Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
05-10-2008
Tapa's!
Gisteren was het zaterdag. Normaal is dat voor mij mijn wekelijkse rustdag maar gisteren was het gewoon een rustdag meer. Ik ben halfweg mijn rustperiode en het steekt me al tegen natuurlijk. Waarom? Omdat een rustperiode zou moeten gepaard gaan met rusten, relaxen, genieten. Geen van die termen zijn van toepassing op mijn situatie. Ik ben uit mijn ritme, heb meer pijn dan anders wanneer ik wél mag gaan lopen en heb het zo druk dat ik meer stress heb. Het lopen is voor mij nu net een moment in de dag dat ik kan relaxen en mijn hoofd leegmaken. Dat valt nu even weg en ik heb het moeilijk. Gelukkig was er gisterenavond een etentje ter ere van onze coach, Magda Ilands. Dit gezellig samenzijn was al lang afgesproken en vastgelegd. De groep was bewust beperkt tot de harde kern rond Magda. We hadden geopteerd voor de aanwezigen op de trainingen op het moment van de afspraak. (Het was nog hartje zomer, toen!) Daarom ontbraken er gisteren wellicht enkelen op het appel, maar voor de hele club was de Spaanse tapabar in Mechelen te klein. Dit gebeuren kreeg voor mij een speciaal karakter door mijn resultaten van de voorbije weken en ik wilde Magda dan ook nog eens extra in de bloemetjes zetten. Figuurlijk dan, want ze kreeg iets anders dan bloemen: een nieuwe chronometer en een loopvestje met achteraan 'Magda Ilands - COACH' op geprint. Ik profiteerde van de gelegenheid om even mijn winterdoelen en volgend seizoen met haar te bespreken. Niet té uitgebreid omdat het gezellig moest blijven. Ik ga voor het eerst in mijn nog korte carrière proberen om er een échte indoorwinter van te maken en dus wordt het vanaf volgende vrijdag al meteen hard werken. Hard werken heb ik al elke winter gedaan maar kwetsuren en/of ziekte hebben me altijd afgeremd. Hopelijk wordt het deze keer anders. Ik word eind van de maand alvst ingeënt tegen de griep. Da's al iets, hé. Het werd een gezellige avond, de tapa's waren heerlijk en de wijn zacht. Iedereen genoot ervan maar héél laat werd het niet want vanmorgen was het verzamelen geblazen in het Vrijbroekpark. Klokslag tien uur stond iedereen klaar, dik ingeduffeld en met de regenfrakken aan. Belgische herfsten zijn toch zo gezellig! We waaiden met momenten bijna weg. Iedereen vertrok samen. Ewoud en Jasper stopten na één opwarmingsronde om een korte maar hevige fartleck te houden. Kjell, Marcel, Stefan (pas genezen van een verkoudheid) en ikzelf liepen drie grote ronden, zo'n goeie tien kilometer. Ik liep mee op kop om het tempo te controleren maar telkens wanneer ik de leiding verliet werd er versneld (die stefan toch!!!). Op voorstel van Marcel trokken hij en ik resoluut naar de kop en vanaf dan ging het wat gezapiger. Mijn hele lichaam was pijnlijk stijf en ook Kjell kloeg wat maar bij hem is dat begrijpelijk. Jasper en Kjell hadden vanmorgen voor de looptraining el ettelijke tientallen lengten gezwommen. Blijkbaar hoort zwemmen ook bij het basispakket kiné. Doorweekt deden we onze lenigheidoefeningen en vier versnellingen. Daarna trok iedereen huiswaarts. Van de gewoonlijke gezellige babbel na het lopen kwam gezien het barre weer vandaag niet veel in huis. Of waren we gisteren helemaal uitgebabbeld geraakt? Ik dacht nochtans van niet.
