Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
01-06-2008
Net niet!
Twee tienden van een seconde kwamen we in Zwevegem te kort om een nieuw Belgisch record te lopen. Onze ploeg bij de masters 45+ bestond uit startloper Jos Jacobs (Eendracht Aalst), Marc Masschelein (Koninklijke Kortrijk Sportief), ikzelf en als laatste loper de snelste van de vier, Danny Houtman (Eendracht Aalst). Eindtijd: 3.39.16. Spijtig! Ik had mijn vaste supporters, Noah, Moon en Papy mee maar zelfs dat heeft niet mogen baten. Ik had aanvankelijk geen last van mijn ontstoken voet maar na de wedstrijd was de pijn lichtjes terug. Afwachten wat het morgen zegt tijdens het duurlopen.
Vandaag was het enkel op loopgebied een rustdag want het 100-jarig bestaan van de Sint-Maartenschool werd vandaag met een waar volksfeest in het centrum van Hombeek gevierd. De weergoden die het de laatste dagen wat lieten afweten moeten een boontje hebben voor de Hombeekse parochieschool want of het nu gaat om een schoolfeest, de plantenbeurs of een mega-evenement als vandaag, de zon is meestal van de partij. Zuster Jeanne heeft me daarnet verklapt hoe dat komt maar ik zal haar geheim niet verklappen. Dat blijft tussen ons! Ik ben dus met mijn Nikon in de aanslag van links naar rechts gespurt om toch maar zoveel mogelijk kindjes en ouders te registreren voor het nageslacht. Kwestie van binnen 100 jaar wat foto's te hebben voor het hoofdstuk over de 100e verjaardag. Grote pechvogel van de dag was Moon. Tenminste dat vond hij zelf. Wat was er allemaal gebeurd? Het begon toen hij zijn rol aan het spelen was in het 'Klasje van toen. Een soort toneelstukje geïnspireerd op de schoolgewoontes in een dorpsschooltje van héél, héél lang geleden. De kinderen die hierin meespeelden moesten zich als een soort Gavroche of Witte van Zichem kleden. Het probleem bij Moon waren zijn lange manen. Ik had hem voorgesteld om een meisje te spelen maar dat resulteerde in een soort gebrom en een boze blik. Dus maar een haarband en een grote pet. Zo bleef zijn haar netjes verstopt in het hoofddeksel. Toen de rij kinderen het podium opstapten moesten ze één voor één voorbij juffrouw Maria die helemaal in haar rol van ouderwetse en strenge juf opging. Ieder jongetje moest zijn pet afzetten. Toen Moon haar passeerde tikte ze hem aan: 'hum, hum. Pet af jongen!' Toen Moon geen aanstalten maakte om de pet af te zetten deed ze dat zelf; (Ze had Moon onder die grote pet en zonder zijn lange haar gewoon niet herkend.) Nu vielen de lokken ineens naar beneden en stond hij daar met die haarband en de pet in de handen. Met tranen in de ogen ging hij naar zijn plaats en prutste zijn haar opnieuw onder die pet. Dit was pech nummer 1. Een uur of drie later zaten we met zijn allen in de buurt van de eetstandjes. Zes uur was het moment waarop alle kinderen het speciaal gecomponeerde schoollied zouden zingen en 100 ballonnen lossen. Ook Moon en Noah stonden op het voetbalveld achter de grote tent. De ballonnen geraakten niet ver en alle kinderen stonden was verbauwereerd te staren naar die grote tros die in de bomen bleef hangen. Op dat moment gaf een vriendje van Noah Moon opzettelijk een stevige duw. Moon kon niet anders dan naar voren springen, recht in een grote verse hoop koeienstront. Tja, Hombeek is Mechelen maar ligt toch nog een beetje op den buiten. Een wenende en stinkende Moon kwam naar ons gelopen en het heeft moeite gekost om zijn twee dagen oude schoenen, zijn broek en zijn voeten een beetje proper te krijgen. Hij wilde meteen naar huis maar we zijn uiteindelijk toch gebleven. Dit was dan pech nummer 2. En nummer drie kon natuurlijk niet uitblijven. De meeste jongens hadden verzamelen geblazen in de bosjes tussen de school en de voetbalvelden. Ze liepen daar bijna allemaal met bamboestokken en zwaaiden er mee als volleerde samouraï. Plots staat Moon daar weer, met een bloedende bovenlip. De ene of de andere belhamel had zijn stok in zijn richting gegooid. Pech nummer drie. Geef toe, Moon komt wel degelijk in aanmerking voor de titel van pechvogel van de dag... Op het moment dat ik de eerst keer wat te drinken ging halen stond ik oog in oog met Jantje Lefever, enkele jaren geleden Belgisch Kapioen cross bij de miniemen en toen een grote atletiekbelofte. Hij koos jammer genoeg voor 'koning voetbal' en een toenmalige transfer naar eersteklasser Lierse. Jammer. Hij speelt nu bij Duffel, in Provinciale. Het is nooit te laat om terug te gaan lopen, Jan. (Jantje is het eigenlijk niet meer, hij is nu groter dan ik!)
