Terwijl de kinderen in Duffel onder de hoede van Lies, de mama van Lars, Thijs, Jo en Eva én coach Bruno hun individuele nummers nog moesten afwerken vertrok ik richting Herentals voor de B-meeting. Ik had een goede reeks aangevraagd en werd op mijn wenken bediend. Ik mocht in de sterk bezette B-reeks van start gaan. Dat was eigenlijk meer dan ik had gevraagd want een reeks waar gehaasd wordt voor 1.55 is misschien nét iets te snel voor mijn oude benen. Dat ik dit jaar ga voor het WR is sinds het artikeltje van Bart Spruyt in GVA algemeen geweten. Eens in Herentals werd ik daar meermaals over aangesproken en velen wensten me geluk. De organisatie was weer piekfijn, een voorbeeld gewoon! Alleen het mooie weer was niet op de afspraak en dat maakte dat de moed me in de schoenen zakte. Stortbuien en windvlagen deden de temperatuur drastisch zakken en bij de 100m-reeksen diende één wedstrijd door de té harde regenval zelfs te worden uitgesteld. Ik kreeg wat hoop toen tijdens mijn opwarming de zon even door de wolken kwam piepen maar mijn vreugde was van korte duur. De wind en de regen kwamen even snel terug als ze waren verdwenen en het gespreksonderwerp onder de atleten  tijdens de versnellingen op de piste was dan ook de koude die ons allen deed verkleumen. Met Jan Van Den Broeck, die ik in Gent op de Indoor had leren kennen, had ik het over zjn stage in Portugal en hij vroeg me of ik het zag zitten vandaag. Ik antwoordde dat het wellicht te koud was voor een WR maar dat ik het vanaf nu elke wedstrijd zou proberen.

Net voor de start van de A-reeks, toen ik mijn spikes wilde aantrekken begon het zo hard te gieten dat ik verkleumd de beschutting van de tribune opzocht. Daar maakte ik me verder klaar (compressiekousen, nieuwe sokken, wedstrijdtruitje en spikes)en trok opnieuw naar de piste voor een laatste reeks versnellingen. Ondertussen waren Magda en Herman eindelijk toegekomen. Ze pepte me nog een laatste keer op en trok dan naar de 200m om me daar de tussentijden te kunnen toeroepen na 200 en 600m.

Ondertussen werd de A-reeks gewonnen door Jan Van Den Broeck, ex-aequo met de waalse junior Pierre-Antoine Balhan (een grote belofte!), net voor Andreas Smout.

Ondertussen was het tijd voor de B-reeks. Ik mocht starten in baan 4, naast de jonge favoriet Pieter-Jan Hannes van Olse. (Het waren allemaal piepjonge gasten in deze reeks!) Hij zei me dat ik eind augustus via hem een goeie reeks moet aanvragen op hun Flanders Cup-meeting en dat hij voor een haas zou zorgen. Of hij daarmee zichzelf bedoelde weet ik natuurlijk niet. Die leuke babbel (Hij zei dat als ik vandaag een WR zou lopen, hij dat later aan zijn kinderen zou kunnen vertellen. Ik moest daar hartelijk om lachen...) net voor de start zorgde voor de nodige ontspanning maar nam spijtig genoeg de kou niet weg. Ik was letterlijk verkleumd. Gelukkig had ik lang genoeg opgewarmd en waren de beenspieren klaar voor hun moeilijke opdracht. De start was snel, zoals ik verwacht had maar ik kon me goed plaatsen. Aan de 200 kwamen we door in 26 en brulde Magda dat het té snel was voor mij. Ik had een aarzeling die me meteen enkele plaatsen kostte. Aan de 400m voelde ik me nog prima. Vooraan ging het snel maar ik zat niet vooraan, hé! De loper voor mij liet het na 550m wat afweten waardoor ik in de laatste 200m zelf de inspanning moest doen om alsnog wat te forceren. In de laatste bocht liep ik nog negende maar met een laatste versnelling ging ik nog enkele lopers voorbij. Ik zag de chono lopen en stoppen op 1.57. Ik perste er nog alles uit en gooide me op de meet. Ik werd uiteindelijk zesde in 1.59.55, een prachtige tijd voor een M50 natuurlijk. Als seizoensopener en in deze barre weersomstandigheden mag ik daar best tevreden mee zijn maar toch was ik ontgoocheld. Wat als ik na 200m niet had ingehouden? Wat als het warm weer was geweest? Ik kon op het einde nog versnellen, en dus had ik overschot. Niet goed genoeg dus. Volgende keer probeer ik het opnieuw en daarna opnieuw en daarna opnieuw… Ik heb geen glazen bol en weet dus niet of het zal lukken maar de aanmoedigende woorden van Magda en van de toppers waar ik na de wedstrijd mee losliep (Jan Van Den Broeck, Andreas Smout, Wesley De Kerpel…) én de mail die ik ondertussen kreeg van VAL-matersselectieheer Georges Vanbezien geven me hoop. Magda zei na de wedstrijd dat de specifieke trainingen voor mij nog moeten beginnen en dat het er volgens haar zeker inzit! Ik wil haar graag geloven. Ik zat na de wedstrijd alles behalve kapot en vandaag ben ik zo fris als een hoentje. Allemaal signalen dat ik sneller kan. Nu nog werkelijk sneller lopen… In mijn hoofd kan ik het al, maar daar koop je natuurlijk niks mee, hahaha…