Was het dat, twee weken euforie? Nu ben ik al één week aan het rusten en om de twee drie dagen mag ik een half uurtje joggen. Ik verschoot me dus een bult toen we daarnet op de vrijdagavondtraining samen gingen duurlopen. Mijn half uurtje was meteen voorbij maar wat had ik achteraf pijn, zeg. Overal, aan mijn benen, mijn rug... Stijf bovendien. Ik weet niet of het aangeraden is om zoveel dagen niets te doen. Mijn rug zet zich dan meteen vast en blijkbaar volgen mijn spieren dat voorbeeld. Ik had in de loop van het seioen reeds het gevoel gahad dat ik op mijn wekelijkse rustdag beter toch een kwartier ging loslopen omdat ik me dan daags nadien frisser voelde. Nu moet ik zelfs oppassen om geen verrekking op te lopen. Mijn rechterkuit flirt er zowat mee sinds daarstraks. Het zou nogal belachelijk zijn om een kwetsuur op te lopen door thuis de trap op te gaan, hahaha. Ik zie me al zeggen tegen de kinderen op het moment dat ze gaan slapen: 'even wachten kinderen voor we de trap nemen, papa moet nog opwarmen!' Nu moet ik wel toegeven dat we gisteren veel te rap liepen. Een rustperiode moet een rustperiode zijn, daarmee uit. Zondagmorgen in het park loop ik mijn tempo en dat zal rustig zijn. Ik moet het nog een week volhouden en dan begint de nieuwe opbouw. Een nieuwe basis leggen, langere duurlopen, fartleks, heuveltrainingen, het is eens wat anders. Spijtig genoeg gaat dat gepaard met koud en vochtig weer en dat is echt mijn ding niet. Ik heb heel de winter last van verkoudheden.Vorige winter had ik daarenboven maar liefst drie virale infecties. Ik laat me dus binnekort inenten tegen de griep. Dat zal hopelijk wat schelen. Maar een klierkoorts zoals vorige winter kan je nooit uitsluiten, dat zal wel niet in dat vaccin zitten. Gelukkig krijg je dat naar het schijnt maar één keer. Vanavond mocht Moon voor het eerst weer trainen. Gelukkig, want zijn potje begon stilaan over te koken. Zoveel energie! Hij mocht eerst mee met de grootsten die samen met Benediekt grote toeren van de Nekker liepen. Moon liep er twee maar moest door Benediekt voortdurend worden afgeremd. Tja, doseren en traag lopen zijn woorden die nog niet in zijn woordenboek staan. Daarna liep hij spurtspelletjes in de groep die Bruno onder zijn hoede had genomen. Noah zat niet in dezelfde groep als Moon en vond dat vandaag voor het eerst niet erg. Hij begint zich beter en beter te voelen in de groep en heeft toch al een pak vriendjes gemaakt. Er zijn sinds kort een pak nieuwelingen en daartussen zitten er een aantal van zijn leeftijd. Gelukkig maar. Magda had voor het eerst haar kleinzoontje Wout mee. (FOTO) Wat een braaf kind. Helemaal zijn oma, zeker?
Koning winter heeft dit jaar reeds een eerste aanval ingezet. Gisteren op de woensdagtraining op de Nekker waren we daar getuige van. We lieten alle kinderen na de opwarming een coopertest afleggen, d.i. zes minuten lopen en daarna de afgelegde afstanden opmeten. Aan de hand van de resultaten verwacht Bruno een duidelijker zicht te krijgen in ieders loopmogelijkheden. Dat is belangrijk met het oog op het crossseizoen. Tot tweemaal toe, en dat gelukkig na de coopertest, moesten we vluchten naar de droge strook onder de tribunes. Rukwinden en felle regen speelden spelbrekertje en dwongen ons zelfs om iets vroeger dan voorzien met de trainingen te stoppen. Ondertussen heeft iedereen het crossprogramma voor deze winter gekregen. In principe zal Moon alle wedstrijden lopen, zeven in totaal. Hij wordt nu eerstejaarspupil en zal dus langere afstanden mogen lopen. Hij kijkt er naar uit want daarin verschilt hij toch van zijn vader(die ouwe' jeannet'): hij houdt van de winter en het crossen in de modder, de regen en de wind. Moon, een échte Flandrien...
