Al de hele week zat ik met de wedstrijd van Brasschaat in mijn hoofd. Met de conditie die ik al het hele jaar kan vasthouden lag een Belgisch record op de 400m binnen mijn mogelijkheden. Magda was er vrij zeker van dat ik het dit WE reeds kon breken. Alle omstandigheden moeten een beetje meezitten natuurlijk. Vanmorgen was het eerste dat ik deed toen ik beneden kwam de temperatuur polsen. Ik vond het niet te koud maar de lucht was grijs en gevuld met regen. Toen we echter vertrokken klaarde het op en nadat we Kjell hadden opgepikt en de weg van Antwerpen waren ingeslagen werden de opklaringen groter en groter. Het bleef echter wisselvallig en in Brasschaat was het plots onheilspellend donkergrijs. Toen Noah, de eerste van de drie 'Running Laféres' aan de bak moest was het gelukkig nog droog. Na de gezamenlijke opwarming begon Moon met het inspringen aan de verspringbak. Ik hield me bezig met de startprocedure van onze Noah. Het manneke is nog heel onzeker en vroeg na elke poging opnieuw: 'hoe moet ik starten'. Gelukkig heb ik het er in gekregen en zijn start mocht er best wezen. Na een gespierde jongen van AC Kapellen (twee jaar ouder) had hij de beste start. Hij werd tweede in een mooie verbetering van zijn besttijd. 10.64 ipv 11.13. Daarna was het aan Moon. Hij sprong bij zijn eerste poging meteen een stuk verder dan zijn beste sprong vorig jaar: 3m96. Bij zijn tweede deed hij nog beter en overschreed hij voor het eerst de kaap van de vier meter: 4.03. Meteen goed voor een tweede plaats in de wedstrijd. Noah trok daarna naar de overkant van het veld voor zijn wedstrijd kogelstoten terwijl Moon meteen zijn 60m mocht spurten. Hij won die wedstrijd in een uitstekende 9.31, weliswaar ver van zijn 9.05 van het PK maar het is geweten dat je beter loopt met stevige tegenstand. Dat Noah nog geen kogelstoter is bewees hij door de omstaanders met zijn grappen en komieke pogingen aan het lachen te krijgen. Wie Noah een beetje kent weet dat dat niet moeilijk is. Hij gooide dan ook niet echt ver: 3m62. Bij zijn laatste worp begon het te regenen en net toen moest ik beginnen met mijn opwarming. Terwijl Kjell en de jongens schuilden in de hoofdtribune vertrok ik richting park van Brasschaat. Daar kon ik droog opwarmen onder het dichte bladerdek. Ik kwam er Kim Ruell tegen die vandaag in Brasschaat de 1000 won in een schitterende 2.25. Terug in de tribune zag ik dat Jasper ondertussen ook was aangekomen. Hij meldde me dat onze wedstrijd pas na vier uur zou worden gelopen. Verdorie toch, te vroeg opgewarmd! Het voordeel was echter dat het daartegen volledig droog was en dat de zon weer volop scheen. Zo kregen we toch de ideale omstandigheden voorgeschoteld. Jasper en ik werden in de tweede reeks ingedeeld. Jasper in baan twee en ik in baan vijf, niet ideaal. Ik heb weinig ervaring op die afstand en dus zie ik liefst zoveel mogelijk de wedstrijd voor mij uit. Nu moest ik vertrekken met slechts één loper voor mij. Als dat een strijkijzer is... ben ik gezien, dacht ik. Ik plaatste mijn blokken op de manier die ik vrijdag had ingestudeerd. Ik hief mijn bekken extra hoog (Met dank aan Johan!) en het startschot weerklonk. Ik startte ondanks alle tips barslecht en de loper voor mij nog slechter. Na vijftig meter was de loper in baan vier al over mij en na 100 meter kwamen ook een loper in het blauw en wit en Jasper naast en over mij. Wat een shitkoers, dacht ik. Het werd knokken en aanklampen maar ik verloor toch geen terrein meer. In de laatste rechte lijn maakte ik zelfs een klein beetje terrein goed maar op het einde leek ik wel helemaal stil te vallen. Jasper eindigde als derde en ik als vierde. Mijn eerste gedachte was: 'verdomme, naar hier komen voor niets!' Al snel bleek echter dat mijn tijd beter was dan mijn gevoel tijdens de wedstrijd. Kjell wist het niet echt maar Herman, Jasper's vader zei dat het misschien toch een record was want de winnaar was na 50 seconden over de meet gekomen. Ik jumpte het trapje op naar de man met de fotofinish, mocht mee kijken en zag mijn eindtijd: 53.06. Yes! Een halve seconde sneller dan het vorige record van Eddy Neyts uit 1998. Opdracht volbracht! Na regen komt zonneschijn, vandaag was dat letterlijk en figuurlijk!

