Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
25-05-2008
Nummer 20!
Na de schitterende prestaties van Moon gisteren mocht ik vandaag toch niet onderdoen. De grote dag was eindelijk aangebroken en vol goede moed vertrokken we met regenjassen richting Nivelles. Ginder scheen echter de zon. Voor mij een ideaal loopweertje dus. Het gaf me nog meer vertrouwen dan ik sinds deze morgen al had. Ik was na een aantal ellendige dagen vandaag met superbenen opgestaan. Het klinkt misschien gek maar zoiets voel je gewoon. Gisteren op dag 1 hadden enkele maten reeds meegelopen. Frits (De Baets) pakte brons op 400 en 1500m. Marc(Masschelein) won het goud op de 1500 en Timothy (Byrne) won verrassend brons op de 400 meter. Ik had Marc en Frits eigenlijk op de 800 verwacht maar sinds het BK masters op twee dagen wordt gehouden zijn er twee soorten deelnemers: diegenen die er letterlijk kamperen en zelfs tot vier proeven beslechten en een tweede soort die geen twee dagen wil opofferen en dus gewoon kiest. Ik vond het leuker om alles op één dag beslecht te zien. Er gebeurt dan meer en persoonlijk zou ik dan meer geneigd zijn om te dubbelen dan nu. Op het KVV in september ga ik dat trouwens doen. Dat wordt mijn laatste outdoorkampioenschap bij de 45+, dus ga ik er nog eens voluit voor gaan. Dat heb ik vandaag eigenlijk niet echt moeten doen. Van bij het vertrek heb ik de leiding genomen en een strak tempo gelopen. Ik behield het overzicht en voelde dat ik overschot had. Na 400 meter zag ik dat ik reeds alleen liep en ben toen nog wat gaan versnellen om dan in de laatste rechte lijn te spurten voor mijn tijd.(Het werd een mooie 2.05) De buit was binnen maar ik had van in het begin wat harder moeten doortrekken. Ik had er wellicht nog twee seconden kunnen afknijpen. Het was mijn achtste Belgische titel en mijn 20e titel in totaal. Een mooi getal en hopelijk blijft het daar niet bij. De foto's heeft onze Moon getrokken. Hij heeft daar wel oog voor. Ik had vandaag zelfs échte supporters in de figuur van Véronique (mijn hoofdredactrice) en haar drie kinderen. Ik veronderstel dat zij en Noah en Moon en nog anderen hard hebben geroepen om me aan te moedigen maar dat hoor ik natuurlijk niet tijdens zo'n race. Ik bent dan net in een soort trance. Ik heb wel iemand horen roepen aan de 600m-kaap. 'Negen à tien meter voorsprong' werd er geroepen. Dat was net de informatie die ik kon gebruiken want met achteruit te kijken ben je nooit zeker. Bedankt geheimzinnige roeper.
Het eerste luik van een goed gevuld atletiekweek-end zit er op. Op de meeting van Duffel kwamen drie van onze jongste rammertjes in actie op de beide aangeboden proeven, de 60m spurt en de 1000m. Ieder deed dat in zijn categorie: Moon bij de benjamins en Eline en Jo bij de pupillen. Door de felle wind gingen we ervan uit dat toptijden niet aan de orde waren maar de prestaties van onze youngsters mochten gezien worden en al waren ze maar met zijn drieën, onze ram-atleetjes deden van zich spreken en blonken uit door hun vechtlust. In iedere proef gingen ze er voor en deden ze mee voor de prijzen. Onze Moon mocht de spits afbijten in een wedstrijd waar hij naar eigen zeggen niet zenuwachtig voor was want spurten is nogmaals volgens hem niet zijn ding. Amai nie... Hij overklaste de andere benjamins anders op overtuigende wijze in een hele goeie 9.44. Daarmee nestelt hij zich ook op deze afstand stevig in de top drie van onze club. Ik ben blij dat Bruno aandrong om Moon ook te laten spurten. Ik had trouwens ons jaarboek mee en dat vonden de drie kinderen een interessant document. Het is natuurlijk leuk om je behaalde prestaties meteen op clubniveau te gaan evalueren. Ook op de duizend meter won Moon in een behoorlijke 3.42 of zo. Dat is geen verbetering van zijn besttijd maar de wind en de trage eerste ronde in het gezelschap van de duffelboys maakten dat vandaag onmogelijk. Taktisch zat het allemaal wel goed. Na zijn spurtoverwinning zei Moon: 'papa, ik heb gedaan wat je altijd zegt over spurten. Steeds voor je uitkijken en knallen.' Ik moest toch even lachen. Ook Eline en Jo deden het uitstekend op de lange afstand. Jo mocht zelfs als tweede mee op het podium. Door de luidsprekers hoorde je naast de naam Duffel meermaals de naam RAM klinken en dat is toch wel een fijn gevoel. We bleven allemaal nog even hangen in Duffel want de kinderen wilden graag sputbom Eric Wijmeersch nog aan het werk zien. Wat eerder op de dag hadden ze trouwens samen met hem voor mijn lens gestaan. Wijmeersch spurtte zich met de wind pal op de neus toch nog naar een uitstekende 10.55. En dat voor een master! Zonder haar zus Nathalie liep An Verboven er een beetje verloren bij, vond ik. Het is zo dat je ze meestal op de meetings samen aan het werk ziet maar met de examens in het zicht verkoos Nathalie vandaag haar boeken boven haar zus. An won trouwens de 100m in een goede 12.50, haar jaarbeste, en won ook haar reeks op 400m. Voor we naar huis vertrokken hebben we Magda en Jasper nog even gegroet. Jasper behaalde later op de avond een mooie tweede plaats op 800 in 2.01. Grappige anecdote gisteren op de Nekker. Een jonge atleet wees naar Jasper en vroeg aan Moon en Noah of dat hun grote broer was. Tja, ze hebben dezelfde kapper nietwaar...
