zullen nochtans ongelijk hebben want ik heb er zin in...
Ik dacht dat ik ging lopen na mijn vorig bericht maar met twee kinderen die smeken om aandacht en hun mama die met migraine in bed ligt was dat niet echt aan de orde. Tijd voor wat anders dan maar op deze eerste dag van het jaar: modelbouwen! Voor één keer geen soldaatjes schilderen maar een heus vliegtuigje plakken en schilderen. Ze hadden zelf om zo'n bouwdoosje gevraagd en dus ook onder de kerstboom gevonden. Een Messerschmidt BF109 voor Noah en een Spifire voor Moon. (Zo kunnen ze ook een luchtgevecht nabootsen!) Bij het plakken heb ik nog een stevig handje moeten toesteken maar het schilderen deden ze volledig zelf. De kleuren waren nog niet helemaal realistisch maar wie zal het een zorg wezen. Ze vonden het fun en ik denk dat het experiment geslaagd is. Zoals bij zoveel jongens vinden ze het modelbouwen leuk. Het is daarenboven een familietrekje en vermits de appel niet ver van de boom valt... Ik ben dus pas na achten kunnen gaan lopen maar eigenlijk is dat niet slechter want net om dat uur zal ik zaterdag moeten lopen in Gent. Onlangs hoorde ik op de radio vertellen dat voetballers soms hun trainingen verplaatsen in functie van het speluur, dus? Waarom zou ik het niet doen... Met wat leuke muziek in de oortjes en een extra sjaaltje liep ik mijn toertjes in Machelen waar ik op dat ijskoude late uur maar één koppel met hond de schrik van hun leven heb bezorgd. De vrouw die me duidelijk niet had horen komen sprong letterlijk een gat in de lucht, alleen was het niet van blijdschap. Ik heb nog 'Gelukkig Nieuwjaar' geroepen maar ik vrees dat ze dat niet apprecieerden. De hele dag had ik last gehad van de onderrug en van een zware maag. Het feesten en de vele hapjes eisten hun tol maar na het lopen was dat allemaal history. De maag was weer min of meer ok en de rugpijn was als bij wonder ook bijna verdwenen. Lopen als medicijn en een heet bad deed de rest.
Als je nog kleine kinderen hebt gebeuren veel dingen op twee snelheden. Ook de overgang van oud naar nieuw is zo'n tweetakt. Om vier uur in de namiddag zaten Noah en Moon reeds aan de eerste hapjes. Tegen de zevenen zaten ze aan het dessert en een filmpje later reeds in hun bed. Voor de volwassenen ligt dat natuurlijk anders. Een buitenBBQ, vuurwerk en cadeautjes later (om drie uur 's nachts) was ik reeds aan die opstaande tweetakt aan het denken en oh, God, vanochtend stond Noah om zeven uur reeds naast mij. Een korte nacht dus! Vanavond zal ik maar snel onder de wol kruipen want vorige week had ik toch ook enkele dagen nodig om volledig te herstellen van die korte kerstnacht. Zaterdag loop ik en ik wil daar geen mal figuur slaan. Dus word het vandaag nog wat loslopen en morgen een half uurtje joggen, wat versnellingen en een tweehonderd bollen om de foulée te voelen. Hilde slaapt nog en dus zit ik tegen mijn gewoonte in eens vroeg aan mijn blogtafel. Tijd om eens terug te blikken op een uitzonderlijk loopjaar. 