Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
15-02-2009
Zondagochtend in het park...
Mijn wekker ging af om acht uur en gelukkig werden de kinderen er niet door gewekt want ze lagen er pas om 11 uur in. Dat is uitzonderlijk want zelfs in het WE gaan ze doorgaans vroeg slapen. Het zijn zo'n hevige gasten dat ze altijd als een blok in slaap vallen, uitgeput door hun energievretende avonturen. Ik stond op, zette koffie, at twee bananen, nam mijn vitamines en ging wat voor de computer zitten. Rond de negen waren de gasten wakker, ik had nog net tijd om hen pannenkoeken te maken vooraleer ik richting Vrijbroekpark trok. Het was net wel of niet aan het vriezen. Ik pikte Sarah en Jasper wat vroeger dan anders op in Zemst-Laar want door de werken in Hombeek moet iedereen via Leest of Zemst naar Mechelen. Voor ons is het altijd Zemst. Magda stond reeds te praten met Peter, de orthopedische chirurg die haar maar ook misschien wel de helft van de aanwezige groep (Stefan, Patrick, Kjell...) al in zijn klantenbestand heeft. Ook Ewoud kwam net voor de tienen aangefietst en we konden aan onze opwarming beginnen. We missen Kim wel op zondag en Sarah moet haar trainingen eenzaam en alleen afwerken sinds onze 'oriêntatiekampioene' naar Heverlee is verhuisd. Na de opwarming en het stretchen kwamen de versnellingen. Ik voelde dat ik goede benen had, ondanks het feit dat ik wat last had van de adductoren door het spurten op de gladde piste verleden vrijdag. Bruno had toen al lachend gezegd dat ik daar als voorzitter wel verantwoordelijk voor ben. Ik had geantwoord dat ik in het vervolg een haardroger ging meebrengen. We kregen van Magda de opdracht om een fartlek af te werken. Het parcours is steeds hetzelfde: de ronde van een kleine drie kilometer is onderverdeeld in stukken van ongelijke lengte die we afwisselend snel en traag tot heel traag moeten nemen. Stefan en Patrick bleven duurlopen maar de rest begon er aan. Kjell(die drie ronden moest vaartlopen) vloog naar de kop gevolgd door mezelf, Jasper en Ewoud. Het ging meteen heel snel want ik moest al direct serieus pompen en happen. Ik had als opdracht meegekregen om één grote ronde te nemen gevolgd door de verkorte versie van zo'n twee kilometer. Het grootste stuk kon ik dus in Kjell's slipstream zitten. Ik loop doorgaans zo kort op hem dat ik hem vandaag zelfs tot driemaal licht raakte. Ik hou ervan om zo dichtop te lopen, net als in de wedstrijden. Meermaals vocht ik tegen het afhaken. Had ik dan toch geen goede benen? Was mijn goede vorm met de noorderzon verdwenen? Had de aanslepende hoest en verkoudheid me dan toch verzwakt? Ik twijfelde... Aan de hondenweide was het bijna zover maar ik beet door, sloot mijn ogen, dacht aan mijn doelen en loste niet. Ook Jasper zat nog bij ons en Ewoud volgde op zo'n tien meter. Toen we na de eerste ronde bij Magda passeerden begreep ik waarom ik het moeilijk had. We hadden die ronde een minuut sneller gelopen dan gewoonlijk. Het waren vooral de tragere stukken die volgens mij sneller waren geweest want ik voelde op sommige van die ruststukken mijn hartslag amper zakken. Op het einde, toen we de kortere weg moesten nemen liepen Jasper en ik om beurten op kop. Ik nam de eerste lange interval voor mijn rekening en Jasper de laatste twee. Hij ging goed door en ik dacht bij mezelf dat liefde een goede invloed heeft op de sportende mens, hahaha. Na de training besefte ik wat een zegen het voor mij is om nog met die gasten te kunnen trainen. Alleen zou ik nooit zo diep kunnen gaan. Nu sterf ik steeds achter Kjell's rug en word ik naar mijn grenzen gestuwd. Zalig! Het was halfweg de training wel even schrikken maar de recuperatie na het lopen was uitstekend en dat stelt me gerust. Oef! Later op de dag keek ik naar de CC in Dour en zag Veerle verschrikkelijk hard lopen én winnen. We gaan haar toch missen, zei Moon. Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Kitushi liep niet bijzonder goed in Dour. Had ik haar gisteren in de winkel misschien wat nutritieve tips moeten geven?