Training op de Nekker. Ik heb me de hele dag verschrikkelijk moe gevoeld. Kan ook niet anders met een bloeddruk van amper tien over zeven. Maar goed, vandaag moest ik van Magda slechts twintig minuutjes loslopen, versnellingen doen en één enkele 200 bollen. Het ging niet lekker maar het ging. Morgen een 20 minuutjes spieren losgooien en ik ben klaar voor zondag. Ik voel nog geen zenuwen voor zondag maar dat komt omdat er eerst nog de wedstrijden van Moon op het programma staan. Ik ben nog zenuwachtiger wanneer hij loopt maar ik mag dat niet laten zien natuurlijk. Vandaag was Noah ook mee naar de Nekker. Hij trainde samen met Moon en nog een aantal andere kinderen bij trainer Louis. Ze oefenden onder andere op het aflossen waarbij ze om beurten en zonder te wedijveren spurtjes trokken, rond een kegel draaiden en opnieuw spurtten om dan af te lossen. Ze deden dat blijkbaar allemaal graag want niemand wilde stoppen. Achteraf vertelde ik hen nog wat aflossingsverhalen. Onder andere over de Amerikaanse aflossingsteams die zo snel zijn dat ze het niet nodig vinden om veel op de stokwissels te trainen waardoor het wel eens fout durft te gaan natuurlijk. Ik hield ook de groep van Johan Wonninck in het oog. Boris, An en Nathalie trainen toch wel hard. Vandaag zag ik ze bvb afzien bij het nemen van horden op één been. Ik moet dat met mijn stijve body niet proberen, hoor! En op het einde van de training met hun drieën nog een 250m voluit gaan. Ze zullen goed slapen...
Gisterenavond ben ik nog vrij laat een half uur gaan loslopen. Het liep wat stroef en ook de versnellingen achteraf waren niet bijzonder soepel te noemen. Eenmaal thuis was de Champions-leaguefinale reeds ver in de tweede helft maar ik heb de wedstrijd toch niet kunnen uitkijken. Ik viel gewoon in slaap. Vandaag was het rustdag en gelukkig maar. Ik ben net een platte batterij. Daarenboven had ik vandaag soms de indruk te waggelen en met mijn linkeroog zie ik alles onscherp. Ik merkte het op toen ik vandaag een bepaalde lay-out niet kon lezen. Vooral het verzicht lijdt er onder. Deze namiddag heb ik tekenles gegeven aan de klas van Moon. ik doe dat elk schooljaar en deze keer hebben we waarnemingstekenen buiten gekoppeld aan het gebruik van houtskool. Het viel goed mee en de meeste tekeningen mogen wel gezien worden, vind ik. Na de tekenles ben ik dan toch maar langsgegaan bij dokter Paul en ik heb dus inderdaad last van die klap op mijn hoofd. In principe moet het probleem met mijn zicht na een week of twee verdwenen zijn. De duizeligheid is echter weer te wijten aan een te lage bloeddruk. Toen hij onlangs ontdekte dat ik klierkoorts had gehad zonder het te weten zei hij dat ik nog een tijdlang (Vooral dan wanneer ik heel diep ben gegaan) last zou ondervinden van die virale infectie. Het wordt dus vandaag en de komende dagen zo vroeg mogelijk in bed want slapen is de enige remedie. En niet lopen, maar dat heb ik niet gehoord. Jullie ook niet trouwens. Nu, vandaag wordt het trouwens moeilijk om met de kippen te gaan slapen want ik moet nog naar Peter, mijn osteopaat. Hij zal werk hebben. Mijn rug zit weer helemaal vast en hopelijk kan hij ook iets aan mijn voet doen.