2008 was nochtans in mineur begonnen met voor mij nog twee virale infecties tijdens de laatste wintermaanden. Het gevolg was een forfait voor de geplande indoorwedstrijden, het BK incluis. Daarna kon het echter beginnen. Dé uitschieters waren voor mij het BK in Nijvel, mijn Belgisch Record in Machelen en het KVV in Herentals. Ik heb ook mentaal een hele ommekeer gemaakt. Tot voor kort was ik een afwachtende loper, waarschijnlijk tot ergernis van sommigen die meer in mij zagen dan een kampioenschapsloper. Het geloof in eigen kunnen, dat komt er echter niet vanzelf maar is in mijn geval zeker het gevolg van hard werken. Ik heb dit jaar geleerd om de wedstrijd te maken. Zowel in het BK als in het KVV liep ik van begin tot finish op kop. Het gaf me een geweldig gevoel. Bij Moon is het moeilijk om echte uitschieters te noemen. Hij heeft het hele seizoen fantastisch gepresteerd. Zijn drie zilveren medailles op Provinciale kampioenschappen (cross, 60m en 1000M) en zijn derde plaats op de 1000m van de KBC-nacht wijzen op zijn veelzijdigheid. (Hijzelf had liever één titel behaald ipv drie zilveren medailles.) Het kan voor hem alle kanten uit. Misschien wordt hij later wel halve-fondloper als zijn daddy. Hij heeft er in ieder geval reeds de foulée voor. 2008 was ook voor Noah een kennismaking met de atletiek. Sinds de lente traint hij ook mee met de allerkleinsten in onze club. Hij heeft daar ondertussen al een fikse reputatie van kwajongen opgebouwd maar de laatste tijd is hij gedisciplineerde geworden. Hij liep ook zijn eerste wedstrijdjes en net als bij Moon drie jaar geleden meteen met succes. Het grote verschil tussen beide is de manier waarop ze het lopen ervaren. Moon ziet het lopen als zijn 'heilig doel'. Noah daarentegen ziet het lopen als een spelletje en zo hoort het ook! Dit jaar was voor mij ook uitzonderlijk omdat ik ons loopgroepje heb voelen uitgroeien tot de hechte kliek die ze nu is. Het is niet voor niets dat we voor het eerst samen op stage gaan trekken. Gedreven door de vakkennis van 'ons Magda' timmeren we allen aan de weg. Kjell heeft dit jaar een enorme sprong voorwaarts gemaakt. Zowel op 3000 en 5000 liet hij duidelijk zien dat hij over een uitzonderlijk potentieel beschikt. Ook Jasper begon zijn jaar uitstekend maar door omstandigheden kon hij de rest van het seizoen niet bevestigen. Jammer want de 2.00 in april in Turnhout, gevolgd door een provinciale titel waren veelbelovend. Dit jaar kwam ineens ook Kim tevoorschijn. Ze kwam zo maar met al haar talent overgewaaid uit het oriëntatielopen, vond meteen haar plekje in ons midden en zorgde ervoor dat Sarah niet meer het enige meisje is tussen de Magda-boys. Aangemoedigd door het enthousiasme van Bruno, onze jeugdcoördinator die op zijn eentje de jeugdwerking bij RAM weer op de rails zette ben ik op woensdagavond ook training beginnen geven. Het is leuk om die jonge wedstrijdatleetjes van dichtbij te kunnen volgen en enigszins te begeleiden. Dat resultaten volgen is geen must maar wel mooi meegenomen. Vooral Eline (maar ook Jo, Thijs, Sven, Brent, Laura en anderen...) heeft een geweldige sprong voorwaarts gemaakt. Het was ook voor haar een fantastisch loopjaar. Zondag kan ze in Grimbergen 2009 alvast proberen in te zetten op dezelfde manier als ze 2008 heeft beeindigd, met een knalprestatie. Last but not least, 2008 was de geboorte van deze 'blog', mijn loopdagboek dat eveneens dienst doet als uitlaatklep, barometer en contactforumpje. Op naar de 20.000... Voor iedereen een megasuperfantastisch 2009. Nu ga ik lopen...