Gisteren ben ik begonnen met het nemen van ontstekingsremmers. En kijk, vanmorgen voelde ik een lichte beterschap in die vervloekte linkerpoot. Vanmiddag stond er gelukkig maar een korte duurloop op het programma en met mijn verband rond de voet en een hoofd vol goede moed heb ik die probleemloos afgewerkt. Ook bij de versnellingen voelde ik niets. Maar spurten doe je rechtdoor en het is meestal wanneer ik mijn voet kantel, bvb om een bocht of een hindernis te nemen, dat ik pijn heb. Hopelijk gaat het morgen nog wat beter. Ik zal wel moeten oppassen dat ik op het feest van '100 jaar Sint-Maartenschool' mijn voet niet overbelast want ik ben er fotograaf en zal toch wat moeten rondlopen. Vandaag werd Noah zes jaar. We hebben dat in familiekring en met pizza's en taart vanavond gevierd. Noah had voor zijn verjaardag iets uit de Playmobilcatalogus gevraagd. Hij was er zo door bezeten dat hij elke avond ging slapen met die bewuste folder onder zijn hoofdkussen. Hij heeft zijn cadeau vandaag gekregen en zal dus wat rustiger kunnen slapen. Wie niet rustig zal slapen is René Vandereycken. Onze rode lammetjes hebben er weer niet veel van gebakken. Ik heb met één oog meegekeken met Moon en wat ik zag was niet echt hoopgevend. Ik vond de Belgen op alle vlakken tekort schieten. Moon was dan ook nogal droog in zijn analyse: 'de Belgen zijn nie goe bezig, hé'! De waarheid komt uit de kindermond...
Zoals ik gisteren reeds aankondigde ging het vandaag heel wat beter met de benen. Er stond een snelheidstraining op het programma. Na de opwarming en de lenigheidoefeningen begon ik er aan. Eerst een viertal gewone versnellingen gevolgd door tien keer 100m spurten. Hoe meet je dat af in een park? Heel gewoon door de passen te tellen. Bij het spurten op de piste heb ik ook de gewoonte om mijn passen te tellen. Ik chronometreer nooit wanneer ik alleen op snelheid train. Ik let op mijn foulée en tel de dubbele passen. Vierentwintig in totaal. Een heel eenvoudig maar efficiënt systeem. Tijdens het lopen had ik weinig last van de voet. Ik droeg dan ook mijn knelverband en vandaag had ik het beter aangespannen dan gisteren. Wat me verontrust is het feit dat ik sinds vandaag constant pijn heb in die voet. Da's natuurlijk alles behalve een goed teken. Na de wedstrijd van zondag zal ik wellicht opnieuw de dokter moeten raadplegen. Misschien zit er een ontsteking op een deel van die voet? Ik kreeg vandaag weer een blogreactie met felicitaties uit Kreta. Het is daar momenteel een hittegolf en dus uitzonderlijk heet voor de tijd van het jaar. (28-30°) Kurt en Sylvie zitten nu ginder met hun kleinste zoontje Igor, Noah's beste vriendje. Noah heeft vandaag in de klas zijn maatje wel gemist want ze hebben met de juf zijn verjaardag gevierd. Morgen wordt Noah inderdaad zes en mag hij officieel lid worden van de RAM. Ik heb onlangs bij het zoeken van oude legerfoto's van Kurt en mezelf nog een andere relikwie opgevist. Een foto van mij tijdens een 20km wedstrijd aan de kust. (Middelkerke) Ik zag er wat frisser uit dan nu maar dat was dan ook bijna 25 jaar geleden, nietwaar. Het valt me op dat een blik blijkbaar minder verandert dan de rest. (Alhoewel, die pezige schouders?) Kijk liever zelf maar...
