Ziyi Zhang,
Arno, Frank Sinatra, Kristin Scott Thomas, de maan, Carly Simon, Marlo
Brando, Halle Berry, Peter Pan, Miles Davis, Catherine Deneuve, konfituur, Emma De Caunes, Massive Attack, Maria Callas, de Smurfen, Edith Piaf, Burt Bacharach, Sarah
Vaughan, Johan en Pirrewiet, Duffy, VDB, Gong Li, The Doors, Baudelaire, Kerstmis, Hubert Lampo, Kreta, Max Ernst, Martini Bianco, Parijs, Killing Joke, pasta,
Diana Krall, bananen, Four Roses, Joan Chen, Charles Trenet, Selah Sue, Juan Lozano, Magda
Ilands,Montgomery Clift,
Deadwood, Puccini, Citroën, Gary Numan,INXS, Fad Gadget, Memoirs
of a geisha, meiklokjes, Melody Gardot, druiven, Retsina, Astrud
Gilberto, Napoleon, Julie London, Bob Dylan, Sinterklaas, Freddy Maertens, AA-drank, Boris
Vian, The curious case of Benjamin Button, Picasso, Bryan Ferry,Dusty Springfield, The
Stooges, Grace Jones, Chocolat (de film), The Searchers, Jeanne Moreau, Nikon,
Vivien Leigh, Moby, Le grand Meaulnes, Natalie Portman, Père Lachaise, Norah Jones, Colnago, Jeff Buckley, de
zomer, Françoise Hardy, de zee, The House of Pain, Sting, Expo ’58, de Panton
Chair, de mus, Jamie Cullum, (they long to be) close to you, Sebastian Coe, Johnny Depp,
Veerle Dejaeghere, Crazy Horse, zwart, de F-4 Phantom, Asics, Queen Padmé, Folegandros, Iggy Pop, Audrey Tautou, de roodborst, Oostduinkerke, Peyo, Pierre Alechinsky, Serge
Gainsbourg, Toots Thielemans, Cate Blanchett, George Harrison, I only have eyes
for you, The Cotton Club, Ava Gardner, Juliette Binoche, Louis De Funès, Pearl
Jam, Trijntje Oosterhuis, La promesse de l’aube, Kim Gevaert, Riuichi Sakamoto,
Pierrot La Lune, Robin Wright Penn, Het Leugenpaleis,The USS Entreprise, Buck Danny, Gene Vincent, Lena Horne,
Westerns, The Stooges, Sophie Marceau, Les Invalides, Georges Brassens, Austerlitz, Ernesto Che Guevara,
Marilyn Monroe, Clint Eastwood, Audrey Hepburn, Robert Redford, Michelle
Pfeiffer, Sean Penn, Oglala Sioux, Subcomandante Marcos, de zang van een merel,
seringen, Polo van Ralph Lauren, groene olijven, L’armée des ombres, La légion,
de geur van lijnolie, Compeed, Sven Nys, The last emperor, Anderlecht, Kate Blanchet, Bobby
Kennedy, Japan(the band), bananen, Tinkelbel...
NO PAIN NO GAIN
Believe in yourself!
27-09-2009
Mendrisio
Ik ben geen fan van Cadel Evans. Zijn doorgaans te
afwachtende manier van koersen werkt steeds op mijn zenuwen. Vandaag moet ik
echter toegeven dat hij magistraal was. Slim, sluw en sterk. Een terechte
wereldkampioen.
Ik hield wel even mijn hart vast toen Vinokoerov aanviel.
Net terug van een dopingstraf en reeds zo sterk? Het doet natuurlijk de
wenkbrauwen fronsen. Ook de aanwezigheid in de kopgroep van een Basso en andere
reeds gestrafte coureurs roept vraagtekens op. Ik vroeg me af hoeveel zuivere
renners er vooraan nog bij waren. Als je de snelheid en vooral het verzet ziet
waarmee ze naarboven fietsen, sommigen zelfs zonder op de trappers te gaan
staan, dan ga je toch twijfelen. Commentator Carl wees er op dat deze al waren
gestraft maar ook daar kan je je vragen bij stellen, niet?
Ik ben net terug thuis en ik heb alle ramen moeten sluiten
om niet volledig te worden uitgerookt. Zoals steeds wanneer het niet regent
zitten mijn buren rond hun buitenkacheltje waar ze naast hout ook papier en
karton (nochtans verboden) verbranden. Een tijdje geleden vroeg ik hen om rekening
te houden met de windrichting. Het mocht niet baten en alles moet dus dicht!