Het seizoen zit er op en twee weken moet er worden gerust. Dat is een moeilijke opgave wanneer je wapenschild de inscriptie 'NO PAIN, NO GAIN' bevat. vandaag trok ik toch naar de Nekker. Je kan daar evengoed je duurloop afwerken dan elders en deze middag had ik toch geen tijd. Dus werd het een half uurtje loslopen in het gezelschap van enkele mede-atleten. Het is een vreemd gevoel om te beseffen dat je bewust de topvorm laat wegglijden om daarna weer te moeten gaan opbouwen. Gek toch? Het moment is in ieder geval aangebroken om enkele kanttekeningen te maken bij het voorbije seizoen. Na een winter zonder kwetsuren maar met drie virale infecties kwam ik moeilijk en pijnlijk uit de winter. Het was hard om na de zoveelste ziekte, waardoor ik het BK indoor had moeten missen, weer op te bouwen. Mentaal zat ik zowat aan de grond maar ik bleef er (vooral door Magda) in geloven en stilaan kroop ik uit het dal. In April hield ik me nog gedeisd, ik voelde me nog niet klaar. Op training had ik het moeilijk. De tijd dat ik de jonge mannen kon zeer doen leek ver weg. In de maand mei kwamen de eerste warme dagen en begon het plots beter te draaien. De vorm kwam stilaan om de hoek piepen en op de BVV bij de seniors in mol liep ik mijn eerste 800 in 2.03.29. Een uitstekende tijd gezien de omstandigheden.Toen kwam een periode van zware training en afstelling en verfijning. Het BK bij de masters kwam er aan en ik liep van start tot aankomst in 2.05.56 naar mijn achtste Belgische titel in vijf jaar tijd. Een week later volgden de recordpogingen met de amateurselecties op de 4x400m. We misten met de M45-ploeg een nieuw BR met slechts 2 tienden. De aflossingen verliepen verre van perfect en enige ontgoocheling was dan ook terecht op zijn plaats. Op de Interclub (BVV) bij de masters werd geen 800 gelopen en ging ik dan maar voor de 1500. Het werd een tactische wedstrijd waarin pas in de voorlaatste ronde bruusk werd versneld en ik ei zo na de wedstrijd in de spurt won. Een jonge veteraan (M35) ging me op het einde nog voorbij. De maand juli trainde ik bijzonder hard met het oog op de tweede seizoenshelft. De vakantie maakte mijn hoofd leeg en op 2 augustus begon ik er weer aan. Het weer liet niemand toe om een supertijd te lopen in Tienen. Ik won wel de B-reeks in een matige (alles is relatief, natuurlijk) 2.05.53. Ik had wel wat geleerd tijdens die wedstrijd. Voor het eerst dit jaar had ik écht goede benen en van verzuring was amper sprake geweest. Véronique Collard (coach van de jongen die tweede werd)verweet me wel mijn afwachtende houding in de wedstrijd. Ik antwoordde haar dat ik haar reactie begreep maar dat ik als bijna-vijftigjarige niet meer de missie heb om de koers te maken. Dat laat ik aan de jeugd. Een week later stond ik aan de start van een 800m tijdens de Flanders Cup van Ninove. Een goeie wedstrijd maar op het einde een dodelijke verzuring. Ik werd vierde, net voor Ewoud en Frits, in een jaarbeste: 2.02.30. Gedurende de tien dagen die volgden werden een viertal zware trainingen afgewerkt om de vorm nog te optimaliseren. Twee weken later liep ik een 400m in Burcht in een heel goeie 53.64. Mijn tweede beste ooit op die afstand. Dan volgden mijn drie beste wedstrijden van het jaar. Op de Flanders cup in Merksem liep ik 2.01.75 in een wedstrijd waarin ik tot op het einde moest knokken en het in de laatste 200m heel zwaar had gehad. Daar kon volgens Magda aan gewerkt worden. De vorm was er in ieder geval en dat werd dan drie weken later na een nieuwe reeks zware trainingen bevestigd in Machelen: Belgisch record in 1.59.80. Zaterdag volgde dan nog de apotheose in Herentals. Op het Kampioenschap van Vlaanderen