Ik dacht dat ik de hele week rustig ging kunnen toeleven naar het eindejaar en het PK Indoor maar dat was buiten de waard gerekend, in ons geval de waardin. Magda wilde er vandaag nog een laatste keiharde training van maken. Afspraak was om 15.00 uur in het Vrijbroekpark. Jasper, Ewoud, Kjell en ik warmden samen op waarna we naar het rozenpark trokken. Jasper trok meteen alleen verder voor een duurloop. Hij is herstellende van een liesontsteking en wil geen risico's nemen. Voor de drie andere musketiers stonden er 300en op het programma. Drie reeksen van drie voor Ewoud en ik en drie reeksen van vijf voor Kjell. Het spreekt vanzelf dat Kjell zoveel mogelijk 300en met ons moest meelopen. Tussen de 300en kregen we 100m joggen en tussen de reeksen drie minuten recuperatie. Ik had een lichte hinder aan de binnenkant van de rechterdij maar dat is bij mij ondertussen zo'n klassieker dat ik me er niet echt meer druk om maak. Ik heb gemerkt dat zo'n hinder met de juiste opwarming best nog meevalt. Ik vertrok meteen op kop. Het was een tijdje geleden dat ik op dit stukje park nog had getraind. Het lag er droog en hard bij, dus ook snel en dat bleek meteen want de eerste 300 kwam ik uit in 45'. Dat is rap, stelde Magda en de anderen beaamden dat. Ze hadden waarschijnlijk gelijk en de tweede liep ik in 46'. Daarna was het opnieuw 45. Na een eerste rustperiode vloog ik er opnieuw tegenaan met als resultaat twee maal 44 en 45. Het ging uitstekend! Ewoud vond dat ik snel liep en in gedachten verplaatste ik me reeds naar volgende zaterdag. (Ik zal de fout van verleden WE geen tweede keer maken) Ik vertrok mentaal aangescherpt voor onze laatste reeks. Resultaat: 44-43-42. Bij zo'n koud weer en in het park een uitstekende training. Na de training zei Kjell die zijn laatste in 43' had gelopen: 'Ik snap niet dat jij dat in 42' kon lopen'. Ik vond dat een geweldig compliment maar wil het toch relativeren hoor. Mijn 300 in 42 was mijn negende en laatste. Die laatste van Kjell was wel zijn 15de hé!!! Ondertussen heb ik vernomen dat Kim tweede is geworden in haar derde wedstrijd van de Sylvester trophy oriëntatielopen. Straf, twee overwinningen en een tweede plaats. Hoed af!
Min vier graden was het daarnet in het park van Machelen. Ik had echter geen last van de kou, je loopt er immers onder de bomen, maar wel van de harde bodem. Na drie kwartier voelde mijn botten toch wat pijnlijk aan. Drie kwartier zonder mijn gewoonlijke avondloopcompagnon, het beloofde lang te duren. Ik kon echter op mijn nieuwe vriend I-pod rekenen. Zalig is het om te lopen op muziek van Miles Davis. Zweverig vooruitgedreven worden door tijdloze klanken. Het bleef echter niet bij Miles alleen. Ik heb op mijn I-pod een speciale loopselectie geplaatst. Het leuke is dat ik nooit weet welk nummer gaat volgen. Zo kwam meteen na Miles het nummer 'Connected' van Stereo MC's gevolgd door 'Jump Around' van de House of Pain en zelfs één van mijn lijfnummers: 'Insane in the Brain' van Cypress Hill. Het werd een tocht door de tijd want elk nummer bracht me in gedachten enkele jaren terug bij één of andere gebeurtenis. Zo zat ik plots weer in de Brielpoort in Deinze, het was in 1995, ergens eind oktober. Als fitte dertiger stond ik tussen een massa fans mee te shaken en te jumpen maar plots kon ik niet meer. Ik begreep er aanvankelijk niets van. Ineens kon ik niet meer op mijn benen staan en moest ik gaan zitten. Ik, de onvermoeibare danser, sporter... Ik snapte het niet. Ik had nergens pijn maar voelde me vooral heel loom en zweverig worden. Plots vroeg de frontman van Cypress Hill iedereen die een joint aan het roken was om zijn hand omhoog te steken. 'Put your hand in the air', zei hij en het nummer 'I wanna get high!' werd ingezet. Het werd me duidelijk dat de hele zaal (behalve ik dan) zijn hand had opgestoken. Nu stapte ik ook wat me overkwam. I was getting high... van de mist in de zaal. Vandaag scheurde ik over de paden niet op Marihuana maar op adrenaline. Ook de Chemical Brothers, Underworld, Madonna en zelfs Sepultura vergezelden me door de nacht. Drie kwartier, soms zijn die zo voorbij!
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
