Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
03-05-2009
Meeting in Herentals.
De laatste dagen waren verschrikkelijk vermoeiend geweest. Het was zo druk dat ik gisteren bijna niet aan lopen toe kwam. Gelukkig vond ik in de loop van de namiddag een gaatje en kon ik toch mijn gewoonlijk regime afwerken. Net als voor elke wedstrijd werd het twintig minuten loslopen, vier versnellingen en een 300m goed doorbollen. Vanochtend stond ik op met een hoofd vol twijfels. Was het wel verstandig om met een vermoeid lichaam te gaan lopen. Ik had al helemaal afscheid genomen van de M45 categorie en nu moest ik toch nog eens aan de bak, twee weken voor mijn verjaardag. Daarenboven was het vanmorgen koud en het regende. Ik besloot uiteindelijk toch te gaan. De piste van Herentals is met die van Machelen mijn lievelingspiste. Ik liep er al elke keer goed, de laatste keer tijdens het KVV. Bij mijn vorige wedstrijd, het BK indoor bij de masters at ik 's middags ipv mijn traditionele bananen spinaziestoemp met steak. Ik besloot om dat opnieuw te doen. Daarna vertrok ik voor mijn ophaalronde. Eerst langs Sarah, dan langs Kjell, Magda en tenslotte langs Ewoud die net als ik ingeschreven was voor de wedstrijd op 800m. Achilles Herentals is een grote club en inderdaad die naam waardig. De organisatie was perfect en het systeem van voorinschrijvingen maakt dat je je mentaal kan voorbereiden. Gisteren stonden de reeksen reeds vast en in elke reeks zou gehaasd worden voor een bepaalde tijd. Ik zou starten in de derde reeks met als doel 1.56. Waanzinnig, dacht ik. Ewoud zat in de vierde reeks met als richttijd 1.59. Onderweg begon de zon er door te komen. Een goed voorteken, dacht ik. Bij de opwarming waren Ewoud en ik bijzonder zwijgzaam. Wees dat op extra stress en concentratie? Toen ik tegen Ewoud zei dat we wel héél zwijgzaam waren antwoordde hij laconiek: "en jij hebt nog helemaal niet geklaagd over enige pijn'! 'Ik heb overal pijn', zei ik. 'Dan is het goed', replikeerde Ewoud. Na de opwarming trokken we terug naar de piste. Het uur naderde. Ik trok mijn wedstrijdtruitje en mijn spikes aan en begon aan mijn versnellingen. Ik had een korte babbel met junior Mats Lunders (Startte naast mij in baan 5), de poulain van Véronique Collard, Magda's vroegere rivale. Best een aardige jongen. Hij is meer een 1500m-loper maar neemt er af en toe een 800 bij. Vandaag mikte hij op 1.58. Hij was bang voor de snelle start en ook ik besloot om voorzichtig te starten. Ik hoorde dat ze in 27 wilden doorkomen na 200m. Pfff...
De start was zoals voorspeld heel snel maar ik ging vlot mee en plaatste me halfweg de groep. Het was een nerveuze race en ik moest meermaals iemand uitwijken. Ik kreeg zelf een spike op de knie met een kleine bloeding tot gevolg. Na 300m liet de loper voor mij een gat vallen. Ik ging er over en overbrugde de kleine kloof. Ik was zo geconcentreerd dat ik vergat te kijken naar de tijd na één ronde. Het ging nog steeds goed, ondanks de felle wind. Na de kaap van de 500, waar ik vroeger steeds de hamer op bezoek kreeg, blies de wind hard in het nadeel. Weer viel er een kleine kloof. Gelukkig liep een andere loper opnieuw naar de kopgroep en kon ik meeschuiven zonder pal met de neus in de wind te moeten. Toen ontplofte alles letterlijk. Ik voelde me nog goed en Magda's gebrul in de bocht blies me vooruit. Alhoewel, de wind zat echter nog steeds in het nadeel en ik wachtte dus tot de laatste rechte lijn om mijn eindspurt in te zetten. Dat deed echter iedereen en zo zoefden we in groep naar de aankomst. Ik zag de chrono stoppen op 1.57.98. Ik telde mee en bij het overschreiden van de streep wist ik het: net niet onder de twee minuten. Als loper voel je zoiets instinctmatig en ook Kjell bevestigde dat het een nipte zou zijn. Even later viel de bevestiging maar met 2.00.18 mag ik tevreden zijn. Het is mijn tweede beste chrono ooit. Toen kwam Ewoud's race. Ook daar werd er stevig gelopen. Ewoud liep een intelligente race en plaatste zich ideaal voor zijn eindjump. Hij spurtte zich uiteindelijk naar een derde plaats in een uitstekende tijd van 2.01.87. We waren allebei bijzonder tevreden en poseerden fier met onze coach. Ook onze andere RAM-atleten deden het goed vandaag met podiumplaatsen voor zowel Sofie als An op de 100m en nog eens voor An op de 200m. Dirk liep zijn beste chrono ooit (bij de masters) op de 100m en won daarna zelfs zijn reeks (waarin ook Marc, zijn spitsbroeder, zat!) op de 200m. De enige mindere noot vandaag is het forfait van Kjell op de 3000m door een lichte blessure. Hopelijk is hij snel hersteld en gaan we allemaal voor topprestaties tijdens de interclub in Duffel.
