Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
02-11-2008
Hogen tijd!
Amai! Terwijl ik mijn foto's nog zit te bewerken in Photoshop staan die van Johan reeds op de RAM-site. Op één van de foto's sta ik! Tijd dat ik me scheer...
Vandaag ging het richting Bonheiden. Daar vond de eerste echte cross van het seizoen plaats. Voor Moon meteen een eerste test in zijn nieuwe categorie, de pupillen. Doorgaans is Bonheiden een erg goed bezette cross en dit jaar was het niet anders. Bij de eerstejaarspupillen waren er een kleine zestig vertrekkers en onder hen de eerste vier van het BK 1000m. Ik had op voorhand tegen Moon gezegd dat een top vijfplaats het doel moest zijn en hij heeft zijn opdracht heel letterlijk genomen. Het scenario was bijna identiek aan vorig jaar. Een goede start gevolgd door een zwak moment, net op het moment dat een kopgroep van vier zich afscheidde. Moon bleef de hele wedstrijd op een vijftien meter hangen, probeerde nog even terug te komen met een tussenspurt maar op dat moment begon vooraan de strijd voor de overwinning en dus was van terugkomen geen sprake meer. Moon kwam als vijfde over de meet. Well done, Moon. Na de pupillen kwamen de miniemen en ik keek met grote verwachtingen en evenveel zenuwen naar Eline's wedstrijd. De trainingen op de Nekker met de tempolopen en duurlopen van de voorbije weken hebben haar geen windeieren gelegd. Ze vloog letterlijk. Aanvankelijk keek ze enkele honderden meters de kat uit de boom. Frank (haar papa) gesticuleerde heftig en riep constant dat ze niet op kop mocht lopen. Eline moet gedacht hebben: 'wie loopt er hier, gij of ik?' Ze nam de leiding en voerde de forcing. De hele wedstrijd op kop en je pas moeten gewonnen geven op minder dan 100 meter van het einde, menig loper zou er boos, depressief, verdrietig of zot van worden. Niet Eline, de 'smile' van Nieuwenrode, het zonneke van de RAM. Ze won vandaag zilver in het lopen maar goud voor haar glimlach. Vermits de cross zo vroeg begon had ik mijn voormiddagtraining niet kunnen afwerken. Na de wedstrijd bij de seniors en na een zoektocht van een half uur (Noah was het bos ingetrokken!!!) schoof ik de wagen langzaam uit de modderweide en reden we weer huiswaarts. Ik dropte de kinderen en vertrok nog snel naar het Vrijbroekpark. Het begon al wat te schemeren en ik had er eigenlijk niet zo veel zin in. Vier uur rondlopen en -staan op een cross, dat kruipt in de kleren. Ik had dan ook bijzonder zware benen bij de opwarming. Bij de versnellingen voelde ik ook, net als vorige vrijdag een lichte verharding in mijn linkerhamstring. Op het eigenlijke programma stonden twee 1600en met vijf minuten rust tussen. Ondanks de zware benen draaide ik toch soepel en eindigde ik in respectievelijk 5.08 en 5.09. Goeie tijden die nog scherper hadden kunnen zijn als ik vanmorgen had kunnen trainen. Ik liep nu moederziel alleen en vanmorgen had ik een turbo(Kjell) als gangmaker gehad. Ik kan me doorgaans vrij goed aan Kjell vastklampen, zo een beetje als een pitbull aan het been van een voorbijganger. Daarenboven had Magda op het einde staan roepen en dan kan ik altijd wat meer. Er gaat niets boven trainen met je vaste trainingspartner (Zeker als die zo goed is!) en met je coach in de buurt (Zeker als die ook zo goed is!). Morgen staat een lichte duurloop op het programme. Dat kan ik wel alleen...
De eerste nederlaag is een feit voor de pré-miniemen van Zennester Hombeek. Tegen Hallaar kon er op geen enkel egenblik een vuist worden gemaakt. De ploeg was ook erg verzwakt en enkele sterkhouders waren weg met de miniemen. Pas in de tweede speelhelft stond er een blauwwitte ploeg op het veld en kon er ook aan Hombeekse kant worden gescoord. De eindscore was 6-10. Na alle overwinningen die dit jaar al werden behaald een domper op de feestvreugde maar tevens een les in nederigheid.