liep ik volgens mij mijn mooiste wedstrijd ooit. (2.01.34) Het was een heerlijke afsluiter van een prachtig seizoen waarin ik weer niet veel wedstrijden liep, slechts tien in totaal, maar optimaal scoorde. Op 800m liep ik dit jaar bij de M45 de vijf snelste tijden. Ik liep 8 keer een 800m en de traagste was op het BK in 2.05.56. Mijn laatste vijf wedstrijden waren top. De supervorm kwam er in de loop van augustus en ik heb die tot nu kunnen aanhouden. Bedankt Magda, we hebben dit jaar hard gewerkt, zwaar getraind maar ook op tijd gerust, niet te veel wedstrijden gelopen en de vruchten van onze arbeid geoogst. We zijn op een punt gekomen dat er een echte synergie bestaat tussen jou en mij. Vertrouwen en geloof in elkaar. Ik ben verdomme fier dat je mijn coach bent... (Foto Luc Dequick)
Er was eens een loopwedstrijd 'dwars door Mechelen' geheten. Veel lopers bereidden zich voor op het evenement. Er werd ook enorm veel reclame voor gemaakt, daar zorgden de sponsors wel voor. Er waren ook veel BV's vooraf aangekondigd om het geheel waarschijnlijk nog aantrekkelijker te. Want geef toe, ineens een béévéé naast je zien lopen, dat heeft wel iets. Vooral wanneer je beter loopt dan die bekende Vlamingen, ze letterlijk naar huis loopt en dan bij aankomst moet ervaren dat zij reeds zijn toegekomen. Het begrip 'dwars door...' wordt voor sommigen wel héél letterlijk genomen. Getuigen zagen BV's gewoon delen van het parcours afsnijden. Een kaakslag voor alle serieuze sportbeoefenaars. Eén loper zei tegen een béévéé, 'hé, ik liep daarstraks voor jou en nu ben jij voor mij'! Het antwoord van de béévéé luidde: 'sssst!' en hij hield de wijsvinger voor de mond. Zou de organisator dit allemaal orchestreren? Wie zal het zeggen. De organiserende krant toonde wel fier een aantal béévéés op de voorpagina. Voor onze winnaar Kjell was het wachten op dag twee om op de laatste sportbladzijde te staan. Tja, Kjell jongen, gij zijt maar een sportman, hé. Hopelijk wordt hier paal en perk aan gesteld want anders dreigt de show en de folklore het te halen van de sport, de commercie van de ethiek. Dat zou spijtig zijn want het blijft een leuk sportgebeuren en een mooie promotie voor Mechelen.
Vandaag hadden de kinderen geen school en trok ik met hen naar Technopolis. Ze vroegen al lang om daar nog eens naar toe te gaan en vandaag was een uitgelezen kans. Het weer liet ons niet toe om buiten iets leuks te doen en dus brachten we onze tijd door met allerlei leuke wetenschappelijke tests. Na de technologie kwam het plezier in het kinderstadje waar moon koos voor een job in het warenhuis en Noah verkoos om pizza's te bakken. Ook vandaag mocht ik niet lopen. Het doet vreemd aan om na die maanden van hard labeur ineens te teugels te lossen. Je bent dan eindelijk in de vorm van je leven en je moet die bewust kwijtspelen. Rare gasten die atleten, zou Obelix zeggen. Ondertussen vernam ik dat Kjell een afspraak voor ons heeft gemaakt op de VUB. Op 23 oktober ondergaan we daar laktaattesten. Benieuwd wat dat bij mij gaat geven. Ze zullen daar niet dikwijls een ouwe pé zien défileren... Vandaag stond er ook iets over mij op de VAL-site. Georges Vanbezien zegt het volgende: 'André Lafere demonstreert op Vlaams kampioenschap Masters. André Lafère/RAM-M45, die een week geleden voor een schitterend BR op de 800m zorgde (15980), liet duidelijk zien dat het geen toevalstreffer was: van de kop af liep hij iedereen uit zijn tred en finishte in 20134. En zeggen dat hij volgend jaar als M50 aantreedt ' Tof! Hopelijk kan ik volgend jaar de hoge verwachtingen inlossen. In sport kan het snel verkeren...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