De hele dag voelde ik me doodmoe. Misschien een samenloop van diverse factoren. Zaterdag voor het eerst sind maanden weggeweest én laat gaan slapen. Weinig rust en zware trainingen. Het zijn dan ook wel belangrijke weken die ik voor de boeg heb. Ook mijn rug kwelde me vandaag geweldig. Het lijkt wel één grote vicieuze cirkel. Hard trainen, zere rug, rusten, osteopaat, hard trainen, zere rug en ga zo maar verder. Het was dan ook met een klein hartje dat ik naar de Nekker trok voor mijn laatste zware training voor het BK. Al bij al viel het nog goed mee. De opwarming ging wat stijfjes maar we liepen eindelijk eens zoals het hoort bij een opwarming: traag! Ik heb dat nodig! Wanneer ik met koude spieren reeds te snel moet lopen forceer ik. De boodschap is dus traagjes inlopen, stretchen en de versnellingen geleidelijk opbouwen. Mijn eerste versnelling is altijd traag, de tweede en de derde reeds soepeler en bij de vierde ga ik op het einde zo'n twintig meter voluit. Daarna ben ik klaar om er aan te beginnen. Vermits ik zondag loop was Magda vandaag mild. Slechts zes keer 200m met 200 m joggen tussen elke twee spurten. De vier eerste draaiden rond de 30 seconden. De laatste twee waren sneller, de laatste zelfs in 27 seconden. Het gaf me wat vertrouwen. Ondanks de kwaaltjes, de verkoudheid die maar niet wil genezen, de voet die me blijft verontrusten (Ik heb vandaag met steunverband getraind) en de vermoeidheid geloof ik klaar te zijn voor de komende afspraken: BK, aflossingen in Zwevegem en de BVV masters in Booischot. Moon was ook mee op de Nekker. Hij zat in Bruno's loopgroep. Terwijl anderen sprongen en wierpen trok Bruno met zijn boys richting strand. Het werd blijkbaar een zware looptraining met stroken zand en natte voeten als gevolg van de zogezegde uitschuivers. Ik ken de Moon. Hij zal wel het water bewust hebben opgezocht. Zo'n zware training was ideaal als voorbereiding van zijn eerste zomerafspraak zaterdag in Duffel. Als hij de naam Duffel hoort begint Moon reeds te beven. Hij hoort zoveel straffe verhalen over de Duffelse atleten dat hij schrik krijgt en gelooft dat ook de benjamins van Duffel boven de rest uitsteken. Ik heb hem uitgelegd dat het niet het geval is en dat hij van niemand schrik hoeft te hebben. Of het heeft geholpen zullen we zaterdag zien. Hij wil in ieder geval met Sanne Torfs op de foto.
's Morgens is het altijd een rush, een echte tijdrit om op tijd met mijn jong geweld de deur uit te zijn en op school te geraken. Op tijd voor school zijn we altijd, maar dan begint de ellende pas: de sluipweg naar en de bottleneck rond de luchthaven van Zaventem. Ik heb er dus alle baat bij om zo snel mopgelijk de richting van Brussel in te slaan. Ook vanmorgen was het weer een heel gedoe. Was het WE dan zo zwaar geweest en waren Moon en Noah nog zo moe? Ze geraakten maar niet klaar en dus steeg stilaan de stress. Terwijl beide jongens hun tanden poetsten besloot ik de wagen al te laden. We hebben altijd héél wat bagage. Boekentassen, mijn sporttas, mijn boekentas en laptop, fotomateriaal en vandaag ook de zwemzak en Noah's fiets. Ik sleurde alles naar de auto en toen alles er in zat gooide ik de koffer dicht. Patat zeg, die achterdeur raakte me toch wel aan mijn hoofd zeker. Stond ik daar te wankelen op de stoep. Ik tastte naar mijn hoofd en plots waren mijn beide handen onder het bloed. Spurt naar binnen en met een nat washandje kon ik het wat afkuisen. De wonde gaapte lelijk en mijn handen beefden van de schok toen ik er probeerde een verband over te plakken. In het besef dat het waarschijnlijk zou moeten gehecht worden vertrokken we richting school. Heel mijn hoofd deed pijn, tot zefs in mijn kaken... Dokter Paul heeft de wonde uiteindelijk toch niet genaaid maar wel gelijmd met één of ander siliconenlijm. Wat ze allemaal niet blijven uitvinden. Een litteken wordt het zeker maar dan vertel ik wel een ander verhaal. Dat van de Cheyennekrijger die op een ochtend uit mijn kleerkast te voorschijn sprong en me probeerde te scalperen. Of is dat nu iets te ver gezocht! Ik zal het maar bij mijn eigen lompigheid houden, zeker? Zou Hilde dan toch gelijk hebben wanneer ze stelt dat ik periodiek motorisch gestoord ben. De collega's vonden dat ik met die wonde best niet kon lopen maar vermits dokter Paul enkel zei dat ik bij mijn douche na het lopen moest zorgen dat die wonde droog blijft vertrok ik naar het park voor mijn recuperatieloop. Het lopen ging vrij goed, weliswaar aan een gezapig tempo maar daarom is het ook een recuperatieloop. Pas op het einde voelde ik opnieuw pijn in die linkervoet. Het aftellen is begonnen. Hoeveel keer slapen, zou Noah zeggen. Nog vijf...
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