Gisteren deed ik mijn duurloop in Machelen en het was er bitterkoud. Ik haat de winter. Het is net alsof de natuur verdriet heeft en onder de bomen van het park is het nog grimmiger dan erbuiten. Ook vandaag toerde ik daar rond. Vier kilometer opwarming noemen ze dat maar het voelde helemaal niet zo aan. Pas toen ik op de piste kwam keerde mijn 'moral' en tegelijk mijn lichaamswarmte terug. Het is dan ook geen gewone piste maar de 'recordpiste van Machelen'. Ik denk dat die piste tot het einde der dagen een speciale betekenis zal hebben voor mij. Ik deed er mijn vier versnellingen en begon dan aan mijn snelheidstraining. Tien maal 100m spurten, had Magda me gezegd, niet te geweldig maar lekker soepel. Dat stelde me een beetje voor een dilemma. Als ik soepel loop ben ik nog niet echt aan het spurten en als ik echt spurt loop ik niet meer soepel. What's it gonna be, dacht ik bij mezelf. Dan maar op mijn instinct naar de start van die honderd meter. Baf en ik vertrok. Bij het spurten tel ik steeds mijn passen. (Vertel het niet verder maar ik tel ook altijd de treden van een trap!) Bij een 100m-training kom ik steeds aan 48 passen. Dat is een nuttig gegeven wanneer ik bvb in het park train. Dan tel ik gewoon ook 48 passen en ik zit 100m verder. Op zo'n manier wordt trainen bijna een exacte wetenschap. Zo heb ik er vandaag zelfs een spelletje van gemaakt. Zoveel mogelijk bij mijn laatste pas op de finishlijn uitkomen. Behalve bij twee is me dat nog gelukt ook. Bij mijn laatste spurt dacht ik: 'ik trek nog eens goed door'! Na 80m begon mijn linkerhamstring echter te gillen van 'stop zot!' Ik hield dus maar in en zit nu zonder kwetsuur voor mijn Mac te schrijven. Met de jaren leer je de signalen kennen. Zo liep ik verleden week op een avond in het donker langs de Zenne. Ik had stramme spieren, kortom het liep allesbehalve lekker. Maar ja, als je enkel gaat lopen wanneer het lekker aanvoelt, zit je meer thuis dan buiten. Ik liep dus aan een gezapig tempo mijn duurloop toen plots een andere loper uit een zijweg kwam aangelopen. Hij hield er een iets strakker tempo op na. Vroeger zou ik meteen gesteigerd hebben en een démarageke geplaatst hebben, kwestie van de schurk eens mores te leren. Wat baat het echter. Je wordt er niet beter van en het risico op kwetsuren is plots enorm. Neen, nu liet ik die brave mens begaan. Ik liep gewoon door op mijn eigen tempo. Aan ieder zijn rijk, dacht ik nog, en dat van mij ligt op een piste. Nooit op de straat!
Deze middag moest ik maar een half uurtje duurlopen en had ik dus tijd om snel binnen te wippen bij Running Mate in Kampenhout. Spijtig genoeg waren de bestelde vestjes voor onze loopgroep nog niet binnen. Waarschijnlijk kan ik ze vrijdag afhalen. Vanavond gaf ik training op de Nekker. Door de kou en de vakantie waren er zichtbaar minder kinderen aanwezig maar ze waren talrijk genoeg om drie groepen te vormen. Terwijl Siebren de jongste groep (met onze Noah) onder handen nam werd door Bruno en ik besloten om de overige twee groepjes om beurten over te nemen. Ik vertrok dus voor een eerste tempoloop binnen de Nekker met de groep van Moon. Ik maakte achtjes zodat we een zestal keer 'het brugske' overmoesten. Elke keer riep ik 'de gas open' en werd er naar boven gespurt. ze stonden allemaal bijzonder scherp. Sven vond zelfs de energie om naar elke bank te spurten en te gaan zitten om ons te kunnen zien voorbijlopen. Daarna moest hij telkens spurten om weer aan te sluiten. Op het einde van de sessie werd nog 300 meter voluit gegaan en op het einde zelfs gespurt op de piste. Daarna werd er gewisseld en konden ze gaan aflossen en spurten bij Bruno. Groep twee met Eline en alle groteren volgden me ditmaal voor de achtjes. Ook die bende stond op scherp.Na twintig minuten kwamen we terug aan de piste en stuurde ik ze zonder te rusten op weg voor een laatste baanronde aan wedstrijdtempo. Als je denkt dat dat kalmerend werkte heb je het mis, hoor. Gelukkig was er nog wat tijd en verdeelden we de hele bende in twee evenwaardige groepjes en lieten we ze nog een wedstrijdje spelen. Om beurten diagonaal spurten naar een kegel die moet worden omvergelegd. daarna werd er gespurt naar de kegel van de tegenpartij die weer moest worden rechtgezet. Derde spurt is naar het aflossingspunt. Dan vertrekt de volgende, enz... Zo'n spel duurt tot je voor de tegenpartij aan een kegel komt. Als je de twee groepen goed verdeeld hebt kan het spel oneindig doorgaan. Het is een uitstekende manier om al spelend te intervallen. Ook de kleintjes waren vandaag volgens Siebren nogal 'exited' en hadden het zeer moeilijk met de discipline. Hij heeft ze dan maar goed moe gemaakt. Ze zullen allemaal goed slapen vannacht.