'Papa, wat is dat afdrogen?', vroeg Noah vanmorgen. 'Wat bedoel je?', antwoordde ik. 'Awel, hé, Stefan heef gezegd dat hij ons met voetballen ging afdrogen!?!'., ging Noah verder. Ik legde hem uit wat Stef bedoelde en Noah replikeerde met een ernstige blik: Dat zal niet gaan als ik meespeel... Deze namiddag was het feest. Bram, Stefan's jongste zoon die ook bij RAM loopt vierde in de sporthal van Bonheiden zijn negende verjaardag met een sportfeestje. Voetballen en spelletjes, chocomelk, snoep en zelfs Mega Mindy, wat wil je nog meer om er een leuke namiddag van te maken. Het liet me ook toe om eens wat langer met Stefan te praten. Als nieuwe voorzitter wil ik ook vooral luisteren en ontdekken wat er bij onze leden leeft. Ik sprak er ook met een medewerkster van de sportdienst die vroeger nog trainster is geweest bij RAM. Net voor de middag was ik de boodschappen uitzonderlijk bij Caarefour in Zemst gaan doen. Daar hebben ze Playmobil en ik moest nog een cadeautje voor Bram kopen. Ik zag daar plots Rose-Marie Kitushi lopen met haar partner. Ik knikte en ze knikte terug. Ooit hebben we elkaar gesproken toen ze op de piste van de Nekker had getraind. Ze had toen problemen met haar club VAC en het jaar daarop liep ze trouwens voor Hulshout. Clubliefde is de meeste toppers vreemd natuurlijk maar als ik me niet vergis loopt ze nu terug met de groen-witte kleuren van de Vilvoordse club. Ik kon het niet laten om elke keer ik haar in de gangen van het grootwarenhuis een blik te werpen op de inhoud van haar winkelkarretje. Wat fruit, water, magere yoghurt, mager vlees, kip en pasta. Tja, morgen is het cross-cup in Dour. Zelf heb ik vandaag niet getraind. Zaterdag is mijn wekelijkse rustdag en die is meestal heel welkom. Vanavond moesten we naar het verjaardagsfeestje van Zia, de zus van Hilde en meter van Moon. Voor Moon en Noah bijzonder leuk omdat ze er met Dorian, hun neefje konden spelen. Ze zien elkaar niet vaak en dan is dat des te plezanter. Het was er zo fijn dat ik besloot om de cross van Betekom maar te laten voor wat hij is. Waarom hun spel en een leuke avond verknallen door te zeggen dat we naar huis moeten omdat het morgen cross is. Als hij blijft lopen zal hij nog opofferingen genoeg moeten doen. Later, veel later, zo laat mogelijk eigenlijk. Maar hij moet niet zo lang wachten als zijn papa...
Vanavond stond er een snelheidstraining te wachten op de nekker. De opwarming deden we zoals gewoonlijk samen. Ewoud, Kjell en ik op één rij over het grasparcours, op een kleine afstand gevolgd door een ander trio, Kim, Rosanne en Sarah. Jasper was vanmiddag al gaan trainen en had vanavond een verplichting. Magda was er hoogst uitzonderlijk niet (Haar kleinzoontje Wouter was bij haar!) maar had iedereen per sms gebriefd. Wel, bijna iedereen want ze was zowel Sarah als Kim vergeten. Vooral Kim was er het hart van in en ik moest dan ook mijn uiterste best doen om haar getroost te krijgen. ☺ Toen belde ik maar naar Magda om te weten wat voor hen op het programma stond en konden we er allemaal aan beginnen. Sarah en Rosanne gingen duurlopen maar Kim en Kjell moesten 200en lopen, afgewisseld met 200m joggen. Een reeks van 12 voor Kim en 15 stuks voor Kjell. Ewoud en ik trainden op snelheid zoals dat de gewoonte is op vrijdagavond snelheid. Tien keer 150m met 50m inlopen en 100m op spurtsnelheid. Het was verre van gemakkelijk want de piste lag er spekglad bij. De binnenbaan was vrijwel onbruikbaar, toch als je ze op topsnelheid wil nemen. Banen twee en drie lagen er wat beter bij en dus besloten we daar dan maar op te lopen. Ewoud had duidelijk minder last van de bevroren piste want hij kon serieuze