Vandaag ging het richting Mol waar ik met de seniorsploeg van RAM zou aantreden op de ‘Interclub-Beker van Vlaanderen’. Onze ploeg bestond uit enkele seniors maar voornamelijk uit masters en jongeren. Ons team deed het voortreffelijk met zelfs een overwinning: Kjell op de 5000m. Net voor de aflossingen stonden we derde laatste (de twee laatste ploegen zakken) op slechts 2 punten van onze lokale rivalen uit Duffel.  Dat we kunnen aflossen, dat wisten we al langer en we deden onze reputatie alle eer aan. Zo eindigden we in de eindstand net voor Duffel op een negende plaats.

Zelf nam ik deel aan twee onderdelen, de 800m en de 4x400m. Na mijn goed chrono van twee geleden, 1.59.55 in barre omstandigheden hoopte ik stiekem op goed weer, windstilte en snelle lopers. Die snelle lopers stonden wel degelijk aan de start maar de vraag was: ‘zullen ze lopen’? Op een interclub wordt voor de punten gestreden en dus vaak ook tactisch gelopen. Ik had enkele lopers getipt over mijn hoop op een wereldrecordrace in de hoop dat zij er toch van in het begin zouden invliegen. Dat gebeurde niet. Ik vertrok van in baan zes en kwam verdorie als eerste uit de bocht. Van uit die buitenbaanpositie kon ik het pak goed overschouwen en in een fractie van een seconde besliste ik: ‘GAAN!’ De oudste van het pak (ik dus)trok de meute op een lint en ik kon het niet laten na 200m te brullen van: ‘moet een master hier al het werk doen!’ Niemand kwam en aan de 300 deed ik teken naar Kjell van: ‘wat kan ik anders?’ zijn antwoord was kort en net als Magda aan de 200 riep hij: ‘doorgaan!’ Dat deed ik dan maar en kwam door aan de 400m in 56-57. Toen kwam ik voor de tweede keer met de neus in de wind te zitten. Hoe lang ging ik de kop kunnen houden. Het antwoord kwam al snel want na 600m en op slechts 200m van het einde gingen drie grote gasten me voorbij. Magda riep: ‘komaan, het zit er in!’ en ik verdapperde. De chrono is één ding maar ik moest ook nog eens zoveel mogelijk punten zien te rapen voor mijn club. De laatste 100m waren héél zwaar maar toen ik over de meet kwam zag ik dat de chrono 1.56… wees. Hoe ver zat ik achter de winnaar? Ik begon te vloeken, gooide mijn zonnebril weg en ging zitten. Er vloeiden enkele tranen van ontgoocheling. Instinctief voelde ik dat het net niet snel genoeg was. Even later kwam de bevestiging: 1.58.81! Zestien honderdsten boven het wereldrecord van Nolan Shaheed. Ik was er niet goed van maar al snel herpakte ik me. Dit was uiteindelijk gewoon fantastisch, een nieuw Belgisch record én een Europees record bovenop. Anderhalf jaar geleden kon ik enkel dromen van één keer onder de twee minuten en kijk nu. De laatste drie wedstrijden liep ik er dit jaar al telkens onder. Wie me ooit had gezegd dat ik ooit 1.58.81 zou lopen had ik voor gek verklaard.

Op het einde van de namiddag mocht ik nog eens opdraven, ditmaal als slotloper van onze 4x400ploeg. Marc, Anthony, Jasper en ik liepen een dijk van een aflossing en lieten vier ploegen achter ons. Johan, onze aflossingscoach klokte onze individuele tijden en zei me achteraf dat ik mijn 400m in 52 seconden had gelopen.  Ik had vandaag wel degelijk superbenen.

Mijn voet doet nu weer pijn en ik zal snel langs de sportdokter moeten vrees ik. Maar eerst een jaartje ouder worden…

16-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Daags voor een belangrijke wedstrijd is het op loopvlak doorgaans rustig. Ook vandaag dus. Morgen loop ik als lid van onze RAM-ploeg mee op de interclub BVV in Mol. Ik trok naar het Vrijbroekpark voor een korte duurloop, een viertal versnellingen en een 200m. Moon en Noah waren ondertussen bij hun vriendjes Michelleke en Ben gaan spelen, in de boomhut onder de dennebomen.

In Lokeren werkten onze RAM-dames vandaag hun interclub af en ze deden het ronduit schitterend. Door een prachtige tweede plaats stijgen ze volgend jaar naar de ere-afdeling van de VAL. Ik ben voor de zoveelste keer in een korte tijdspanne een fiere voorzitter…

15-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Nadat ik gisteren een duurloop van drie kwartier had afgewerkt zakte ik vandaag met de kids weer af naar de Nekker. Ik had de hele dag in Hasselt gezeten voor een fotoreportage onder een grijze hemel, met slecht licht dus. Toen we op de Nekker kwamen begon een schuchter zonnetje te schijnen. Meteen leek het ook warmer en dat maakte het trainen écht wel aangenamer. Door de interclub van zondag  werd er vandaag wat met de rem op getraind. Na een half uurtje loslopen en het stretchen liepen we nog tien versnellingen over 100m. Van de groep van Magda komen we zondag met zijn drieën aan de start van de interclub: Ewoud op de 1500, Philippe op de 3000 en ik op de 800m. We hebben een evenwichtige ploeg die echter slechts voor de helft uit seniors bestaat. Junioren en masters vullen de gaten maar gaan er wel 200% voor. Wees maar gerust, zondag in Mol zullen we allemaal onze huid duur verkopen.