12-07-2009 om 22:57 geschreven door André  

Hollywoodfims zijn niet altijd historisch juist. Sommige mensen maken er zelfs een sport van om er fouten in te vinden. In dit digitale tijdperk zal je natuurlijk geen vliegtuig meer zien passeren in de achtergrond terwijl de apachen een diligence aanvallen of een romein met een rolex zien rondlopen. Vanmiddag keek ik met de jongens naar een film die zich in het Napoleontische tijdperk situeert: 'Captain Horatio Hornblower' met Gregory Peck, een prachtige film die ik als kleine jongen voor het eerst heb gezien toen ik ongeveer even oud was als Moon nu. Een mooi kostuumspectakel met fantastische schepen en zeegevechten dat niet moet onderdoen voor de recente film 'Master and Commander' met Russell Crowe. We genoten alledrie van deze film die qua decors en kledij wel veel minder accuraat is dan de Britse reeks van enkele jaren geleden met Ioann Gruffudd maar wel boeit van begin tot einde. Er zit wel één geweldige blunder in de film. Op een gegeven ogenblik komt een vrouw aan boord van Hornblower's schip de Lydia. Ze wordt aan hem voorgesteld als Lady Barbara, hertogin van Wellesley. 'Oh', antwoordt Hornblower verrast, 'the Duke of Wellington's sister?' Daar wringt het schoentje zelfs twee keer. Of Wellington een zuster had weet ik niet want tenslotte is het verhaal van Hornblower fictief. Wellington heette echter wel Arthur Wellesley maar werd pas in 1814 Hertog van Wellington, als beloning voor zijn overwinningen tegen de Fransen in spanje. De film Hornblower begint met de woorden: 'in 1807...'  Erg is het niet. Het blijft een mooie film.

11-07-2009 om 22:01 geschreven door André  

Gisteren had ik maar een half uurtje moeten loslopen en mijn vier versnellingen doen. Vandaag was het weer op de piste te doen. Door mijn aanhoudende hoest en het slechte weer twijfelde Magda aan het nut van een wedstrijd overmorgen. We besloten om toch naar Brasschaat te gaan. Daarom was vandaag mijn training iets lichter dan normaal. Na mijn opwarming moest ik vijf rondjes stappen en lopen waarbij in telkens in de rechte lijn over 100m moets versnellen. Daarna trok ik mijn spikes aan om wat te oefenen op mijn start. Startblokken en ik, het blijft een moeilijke combinatie. Al lachend zei Magda ik al even goed kan strten als zij vroeger, namelijk rechtstaan en vertrekken. Gelukkig was Johan in de buurt met de nodige tips. De startblokken zodanig plaatsen dat je een imaginaire lijn trekt naar de bocht. Mijn bekken ook veel hoger heffen voor de start. Dankzij zijn deskundige tussenkomst weet ik dat ik me niet zal belachelijk maken, maar het zal een vreemd zicht blijven. Moon komt beter uit die blokken dan ik, hahaha... Sarah en Ewoud hadden vijfhonderden te verteren. Heavy! Moon en Noah, die de hele week aan atletiek hebben gedaan op de VAC-zomerstage waren behoorlijk moe maar leken er toch maar niet genoeg van te krijgen. Noah, die doorgaans al snel zegt dat hij moe is heb ik zelfs van de piste moeten halen. Hij bleef maar lopen. Te veel Cola gedronken op die stage, denk ik...

10-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

09-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Atletiekleven stak vandaag in de bus. Iedere maand rond dezelfde datum is het leuk om te ontdekken wat er in Vlaanderen op Atletiekgebied  de voorbije weken is gebeurd. Als je daarenboven zelf in competitie uitkomt is het uitkijken of er over jezelf iets is geschreven. Daar hoef je zelfs niet bijzonder ijdel voor te zijn. Dit jaar ben ik al verwend geweest. In de vier laatste nummers werd ik vermeld en deze keer was het niet anders. Ons WR op de 4x800m werd vernoemd maar niet expliciet behandeld. Spijtig want zoiets maak je niet elk jaar mee. Er stond wel een uitgebreid verslag over het BK masters (met foto van Luc Dequick) en over de interclubs BVV bij de masters. Ik vond dat er in dit nummer zelfs veel meer pagina's werden gewijd aan de vetaranen dan gewoonlijk. In het artikel over de BVV heeft Georges Vanbesien het in uiterst flatterende woorden over mij. Blijkbaar is mijn BR op de 800m de derde wereldprestatie ooit op die afstand bij de M50. Georges heeft het ook over de berekeningen die gemaakt zijn volgens de methode van Dr Willems. Via een heleboel parameters kan je prestaties van de diverse disciplines over de categorieën heen vergelijken dmv een puntensysteem. Ik scoor meer punten (1.253) dan Ion Damian bij zijn WR op de 10.000m bij de M50  (30.56.08=1.237p) en Gaston Roelants bij zijn BR 5.000m bij de M40 (14.03.0=1.121p). Ik viel bijna van mijn stoel als ik het las. Bedankt Georges, you just made my day!