snelheid tentoonspreiden. Ik had echt moeite om vooruit te gaan, schoof constant weg en bij elke spurt moest ik een meter of vijf zes toestaan op mijn compagnon. Mijn schoeisel is ook duidelijk aan vervanging toe. Ik weet dat de DS-trainers deze maand binnenkomen bij Running-Mate in Kampenhout. Ik zal eens moeten checken of ze al binnen zijn. Ook de echte spurters die aanwezig waren hadden moeite met de piste. An Verboven en Marc Pottiez trainden samen en Marc meldde me het slechte nieuws dat Dirk Bonte, onze andere spurtmaster en Vlaams en Provinciaal kampioen op de 60 en de 200m een spierscheur heeft opgelopen. Een drie tot vijf maanden inactiviteit staan hem te wachten. Geen BK dus maar waarschijnlijk ook forfait voor Ancona. Dat is geweldig jammer want Dirk was het laatste jaar outstanding. Onlangs vertelde Dirk me dat hij waarschijnlijk zijn goede vorm te danken had aan het feit dat hij reeds een lange tijd blessurevrij kon trainen. En nu dit... Moed Dirk. Terwijl ik dit allemaal schrijf heb ik mijn koptelefoon op en luister ik naar Sting. Ik was bijna vergeten hoeveel ik van die zanger hou. Ik was bij het verschijnen van de eerste Police-LP meteen fan maar ben na de split gewoon van de muziek van Sting blijven houden. Ik herinner me dat ik enorm geprikkeld en pissed kon zijn wanneer 'Police-fans' weer eens Sting bekritiseerden, hem solo niet goed meer vonden en hem zijn 'pact met de duivel', de commercie verweten. Nu weet ik wel beter. Jaren zijn verstreken maar ik vind zijn muziek nog steeds geweldig. Ik heb zijn muziek op vinyl en besloot dus een greatest-hits te kopen via I-tunes. (Ik koop nog enkel muziek via I-tunes!) Het werd de verzamelaar 'Fields of Gold' waar letterlijk al zijn hits op staan. Voor het eerst heb ik mijn leesbril moeten opzetten om deze tekst in te tikken. Alles verandert, iedereen wordt oud, takelt af. Je zou het wel willen tegenhouden maar het gaat niet. Berusten dan maar... Tot morgen.
------- This is your captain speaking. Hemeltje, ik zit in de cockpit. Wat betekenen al die knopjes. Waarom draai ik naar rechts als ik naar links wil. Ik kan dit vliegtuig niet besturen, nog niet. Ik weet wel wat ik wil en dat is vliegen, maar ik kan het nog niet. Ik moet van nul starten en leren, leren, leren leren... desnoods met vallen en opstaan. ------ Zo voelt het een beetje aan nu de eerste bestuursvergadering van RAM na de verkiezing op de algemene vergadering voorbij is. Sinds vanavond ben ik de nieuwe voorzitter van onze atletiekclub. Om statutair in orde te zijn moesten de drie basismandaten reeds gekend zijn. Frans blijft onze penningmeester en Jef onze secretaris. Alle andere taken worden binnen veertien dagen of nog later verdeeld want de bedoeling is om over te schakelen naar een ander bestuursmodel. Beeld je een octopus in waarbij het lichaam het bestuur is en de tentakels werkgroepen die een aantal taken en denkpistes gaan behandelen. Wat we willen is dat RAM evolueert naar een leuke en gezellige club waar sportief beleid hand in hand gaat met recreatief sporten, waar creativiteit en communicatie, imago en uitstraling de woorden van de dag kunnen worden. Het wordt hard werken en de eerste weken zullen cruciaal zijn voor de verdere evolutie. Ik ga moeten rekenen op een heleboel mensen maar de eerste contacten stemmen me optimistisch. Waar een wil is is een weg en velen wensen verandering. Het verleden heeft ons getoond dat de club niet mag steunen op enkele mensen alleen want dat is op termijn onhoudbaar voor die mensen, hoe gedreven ze ook mogen zijn. Als we er in slagen om de nodige krachten rond ons te groeperen kunnen we beginnen bouwen. En vliegen...