Luc Dequick, die naam kent bijna elke atletiekbeoefenaar. Zijn naam komt ontelbare keren voor in elk nummer van 'Atletiek Leven', in de jaarboeken en op de Valsite. Wanneer je die naam intikt op Google krijg je 1.260 hits. Luc is fotograaf en niet zomaar de eerste de beste. Bovendien heb je hem waarschijnlijk al gezien. Op alle grote meetings is hij aanwezig, gewapend met zijn Nikon en reuzelens waarmee hij de prachtigste foto's maakt. Sportfotografie op zijn niveau is pure kunst. Ga maar eens kijken op http://home.scarlet.be/~ma680559/Pages/dequick.html. Je zal versteld staan! Elk jaar is Luc ook aanwezig op het Belgisch Kampioenschap bij de Masters. Ook dit jaar heeft hij prachtige shots gemaakt. Zijn beelden zijn tegelijk een momentopname maar ook een uiting van een zekere dramatiek. Kijk maar naar de twee foto's hieronder. De expressie in vooral het eerste beeld spreekt boekdelen. Na de wedstrijd was ik heel relaxed. Het was al bij al verlopen hoe ik wilde. Maar de foto van mijn laatste rechte lijn toont een andere ik. Eentje vol razernij bijna, vol expressie, kracht, bezetenheid, woede, een uitbarsting van emoties, het weggooien van zekere frustraties... Ik ben perplex. Ik wist niet dat ik zo tekeer ging. Thanks Luc.
Amai, ik heb de training van gisteren nog in de benen. Mijn duurloop vanavond in het Vrijbroekpark heeft me alleen maar zorgen gebaard. Dikke benen noemen ze dat. Het is niet dat ik niet vooruitging, hoor, maar het draaide niet soepel en tot overmaat van ramp begon 'my left foot' op het einde wel écht pijn te doen. ik had nochtans mijn steunverband aan. Maar bon, niet panikeren. Morgen loopt het plots misschien weer lekker en dan is de kwelling van vandaag vergeten. Ik las vanochtend in de krant een klein artikel over het project van onze Vlaamse Olympiërs om iets te doen voor SOS Kindereilanden. Vooral Kim Gevaert en Veerle Dejaeghere staan met hun volle gewicht (of lichtgewicht voor Veerle) achter het initiatief. (Ik zie ze nu allebei nog liever.) Wat me ontgoochelde was de reactie van enkele andere atleten en begeleiders. Sommigen willen hun vliegmiles (want daar gaat het over)niet schenken voor het goede doel. Wat ik dan heel zwak vind is dat ze zelfs niet gaan bekendmaken wie deze mensen zijn. De schenkingen zullen anoniem zijn. Kom tenminste op voor je daden. Wil je niet meedoen, tot daar toe, maar kom ervoor uit. En de vraag van Tia Hellebaut om niet meer door de pers te worden ondervraagd over politiek en mensenrechten vind ik ook flauw. Atleten hebben nu juist een voorbeeldfunctie en daarenboven heeft iedereen toch een mening. Je bent voor of je bent tegen. 'Je pense donc je suis!', zei Descartes. (Tenzij je geen hersenen hebt natuurlijk) Geef het voorbeeld verdorie en verstop je niet achter de dekmantel der concentratie. Hebben Kim of Veerle misschien geen concentratie nodig? Het gaat om betrokkenheid en engagement. Chapeau voor al diegenen die zoals zij durven uitkomen voor de basisrechten van iedere mens. Er wordt hen bovendien niet gevraagd om grote daden te stellen, grote sommen geld te schenken, te gaan betogen of te strippen tijdens de openingsceremonie. Neen, vliegmijlen schenken, da's alles maar voor sommigen nog te veel. Ongelooflijk! En als minister Anciaux de pers nu nog durft te vragen om "de atleten de nodige rust te gunnen" zal ook hij het moeten ontgelden. Er bestaat nog altijd zoiets als persvrijheid. 'Tia, wat denk jij over de mensenrechten in China?' Oei, de klank gaat ineens uit...