Gisteren had ik een dagje vrij. Toch moest ik 's avonds nog in het pikkedonker de straat op voor een duurloop van drie kwartier. Rustig joggend het donkere jaagpad op dat langs de Zenne loopt richting Vilvoorde. Ik ken leukere trainingen want ik loop niet graag in het donker. Ik ben dan niet relaxed genoeg en de ondergrond is ook meestal beenhard want na zonsondergang kan je niet meer in parken terecht. En zeggen dat het de hele dag vrij mooi weer was geweest. Als ik echter thuis ben en de kinderen zijn dat ook zoals deze week wil ik liever iets met hen doen. De afspraak was om naar de kinderboerderij te gaan, maar eerst trokken we naar de Decathlon in Schelle. Moon en Noah hebben een loopbroek en vest nodig en tal van RAM-atleetjes hebben daar hun uitrusting gehaald. Wij dus naar Schelle. Het is daar net een fabriek, zo groot! We waren er ook niet alleen en het duurde even voor we hadden gevonden of net niet gevonden wat we zochten. De loopbroeken waren vorige week opnieuw geleverd maar binnen de twee dagen alweer uitverkocht. Volgens een verkoopster komen er deze week alweer binnen. We zullen dus nog eens naar Schelle moeten. Toen we weer buiten waren was het plots bitterkoud geworden en we beseften dat het al te laat was om nog naar de kinderboerderij te trekken. Rechtover de Decathlon is een binnenspeeltuin en een bowlingclub. Allen daarheen dan maar. De speeltuin vond ik te duur om slechts een uurtje door te brengen en dus namen we de trap naar de bowling. Het was daar extreem rustig, slechts één enkel gezin was aan het bowlen, en dus konden we ons aan een partijtje wagen zonder te worden uitgelachen. Moon kon de ballen al echt rollen maar voor Noah waren ze nog wat te zwaar. Gelukig hebben ze daar voor de kleintjes een speciaal toestel waar je de bal op plaatst en kan laten afrollen. Het werd een leuk uurtje sporten. Toen we naar huis reden smeekte Moon letterlijk om dat binnenkort nog eens over te doen. Noah wou toch nog naar de kinderboerderij maar het werd al te donker en dus keek hij maar boos tot we aan een politieblokkade kwamen. Dat zorgde voor de nodige afleiding, oef... want lang boos zijn is toevallig één van zijn specialiteiten.
Het is momenteel een beetje trainen met de rem op. Magda wil me niet te vroeg in vorm en gelijk heeft ze natuurlijk. De eerste indoorwedstrijd is pas eind december en dus train ik goed, maar minder hard dan gewoonlijk. Zo stonden er vandaag tijdens de Nekkertraining, en voor het eerst onder vrij polaire omstandigheden, pyramides op het programma. Kjell moest een vrij zware afwerken, nl. 200-400-600-800-1000-800-600-400-200. Voor mij was het slechts de 'light'versie: 100-200-300-400-300-200-100. Normaal verwacht ik twee reeksen maar ik mocht het maar één keer lopen. Het positieve van deze training was dat ik die samen met Kim moest afwerken en sorry guys, dat is toch nog aangenamer dan met jullie lopen, hahaha.
Relays in Gent
Een team is maar zo sterk als de zwaktste schakel. Dat is gisteren tijdens de eerste manche van de crosscup maar weer gebleken. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen lieten de grote favorieten voor de eindzege in de CC het afweten. Bij de mannen kwam de ploeg met Tom Van Hooste en Pieter Desmet niet verder dan een vierde plaats. Bij de vrouwen werd het team van Hulshout met Nathalie De Vos en Veerle Dejaeghere derde na een sterke remonte. Vorig jaar werden ze eerste maar Rose-Marie Kitushi keerde na een jaartje Hulshout terug naar de VAC. Soms begrijp ik die toppers niet. Ik had het gisteren nog over clubliefde. Door gedurig van club te wisselen draag je ook niet echt bij tot een goede clubsfeer. Ik zat met plezier te kijken naar de steeds weer oogstrelende stijl van Veerle. Hoe soepel en mooi die loopt, zeg! We gaan ze missen als ze stopt want gisteren was ze de enige blanke loopster die gezwind over het gras en het zand zweefde. Kitushi en Belete doen dat ook maar dan zijn we rond. De rest sleept zich voort en loopt zwaar te ploeteren. Noah vroeg waarom in die wedstrijd zoveel mannen mochten meedoen. Tja, de waarheid komt uit de kindermond. Waar is de tijd van Betty Vansteenbroek.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