Ik heb vandaag niets gelopen en ook morgen
trek ik mijn loopschoenen niet aan. Misschien ga ik wat zwemmen. Mijn
rustperiode zal deze keer lang genoeg duren. Ik zal daardoor ook niet lopen op de
Massacross van onze onderafdeling in Kapelle-op-den-Bos. Binnen drie weken zal
ik, hopelijk van mijn voetkwetsuur verlost, opnieuw aanknopen met de
pistetraining. Ondertussen zal ik om de twee dagen wat duurlopen. Je mag ook
nooit helemaal stilzitten, hé.
Geen Moonieboy vandaag in Nijvel. Er zijn meerdere redenen
voor zijn afwezigheid maar de keuze lag bij hem. Ik vind niet dat je een kind
van tien moet dwingen om kost wat kost een wedstrijd te lopen. Ik wil graag dat
hij binnen tien jaar ook nog loopt.
Daardoor kon ik eventueel toch dubbelen op het Kampioenschap
van Vlaanderen in Maldegem. Ik zou pas beslissen na de 800m. Veel hing af van
de toestand van mijn nog steeds pijnlijke voet. Om tien na elf ging mijn reeks
van start. De M50 waar ik toe behoor werden samen in één reeks geplaatst met de
M45. (Op het einde van het seizoen nog heel veel masters vinden die nog
wedstrijdvaardig zijn is een probleem.) Mijn doel was de wedstrijd winnen! Net
voor de start trok ik mijn compressiekousen aan maar daar ging het plots goed
fout. Bij hat aantrekken van mijn rechtersok scheurde die doormidden. Goed
spul, die sokken! Ik loop er dolgraag mee maar dit zou niet mogen. Luid
aangemoedigd door mijn collega Jan en zijn vrouw Christine (Ze wonen in
Brugge!) kwam ik door in 29 seconden aan de 200m en toen reeds liep ik
afgescheiden aan de leiding. Ik had echter een pakje aan mijn been. Een M45-loper
van de plaatselijke club bleef mooi in mijn zog hangen. Aan de 400m kwamen we
door in 59. Ik besloot om de spurt af te wachten en liep gewoon tempo. De kloof
met het pak bedroeg toen al enkele tientallen meters. Bij het ingaan van de
laatste rechte lijn zette ik de spurt in. De nieuwkomer bleef maar volgen. Ik
won uiteindelijk in 2.01.32 voor de M45 Patrick Roegiers. Mijn vriend Pol
Parmentier werd tweede en zo konden we voor de zoveelste keer in onze
mastercarrière samen op een podium. Ik zal toch eens een collage moeten maken
van al die podia... Na het podium besloot ik om de 400m om halfzes ook te
lopen. Moon en Noah zouden echter de namiddag rond de piste niet overleven en
dus reden we naar Zeebrugge. Daar reden de jongens even met een trapautootje en
aten en dronken we wat. Om halfvijf waren we terug aan de piste. Net op tijd om
ook Marc en Dirk aan het werk te zien op de 200m. Na goud voor Dirk op de 100m
werd het nu opnieuw goud voor de man die al het hele seizoen magistraal spurt
voor zijn spitsbroeder(Marc won later ook nog zilver op de 400m). Onze kleine
groene brigade deed het vandaag weer uitstekend met ook nog een medaille voor
Ingrid en twee voor Els en Kathleen. De RAM-masters ontgoochelen zelden op
kampioenschappen!
De 400m-wedstrijden konden daarna beginnen. Voor ik het wist
was het aan mij. Vanmorgen was het windstil maar in de loop van de namiddag was
het beginnen waaien. De wind en het feit dat ik nooit werd verontrust, laat
staan opgejaagd, zorgde voor een ontgoochelende tijd, 54.17, ver van mijn BR
van 53.06. Maar de buit was binnen. Vier titels bij op mijn teller. Het zijn er
nu 31.
Bert De Brabandere van de masterscommissie vroeg me of ik
meekan op 10 oktober naar Parijs met een nationale mastersselectie voor een
4x800m tegen Frankrijk. Ik ga het met Magda bekijken maar normaal gezien rust
ik vanaf morgen. Mijn voet heeft dringend rust nodig en dus vrees ik dat ik zal
moeten passen voor de mooie uitnodiging.