Tja, het waren al geen regendruppels meer die op onze hoofden vielen maar hele bakken water. Het zware weer had een hoop jonge atleten (of hun ouders???) vandaag blijkbaar afgeschrikt want het was een uitgedunde bende die zich presenteerde voor de woensdagtraining op de Nekker. Ik stelde Bruno voor om mijn loopgroepje mee te nemen voor een duurloop buiten de Nekker. Hij stemde toe en nam een tweede groep mee om te kogelstoten terwijl Sarah haar groepje bezighield met allerlei loopspelletjes. In mijn groepje zaten Moon, Jo en zijn broertje Thijs (Moon zijne maat!), Eline, Charlotte, Livia en Marie. Het plan was om twintig minuten langs het Dijlepad richting Muizebrug te lopen, dan om te keren en twintig minuten terug tot aan de piste te snellen. Het moest een duurloop zijn en dus wilde ik ze traag zien lopen. Dat is met jongens als Jo en Moon een hele opdracht. Vooral Jo heeft de gewoonte om tegen te pruttelen. Het is net of hij gelooft dat het een doodzonde is om traag te lopen wanneer je rapper kan. Ik heb hem proberen uit te leggen waarom je ook eens traag en lang moet lopen. Hij knikte maar zal er wel het zijne van denken. Ze zijn nog jong... Na een kwartiertje liet ik Livia die het zwaar had stoppen om op Marie te wachten. Die had problemen met één van haar kuiten. Ik droeg Livia op om samen gewoon verder te stappen. Na het terugdraaien zouden we ze oppikken om dan samen richting Nekker te lopen. Na in totaal twintig minuten lopen kwam de Muizebrug in zicht maar we haalden hem net niet. We keerden terug met de belofte om binnenkort eens tot daar te gaan en desnoods het hele parcours van de tien kilometer van Mechelen samen af te leggen. Iederen probeerde in het donker de twee achtergebleven meisjes te ontdekken. Een moeilijke opdracht met de lichten van de Nekker en de weerkaatsing ervan op het water als tegenlicht. Meermaals dachten we dat we ze zagen maar het was telkens vals alarm. Al snel zagen we in dat ons tweetal ipv door te stappen was teruggestapt. Toen we vanop de dijk de piste konden zien zagen we dat de twee al rustig in Bruno's groep zaten mee te kogelen. Ik was gerustgesteld. Bij het naderen van het Provinciaal Domein werden er vooraan twee gekker en gekker. Zowel Moon als Jo dreven de snelheid om beurten op. Ik moedigde Eline en Thijs aan om aan te klampen. Het was tenslotte nog maar een kleine kilometer tot aan de piste. Eline had duidelijk last van haar enkel. Thuis had ze haar voet nog ingesmeerd maar dat had blijkbaar de pijn niet weggenomen. Toen we eens aan de piste waren aangekomen liet ik mijn troepen stretchen en uitblazen. Ondertussen liep ik tot bij Livia en vertelde haar dat ze me verkeerd had begrepen. Plots begon het écht te gieten. Iedereen vluchtte tot onder de tribune, geen overbodige luxe bij zo'n weer. We gingen de trappen op tot in de tribune en ik liet mijn groep nog enkele spurtjes trekken. High and dry heet dat dan. Ik vertelde Eline dat ze mocht toekijken ipv mee te spurten maar dat werkwoord staat niet in haar woordenboek en dus liep ze alles mee. Uit het goede hout gesneden, nietwaar? Toen we naar de auto stapten dacht ik bij mezelf dat het al bij al nog was meegevallen. Ondanks de zware regen waren we nog betrekkelijk droog en vooral onze voeten waren dat gelukkig gebleven. Ik had bij de aanvang van de traing nog zitten uitleggen dat regen geen kwaad kan maar dat je vooral moet zorgen dat je voeten droog blijven. Moon en ik liepen dus na de training richting auto en plots stapten we beiden in een diepe plas. Uiteindelijk waren onze beide voeten dan toch nog zijknat. Niet te geloven!