Na slechts één dag recuperatie vreesde ik de training op de Nekker. Ik had daarenboven wat last van de kuit gehad en meer heb ik niet nodig om te gaan twijfelen, natuurlijk. Gelukkig werden de 500-en zonder mij afgewerkt. Met het oog op volgende zondag mocht ik het houden bij drie 800-en. Elke 800 bestond uit 50m joggen, 150m spurten, 50m joggen, enz... Het liep lekker en de ingepakte kuit voelde normaal aan. De pijn in de linkervoet is echter nog steeds present, maar zolang ik die pijn kan verbijten ga ik door. Nu rusten zou geen goede zaak zijn. In Hubert Lampo's boek 'De kleine academie' vertelt de auteur het verhaal van een groep mensen die regelmatig bijeenkomt om te filosoferen over allerlei thema's. De opwarming op de Nekker doet mij soms aan dat boek denken en vandaag was het weer zover. Het thema van onze intellectuele groepsescapade was het heelal, de oerknal en zwarte gaten. Er bestaan natuurlijk saaiere onderwerpen. Ik vraag me alleen nog steeds af waarom Joeri de tennisster Serena Williams en breedbandtelevisie aanhaalde maar bon, dat zal wellicht aan mij liggen. Heeft ze naast het tennis een passie voor planeten? Ik dacht dat ze vooral van mode hield. Maar zo zie je maar. Al sportend ook slimmer worden? Het kan! Bij de kleintjes kreeg Moon een soort inwijding in het hoogspringen. Bruno concludeerde na de training, die gisteren wat langer duurde dan gewoonlijk, dat hij wel over 80-90cm zal geraken. En als dat niet zo is zal dat geen ramp zijn. Maar hij moet het wel proberen natuurlijk. Op zich zijn vierkampjes bij de jeugd een heel leuk gegeven. Ieder atleetje heeft zijn voorkeursproef maar wordt op zo'n meetings verplicht om eens wat anders te proberen. Het komt hun algemene sportieve vorming alleen maar ten goede. En later zullen ze bij de opwarming samen met de groepsoudsten nog wat cultuur opsnuiven. De toekomst oogt mooi...
Ik had het vandaag moeilijk. In de eerste plaats om me te concentreren op de job en niet te denken aan atletiek. (Ik moest en wilde echter meerdere malen mijn verhaal doen.) In de tweede plaats vanmiddag bij het loslopen. Ik ben deze morgen opgestaan met een lichte pijn bovenaan de rechterkuit, een plek waar ik geregeld last ondervind. Gelukkig bezit ik een halve verbandwinkel en deze middag liep ik dus met de linkervoet en de rechterkuit goed ingepakt. Al bij al valt het nog wel mee, denk ik. Morgenavond is het training op de Nekker. Indien ik nog last heb aan de kuit zal ik aan Magda vragen om te duurlopen en de geplande pistetraining naar woensdag te verschuiven. Daarna is het weer rusten geblazen om fris aan de volgende opdracht te beginnen: de recordpoging 4x400m bij de masters. Die worden gelopen met nationale selecties, zondag in Zwevegem. Zullen we een bus inzetten? Niet allemaal tegelijk, hé... Ik heb vandaag meermaals aan Moons prestaties moeten terugdenken. Vooral die 9.44 op 60m hebben me verrast.(FOTO'S) Zijn volgende wedstrijd is een vierkamp in Vilvoorde. Naast de 60m, de 1000m en het hockeybalwerpen staat ook hoogspringen op het programma. Daar zullen ze de komende twee weken nog hard moeten op oefenen. Vooral Moon zal hard moeten werken als hij daar toch wat punten wil op halen. Hij beweert dat hij zelfs niet op de mat geraakt maar dat kan ik toch moeilijk geloven.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