Gisteren stond er een duurloop op het programma. Een half
uurtje maar had Magda gezegd.Ik trok daarom tegen de avond naar het
Vrijbroekpark waar ik met Kjell had afgesproken. Daarna ging ik maar
verderwerken aan mijn verrassing voor vandaag: een paneel met onze mascotte
voor onze RAM-jeugd. De bedoeling is dat de kinderen op de foto kunnen met
Rami. Ik schilderde nog tot twaalf uur en toen was het klaar.
Vandaag had dan ons gezellig samenzijn plaats op de Nekker.
Het feestcomité, onder leiding van Lies, Patrick en Frank maakten er wel hun
werk van. Eerst werd iedereen verwelkomd met een cocktail en een hapje, daarna
werden er tapa's verkocht voor het goede doel, onze Club dus. Toen zowat
iedereen aanwezig was hield ik mijn eerste 'voorzitterspeech'. Ik had het
voornamelijk over het laatste jaar en de veranderingen binnen de club. Ook de
fantastische resultaten van onze atleten kwamen aan bod en op het einde stelde
ik iedereen het ontwerp van onze nieuwe clubkledij voor. Voor ik echter Rami
met de kinderen kon laten poseren nam Frank het woord. Het feestcomité had nog
een verrassing in petto: de huldiging van Kathleen en mezelf, de twee
wereldkampioenen van Lahti. We kregen ieder uit de handen van onze
trainingspartners een prachtige ingekaderde foto. Op de mijne staat een
close-up van mijn zegegebaar. Het was nog niet alles want er volgde voor ieder
nog een enorme mand met champagne en sportdrankjes. Ken je mede-atleten! Het
emo-moment van de avond moest echter nog komen. Sarah en Kim hadden een tekstje
voorbereid, gebaseerd op uitspraken op deze blog. Een mooie bloemlezing door twee van mijn vrouwelijke trainingspartners en een slotzin die het allemaal
samenvatte: 'Hard werken en kunnen afzien is het geheime recept. Er is geen
andere weg. NO PAIN, NO GAIN!' Ook Kjell had een verrassing in de vorm van twee
schoendozen. In de eerste potten confituur en in de tweede bananen. Ken je
mede-atleten! Ik vond het in ieder geval fantastisch om zo in de bloemetjes te
worden gezet.
Ons gezellig samenzijn was een geslaagd
experiment. Binnen werd er nog genoten van de tapa's en in groepjes gezellig
gebabbeld. Buiten speelden de kinderen wilde spelletjes. Best onschuldig
allemaal maar Moon kwam niet geheel ongehavend uit de strijd. Toen hij besloot
om wat in de auto te gaan zitten vermoedde ik al dat er meer aan de hand was.
Toen we naar huis reden kloeg hij over pijn aan zijn been. Hij was vrij hardhandig
aangepakt geweest door een grotere jongen en zijn kuit was gekneusd. Geen goed
voorteken voor zijn wedstrijd van morgen.
Net als elk jaar was het in heel Vlaanderen vandaag
scholencross. Vorig jaar had Moon door een verstuikte voet niet kunnen meelopen
maar vandaag stonden mijn beide helden aan de start. Nootje liep een mooie
wedstrijd, steeds vooraan maar hij was niet opgewassen tegen het loopgeweld van
de eerste vier. Hij won wel de spurt voor de vijfde plaats. De hele wedstrijd
had hij trouwens accordeon gespeeld tussen de eerste en de tweede groep. Ik
denk zelfs dat hij verrast was dat de wedstrijd niet langer was want hij vroeg
me na de aankomst hoeveelste hij was. Toen ik zei dat hij vijfde was antwoordde
hij enigszins ontgoocheld: 'holy shit'. Waar halen die mannekens al die woorden
toch vandaan...
Voor Moon en de andere lopertjes van het vijfde
jaar stonden drie volle ronden op het programma. Dat vond Moon best ok! Meteen
na de start vormde zich een kleine kopgroep waar Moon zich, zeker in het begin,
redelijk gedeist hield. In het laatste kwart versnelde hij een beetje en hij
ging de laatste bocht in met een tiental meter voorsprong. Te zegezeker liet
hij zich een beetje 'uitbollen' waardoor een jongen uit de achtergrond plots
stevig kon komen opzetten. Moon keek net op tijd om en schrok zich een bult.