Gisteren was het verzamelen geblazen op de RAM. Letterlijk dan nog wel want de wind blies verschrikkelijk hard op de Nekkervlakte. We warmden op langs de paden ipv op ons gewoonlijk grasparcours. Dat lag er door de regen van de laatste dagen te moerassig bij. Sarah, Kim, Jasper, Kjell en ik, dat waren de aanwezige Magdalopers. Ewoud zat in Gent en Tom liet op het allerlaatste moment weten dat zijn fietsketting was gebroken. We zullen hem nog moeten uitleggen dat we het groepsgevoel hoog in het vaandel dragen en dat wanneer hij dat op tijd laat weten er altijd iemand zal zijn om hem op te pikken. Spijtig dat hij nu een belangrijke training aan zijn neus zag voorbijgaan. Door de hevige wind was ons programma wat aangepast. Kjell en Kim moesten een aantal rondes lopen waarbij in de rechte lijn steeds werd doorgelopen en in de bochten gejogd. Jasper en ik kregen een similaire training voorgeschoteld maar dan meer aangepast aan onze specifieke afstand. We liepen vier achthonderden als volgt opgedeeld: 50m joggen - 150m voluit - 50m joggen - 150m voluit - 50m joggen - 150m voluit - 50m joggen - 150m voluit. Op voorhand denk je: 'oh, als het dat maar is'. In werkelijkheid is het wel een zware training want de geringe recuperatie maakt juist dat de verzuring vrij snel optreedt en dat je hartslag en ademhaling na enkele 150en niet meer helemaal de tijd krijgt om te herstellen. Jasper en ik liepen praktisch zij aan zij. Tussen de lijn van de 300 en het inkomen van de laatste rechte lijn hadden we de wind recht op de neus. Toch ondervond ik weinig last en recupereerde ik snel na elke inspanning. Ik kon daarenboven rekenen op de steun van enkele jeugdige fans die me bij elke doortocht zaten aan te moedigen. (Atleetjes uit mijn loopgroepje van de woensdagavondtraining natuurlijk!) Jasper liep al veel vlotter dan vorige week. Hij zei zelf dat hij reuzensprongen maakt maar dat is normaal wanneer je uit een periode komt van inactiviteit of van minder trainen. Ik geloof nog wel in zijn kansen om op het BK voor universitairen een persoonlijk record te lopen. Hij zelf is optimistisch en wil gaan voor een scherpe tijd. 'Liever zesde in 1.58 dan tweede in 2.03', was zijn oordeel gisterenavond. Straffe taal, hoor Jasper. We gaan de komende weken hard trainen en er allebei nog één keer voor gaan deze winter. Ook ik heb nl. nog een BK voor de boeg. Op 28 februari in Gent loop ik mijn allerlaatste 800m bij de masters +45.
Ik wil graag nog even terugkomen op de prestatie die gisteren door onze vrouwelijke estafetteploeg in Gent is geleverd. Zilver op een goed bezet BK 4x200m is een prestatie om U tegen te zeggen. Dat ze onder het gezag van trainer Johan Wonninck hard werken kan ik getuigen. Ik zie ze elke training opnieuw bezig, hard zwoegend en zwaar uithijgend op en naast de piste. Proficiat meisjes, de hele club is trots op jullie. En laat het voor iedereen duidelijk zijn: onze groene meisjes, da's Belgische top, hoor! Als insider weet ik dat niet alle vier meisjes in optimale gezondheid verkeren. Als je dan ziet dat het verschil met de winnaar AC Deinze verwaarloosbaar is dan denk ik dat we in de toekomst nog meer mogen verwachten!
Bolt is sinds zaterdag dé hond die Noah en Moon zouden willen hebben. Samen zijn we naar de film met die naam gaan kijken. Het verhaal van een 'superhond' die net als in 'The Truman Show' op een pijnlijke manier ontdekt dat heel zijn leven opgezet spel is. Hij komt in de reële wereld terecht met alle gevolgen vandien. Een aanrader en een garantie voor een leuke namiddag. Voor Moon en Noah een evenement want voor het eerst zagen ze een film in 3D. Ik herinnerde me nog de mislukte pogingen van jaren geleden toen de drie dimensionale technologie nog niet op punt stond. Nu is het wat anders. Je waant je soms echt in het decor. Vandaag stond voor mij een korte duurloop op het programma. Ik trok deze middag naar het park van Machelen en liep daar mijn tien rondjes zonder noemenswaardige problemen. Bij het stretchen wrong het wel wat hier en daar maar de versnellingen waren vrij soepel. Ik heb de zware inspanningen van gisteren blijkbaar goed verteerd. Misschien voel ik het morgen pas? Onze stage in Aix kom stilaan ook dichterbij. We vertrekken op 6 april en komen de 14de terug. Acht dagen trainen in de zon zal ons hopelijk een goede basis geven om er vanaf het begin van het nieuwe seizoen volop in te vliegen. Ik kijk er naar uit...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