Op deze prachtige lentedag was de piste van Duffel vandaag het decor van de jaarlijkse jeugdmeeting. Het schitterend weer gekoppeld aan het feit dat deze verlofdag op een vrijdag viel zorgde voor een ware kampioenschaptoeloop. Er waren meer jonge atleetjes komen opdagen dan op de interclub van veertien dagen geleden. Onze club was met meer dan twintig kinderen aanwezig. Fantastisch en mijn voorzittershart gaat steeds sneller slaan wanneer ik onze groen-wit-blauwe jongens en meisjes in aktie zie. Het klopt des te harder wanneer ik ze met elkaar zie omgaan. Mooi om te zien dat sport sterke banden kweekt. Vandaag was voor mij ook als vader heel speciaal want Noah nam voor het eerst deel aan een atletiekmeeting. Zijn eerste proef was de 60m. Hij werd waarachtig tweede in zijn reeks waarin alle andere jongens minstens één jaartje ouder waren. Moon liep daarna zijn 60m bij de pupillen en won zijn reeks in een nieuw PR van 9.16. Daarvoor had hij reeds deelgenomen aan het kogelstoten en daarna trok hij richting hoogspringstand. Ondertussen schoof Noah aan voor het verspringen. Meer dan 60 benjamins waren ingeschreven voor dat nummer. Het spreekt vanzelf dat dat veel te lang duurde voor zo'n woelwatertje als onze Noah. Hij wachtte maar liefst drie kwartier vooraleer hij zijn eerste aanloop mocht nemen. Gelukkig was het aantal sprongen herleid tot twee. Na zijn eerste sprong zag hij het even niet meer zitten maar een Aquarius en een pakje paprika chips deden wonderen en met hernieuwde moed ging hij weer zijn plaats innemen in de file. Zijn beste sprong bedroeg 2.23m, heel goed voor een eerste keer. Daarna was het nog eens filedoen, maar dan voor de hockeyzaalcompetitie. Zijn eerste worp was ongeldig want hij verloor zijn evenwicht en viel over de lijn. Bij de tweede gooide hij zo'n kleine tien meter, denk ik. Na het balwerpen en het hoogspringen was de tijd van de lange afstand aangebroken. Moon was ingeschreven voor de duizend meter, zijn favoriete afstand. Ik zag weinig nervositeit voor de start. Hij stond zelfs tips te geven aan de clubmeisjes voor de start van hun 1000m. Ik weet niet of het Lore, Benedikt en Livia heeft geholpen maar ze hebben het alledrie goed gedaan. Lore vertrok als altijd voorzichtig maar kwam in de einde zo fel opzetten dat ze nog eerste Rammertje werd. Dan was het tijd om de pupillen jongens de piste in te sturen. Moon vertrok meteen op kop maar na tweehonderd meter bedacht hij zich en liet hij enkele jongens voorgaan. Half wedstrijd zat hij als enige eerstejaars nog in de kopgroep van zeven, acht jongens die zouden strijden voor de overwinning. Op zo'n driehonderd meter van het einde zag hij me staan. Hij was nog zo fris dat hij kon roepen dat ik naar de aankomst moest snellen. Ik spurtte naar daar en zag nog net drie tweedejaars spurten voor de zege. Moon zat daar alleen achter en werd uitbollend vierde in en waarschijnlijk nieuwe besttijd. (De tijden staan nog niet op de site van Duffel. Het enige dat ze daar blijkbaar snel kunnen is lopen.) Zowel Bruno als ik feliciteerden hem met zijn prestatie maar wezen hem er wel op dat hij altijd moet doorlopen tot op de meet. Twee seconden sneller had er vandaag zeker in gezeten. Bruno stelde op de terugweg voor om Moon eens enkel de duizend te laten lopen. Een frisse Moon loopt wellicht nog een pak sneller. Nu was iedereen reeds supervermoeid. (Ook de trainers en ouders!)De meeting liep normaal tot iets na de vijven maar door het groot aantal deelnemers was het half acht voorbij toen we vanuit Duffel huiswaarts keerden. Moe maar bijzonder tevreden.