Hij moest plots versnellen en nog hard spurten om de op volle snelheid
aanstormende jongen af te houden. Op de meet (er stond geen streep maar kom...)
hield hij een meter over. De andere jongen raakte plots Moon's hiel en viel. De
dame die de aankomst verzorgde zei tegen Moon dat hij had geduwd. Hij keek
verrast in mijn richting met een blik van 'ik heb toch niets gedaan'. De dame
besloot uit eigen initiatief beide jongens als winnaar uit te roepen. Als
troost voor de val? Moon zei niets maar ik las de ontgoocheling op zijn
gezicht. Ik zei hem dat dit maar de scholencross was maar snapte later dat dit
dé wedstrijd was waar hij zich moest bewijzen tov zijn schoolmakkers. Het
ergste moest voor hem echter nog komen. Toen beide jongens het podium op
moesten kwam iemand van de organisatie hem iets in het oor fluisteren. Ze
hadden geen gouden medaille op overschot en hadden beslist de ene gouden die ze
wel hadden aan de gevallen jongen te geven en de bronzen aan Moon met de
belofte dat ze een gouden later zouden bezorgen in ruil voor die bronzen. Nu
was voor Moon de maat blijkbaar helemaal vol en hij stond maar beteuterd op het
hoogste schavotje. Eens thuis kroop hij meteen in zijn bed. 'Ik loop nooit geen
scholencross meer' hoorde ik hem mompelen.
Gisteren stond er een duurloop op het programma en ik had
onder de middag geen tijd gevonden om die af te werken. Kjell stelde voor om
naar 'zijn' Hazewinkel te gaan, een mooi domein en een leuk loopparcours met
talrijke mogelijkheden tot verlengen of inkorten. Een eerste ronde van een half
uur werd gevolgd door een kleinere. Na exact vijfenveertig minuten stonden we
terug op de parking waar we stretchten en waar ik mijn onvermijdelijke
versnellingen liep.
Vandaag was het Nekkertraining. Voor mij de laatste van deze
campagne. Ik had een dubbel gevoel. Enerzijds ben ik blij dat ik ga rusten maar
net als vorig jar ben ik bang om de vorm te laten wegebben. Komt er ooit nog
een seizoen als dit? Waarschijnlijk niet en dat besef doet wel wat pijn. Een
jonge atleet leeft met verwachtingen en plant zijn progressie over jaren. Hij
weet dat het beste nog moet komen. Denk nu niet dat ik de 'ouwe zak' ga
uithangen, hoor. Het is gewoon de realiteit. Als master weet je dat het ineens kan
gedaan zijn. Daarom ook dat ik met wat angst de rustperiode inga. Hoe wordt het
daarna? Ik weet ook hoe hard het is om weer die vorm te gaan halen. Zal ik de
pijn nog aankunnen? Zal ik nog zoveel kunnen afzien? Zo ver ben ik echter nog
niet. Eerst moet ik nog mijn laatste wedstrijd van het seizoen lopen: de 800m
op het Kampioenschap van Vlaanderen in Maldegem aanstaande zaterdag. Daarom
stonden er vandaag nog 300en op het programma. Vijf in totaal met 100m stappen
tussen. Bij de eerste vertrokken we allemaal samen: Sarah, Els(onze nieuwe
aanwinst), Tom, Ewoud en ik. Ik nam de leiding maar bij de eerste is het altijd
wat blind vliegen. Is het snel genoeg of net te snel? Ik ging over de meet na
48 seconden. We stapten 100m en toen zei Magda dat we nog wat moesten rusten.
Zoveel recuperatie ben ik niet gewoon. Daarom dacht ik: 'de volgende gaan we
gewoon sneller '. Zo gebeurde het ook en ik klokte 45'. Ook de volgende ging
goed: 44'. De vierde was iets trager: 46'. Na weer een aanzienlijke rust
vertrokken we voor de laatste. Ik ging voluit, zag het als een
aller-allerlaatste test. Mijn foulée draaide op maximale lengte en ik kon de
frequentie hoog houden. Het resultaat was navenant: 41.80. Ik ben klaar voor
zaterdag.
Ik ben André Lafère, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Drettiboy.
Ik ben een man en woon in Eppegem (België) en mijn beroep is Hoofdredacteur bij Feeling Wonen.
Ik ben geboren op 17/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Geschiedenis (Eerste imperium), Tekenen, Lopen, muziek, westerns, fotografie, tuinieren....
Coach: Magda Ilands
Kiné:Peter Derijck en Steven Gillisjans
Sportdokter:Renaat Huysmans
Dokter:Paul Tassenoy