Ik was deze namiddag dus voor het eerst in Hasselt waar ik een fotoreportage moest maken voor een reeks rond museumwijken. In Hasselt bezocht ik onder andere het modemuseum waar een tentoonstelling loopt over het Limburgs topmodel Hannelore Knuts, die voor alle topontwerpers heeft gewerkt en in alle topmagazines van de wereld heeft gestaan. Een indrukwekkend maar ietwat onoverzichtelijke tentoonstelling. De uitleg was gebrekkelijk maar ik ben een visueel iemand en kon er dus toch wel van genieten.  

14-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Voor het eerst organiseerde RAM vandaag een jeugdmeeting op onze piste van Willebroek waar secretaris Frans De Prins al jaren onze onderafdeling runt. Ondanks de kou en de dreigende hemel (het bleef gelukkig droog) was de opkomst groot genoeg om van een geslaagde meeting te kunnen spreken. Vooral de talrijk opgekomen RAM-atleetjes maakten er de dienst én het ‘mooie weer’ uit. Jeugdcoördinator Bruno had dan ook aangedrongen op deelname en die oproep was niet onbeantwoord gebleven. Ook Moon en Noah namen er dus deel aan een aantal proeven. Moon was de eerste die aan de bak moest. Hij werd derde op de 60m horden na twee specialisten. Hij verbeterde wel zijn besttijd van vorig jaar maar liefst met een volle seconde: 11.65. Schitterend voor iemand die daar niet van houdt en daar ook nauwelijks op traint. We gaan daar wel wat verandering in brengen! Na de horden kwamen de reeksen op de 60m. Noah mocht door zijn mooie tijd in Duffel starten in de snelste reeks. Dat is niet altijd een zegen want hij werd als eerstejaars slechts vijfde op zes maar in een tijd die winst betekende in de andere reeksen. Mentaal is dat voor zo’n kleintje niet altijd even evident. Maar ja, zo leren ze het, hé…

Moon won dan weer zijn reeks op de 60m. De tijden in die reeks waren snel maar de electronische chrono liet het afweten zodat er enkel  handgestopte tijden beschikbaar waren. Moon’s chrono van 8.6 is dan ook nietszeggend. Zijn snelste ooit maar niet relevant… Spijtig!

Voor de lange afstandsnummers er aankwamen nam Moon nog deel aan het hockeybalwerpen. Ondanks de tegenwind en de kou verbeterde hij daar zijn beste worp van vorig jaar met een metertje tot 33m47.

Noah trad als eerste aan op de 600m, de afstand die sinds vorig jaar bij de benjamins de 1000m heeft vervangen. Op het einde van vorig seizoen had ik Noah voor het eerst een 600 laten lopen op onze eigen meeting op de Nekker. Hij klokte daar toen 2.19.92. Nu leverde hij een mooie strijd met zijn clubmakkers met de derde plaats als inzet. Als eerstejaars moest hij nipt de duimen leggen voor Jari maar bleef hij Lars voor in een spannende eindspurt. Hij verbeterde zijn besttijd tot 2.14.58. Vijf seconden sneller is mooi maar ik weet dat hij een pak beter kan.

Na de 600en kwamen de reeksen op 1000m. Moon startte als favoriet bij de pupillen en maakte die rol helemaal waar. Hij trok bij de start meteen fors door en nam een tiental meter voorsprong. Hij liep zoals ik hem ken, verstandig en spijtig genoeg ook een tikkeltje zuinig, steeds omkijkend en slechts opnieuw versnellend in de laatste ronde toen hij merkte dat de achtervolgers weer naderden. Zijn laatste 300m waren supersnel maar een verbetering van zijn besttijd zat er niet in. Daarvoor was het veel te koud en de concurrentie niet groot genoeg. Moon loopt zijn snelste tijden steeds op de grote afspraken. Mij niet gelaten, hoor! Zolang hij die tijden maar loopt...

12-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Na gisteren een half uurtje te hebben losgelopen was ik vandaag weer naar de Nekker gereden voor de dinsdagavondtraining. Op weg naar daar hoorde ik op de radio dat het de koudste meimaand was sinds ze met metingen begonnen. Zes luttele graden! En dat terwijl het in Griekenland al dertig graden is. Maar ja, daar hebben ze dan weer geen geld. Of zoals in de Humo van deze week stond geschreven: ‘Je kan niet alles hebben. Waar zou je dat allemaal moeten zetten.’ Wat we vanavond wel hadden was kou… Het was net of ik maar niet opgewarmd geraakte. Het regende bovendien en bij de versnellingen voelden mijn dijen nog steeds keihard en stijf aan. Geen souplesse in mijlen te bespeuren. De eerste van onze acht 200en was dan ook een moeilijke. Magda droeg me op niet te forceren. ‘Geen 30’, riep ze. Als een goeie leerling hield ik me aan haar consigne en spurtte me naar een lage 28, hahaha. Alles is een kwestie van interpretatie, nietwaar. Ik begon eindelijk wat los te komen en bij de tweede, die ik iets trager aanvatte (om in 29 te eindigen) voelden mijn benen eindelijk soepel aan. De vijf volgende 200en schommelden rond een hoge 28 en een lage 29. Bij mijn laatste wilde ik toch nog eens uithalen als test voor zondag. Ik knalde meteen en zweefde naar 26.14. Geef me nu maar mooi weer…

11-05-2010 om 00:00 geschreven door André