Deze middag liep ik mijn duurloop in het park van Machelen. Mijn rechterknie blijft tekenen geven van broosheid. Soms voel ik zelfs tintelingen. Hopelijk verergert het niet en moet ik mijn voorbereiding niet onderbreken. Conditioneel zit het anders wel snor en deze middag liep ik zonder het eigenlijk te willen sneller als gewoonlijk. Ik voelde me goed en mijn rug lijkt weer de oude. (Wat een luxe om door een toverdokter als Peter De Ryck te kunnen worden behandeld.) Vanavond reed ik met de kids van bij Ikea over de Mechelse steenweg nar huis. Ik ben in de buurt van de luchthaven opgegroeid en ken alle plekjes. Bij het naderen van de tunnel onder de landingsbaan zagen we plots een vliegtuig voor onze neus landen. We besloten om niet meteen richting Eppegem te rijden maar parkerden de wagen exact op het einde van de piste. Om de minuut landde een vliegtuig. moon en Noah vonden het fantastisch. Het bracht me 35 jaar terug in de tijd. Mijn jongere broer en ik trokken toen geregeld naar de pistes om naar de vliegtuigen te kijken. Ons lievelingsplekje was de kerkhofmuur. Wanneer de wind fout zat werd er langs de kleine piste geland en vlogen de vliegtuigen aan over Sterrebeek en de Leuvense steenweg. Op zo'n momenten namen we onze fiets en reden naar het kerkhof. Langs een veldwegje reden we naar de achterzijde en kropen we op de muur van waar we een perfect zicht hadden. Op enkele tientallen meter afstand raakten de wielen de tarmac. We kenden alle vliegtuigen, elk type, elke maatschappij. We schreven alles op in een schriftje, hielden statistieken bij. Chris werkt nu in de luchtvaart en zal nu nog steeds alle types kennen. Bij mij is het verwaterd maar ik merkte vandaag wel dat ik van op afstand nog steeds het verschil kan maken tussen een Boeing en een Airbus. 'Zoiets verleer je niet', dacht ik bij mezelf. Net als fietsen en zwemmen zeker?
Het was vandaag voor Moon en Noah Nekkertime. Na de opwarming werden de kinderen in groepjes verdeeld. De kleintjes, waar Noah bijhoort, mochten bij Samir trainen. Plots begonnen die allemaal te juichen en met de armen in de lucht vlogen ze rond hem. Verbeeld je zijn verbazing want hij kende voor vanavond geen enkele van die kleine atleten. Vanwaar dat enthousiasme? Wel, Samir was reeds enkele jaren jeugdtrainer bij ons, tot net voor het moment dat Bruno jeugdcoördinator werd. Moon heeft onder zijn vleugels getraind en voor de training van vandaag aan Noah en zijn maten verteld hoe leuk de trainingen met Samir wel zijn. We waren maar met drie ipv vier trainers en dus vielen de groepen wat groot uit. Ik kreeg de grootste groep mee, zestien jongens. Bruno trok met een bijna even grote groep naar de hoogspringstand. Het weer was ideaal, een zachte temperatuur en geen wind. Na een grote opwarmingsronde en versnellingen besloot ik de gasten drie keer een driehonderd te laten lopen met veel recuperatie tussen. Vermits het verschil té groot was tussen de competitielopers en de anderen verdeelde ik mijn groep in twee. Ik liet beide groepen apart lopen en dat gaf als resultaat dat er ook door de traagste groep goed werd getraind. Ze waren in die groep aan elkaar gewaagd en dat is voor die jongens veel leuker dan wanneer ze moeten opboksen tegen Jo en co. Ik had zelf nog niet kunnen trainen en dus trok ik rond negen uur nog naar de put van Weerde. De ondergaande zon was felrood gekleurd toen ik naar het meer reed maar donkere wolken kwamen stilaan opzetten. Na de eerste ronde van ongeveer 1500m begon het te druppelen. Het regende nooit hard maar ik was op het einde van mijn training toch kletsnat. Gelukkig speelde onderweg 'Where or when' van Diana Krall in mijn auto en dus kon de avond ondanks de nattigheid toch niet meer stuk.