02-05-2010 om 13:07 geschreven door André  

Maar liefst dertig RAM-jeugdatleten verschenen in Duffel op het appel voor de Jan Borremans meeting van 1 mei. Zo kon Bruno een aantal aflossingsploegen aan de start brengen. Geïnspireerd door de successen die spurttrainer Johan Wonninck met zijn dames en masters behaalde heerst er sinds enkele maanden bij de RAM-jeugd een ware aflossingskoorts. Op nagenoeg elke training wordt er wel wat afgelost en je ziet week na week dat automatismen worden aangekweekt. Bij de een lukt dat wat beter dan bij de andere maar het enthousiasme is enorm bij iedereen. Vandaag in Duffel kwam de eerste test in een aflossingscompetitie. Het resultaat mag gezien worden: goud bij de benjamins jongens, de benjamins meisjes, de pupillen jongens en de miniemen jongens en zilver bij de pupillen meisjes. Ik kreeg zowaar felicitaties van enkele bestuursleden van de organiserende club bij wie de knalprestaties van onze teams niet onopgemerkt waren gebleven. Een dikke pluim voor onze jeugdcoördinator Bruno Heyndels die de architect is van de opgang van onze jeugd.

Zowel Noah als Moon namen deel aan de aflossingen. Noah deed dat als tweede loper én jongste van allemaal. Hun team met respectievelijk Lotfi, Noah, Jari en Lars maakte brandhout van de concurrentie. Net als bij al onze ploegen vielen de stokwissels ook op. Toegegeven, ze waren niet allemaal vlekkeloos en er is nog veel werk aan de winkel. Maar doorgaans zag je de hand van de meester en werd de stok heel goed doorgegeven.

Moon liep in zijn team (met Jolan, Sven en Thijs) als slotloper tegen de snelle Simon van Lyra. Die ploeg boezemde onze jongens zoveel angst in dat ik voor de start nog op hen inpraatte. ‘Simon mag dan nog de snelste zijn, jullie hebben het sterkste en meest evenwichtige blok. Jullie stokwissels zijn ook beter dan die van de meeste ploegen. Ga er gewoon voor. Ik weet dat jullie het kunnen. Jullie zijn de beste.’ Dat was mijn peptalk. Ze haalden het met brio van favoriet Lyra in een mooie 35.60. Nog geen clubrecord maar dat komt er zeker aan!

02-05-2010 om 11:33 geschreven door André  

Het was een drukke week. Op de redactie werd de laatste hand gelegd aan ons meinummer en thuis werkte ik langzaam maar zeker aan ons RAM-clubblad. Maandag moest ik maar een recuperatieloopje afwerken maar dat ging niet zonder problemen. Ik heb weer last van mijn linkervoet, net als vorig jaar. De pijn is niet constant maar steekt na zware trainingen de kop op en de daaropvolgende duurlopen zijn dan echt wel pjnlijk. Het insmeren werkt niet langer en volgende week zal ik langs de sportdokter moeten, vrees ik. Op dinsdag volgde een in&out-training waarbij ik drie maal 1200m moest lopen met afwisselend stroken van 150m tempo en 50m traag. Woensdag dan liep ik weer maar een half uurtje los en gaf ik training aan de jeugd. Een aantal onder hen had niet veel zin. (Ik had enkele 200en in petto…) maar fleurden op toen ik zei dat we gingen aflossen. Dat vinden ze altijd plezant. Uiteindelijk hebben we dan ook 200en gelopen, hahaha… Twee maal 4x200 en nog twee keer 4x100m. Moon was in een heel goeie dag. Hij vloog letterijk over de tartan. Hij is zoveel sterker geworden deze winter. Hij heeft geen enkele cross gewonnen, stond enkele keren op het podium maar liep steeds top vijf. Zijn basis is dan ook uitstekend. Pappy vond onlangs, toen we aan zee waren dat Moon zo gegroeid was. Ik zie dat niet echt maar het zou wel kunnen dat hij ook daardoor sterker is geworden. Zijn prestaties op de interclub logen er niet om. Donderdag liep ik, na het oudercontact in de Sint-Maartenschool, met Kjell in het Vrijbroekpark. Het was een poos geleden dat we nog samen hadden gelopen.  Kjell was er namelijk in geslaagd om zijn stage te verlengen zonder dat iemand argwaan kreeg. Hij moet me toch eens uitleggen hoe hij die vulkaan heeft doen uitbarsten…

Gisterenavond kwamen we allen samen op de Nekker. De jeugd hield het rustig met het oog op de meeting van Duffel maar oefende nog enkele technische nummers als het hoogspringen (Moon) en het verspringen (Noah). Ook de stokwissels werden nog een laatste keer ingestudeerd want in Duffel staan, jawel, aflossingen op het programma. Ikelf beperkte mijn activiteit tot een twintigtal minuten loslopen, vier versnellingen en een 200 die ik ‘en souplesse’ afwerkte in 26.74. Lekker, ondanks de stekende pijn in mijn voet. Ik hoop dat ik straks pijnloos kan opwarmen. Dan zit een goede wedstrijd in de mogelijkheden. De vermoeidheid is nog steeds niet uit mijn lichaam verdwenen (de weerbots van mijn dubbele trainingen) maar ook de vorm is er. Welke van beide haalt het vanavond? Ik vertel het jullie straks.

01-05-2010 om 10:48 geschreven door André