Ik beperkte vandaag mijn training tot een half uurtje loslopen in Machelen. Ik had geluk want buiten enkele druppels op het einde bleef het tussen twaalf en één droog. In het gezelschap van Fad Gadget's greatest hits op mijn I-pod vloog de tijd voorbij: 'Ladyshave', 'Back to nature', 'Coïtus Interuptus', 'For whom the bells toll', 'One man's meat' en vele anderen. Ik waande me vijfentwintig jaar geleden in de 'Revue' (Toenmalige underground-club aan het station in Mechelen). Mijn benen voelden plots ook vijfentwintig jaar jonger. Ik mag zeker mijn I-podje niet vergeten wanneer ik naar Finland vertrek. Net voor de wedstrijd nog snel even 'In strict tempo' van Dave Ball of 'Baby turns blue' van de Virgin Prunes om de adrenalinemeter omhoog te krijgen.  Ik denk echter dat dat overbodig zal zijn.  Misschien moet ik eerder opteren voor rustgevende klanken: 'American beauty' of Miles Davis bijvoorbeeld. Meer en meer begint het WK door mijn hoofd te spoken. Gelukkig zal ik ginder niet alleen zijn want ik riskeer anders zot te worden, hahaha... Ik hoor sommigen onder jullie al denken: 'maar dat ben je al!'

08-07-2009 om 23:58 geschreven door André  

Vandaag over juist drie weken ben ik in Lahti toegekomen en zit ik om dit uur reeds in mijn hotel in Kovulahti op zo'n half uurtje rijden van het stadion waar het WK plaatsvindt. De laatste fase van mijn voorbereiding is begonnen. Het zijn nog enkele zware trainingen die ik moet afwerken. Vandaag was ook zo'n 'heavy thing'! Drie reeksen van 4x200 met drie minuten recuperatie tussen de reeksen in. Tussen de 200en  mocht ik maar vijftig meter loslopen. Echt tijd om te bekomen heb je dus niet. Een typische 800m-training, denk ik. Zwaar in het rood gaan... Er stond behoorlijk wat wind. Typisch voor de Nekker natuurlijk. Terwijl Sarah en Kim in&outs trainden begonnen Ewoud en ik aan onze zware opdracht. De richttijden waren 30-32 seconden. Door de wind die bij één op de twee 200en in het nadeel blies scheelde het telkens een seconde. Zo liep ik ze bijna allemaal in 30 en 31. Twee zelfs in 29 en ik zou mezelf niet zijn als ik er op het einde niet nog een snellere zou proberen uit te pompen. Wetende dat ik mocht gaan rusten perste ik er alles uit en kwam in 27 over de meet. Opdracht volbracht! Ik stond wel even zwaar uit te hijgen maar de recuperatie is okee waardoor ik reeds snel weer een normale hartslag aan een normale ademhaling kon koppelen. Het enige minpunt vandaag was, net als vorige zondag trouwens, de vervelende hoest die af en toe de kop opstak. Wanneer ik doorvlamde hoestte ik niet maar bij het recupereren wel en soms zo hard dat ik weer bijna moest braken. Ik heb een afspraak gemaakt met dokter Paul. Zondag zal ik me testen in een wedstrijd maar met zo'n hoest wil ik niets riskeren.Hopelijk kan hij me snel helpen.

07-07-2009 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag kreeg ik via Jef, onze secretaris positief nieuws van de homologatiecommissie. De uitslag van de tweede reeks van de 1000m op her PK jeugd van vorige week werd door de officials aangepast waardoor Moon op zijn verdiende 6de plaats in de uitslag komt te staan in een nieuwe besttijd van 2.27.05. Mooi met het oog op de 'Nacht' van 18 juli waar hij hopelijk zal mogen starten in de 1000m voor de eerstejaarspupillen. Ik vond trouwens nog beelden van het PK op de sites van AC BREAK en van het Provinciaal Comité. Op de foto met Moon en Noah zie je hoe zwart Noah toen was. De fotograaf wilde hem persé op de foto en zei dat hij kon zien dat Noah zich uistekend had geamuseerd. Vandaag stond er voor mij en recuperatieloop van een half uur op het programma. Ik liep die vanavond alleen in het Vrijbroekpark. Kjell is op een vijfdaagse stage in het verre en zeer exotische Limburg samen met toppers als Frank Bollen, Stijn Lintermans e.a. Ook Rik Ceulemans komt af en toe meetrainen. Hopelijk wordt Kjell door die 'Pawnee' niet gescalpeerd, hahaha... Of nog beter, misschien komt hij terug met het logo van zijn sponsor in zijn kapsel uitgespaard. We zullen vrijdag zien.

06-07-2009 om 00:00 geschreven door André