Vanavond heeft Peter, onze wonderdokter me weer eens onder handen genomen. Het was wel minder erg met me gesteld dan de vorige keer maar de onderrug zat gedeeltelijk vast en mijn bekken was weer lichtjes gekanteld. De kwaaltjes van de laatste week vonden daar hun oorzaak. Vijftig minuten 'magic touch treatment' en ik kan er weer tegenaan. De training op de Nekker was er vansaag voormij één uit de duizend. Ik was met een bang hart aan de opwarming begonnen omwille van de kniepijn van de voorbije dagen maar buiten een gevoel van fragiliteit aan de bewuste knie ervaarde ik niets buitengewoons. Ook de versnellingen verliepen vlekkeloos en toen Magda ons programma uit de doeken deed kon ik mijn blijdschap amper verbergen. Mijn lievelingstraining kwam er aan: 300en. Terwijl zowel Tim als Tom (8 x 300) achter Kjell (12 x 300) mochten aanhollen liepen Ewoud en ik drie series van 2x300 met 3 minuten recuperatie tussen. Tussen de twee 300en van iedere serie zat maar een kleine 100m joggen tussen. Het ging hard zijn maar we hadden er allebei zin in. De omstandigheden waren dan ook optimaal. Een zachte avondzon die de nagenoeg windstille Nekker in een aangename lentesfeer dompelde. Ideaal om er eens deftig in te vliegen en te testen met het oog op zondag wanneer ik mogelijk mijn seizoensdebuut zal maken op de piste van Herentals. (Alles hangt af van het weer.) We begonnen er aan. Magda had kwaliteit gevraagd en we waren vastberaden ze op haar wenken te bedienen. De eerste opende ik in 46, gevolgd door een tweede in 47. Magda was tevreden maar bij onze tweede reeks werd twee keer in 45' gelopen. Ik durfde mijn grootste foulée niet te trekken (Uit angst om die knie nog meer te belasten!)maar liep daarom niet minder hard. Drie minuten later begonnen we aan onze laatste reeks. Zowel Ewoud als ik zaten stilaan op ons tandvlees maar vertrokken toch opnieuw voluit. Het resultaat was een eerste in 44 en de laatste in 43. De vorm komt er aan. Rest me nog enkel af te wachten hoe mijn bekken en rug zullen evolueren. Als die tegen vrijdag helemaal los zitten en pijnvrij, dan loop ik zondag een 800. In het andere geval zal ik gewoon verder trainen en pas openen op de interclub van 17 mei. Na de training werden de ploegopstellingen voor de interclubs vervolledigd. Bij de seniors dames zullen Sarah (Die vandaag haar 21e verjaardag vierde.) de 1500m en Kim de 3000m voor hun rekening nemen. Daarna zal Kim ook nog aantreden op de 4x400m. Bij de mannen Seniors mag ik zoals ik hoopte de 800m lopen. (Waarschijnlijk mijn allerlaatste interclub bij de seniors.) Kjell zal de 5000, Tom de 3000, Ewoud de 1500 en Jasper de 400 lopen.
Ik heb vanmorgen meteen met Peter gebeld en ik kan morgenavond al meteen gaan. Het menselijk lichaam is een complexe en onvoorspelbare machine. Ik heb de hele voormiddag lopen twijfelen. Ik voelde immers geen echte pijn meer aan mijn knie en er waren dan ook twee opties, rusten of gaan lopen. Rond de klok van twaalven koos ik voor de tweede optie en trok naar Machelen. Een duurloop van een half uur, dat viel immers nog te proberen. De zon scheen daarenboven en dat maakt iedereen optimistisch, ook mij dus. In de kleedkamers had ik mijn kniesteunverband even geprobeerd maar ik vond dat zo'n lompe bedoening dat ik ze terug in mijn sporttas stopte. Even later begon ik aan mijn duurloop. Pijn had ik aanvankelijk niet maar ik voelde me bijzonder breekbaar. Pas op het einde, na een twintigtal minuten begon de onderrug tegen te werken en kreeg ik pijn aan de zitknobbels en aan mijn rechterbovenbeen. Dat is een gekend fenomeen en het gevolg van mijn rugproblemen. Dat stelt me dan ook matig optimistisch, wetende dat Peter dat morgenavond met zijn magische handen waarschijnlijk zal kunnen oplossen. Vanavond had de eerste vergadering plaats van de RAM-werkgroep rond sponsoring en kledij. Deze eerste meeting diende vooral om een strategie uit te werken en het resultaat is dan ook een concreet en realistisch plan. Nu kan de echte zoektocht beginnen.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
